تِلاوت آیات ۱۳ تا ۱۵ حُجُرات توسط استاد محترم حاج محمدرضا محمدی (بجنوردی) در محضر امام خامنه‌ای دیروز ربنای استاد تقدیم شد. https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

یکی از اعضای محترم وقتی نوشته‌ی منو که در کنار پانوشت خونده‌اند اینو برام فرستاده‌اند 👇. إن شاء الله این عضو بزرگوار حوزوی، مشمول شفاعت شهدا قرار بگیرن

تاریخ تولد شهید هم علاوه بر تاریخ شهادتشون اشتباه هست

بسم الله الرحمن الرحیم #گزیده_تفسیر_سوره_بقره_آیه وقالَ الَّذينَ اتَّبَعوا لَو أنَّ لَنا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأ مِنهُم كَما تَبَرَّءوا مِنّا كَذلِكَ يُريهِمُ اللّهُ أعمالَهُم حَسَراتٍ عَلَيهِم وما هُم بِخارِجينَ مِنَ النّار (167) محبّت به غير خدا براي مدد جستن از قدرت و عزّت او، محبتي باطل و دروغين است و چون درون هر محبّت باطل و كاذب، عداوت حق و صادق است، روز قيامت كه ظرف ظهور حقّها و راستهاست آن عداوت حق و راستين ظاهر و چنان محبّتهاي باطل و كاذب به عداوت حق و صادق تبديل مي‌شود. بر همين اساس، تبعيّتهاي باطل و كاذب نيز به تبرّي حق و صادق تبديل مي‌گردد، زيرا درون هر پيروي باطل و كاذب، انزجار و انقطاع و تبرّي حق و صادق است. آنگاه كه رابطه تابع و متبوع قطع شد آرزو و تمنّي تابعان اين است كه به دنيا بازگردند و همان‌گونه كه متبوعان از آنها بريدند و تبرّي كردند و گفتند: كاري از ما ساخته نيست، آنان نيز از رؤسا و متبوعان خويش تبرّي جسته و از آنها اطاعت نكنند. در قيامت كه اعمال انسانها را به آنان ارائه مي‌كنند و هر كس باطن عمل خويش را مي‌بيند، متن عمل و «مسرّتِ» كاذبِ تابعِ باطل به صورت «حسرتِ» صادق ظهور مي‌كند، زيرا بين رهبران كفر و پيروان آنها پيوند واقعي نيست. اين گسيختگي در قيامت به شكل حسرت ظاهر شده، به آنان ارائه مي‌شود؛ نه اينكه چون اعمال زشت دنيا سبب حسرت در معاد مي‌شود نام مسبّب را به سبب داده باشند. رها كردن و از دست دادن راه صواب و راست، ترك عبادت صحيح و حرمان از طاعت و ثواب و پاداش آن، آلوده شدن و ابتلاي به كار حرام و قبيح و عصيان و كيفر آن، محروميت از درجات بهشت كه مي‌توانستند آنها را تحصيل كنند و نكردند، فوت حشر با اولياي الهي و بركات فراوان ديگر جنّت جاويد، همگي در گستره اين حسرات است. در قيامت، همه اعمال گذشته انسان مشهود و در محضر خود اوست و هيچ كس راجع به كارهايي كه انجام داده در اينكه آن عملها از آنِ اوست ترديدي ندارد. راز ظهور اعمال در قيامت به صورتهاي گوناگون نيز اين است كه اساسِ اعمال، نيات و ملكات است و همين نيتها و اوصاف نفساني است كه به اعمال، شكل و صورت مي‌بخشد. پس از مسئله تجسّم اعمال، مهم‌ترين مطلب مطرح در اين آيه، خلود كافران و تبهكاران در آتش است. البته خلود براي همه آنها نيست، زيرا مخلّدان در جهنّم تنها كفّار لَدود و منافقان عنود و لجوج هستند كه گروهي اندك به شمار مي‌آيند. طبق آيه مورد بحث، تابعان و متبوعان باطل و سوء، محكوم به عدم خروج از دوزخ‌اند: (وما هُم بِخارِجينَ مِنَ النّار). اين جمله كه البته مفاد آن حصر خلود نسبت به گروه ياد شده نيست نصّ در استمرار عذاب آنان و تكذيب گمان انقطاع آن است. توضيح اينكه روح، امري مجرّد، ثابت و فنا ناپذير است، از اين رو چنانچه كفر و نفاق و گناه كه باطن آن آتش است وصف راسخ روح و ملكه آن شد صاحب آن در آتش مخلّد و دائماً در عذاب است. عقايد، اوصاف و ملكات نفساني و عمل قلبي، نامحدود و ثابت و بيرون از گستره زمان است و عمل ثابت و دائم، كيفر ثابت و اثر دائم دارد. از اين‌گونه امور به عنوان «ابدي بالغير» ياد مي‌شود. تسنيم ج ۸ صص ۳۲۷ تا ۳۲۹ https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#قانون_اساسی اصل هشتم در جمهوری اسلامی ایران دعوت به خیر، امر به معروف و نهی از منکر وظیفه‌ای است همگانی و متقابل بر عهده مردم نسبت به یکدیگر، دولت نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت، شرایط و حدود و کیفیت آن را قانون معین می‌کند. «و المؤمنون و المؤمنات بعضهم أولياء بعض يأمرون بالمعروف و ينهون عن المنکر.» https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

آید آن روز که من هجرت از این خانه کنم؟ امام خمینی با خواندن دکتر محمد اصفهانی شمع وجود  آيــد آن روز كه من، هجرت از اين خــانه كنم؟       از جهــــــان پرزده، در شـــاخ عدم لانه كنم؟ رسد آن حــــــال كـــه در شمعِ وجـــود دلدار          بــــال و پـــــر سوخته، كارِ شب پروانه كنم؟ روى از خـــــانقـــــه و صومعــــــه بـــرگردانم          سجــــده بـــــر خاك در ساقى ميخانه كنم؟ حال، حـــاصل نشد از موعظه صوفى و شيخ         رو به كـــــــوى صنمــــى والـــه و ديوانه كنم گيســــو و خـــــال لبت دانه و دامند، چسان          مـــرغ دل فــارغ از اين دام و از اين دانه كنم؟ شــــود آيــــا كــه از اين بتكده، بر بندم رخت          پــــر زنـــــان، پشت بر اين خانه بيگانه كنم؟ کرامتی: برداشتم این است که در بیت پنجم عبارت «چسان» در آخر مصرع اول است نه در اول مصرع دوم اما آقا اصفهانی آن را در اول مصراع دوم می‌خواند. https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#خودآزمایی این مطلب، تخصصی است. هر کدام از ما خود را آزمایش کنیم ببینیم آیا این مطلب (تفسیر تسنیم ج ۲۷ ص ۴۰ تفسیر آیه‌ی ۱۱۸ أنعام) برای ما مفهومه يا نه؟ لازم نیست برداشت خود را برای کرامتی بفرستید. https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

بسم الله الرحمن الرحیم #گزیده_تفسیر_سوره_بقره_آیه يا أيُّهَا النّاسُ كُلوا مِمّا فِي الأرضِ حَلالاً طَيِّباً ولاتَتَّبِعوا خُطُواتِ الشَّيطانِ إنَّهُ لَكُم عَدُوٌّ مُبين (168) دستور به «خوردن» در اين آيه شريفه، براي بيان اباحه است؛ نه براي اِلزام تصرّف و اَكل. به گواهي «مِن» تبعيضيّه در (مِمّا فِي الأرض)، چنين نيست كه هر آنچه در زمين است حلال و تصرّف در همه اشيا براي همگان مباح باشد، گرچه ممكن است اشياي غير مباح در كل نظام انساني به حال مجموع سودمند باشد. حلّيت و حرمت خوردن چيزي، گاه دائر مدار خود اكل است و گاه منشأ آن، حلّيت و حرمت مأكول است. اين آيه شريفه كه در آن اباحه به حلالِ طيّب محدود شده، ناظر به حلّيت و حرمت مأكول است؛ نه حليت و حرمت اَكل. مأكول حلال طيّب، هر مأكول مباحي است كه موافق طبع، يعني مطلوب و پاكيزه باشد. عنوان (فِي الأرض) خود زمين را شامل نمي‌شود و برفرض شمول، وصف «طيب بودن» سبب خروج خاك و سنگ و مانند آن از حوزه مأكولهاي حلال است. تنها ملاك شناخت حليت و حرمت اشيا امر و نهي شارع مقدّس است، از اين رو افراط و تفريط در حلال و حرام، با تحريم حلال و تحليل حرام الهي، «بدعت» و نسبت دادن آن به خداوند «افتراء» است. حرامخوار، پيرو شيطان است، زيرا حرامخواري همچون بدعت‌گذاري از گامهاي شيطان است، به گونه‌اي كه نخستين وسيله و راه فريب دادن او «خوردن» بود. گامهاي شيطان منحصر در بدعت‌گذاري نيست. او در تمام حرامها گام دارد، چنان‌كه خداي سبحان در آيات ديگر به شماري از خطوه‌هاي او تصريح مي‌كند. از آمدن نهي از پيروي گامهاي شيطان بعد از بيان اباحه الهي نيز چنين بر مي‌آيد كه هرچه در برابر دستور خداست حكم شيطان است. دشمني شيطان نسبت به انسانها روشن و آشكار است، به نحوي كه حتّي خود او از افشاي آن باكي ندارد. شيطان عداوت خود را از راههاي فراواني كه در طول يكديگر است و نسبت به اشخاص گوناگون، مختلف است اعمال مي‌كند. شيطان، براي رهزني بشر به كمين نشسته و در پي آن است كه زمام همه انسانها را به دست گيرد، با اين همه تنها بر كساني كه ولايت وي را پذيرفته‌اند سلطنت دارد و دست او از سلطه بر مؤمنان حقيقي كوتاه است. تسنيم ج ۸ صص ۴۷۶ و ۴۷۷ https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#مناسبت‌ها [با تبریک سال‌روز ولادت پربرکت امام حسن مجتبی علیه السلام با یکی از نواهی ایشان از طریق یکی از آثار علامه جوادی آملی آشنا می‌شویم. إن شاء الله منتهی شویم‌‌] امام مجتبي (عليه السلام) مي فرمايد: هرگز خود را با بدان و اهل دنيا نسنجيد وگرنه ضرر كرده ايد. خود را با شهداي كربلا و ياران پاك ابا عبدالله الحسين (عليهم السلام) بسنجيد، با آنان كه چهل سال با وضوي نماز عشاي خود نماز صبح را خواندند! راه باز است و به مقام بلند رسيدن وقف كسي نيست، همت را بايد بلند داشت. به ما آموخته اند كه هر شب جمعه در دعاي كميل از خدا بخواهيم ما را به حدي برساند كه بالاتر از آن حد كسي نيست: «وأقربهم منزلةًمنك وأخصّهم زلفةً لديك» تنها همت ما اين نباشد كه به جهنم نرويم، خداوند در قيامت بسياري از افراد را نمي سوزاند، بچه ها، ديوانه ها، مستضعفاني كه دسترسي به معارف و احكام الهي نداشته اند به جهنم نمي روند، به جهنم نرفتن هنر نيست[1] =========== [1]ـ عبادت اگر براي ترس از جهنم باشد چون عبادت بندگان است... (نهج البلاغه، حكمت 237). حكمت عبادات، ص 123 کرامتی: ظاهرا نقل فرمایش امام مجتبی حد اکثر در عبارت «ضرر کرده‌اید» تمام می‌شود. بقیه‌ی مطلب (مثال‌ها) از آية الله جوادی آملی است. https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402