✨﴾﷽﴿✨ ✅ادامه تفسیر سوره آل عمران ⬇️تفسیر آیه های ۱۲۱ و۱۲۲ سوره مبارکه آل عمران 🔺آغاز نبرد احد 🔹از اینجا آیاتى شروع مى شود که درباره یک حادثه مهم و پر دامنه اسلامى یعنى جنگ احد نازل شده است; زیرا از قرائنى که در آیات فوق وجود دارد استفاده مى شود این دو آیه، بعد از جنگ احد نازل شده و اشاره به گوشه اى از جریانات این جنگ وحشتناک مى کند و بیشتر مفسران نیز بر همین عقیده اند. در آغاز اشاره به بیرون آمدن پیامبر(صلى الله علیه وآله) از مدینه براى انتخاب لشکرگاه در دامنه کوه احد کرده، مى فرماید: اى پیامبر! به خاطر بیاور آن روز را که صبحگاهان از مدینه از میان بستگان و اهل خود بیرون آمدى تا براى مؤمنان پایگاه هائى براى نبرد با دشمن آماده سازى (وَ إِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِکَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِینَ مَقاعِدَ لِلْقِتالِ). در آن روز گفتگوهاى زیادى در میان مسلمانان بود و همان طور که در شرح حادثه احد به زودى اشاره خواهیم کرد. درباره انتخاب محل جنگ و این که داخل مدینه بوده باشد یا بیرون مدینه ، در میان مسلمانان اختلاف نظر شدید بود. پیامبر(صلى الله علیه وآله) پس از مشورت کافى نظر اکثریت مسلمانان را ـ که جمع زیادى از آنان را جوانان تشکیل مى دادند ـ انتخاب کرد و لشکرگاه را به بیرون شهر و دامنه کوه احد منتقل ساخت، و طبعاً در این میان، افرادى بودند که در دل، مطالبى پنهان مى داشتند و به جهاتى حاضر به اظهار آن نبودند. 🔹جمله آخر آیه به این معنى اشاره کرده مى گوید: خداوند هم سخنان شما را مى شنید و هم از اسرار درون شما آگاه بود (وَ اللّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ). * * * 🔹سپس به گوشه دیگرى از این ماجرا اشاره کرده مى فرماید: در آن هنگام دو طایفه از مسلمانان تصمیم گرفتند که سستى به خرج دهند و از وسط راه به مدینه بازگردند (إِذْ هَمَّتْ طائِفَتانِ مِنْکُمْ أَنْ تَفْشَلا). 🔹که این دو طایفه طبق نقل تواریخ بنو سلمه از قبیله اوس و بنو حارثه از قبیله خزرج بودند. 🔹علت این تصمیم، شاید این بود که آنها از طرفداران نظریه جنگ در شهر بودند و پیامبر با نظر آنها مخالفت کرده بود. 🔹به علاوه چنان که خواهیم گفت: عبداللّه بن ابى سلول با سیصد نفر از یهودیانى که به لشکر اسلام پیوسته بودند بر اثر مخالفت پیامبر(صلى الله علیه وآله) با ماندن آنها در اردوگاه اسلام، به مدینه بازگشتند. و همین موضوع، تصمیم آن دو طایفه مسلمان را بر ادامه راهى که در پیش گرفته بودند سست کرد. 🔹اما چنان که از ذیل آیه استفاده مى شود: آن دو طایفه به زودى از تصمیم خود بازگشتند، و به همکارى با مسلمانان ادامه دادند، لذا قرآن مى گوید: خداوند یاور و پشتیبان این دو طایفه بود و افراد با ایمان باید بر خدا تکیه کنند (وَ اللّهُ وَلِیُّهُما وَ عَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ). ضمناً باید توجه داشت: ذکر ماجراى احد به دنبال آیاتى که قبلا درباره عدم اعتماد به کفار بود، اشاره به یک نمونه زنده از این واقعیت است; زیرا همان طور که گفتیم و نیز بعداً مشروحاً خواهیم گفت، پیغمبر اجازه نداد یهودیانى که به ظاهر به حمایت او برخاسته بودند، در لشکرگاه اسلام بمانند; زیرا هر چه بود آنها بیگانه بودند و بیگانگان نباید محرم اسرار و تکیه گاه مسلمانان در آن شرایط حساس شوند. * * * ✔️نکته ها: 🔹۱ ـ سرچشمه وقوع غزوه احد در اینجا لازم است قبلاً اشاره اى به مجموع حوادث احد گردد: از روایات و تواریخ اسلامى چنین استفاده مى شود، هنگامى که قریش در جنگ بدر شکست خوردند و با دادن هفتاد کشته، و هفتاد اسیر به مکّه مراجعت کردند، ابو سفیان به مردم مکّه اخطار کرد، نگذارند زنان بر کشته هاى بدر گریه کنند; زیرا اشک چشم، اندوه را از بین مى برد، و عداوت و دشمنى را نسبت به محمّد از قلب هاى آنان زایل مى کند. 🔹ابو سفیان خود عهد کرده بود ما دام که از قاتلان جنگ بدر انتقام نگیرد، با همسر خود همبستر نشود! 🔹به هر حال طایفه قریش با هر وسیله اى که در اختیار داشت، مردم را به جنگ با مسلمانان تحریک مى کردند و فریاد انتقام! انتقام! در شهر مکّه طنین انداز بود. 🔹در سال سوم هجرت، قریش به با سه هزار سوار و دو هزار پیاده، به عزم جنگ با پیامبر(صلى الله علیه وآله) با تجهیزات کافى از مکّه خارج شدند، و براى این که در میدان جنگ بیشتر استقامت کنند، بت هاى بزرگ و زنان خود را نیز با خود حرکت دادند. * * * @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ⬇️ادامه ترجمه و شرح حکمت‌ها نهج البلاغه ✅ترجمه و شرح حکمت ۶۹نهج البلاغه 🌿راضی بودن از سرنوشت 🔹امام(علیه السلام) در این گفتار حکیمانه به افرادى که در رسیدن به مقصودشان ناکام مى مانند دستورى مى دهد که مایه آرامش است، مى فرماید: «هنگامى که آنچه را مى خواهى انجام نمى گیرد، هرگونه باشى اعتنا نکن»; (إِذَا لَمْ یَکُنْ مَا تُرِیدُ فَلاَ تُبَلْ(1) مَا کُنْتَ). براى این جمله تفسیرهاى متعددى از سوى شارحان نهج البلاغه ذکر شده است; اکثر شارحان بر این عقیده اند که این سخن حکیمانه اشاره به همان چیزى است که در قرآن مجید آمده: (لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَکُم)(2) یعنى هنگامى که به مقصد نرسیدى غمگین مباش، چرا که اگر مقصود مادى است دنیاى مادى بقایى ندارد و اگر مقصود معنوى است خداوند براى تلاشى که کردى به تو اجر و پاداش مى دهد. بعضى دیگر مانند «محمد عبده» گفته اند که منظور این است که اگر به مقصود نرسیدى دست از تلاش و کوشش بر ندار و به سخنان این و آن اعتنا مکن. بعضى دیگر گفته اند: مقصود این است که اگر به مقصود نرسیدى به همان حال که هستى راضى باش تا از مقام و مرتبه تو نزد خداوند کاسته نشود. 🔹تفسیر چهارمى براى این سخن به نظر مى رسد که از بعضى جهات مناسب تر است و آن این که اگر به مقصود نرسیدى به هر صورت باشى تفاوتى نمى کند مثل این که کسى هدفش این بوده که در فلان شهر زندگى کند و موفقیت خود را تنها در آنجا مى بیند. اگر این مقصود براى او حاصل نشود چه تفاوتى مى کند که در هر شهر دیگرى باشد، زیرا همه شهرها نسبت به خواسته او یکسان است و نباید در این باره سخت گیرى کند. این شبیه چیزى است که مرحوم «علامه شوشترى» در شرح نهج البلاغه خود آورده که زنى تنها یک پسر داشت و از دنیا رفت. آن مادر گفت: من مى خواستم این فرزند من زنده بماند حال که از دنیا رفت هر کس دیگرى مى خواهد بعد از او زنده بماند یا نماند. 🔹بارها گفته ایم که اراده چند معناى مختلف از عبارت واحد مانعى از نظر ادبى ندارد و در نثر و نظم کلام عرب و سایر لغات، نمونه هاى فراوانى از آن هست، بنابراین ممکن است تمام معانى فوق در محتواى کلام امام(علیه السلام) جمع باشد.(3) * ✔️پی نوشت: (1). «لا تُبَلْ» از ماده «بَلْو» بر وزن «دَلو» به معناى اهمیت دادن به چیزى گرفته شده و این صیغه در اصل «لا تُبالَ» بوده و در حالت جزمى واو آن حذف شده سپس الف باب مفاعله نیز به عنوان تخفیف حذف گردیده و «لا تُبَلَ» شده سپس جزم که روى واو محذوف بوده، منتقل به لام شده است و «لا تُبَلْ» شده است. (2). حدید، آیه 23. (3). سند گفتار حکیمانه: در مصادر نهج البلاغه این کلام حکمت آمیز از غررالحکم با مختصر تفاوتى نقل شده است: به جاى «ما کُنْتَ» «کَیْفَ أنْتَ» آمده است (که احتمالاً از منبع دیگرى گرفته شده است) در نسخه ابن ابى الحدید و ابن میثم نیز «کَیْفَ أنْتَ» آمده است. ابن ابى الحدید در شرح این جمله مى گوید: «تفسیر این کلام براى بسیارى از مردم پیچیده شده است». این تعبیر ـ به گفته صاحب مصادر ـ نشان مى دهد که این از کلمات مشهور آن حضرت است که اندیشمندان بسیارى درباره آن امعان نظر کرده اند، زیرا اگر این کلام از سخنان مشهور آن حضرت نبود دلیلى نداشت که براى به دست آوردن تفسیر صحیح آن تلاش و کوشش کنند. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 55).   @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅پرسش و پاسخ اعتقادی ⬇️آیا نوزده حرفی بودن بسم الله الرحمن الرحیم فلسفه ای دارد؟ 🔹در کتاب های تفسیری دو روایت وجود دارد که به نوعی ناظر به پرسش مطرح شده است. براین اساس، نخست دو روایت یاد شده را ترجمه کرده و منابع آن را در اختیارتان گذاشته و سپس به تحلیل محتوا و سند آن می پردازیم. 🔹قبل از بیان روایات نیز لازم است بدانیم که به تصریح آیه ای از قرآن کریم، نوزده نفر وظیفه نگاهبانی از دوزخ را بر عهده دارند[1] و این روایات نیز به نوعی ناظر به همین آیه از قرآن کریم است. 1⃣ روایت اول: قرطبی از مفسران بنام اهل سنت در قرن هفتم روایتی به این مضمون نقل کرده است:روى وکیع عن الأعمش عن أبی وائل عن عبد الله ابن مسعود قال: من أراد أن ینجیه الله من الزبانیة التسعة عشر فلیقرأ" بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ" لیجعل الله تعالى له بکل حرف منها جنة من کل واحد؛[2] هرکس بخواهد که پروردگار او را از نگهبانان نوزده گانه دوزخ رهایی بخشد، بسم الله الرحمن الرحیم را بخواند تا خداوند به پاداش هر حرفی از آن، سپری در برابر خازنان جهنم قرار دهد. 🔹میبدی از مفسران عارف مسلک فارسی زبان قرن ششم نیز از ناقلان و مترجمان این حدیث می باشد که چنین آورده است: "گفته‏اند زبانیه دوزخ نوزده‏اند- چنانک رب العالمین گفت عَلَیْها تِسْعَةَ عَشَرَ و این آیت تسمیت نوزده حرف است، هر آن کس که باخلاص برخواند رب العالمین بهر حرفى از آن زبانیه از وى باز دارد، و او را از سیاست وى ایمن کند."[3] 🔹مفسران دیگری چون طبرسی، از اندیشمندان شیعی قرن ششم،[4] ابن کثیر از دانشمندان اهل سنت در قرن هشتم[5] نیز همین روایت را ذکر کرده اند. 2⃣روایت دومی نیز در این زمینه وجود دارد که ناظر به نکته دیگری است. متن این روایت که ابن عطیه اندلسی از مفسران قرن ششم[6] و ثعالبی از مفسران قرن نهم[7] آن را نقل کرده اند به شرح زیر است: 🔹"فقال بعض الناس: إن روایة بلغتهم أن ملائکة النار الذین قال اللّه فیهم عَلَیْها تِسْعَةَ عَشَرَ [المدثر: 30] إنما ترتب عددهم على حروف بسم اللّه الرحمن الرحیم، لکل حرف ملک، و هم یقولون فی کل أفعالهم: «بسم اللّه الرحمن الرحیم» فمن هنالک هی قوتهم، و باسم اللّه استضلعوا." 🔹برخی نقل کرده اند که روایتی به گوششان رسیده مبنی بر این که تعداد فرشتگان نگهبان جهنم که خداوند آنان را نوزده نفر اعلام کرده است، بر اساس نوزده حرف بسم الله الرحمن الرحیم تنظیم شده اند و همین بسم الله است که به آنان قوت بخشیده و مایه پشت گرمی آنان است. 🔹همان گونه که ملاحظه فرمودید، هر دو روایت بیانگر نوعی ارتباط بین شمارگان حروف "بسم الله الرحمن الرحیم" و تعداد فرشتگان نگهبان دوزخ می باشد با این تفاوت که روایت اول حروف بسم الله را سپری در مقابل نگاهبانان دوزخ ارزیابی کرده و روایت دوم همان نگهبانان را پشتگرم به بسم الله می داند. 🔹بعد از مروری در این روایات، می توان نکاتی را در جمع بندی ذیل خاطر نشان کرد: 1⃣با توجه به تعالیم دینی و آموزه های قرآنی، تردیدی وجود ندارد که یاری گرفتن از خداوند که تعبیر زیبایی از آن در "بسم الله الرحمن الرحیم" آمده و رأفت و رحمت پروردگار به خوبی از آن استفاده می شود، آتش دوزخ را از انسان دور نموده و سپری برای آنان در مقابل جهنم خواهد بود. بر این اساس، این بخش از روایت که می توان با کمک بسم الله از جهنم نجات یافت، جای بحث و گفتگو ندارد. 2⃣ فرشتگان خدا نیز فرمانبران پروردگار بوده و جز با کمک و استعانت از او دست به اقدامی نمی زنند. بر این اساس، بخشی از روایت دوم که ناظر به پشتگرمی این فرشتگان به نام خداست نیز کاملا مورد تأیید است و هیچ گونه تعارضی با روایت اول ندارد. 3⃣صرف نظر از دو نکته اشاره شده، با توجه به اینکه اسناد موجود در روایت اول نمی تواند مورد پذیرش قطعی اندیشمندان شیعی باشد و روایت دوم نیز بدون سند می باشد، از دیدگاه دانش روایت شناسی نمی توان به صورت قطعی ابراز داشت که دقیقا هر حرف موجود در حروف نوزده گانه بسم الله سپر مستقلی در مقابل نگهبانان نوزده گانه جهنم بوده و یا اینکه تنظیم تعداد این نگهبانان بر اساس این حروف نوزده گانه انجام شده است، اما از طرفی موارد یاد شده با اصول کلی مورد پذیرش ما نیز در تعارض نیست تا بتوان چنین مضمونی را کاملا رد کرد. 🔹به هر حال، عبارت "بسم الله الرحمن الرحیم" دارای آثاری معنوی است که در هر دو فرض اثبات و یا رد وجود خاصیتی در نوزده حرفه بودن آن، قابل دسترسی می باشد و به همین دلیل در روایات فراوانی توصیه به گفتن بسم الله قبل از انجام هر کاری شده است.[8] [1]مدثر، 30؛ " عَلَیْها تِسْعَةَ عَشَر" [2] قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج 1، ص 92، انتشارات ناصر خسرو، تهران، 1364 هـ ش. @Nahjolbalaghe2 ادامه⬇️

[3] میبدی، رشید الدین، کشف الأسرار و عدة الأبرار، ج 1، ص 9، انتشارات امیر کبیر، تهران، 1371 هـ ش.(در صفحه چهارم از جلد دوم همین کتاب، متن عربی روایت نیز بیان شده است) [4] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن،ج 1، ص 90، ان تشارات ناصر خسرو، تهران، 1372 هـ ش. [5] ابن کثیر دمشقی، تفسیر القرآن العظیم، ج 1، ص 34، دار الکتب العلمیه، بیروت، 1419 هـ ق. [6] ابن عطیه اندلسی، المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، ج 1، ص 61، دار الکتب العلمیة، بیروت، 1422 هـ ق. [7] ثعالبی، عبد الرحمن بن محمد، جواهر الحسان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 156، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، 1418 هـ ق.

#صوتی بخوان دعای فرج را دعا اثر دارد 🌴💎🌹💢🌹💎🌴 @Nahjolbalaghe2

#دعای فرج 🌺بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ☀️اِلـهي عَظُمَ الْبَلاءُ وَبَرِحَ الْخَفاءُ  وَانْكَشَفَ الْغِطاءُ وَانْقَطَعَ الرَّجاءُوَضاقَتِ الاْرْضُ وَمُنِعَتِ السَّماءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَاِلَيْكَ الْمُشْتَكى وَعَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِي الشِّدَّةِ والرَّخاءِ اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد اُولِي الاْمْرِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَيْنا طاعَتَهُمْ وَعَرَّفْتَنا بِذلِكَ مَنْزِلَتَهُم فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلاً قَريباً كَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ يا مُحَمَّدُ يا عَلِيُّ يا عَلِيُّ يا مُحَمَّدُ اِكْفِياني فَاِنَّكُما كافِيان وَانْصُراني فَاِنَّكُما ناصِرانِ؛يا مَوْلاناياصاحِبَ الزَّمانِ ؛الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِكْني اَدْرِكْني اَدْرِكْني السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَل يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِهِ الطّاهِرينَ ♦️اگرهمگی یڪدل و یڪصدا برای ظهوردعاڪنیم🌸🍃🌺🍃 قطعاً امرشریف ظهوربه زودی محقق خواهدشد @Nahjolbalaghe2

✨بـارالهـا آرام تویی بر همه احوال پریشان شده ما این روزها زمین محتاج حال خوب محتاج اتفاق‌های لبخند دار محتاج گریه‌های از سر ذوق محتاج آرامش شبانه قبل از خواب محتاج بودن واژه خداست ✨بـارالهـا آرامش وجودت را از ما نگیر 🌙شبتـون آروم در پنـاه خـداوند🌟 @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ⬇️ادامه تفسیر سوره مبارکه آل عمران آیه های ۱۲۳ الی ۱۲۶ 🔺مرحله خطرناک جنگ 🔹پس از پایان جنگ احد، لشکر پیروز مشرکان به سرعت به سوى مکّه بازگشت، ولى در اثناى راه این فکر براى آنها پیدا شد که چرا پیروزى خود را ناقص گذاردند؟ چه بهتر که به مدینه بازگردند، شهر را غارت کنند، و مسلمانان را در هم بکوبند، و اگر محمّد(صلى الله علیه وآله) هم زنده باشد به قتل برسانند، و براى همیشه فکر آنها از ناحیه اسلام و مسلمین راحت شود. به همین جهت فرمان بازگشت صادر شد و در حقیقت این خطرناکترین مرحله جنگ احد بود; زیرا مسلمانان به قدر کافى کشته و زخمى داده بودند، و طبعاً در آن حال هیچگونه آمادگى براى تجدید جنگ در آنها نبود. و به عکس دشمن با روحیه نیرومندى مى توانست این بار جنگ را از سر گیرد و نتیجه نهائى آن را پیش بینى کند. این خبر به زودى به پیامبر(صلى الله علیه وآله) رسید و اگر شهامت فوق العاده و ابتکار بى نظیر او ـ که از وحى آسمانى مایه مى گرفت ـ نبود، شاید تاریخ اسلام در همانجا پایان مى یافت. آیات فوق، درباره این مرحله حساس نازل گردیده، و به تقویت روحیه مسلمانان پرداخت، و به دنبال آن یک فرمان عمومى از ناحیه پیامبر براى حرکت به سوى مشرکان داده شد، و حتى مجروحان جنگ (و در میان آنها على(علیه السلام) را که بیش از شصت زخم بر تن داشت) آماده پیکار با دشمن شده و از مدینه خارج شدند. این خبر به گوش سران قریش رسید و از این روحیه عجیب مسلمانان سخت به وحشت افتادند! آنها فکر مى کردند شاید جمعیت تازه نفسى از مدینه به مسلمانان پیوسته اند، و ممکن است برخورد جدید نتیجه نهائى جنگ را به زیان آنها تغییر دهد. لذا فکر کردند براى حفظ پیروزى خود، بهتر این است که به مکّه بازگردند، همین کار انجام شد و به سرعت راه مکّه را پیش گرفتند. 🔹گفتیم: این آیات در حقیقت براى تقویت روحیه شکست خورده مسلمانان نازل گردید، و نخست در آن اشاره به پیروزى چشمگیر مسلمانان در میدان بدر(۱)شده تا با یادآورى آن خاطره، به آینده خویش دلگرم شوند، لذا مى فرماید: خداوند شما را در بدر پیروزى داد در حالى که نسبت به دشمن ضعیف، و از نظر عدّه و تجهیزات قابل مقایسه با آنها نبودید (وَ لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللّهُ بِبَدْر وَ أَنْتُمْ أَذِلَّةٌ)، عدد شما ۳۱۳ نفر با تجهیزات کم، و مشرکان بیش از هزار نفر و با تجهیزات فراوان بودند.(۲) حال که چنین است، از مخالفت خدا بپرهیزید، و از تکرار مخالفت فرمان پیشواى خود، یعنى پیامبر اجتناب کنید تا شکر نعمت هاى گوناگون او را به جاى آورده باشید (فَاتَّقُوا اللّهَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ). * * * 🔹آن گاه خاطره یارى مسلمانان را در میدان بدر به وسیله فرشتگان یادآورى کرده، مى گوید: در آن هنگام که تو به مؤمنان مى گفتى: آیا کافى نیست که پروردگارتان شما را با سه هزار نفر از فرشتگان (که از آسمان) فرود مى آیند، امداد کند ؟ (إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنینَ أَ لَنْ یَکْفِیَکُمْ أَنْ یُمِدَّکُمْ رَبُّکُمْ بِثَلاثَةِ آلاف مِنَ الْمَلائِکَةِ مُنْزَلینَ). * * * 🔹آرى امروز هم اگر استقامت بخرج دهید، به استقبال سپاه قریش بشتابید، تقوا را پیشه کنید، و مانند روز گذشته، با فرمان پیامبر مخالفت ننمائید، اگر در این حال مشرکان به سرعت به سوى شما برگردند، خداوند به وسیله پنج هزار نفر از فرشتگان که همگى داراى نشانه هاى مخصوصى هستند شما را یارى خواهد کرد (بَلى إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ یَأْتُوکُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا یُمْدِدْکُمْ رَبُّکُمْ بِخَمْسَةِ آلاف مِنَ الْمَلائِکَةِ مُسَوِّمینَ).(۳) * * * 🔹 اما توجه داشته باشید اینها را خداوند فقط بشارت و براى اطمینان خاطر شما قرار داده، و گر نه پیروزى تنها از جانب خداوند تواناى حکیم است (وَ ما جَعَلَهُ اللّهُ إِلاّ بُشْرى لَکُمْ وَ لِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُکُمْ بِهِ وَ مَا النَّصْرُ إِلاّ مِنْ عِنْدِ اللّهِ الْعَزیزِ الْحَکیمِ)، آرى، آمدن فرشتگان به یارى شما، تنها براى تشویق، بشارت، اطمینان خاطر و تقویت روحیه شما است، و گرنه پیروزى تنها از ناحیه خداوندى است که بر همه چیز قادر و در همه کار حکیم است، هم راه پیروزى را مى داند و هم قدرت بر اجراى آن را دارد. @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ⬇️ادامه ترجمه و شرح نامه ۲۸نهج البلاغه بخش۳ ✅لَمْ يَمْنَعْنَا قَدِيمُ عِزِّنَا وَ لَا عَادِيُّ طَوْلِنَا عَلَى قَوْمِكَ أَنْ خَلَطْنَاكُمْ بِأَنْفُسِنَا فَنَكَحْنَا وَ أَنْكَحْنَا فِعْلَ الْأَكْفَاءِ وَ لَسْتُمْ هُنَاكَ، وَ أَنَّى يَكُونُ ذَلِكَ [كَذَلِكَ]، وَ مِنَّا النَّبِيُّ وَ مِنْكُمُ الْمُكَذِّبُ، وَ مِنَّا أَسَدُ اللَّهِ وَ مِنْكُمْ أَسَدُ الْأَحْلَافِ، وَ مِنَّا سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ مِنْكُمْ صِبْيَةُ النَّارِ، وَ مِنَّا خَيْرُ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ وَ مِنْكُمْ حَمَّالَةُ الْحَطَبِ، فِي كَثِيرٍ مِمَّا لَنَا وَ عَلَيْكُمْ؛ فَإِسْلَامُنَا [مَا] قَدْ سُمِعَ وَ جَاهِلِيَّتُنَا لَا تُدْفَعُ وَ كِتَابُ اللَّهِ يَجْمَعُ لَنَا مَا شَذَّ عَنَّا، وَ هُوَ قَوْلُهُ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى "وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ"، وَ قَوْلُهُ تَعَالَى "إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِيُّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اللَّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ"؛ فَنَحْنُ مَرَّةً أَوْلَى بِالْقَرَابَةِ وَ تَارَةً أَوْلَى بِالطَّاعَةِ. وَ لَمَّا احْتَجَّ الْمُهَاجِرُونَ عَلَى الْأَنْصَارِ يَوْمَ السَّقِيفَةِ بِرَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) فَلَجُوا عَلَيْهِمْ، فَإِنْ يَكُنِ الْفَلَجُ بِهِ فَالْحَقُّ لَنَا دُونَكُمْ، وَ إِنْ يَكُنْ بِغَيْرِهِ فَالْأَنْصَارُ عَلَى دَعْوَاهُمْ.  ✔️فرهنگ لغت فرهنگ‏ نهج‏ البلاغه (رحیمی نیا) واژه های نهج البلاغه (عمران علی زاده) الْعَادِى: ديرين، كهن. الَاكْفَاء: جمع «كفؤ»، همتا، نظير. الْمُكَذِّب: انكار كننده، اشاره به «ابو جهل» است. اسَدُ اللَّه: شير خدا، اشاره به حمزه است. اسَدُ الَاحْلَاف: اشاره به «ابو سفيان» است، زيرا او بود كه در جنگ خندق گروههايى را تشكيل داد و با آنها براى نبرد با پيامبر (ص) هم پيمان و هم قسم شد. سَيّدَا شَبَابِ اهْلِ الْجَنَّةِ: بنابر تصريح رسول اكرم (ص) منظور امام حسن و امام حسين (ع) است. صِبْيَةُ النَّارِ: كودكان آتش، گفته شده كه مقصود فرزندان مروان بن حكم است زيرا پيامبر اكرم (ص) اهل آتش بودن آنها و خروجشان از دين را خبر داده است. خَيْر النِّسَاءِ: اشاره بحضرت فاطمه (ع) است. حَمَّالَةُ الْحَطَب: اشاره به ام جميل دختر حرب، عمه معاويه و زن ابى لهب است. جَاهِلِيَّتُنَا لَا تُدْفَعُ: شرف ما را در زمان جاهليت احدى انكار نكرد. يَومُ السَّقِيفَةِ: روز اجتماع در سقيفه بنى ساعده. فَلَجُوا عَلَيْهِم: بر آنها پيروز شدند.  شَذّ: دور شده و كنار رفته است فَلَجوا: غلبه نمودند ✅ترجمه : آیتی،انصاریان،دشتی،شهیدی،فیض الاسلام ،مکارم شیرازی 🔹اگر با خاندان شما در آميختيم و چون همتايان با شما رفتار كرديم، در عزّت و شرف ديرين ما نقصانى پديد نيامد. از شما زن گرفتيم و به شما زن داديم، در حالى كه، همتايان ما نبوديد. به راستى شما را با ما چه نسبت؟ رسول الله (ص) از ماست و آن دروغگو كه تكذيبش نمود از شماست. «اسد الله» از ماست و «اسد الأحلاف» از شماست. سرور جوانان بهشت از ماست و «صبيبة النار» از شماست. بهترين زنان جهان از ماست و حمّالة الحطب از شماست. و بسا چيزهايى ديگر كه از فضايل ما هستند و يادكردنشان به زيان شماست. فضيلت ما را در اسلام، همگان شنيده اند و ارج و مقام ما هم در عصر جاهلى بر كس پوشيده نيست. آنچه از ما پراكنده بوده در كتاب خدا گرد آمده است. آنجا كه گويد «به حكم كتاب خدا خويشاوندان به يكديگر سزاوارترند.» و نيز سخن حق تعالى كه «نزديكترين كسان به ابراهيم همانا پيروان او و اين پيامبر و مؤمنان هستند و خدا ياور مؤمنان است.» ما يك بار به سبب خويشاوندى با پيامبر به خلافت سزاواريم و يك بار به سبب طاعت و متابعت. 🔹چون در روز سقيفه مهاجران بر انصار حجت آوردند كه ما از نزديكان رسول الله (ص) هستيم، بر همه پيروز گرديدند. اگر خويشاوندى با رسول الله (ص) سبب پيروزى در حجت است، پس اين حق از آن ماست نه شما و اگر عنوان خويشاوندى سبب پيروزى نشود، پس انصار بر دعوى خويش باقى هستند.  🔹نکات مهم ديگر از فضايل اهل بيت(عليهم السلام): امام(عليه السلام) در اين بخش از نامه به نکات مهم ديگرى اشاره مى کند; نخست اينکه به معاويه هشدار مى دهد تصور نکن اگر طايفه بنى هاشم با بعضى از بنى اميّه در آميخته و ازدواج کرده اند، دليل بر يکسان بودن آنهاست، بلکه اين نوعى تفضل و ايثار بوده است مى فرمايد: «هرگز عزت ديرين و عطاياى پيشينِ ما بر قوم و قبيله شما مانع نشد که ما با شما آميزش و اختلاط داشته باشيم; به همين دليل ما از طايفه شما همسر گرفتيم و از دختران قبيله خويش به شما همسر داديم همچون اقوامى که هم طراز همند در حالى که شما هرگز در اين پايه نبوديد»; (لَمْ يَمْنَعْنَا قَدِيمُ عِزِّنَا ادامه دارد۰۰۰ @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅پرسش و پاسخ اعتقادی ⬇️آیا امام صادق(ع) شاگرد زن هم داشت؟ آیا در جلسات عمومی بودن یا خصوصی و چگونه بود؟ 🔹جز خطبه‌های امام علی(ع) که بیشترشان در مسجد کوفه ایراد می‌شد، این‌گونه نبود که مانند درس‌ها و سخنرانی‌هایی که امروزه شاهد آن هستیم، امامان معصوم(ع) کلاس‌های درس و یا جلسات سخنرانی را به صورت مرتب در مکانی مشخص برقرار کرده و سپس شاگردانی که تعداد آنها معلوم بود در درس آن‌حضرات(ع) حاضر شوند، بلکه ائمه‌ی اهل‌بیت(ع) گاه در مسجد، گاهی در منزل و گاهی در خیابان و بیابان به گسترش دانش می‌پرداختند و هر کسی که از خانواده و یا اطرافیان آن‌حضرات بود، به حضور آنان رسیده و یا از کنار ایشان عبور می‌کرد، در صورت تمایل، می‌توانست از محضرشان بهره‌ی علمی ببرد و بانوان نیز از این موضوع استثنا نبودند. به عنوان نمونه، حکم بن عتیبه نقل می‌کند: ما جماعتى بودیم که بر در خانه امام باقر(ع) انتظار بیرون آمدن امام را می‌کشیدیم. در همین حال زنى به جمع ما پیوست، و گفت: ابوجعفر(امام باقر ع) کدام یک از شما است؟ حاضران گفتند: از او چه می‌خواهى؟ زن گفت: مسئله‏اى دارم و می‌خواهم از ایشان بپرسم ... .[1] 🔹به همین ترتیب، برخی از زنان به حضور امام صادق‌(ع) ‌رسیده و پرسش‌هایی را با ایشان مطرح نموده و یا سخنانی از ایشان را برای دیگران روایت می‌کردند: 🔹أم سعید احمسیه؛[2] نقل می‌کند: «از امام صادق(ع) در مورد زیارت قبر حضرت امام حسین(ع) پرسیدم؟ حضرت فرمودند: زیارت آن حضرت معادل با یک حج و یک عمره است.[3] 🔹سالمه، مولاة أبی عبد الله؛[4] نقل می‌کند: من هنگام احتضار امام صادق(ع) نزد آن‌حضرت بودم، ایشان بیهوش شد و وقتی به هوش آمد، فرمود: هفتاد دینار به حسن بن علىّ بن علىّ بن الحسین - معروف به افطس- بپردازید. گفتم: آیا به آن مردى که با کارد بزرگ و خنجر (به قصد کشتن شما) به سوی شما حمله‌ور شده بود، هدیه می‌بخشید؟! فرمود: آیا نشنیده‏‌اى که خداوند در قرآن فرمود: «کسانى که آنچه را خدا امر به پیوستنش فرموده است می‌پیوندند، و از پروردگارشان بیم دارند، و از دشواری حسابرسی می‌هراسند».[5]، [6] 🔹حماده بنت رجاء؛[7] از امام صادق(ع) پرسید: اگر مردى ازدواج کند و در ضمن ازدواج متعهد شود که بر سر این خانم هوو نیاورد و خانم رضایت بدهد که همین تعهد را در عوض کابین و صداق بپذیرد، این ازدواج چه صورت دارد؟ امام(ع) فرمود: این شرط و تعهد فاسد است. ازدواج فقط در برابر وجه نقد عملى می‌شود، اگرچه با یک یا دو درهم.[8] 🔹ام‌ اسـحاق دختر سلیمان گفت: من فرزند خود را شیر می‌دادم. امام صادق(ع) به من فرمود: اى ام اسحاق! هرگز کودک خود را از یک بستان شیر نده، بلکه بچه را از هر دو پستان شیر بده؛ زیرا شیر یکى از پستان‌‌ها غذا و شیر دیگرى آب براى کودک محسوب خواهد شد.[9] 🔹علاوه بر بانوانی که گفته شد، کتاب‌هایی که به شمارش اصحاب و راویان ائمه(ع) می‌پردازند، نام تعدادی از بانوان دیگر را نیز به عنوان راوی نقل می‌کنند که ممکن است امروزه روایات برخی از آنها در دسترس نباشد. منبه:⬇️ [1]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر،ج 4، ص 223، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق. [2]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، الابواب(رجال طوسی)، محقق، مصحح، قیومی اصفهانی، جواد، ص 327، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ سوم، 1427ق. [3]. عده‌ای از علماء، الأصول الستة عشر، ص 109، قم، دار الشبستری للمطبوعات، چاپ اول، 1363ش. [4]. الابواب(رجال طوسی)، 327. [5]. رعد، 21. [6]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 7، ص 55، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. [7]. الابواب(رجال طوسی)، 327. [8]. کافی، ج ‏5، ص 381. [9]. همان، ج ‏6، ص 40. @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅احکام شرعی ⬇️آیا برای مسح پا، باید به تکیه‌گاهی تکیه داده شود، یا می‌توان مسح را در هوا بدون تکیه‌گاه کشید؟ ✔️پاسخ 🔹در مسح سر و پا تکیه دادن به تکیه‌گاه یا تکیه ندادن شرط نشده است، بلکه ملاک آن است که سر و پا ثابت نگه‌داشته شوند و دست روى آنها کشیده شود. و اگر گفته شده است که پا به تکیه‌گاهی تکیه داده شود برای آن است که ثابت بماند. 🔹إمام خمینی(ره) در این زمینه فرمود: «در مسح سر و روى پا باید دست را روى آنها بکشد و اگر دست را نگه‌دارد و سر یا پا را به آن بکشد وضو باطل است، ولى اگر موقعى که دست را می‌کشد سر یا پا مختصرى حرکت کند اشکال ندارد».[1] ✅[1]. توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 159، م 255؛ «مبطلات وضو و غسل»، 3867؛ «چگونگی مسح سر»، 9187؛ « شیعه و مسح پا»، 9853؛ «مقدار مسح پا در وضو»، 33729. @Nahjolbalaghe2

🌿🌺 مرد بیسوادے قرآن میخواند ولے معنے قرآن را نمیفهمید. روزے پسرش از او پرسید: چه فایده اے دارد قرآن میخوانے، بدون اینڪه معنے آن را بفهمی؟ پدر گفت: پسرم! سبدی بگیر و از آب دریا پرڪن و برایم بیاور. پسر گفت: غیر ممڪن است ڪه آب در سبد باقے بماند. 💭 پدر گفت: امتحان ڪن پسرم. پسر سبدے ڪه در آن زغال میگذاشتند گرفت و به طرف دریا رفت. سبد را زیر آب زد و به سرعت به طرف پدرش دوید ولے همه آبها از سبد ریخت و هیچ آبے در سبد باقے نماند. پسر به پدرش گفت؛ ڪه هیچ فایده اے ندارد. پدرش گفت: دوباره امتحان ڪن پسرم. پسر دوباره امتحان ڪرد ولے موفق نشد ڪه آب را براے پدر بیاورد. براے بار سوم و چهارم هم امتحان ڪرد تا اینڪه خسته شد و به پدرش گفت؛ ڪه غیر ممڪن است...! 💭 پدر با لبخند به پسرش گفت: سبد قبلا چطور بود؟ پسرک متوجه شد سبد ڪه از باقیمانده هاے زغال، ڪثیف و سیاه بود، الان ڪاملاً پاک و تمیز شده است. پدر گفت: این حداقل ڪارے است ڪه قرآن براے قلبت انجام میدهد. ٭٭دنیا و ڪارهاے آن، قلبت را از سیاهے ها و ڪثافتها پرمیڪند؛ خواندن قرآن همچون دریا سینه ات را پاک میڪند، حتی اگر معنے آنرا ندانی...!!٭٭ @Nahjolbalaghe2

❁﷽❁ #حدیث_روز 🔮امام محمد باقر(علیه السلام)فرموده اند: 📯((خداوند به وسیله سوره جمعه مؤمنان را 📯گرامی داشته است. 📯رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم سوره جمعه را بشارتی برای مومنان 📯وسوره منافقون را توبیخی برای منافقان قرار داد 📯به همین سبب نباید قرائت این دوسوره را در نماز جمعه ترک کرد.)) #شهید_محمد_محمدی 📚تهذیب الاحکام، ج۳ص۶ @Nahjolbalaghe2

📃پی دی اف دعای کمیل💠 التماس دعا🙏 #شب‌_جمعه @Nahjolbalaghe2