📝شرح صوتی خطبه های نهج البلاغه 🎙خطبه: (۷۹) @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت اگر بردبار نیستی خود را بردبار جلوه ده، زیرا کمتر کسی است که خود را شبیه گروهی کند و بزودی یکی از آنها نشود. @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🎙نیت کارهای خیر هدیه به امام زمان #امام_زمان @Nahjolbalaghe2

✅زندگینامه حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم 1⃣قسمت:دوم(زهد و پارسایی) @Nahjolbalaghe2

ترجمه کتاب الغدیر🔹 ✅ قسمت: بیست و هفتم 🔷واقعه غدیرخم #علامه‌امینی ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺒﻬﻪ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻟﺎ ﻳﻨﺤﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ﻭﻟﻲ (ﺑﺎ ﻗﺪﺭﻱ ﺗﻮﺟﻪ) ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺘﻦ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﻮﻫﻢ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﺼﺤﻴﻒ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻔﺮﺽ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﺤﺮﻓﻲ ﻫﻢ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﺼﺮﺣﻪ ﺑﻪ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﻭ ﺍﺑﺘﻠﺎﻳﺶ ﺑﺎﺛﺮ ﻧﻔﺮﻳﻦ- ﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺻﺤﺖ ﻭ ﺻﺮﺍﺣﺖ- ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮﻱ ﻛﻨﺪ، ﺧﺎﺻﻪ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻧﺼﻮﺹ ﺩﻳﮕﺮﻳﻬﻢ ﺟﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﺑﻮ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﻦ ﻗﺘﻴﺒﻪ (ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺝ 1 ﺻﻔﺤﻪ 161 ﮔﺬﺷﺖ) ﺩﺭ " ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ " ﺻﻔﺤﻪ 251 ﮔﻮﻳﺪ: ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﻧﺲ ﺑﻦ ﻣﺎﻟﻚ ﺑﺮﺹ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ (ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻭﺍﻝ ﻣﻦ ﻭﺍﻟﺎﻩ ﻭ ﻋﺎﺩ ﻣﻦ ﻋﺎﺩﺍﻩ) ﺳﻮﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩ، ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: ﺳﻦ ﻣﻦ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ، ﻭ ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﮔﻔﺖ: ﺍﮔﺮ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﮕﻮﺋﻲ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﺑﻪ ﺳﻔﻴﺪﻱ (ﻣﺮﺍﺩ ﺑﺮﺹ ﺍﺳﺖ) ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﺎﺭ (ﻋﻤﺎﻣﻪ) ﺁﻧﺮﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻜﻨﺪ؛ ﺍﻣﻴﻨﻲ ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺍﺑﻦ ﻗﺘﻴﺒﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﻛﺴﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 4 ﺷﺮﺡ ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻠﺎﻏﻪ ﺻﻔﺤﻪ 388 ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﺑﻦ ﻗﺘﻴﺒﻪ ﺣﺪﻳﺚ ﺑﺮﺹ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺍﻣﻴﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻧﺲ ﺑﻦ ﻣﺎﻟﻚ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ " ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﺹ ﻛﻪ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺭﺟﺎﻝ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ (ﺍﺑﻦ ﻗﺘﻴﺒﻪ) ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻧﺤﺮﺍﻑ ﺍﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺗﻬﺎﻣﻲ (ﺩﺍﻳﺮ ﺑﻤﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﺑﻌﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻧﺪﺍﺭﺩ،.. ﺍﻩ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺷﻒ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺑﺼﺤﺖ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﺴﺨﻪ‌ﻫﺎﻱ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺷﺨﺎﺻﻴﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ " ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ " ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻴﺎﻳﺪ ﻭﻟﻲ ﺩﺭ ﭼﺎﭘﺨﺎﻧﻪ‌ﻫﺎﻱ ﻣﺼﺮﻱ ﺩﺳﺘﻬﺎﺋﻴﻜﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﺩﺍﻳﻊ ﻋﻠﻤﺎﺀ ﺩﺭ ﻛﺘﺒﺸﺎﻥ ﺍﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ (ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ) ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻗﺘﻴﺒﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺫﻛﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﺝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ: ﺍﺑﻮ ﻣﺤﻤﺪ (ﺍﺑﻦ ﻗﺘﻴﺒﻪ) ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺻﻞ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ [ ﺻﻔﺤﻪ 54] ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺳﻴﺎﻕ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﺻﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺧﺎﺋﻨﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ: ﻣﻮﻟﻒ ﻛﺘﺎﺏ " ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ " ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺮ ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻱ ﺭﺍ ﺫﻛﺮ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﺭﺍ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ ﺁﻧﺮﺍ ﺫﻛﺮ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻔﻲ ﻭ ﺭﺩ ﻧﻤﺎﻧﺪ، ﺟﺰ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﭼﻪ ﺍﻭﻝ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﺑﻪ ﺑﺮﺹ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺑﺮﺩ ﺍﻧﺲ ﺑﻦ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺳﺖ، ﺳﭙﺲ ﻧﺎﻡ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺑﺮﺩ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻟﻒ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻣﺮﻱ، ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺫﻛﺮ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﺪ: ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺻﻞ ﻧﺪﺍﺭﺩ؟ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ " ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﺑﻲ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺷﺪﻩ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﺬﻑ ﻭ ﺍﺳﻘﺎﻁ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﻣﻬﻠﺐ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﺻﻔﺮﻩ، ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 2 ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﺑﻦ ﺧﻠﻜﺎﻥ ﺻﻔﺤﻪ 273 ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ " ﺍﻟﻤﻌﺎﺭﻑ " ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﺎﭘﺨﺎﻧﻪ‌ﻫﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﺣﺬﻑ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻦ ﺟﺎﺑﺮ (ﺑﻠﺎﺫﺭﻱ) ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 379 ﺩﺭ ﺟﺰﺀ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ " ﺍﻧﺴﺎﺏ ﺍﻟﺎﺷﺮﺍﻑ " ﮔﻮﻳﺪ: ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﻣﻨﺒﺮ ﮔﻔﺖ: ﺑﺨﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮ ﺧﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻭﺍﻝ ﻣﻦ ﻭﺍﻟﺎﻩ ﻭ ﻋﺎﺩ ﻣﻦ ﻋﺎﺩﺍﻩ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﺩﻫﺪ، ﻭ ﺍﻧﺲ ﺑﻦ ﻣﺎﻟﻚ، ﻭ ﺑﺮﺍﺀ ﺑﻦ ﻋﺎﺯﺏ، ﻭ ﺟﺮﻳﺮ ﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﺠﻠﻲ، ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻣﻨﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻋﻠﻲ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺩﺍﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺣﺪﻱ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩ، ﭘﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﺎﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺒﺮ ﻣﮕﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻋﻠﺎﻣﺘﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﮔﻮﻳﺪ: ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻧﺲ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﺮﺹ ﺷﺪ، ﻭ ﺑﺮﺍﺀ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﮔﺸﺖ، ﻭ ﺟﺮﻳﺮ ﺑﺼﺤﺮﺍﻧﺸﻴﻨﻲ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻲ ﺟﺎﻫﻠﻴﺖ (ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺑﺎﺳﻠﺎﻡ) ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺠﺎﻳﮕﺎﻩ ﺍﻭﻟﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ. ﻭ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ 4 ﺷﺮﺡ ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻠﺎﻏﻪ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 488 ﮔﻮﻳﺪ: ﻣﺸﻬﻮﺭ [ ﺻﻔﺤﻪ 55] ✔️ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🌳شجره آشوب« قسمت صد و بیست و یکم» 📌بررسی نفوذی های بنی امیه در حکومت امیرالمومنین علیه السلام 🔻در گزارش کتاب امامت و سیاست آمده است که «زمانى كه ميان صلح تا فرستادن حكمين فرصتى به دست آمد، معاويه به ياران خود چنين گفت: به نظر شما على چه كسى را به عنوان حكم برمى‏گزيند؟ ما عمرو بن عاص را برمى‏گزينيم. 🔻 عتبة بن ابو سفيان گفت: تو على را بهتر از ما مى‏شناسى. معاويه گفت: على پنج مرد مورد اعتماد دارد، عدى بن حاتم، عبد الله بن عباس، سعد بن قيس، شريح بن هانى و احنف بن قيس، من آنان را براى شما توصيف مى‏كنم. عمرو نمى‏تواند بر ابن عباس پيروز شود... ولى با اين وجود مردم از اين جنگ ملول شده‏اند و به مردى كه فقط داراى تقوا باشد رضايت مى‏دهند، هيچ كدام از آنان داراى تقوا نيستند. 🔻 شما نگاه كنيد، كدام يك از اصحاب رسول خدا (ص) را مردم شام امين مى‏دانند و اهل عراق نيز او را قبول دارند؟ عتبه گفت: آن مرد فقط ابو موسى اشعرى است.» 🔻به نظر شما آیا مشخص نیست چرا اشعث و یارانش، اینقدر بر انتخاب ابوموسی اصرار می کنند؟ آیا ملاقات عتبه با اشعث، در انتخاب ابوموسی بی تأثیر بود؟ گزارش بالا به خوبی نشان میدهد ابوموسی گزینه مدنظر بنی امیه بود و در نتیجه پیشنهاد انتخاب او، از طریق عتبه یا یکی دیگر از افراد نزدیک به معاویه، به اشعث انتقال داده شده است. 🔻 جالب اینکه ابوموسی، در هیچ جنگی همراه امام نبود و در زمان صفین نیز با میدان نبرد، فاصله زیادی داشت. 📚 کتاب شجره آشوب 💬 نویسندگان: آقایان یوسفی و آقامیری ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🤲دعای روز۲۴ ماه مبارک رمضان @Nahjolbalaghe2

تلاوت جزء بیست‌و‌چهارم قرآن کریم @Nahjolbalaghe2

اقامه نماز عید فطر به امامت رهبر انقلاب در مصلی 🔹ستاد برگزاری نماز عید سعید فطر تهران: نماز عید سعید فطر امسال در مصلای بزرگ امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) و به امامت رهبر انقلاب اسلامی (مدظله العالی) برگزار خواهد شد. @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

🔹تفسیر سوره مبارکه حجر آیات(۱۶ الی ۱۸)🔹 در جاى دیگر مى گوید: چه مانعى دارد این تعبیرات، کنایه باشد؟ منع حسى، اشاره به منع عقلى گردد، در حالى که کنایات از زیباترین انواع بلاغت است، آیا نمى بینیم بسیارى از مردم که در اطراف شما زندگى مى کنند در محدوده همین زمین محبوس، و زندانیند و هیچ گاه چشمشان به جهان بالا دوخته نمى شود، و به آواى آن گوش فرا نمى دهند، و از امور این جهان و شگفتیهایش خبرى ندارند، آنها به وسیله (شهاب) خودخواهى و شهوت و کینه توزى و طمع و حرص و جنگهاى خانمان سوز از درک آن معانى والا مطرودند (و اگر روزى هم چنین هوسى کنند به خاطر آن همه آلودگى که بر دل و جان دارند رانده مى شوند). ج ـ در جاى دیگر سخنى دارد که خلاصه اش چنین است: ارواح انسانها هنگامى که از این دنیا به جهان برزخ منتقل مى شوند، علاقه و ارتباطى به ارواح زندگان دارند، و هر گاه میان آنها تناسب و همانندى باشد، و بتوانند از طریق احضار ارواح و غیر آن با آنها ارتباط و تفاهم برقرار کنند، مسائلى را در اختیار آنان مى گذارند که گاهى، حق است و گاهى، باطل زیرا آنها نمى توانند به عوالم اعلى دسترسى پیدا کنند بلکه، تنها به عوالم پائین تر، دسترسى مى یابند، مثلاً همان گونه که ماهى نمى تواند از محیط خود بیرون بیاید، و در هوا پرواز کند، آنها نیز قدرت ندارند از محدوده جهان خود بالاتر روند. د ـ بعضى دیگر گفته اند: اکتشافات اخیر نشان داده: یک سلسله امواج نیرومند رادیوئى از فضاهاى دور دست، مرتباً پخش مى شود که مى توان آنها را در کره زمین با دستگاههاى گیرنده مخصوص، به خوبى گرفت، هیچ کس به درستى نمى داند سرچشمه این امواج فوق العاده نیرومند کجاست؟. ولى دانشمندان مى گویند احتمال قوى دارد: در کرات دور دست آسمانى موجودات زنده فراوانى باشند که از نظر تمدن، از ما بسیار پیشرفته ترند و به همین دلیل مى خواهند اخبارشان را در جهان پخش کنند، و در آن اخبار مسائلى است که براى ما تازگى دارد، موجوداتى که آنها را پرى مى نامیم، مى کوشند، از این امواج استفاده کنند، ولى اشعه نیرومندى آنها را به دور مى راند. این بود، نظرات گوناگون مفسران و دانشمندان. * * * نتیجه بحث: بحث ها در تفسیر این آیات، به درازا کشید اکنون، باید براى نتیجه گیرى کامل مقدمتاً به چند نکته توجه کنیم: ۱ ـ کلمه سماء (آسمان) در بسیارى از آیات قرآن، به معنى همین آسمان مادى است، در حالى که، در بعضى دیگر از آیات قطعاً به معنى آسمان معنوى و مقام بالا است. مثلاً در آیه ۴٠ سوره اعراف مى خوانیم: إِنَّ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا وَ اسْتَکْبَرُوا عَنْها لاتُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوابُ السَّماءِ: آنها که آیات ما را تکذیب کردند و در برابر آن تکبر ورزیدند درهاى آسمان به رویشان گشوده نمى شود . ممکن است منظور از آسمان در اینجا کنایه از مقام قرب خدا بوده باشد همان گونه که در آیه ۱٠ سوره فاطر مى خوانیم: إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَ الْعَمَلُ الصّالِحُ یَرْفَعُهُ: سخنان پاکیزه به سوى او بالا مى روند و عمل صالح را ترفیع مى دهد . روشن است: اعمال صالح و سخنان پاکیزه چیزى نیستند که به سوى این آسمان بالا روند، بلکه به سوى مقام قرب خدا پیش مى روند و عظمت و رفعت معنوى مى یابند. اصولاً، تعبیر به أَنْزَلَ و نَزَّلَ در مورد آیات قرآن به روشنى این معنى را مى رساند، که منظور: نزول و فرود آمدن از مقام قدس پروردگار بر قلب پیامبر(صلى الله علیه وآله) است. در تفسیر آیه ۲۴ سوره ابراهیم : أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَة طَیِّبَة أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ خواندیم: این درخت پاکیزه که خداوند آن را به عنوان مثال بیان کرده، پیامبر ریشه آن است، و على(علیه السلام) شاخه آن (همان شاخه اى که سر بر آسمان کشیده) و امامان شاخه هاى کوچکترند. مخصوصاً، در یکى از آن احادیث مى خوانیم: کَذلِکَ الْکافِرُونَ لاتَصْعَدُ أَعْمالُهُمْ اِلَى السَّماءِ: همین گونه هستند کافران، اعمال آنها به آسمان بالا نمى رود . روشن است: آسمان، در این گونه احادیث، اشاره به این آسمان حسى نیست و از اینجا نتیجه مى گیریم: آسمان، هم در مفهوم مادى آن استعمال مى شود و هم در مفهوم معنوى آن. ۲ ـ نجوم (ستارگان) نیز یک مفهوم مادى دارد که همین ستارگانى هستند که در آسمان دیده مى شوند، و یک مفهوم معنوى که اشاره به دانشمندان و شخصیتهائى است که روشنى بخش جوامع انسانى هستند، و همان گونه که مردم راه خود را در شبهاى تاریک در بیابان ها و بر صفحه اقیانوس ها به وسیله ستارگان پیدا مى کنند، توده هاى جمعیت در اجتماعات انسانى نیز راه زندگى و سعادت و حیات را به کمک این دانشمندان و رهبران آگاه، و با ایمان مى یابند.⬇️

↩️حدیث معروفى که از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل شده: مَثَلُ أَصْحابِى فِیْکُمْ کَمَثَلِ النُّجُومِ بِأَیِّها أُخِذَ اهْتُدِىَ...: یاران من همچون ستارگانند که به هر کدام اقتدا شود مایه هدایت است نیز اشاره به همین معنى مى کند. در تفسیر على بن ابراهیم در ذیل آیه: وَ هُوَ الَّذِى جَعَلَ لَکُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُوا بِها فِى ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ: او کسى است که ستارگان را براى شما قرار داد تا در تاریکیهاى خشکى و دریا به وسیله آنها هدایت شوید چنین نقل شده که، امام فرمود: النُّجُومُ آلُ مُحَمَّد: منظور از ستارگان خاندان پیامبرند . ۳ ـ از روایات متعددى که در تفسیر آیات مورد بحث، وارد شده، استفاده مى شود: ممنوع شدن شیاطین از صعود به آسمانها و رانده شدنشان به وسیله نجوم هنگام تولد پیامبر(صلى الله علیه وآله) بود، و از بعضى از آنها استفاده مى شود: به هنگام تولد عیسى(علیه السلام) تا حدى ممنوع شدند، و پس از تولد پیامبر(صلى الله علیه وآله) به طور کامل ممنوع گشتند. از مجموعه آنچه گفتیم چنین مى توان حدس زد که سماء در اینجا به مفهوم معنوى اشاره مى کند و کنایه از آسمان حق و ایمان و معنویت است. شیاطین همواره در تلاشند تا به این محدوده راه یابند و از طریق انواع وسوسه ها در دل مؤمنان راستین و حامیان حق، نفوذ کنند. اما مردان الهى و رهبران راه حق، از پیامبران و امامان گرفته، تا دانشمندان متعهد، با امواج نیرومند علم و تقوایشان، بر آنها هجوم مى برند و آنان را از نزدیک شدن به این آسمان مى رانند. و در اینجا است که مى توان، رابطه و پیوندى میان تولد حضرت مسیح(علیه السلام)و از آن بالاتر تولد حضرت محمّد(صلى الله علیه وآله) و طرد این شیاطین از آسمان، پیدا کرد. و نیز اینجا است که مى توان، ارتباط میان صعود به آسمان، و آگاهى از اسرار را یافت; زیرا مى دانیم: در این آسمان مادى، اخبار خاصى وجود ندارد جز شگفتیهاى خلقت که حتى از روى زمین نیز، قابل مطالعه است. امروز، دیگر این مسأله قطعى شده است که این کرات آسمانى در این فضاى بیکران پخش شده اند، قسمتى از آنها کرات مرده اى هستند، و بعضى زنده اند، و ساکنانى دارند، ولى شاید زندگى آنها با ما تفاوت بسیار داشته باشد. این موضوع، نیز بسیار قابل ملاحظه است که: پیدایش شهاب، تنها در جوّ زمین است ـ که بر اثر برخورد قطعات سنگ به هواى اطراف زمین و شعلهور شدن آنها پیدا مى شود ـ و الا در بیرون جوّ زمین، شهابى وجود ندارد البته در بیرون جوّ زمین سنگهاى سرگردانى در حرکتند ولى به آنها شهاب گفته نمى شود مگر زمانى که وارد جوّ زمین گردد و داغ و شعلهور شود، و در برابر چشم انسان به صورت خط آتشى نمایان گردد، به گونه اى که تصور مى شود ستاره اى است در حال حرکت. و این را نیز مى دانیم که: انسان امروز، بارها از این جوّ زمین به خارج عبور کرده، و بسیار از آن فراتر رفته، و تا کره ماه رسیده است ـ توجه داشته باشید جوّ زمین، صد، الى دویست کیلومتر بیشتر نیست، در حالى که کره ماه بیش از سیصد هزار کیلومتر با ما فاصله دارد ـ . بنابراین اگر منظور، همین شهاب مادى و آسمان مادى باشد، باید پذیرفت که این منطقه براى دانشمندان بشر کشف شده، و مطلب اسرار آمیزى در آن وجود ندارد. * * * کوتاه سخن این که: با قرائن و شواهد فراوانى که ذکر کردیم، به نظر مى رسد: منظور از آسمان ، آسمان حق و حقیقت است، و شیاطین همان وسوسه گران هستند که مى کوشند به این آسمان راه یابند و استراق سمع کنند و به اغواى مردم بپردازند، اما ستارگان و شهب یعنى رهبران الهى و دانشمندان با امواج نیرومند قلمشان آنها را به عقب مى رانند و طرد مى کنند. ولى قرآن، دریاى بیکران است و ممکن است دانشمندان آینده در زمینه این آیات، به حقایق تازه اى دست یابند که امروز به آن دست نیافته ایم. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

🔹ترجمه و شرح حکمت (۲۸۰)🔹 🏇آمادگى براى سفر آخرت 💡امام عليه السلام در اين كلام حكيمانه و فشرده و كوتاه، مردم را براى آماده شدن سفر آخرت اندرز مى دهد و مى فرمايد: «كسى كه دورى سفر آخرت را به ياد داشته باشد خود را مهيا مى سازد»؛ (مَنْ تَذَكَّرَ بُعْدَ السَّفَرِ اسْتَعَدَّ). در اين حديث شريف و احاديث فراوان ديگر، مردمِ دنيا به مسافرانى تشبيه شده اند كه به سوى منزلگاه دوردست اما بسيار مرفه و پربركت در حركتند و بايد براى رسيدن به سرمنزل مقصود مركبى راهوار و زاد و توشه اى فراوان آماده سازند وگرنه در وسط راه مى مانند و به مقصد نخواهند رسيد. همين معنا به صورت ديگرى در حكمت 77 آمده بود آنجا كه فرمود: «آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَطُولِ الطَّرِيقِ وَبُعْدِ السَّفَرِ؛ آه از كمى زاد و توشه و طولانى بودن راه و دورى سفر». ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه خود و متقى هندى در كنزالعمّال حديث جالبى ذكر مى كنند كه بى ارتباط به مقصود ما نيست و مضمون آن چنين است: پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله رو به يارانش كرد و فرمود: مَثَل من و شما و دنيا همچون جمعيتى است كه از يك بيابان خشك و خالى عبور مى كردند و به جايى رسيدند كه نمى دانستند آنچه را پيمودند بيشتر است يا آنچه تا مقصد باقى مانده است؟ در حالى كه زاد و توشه آنها تمام شد و مركب آنها از راه ماند و در ميان اين بيابان خشك و خالى، سرگردان ماندند؛ نه زادى داشتند و نه مركبى، ازاينرو به هلاكت يقين پيدا كردند. در اين هنگام مردى نمايان شد كه لباس خوبى بر تن داشت وقطرات آب از سر و رويش مى چكيد. گفتند: به يقين اين شخص از سرزمين آباد و پرآبى مى آيد و احوال او نشان مى دهد كه راه به آنجا نزديك است. هنگامى كه آن مرد به آنها رسيد و حال ايشان را مشاهده كرد به آنها گفت: اگر شما را به محلى پرآب و باغ هاى سرسبز راهنمايى كنم چه مى كنيد؟ گفتند: هرگز با تو مخالفت نخواهيم كرد. گفت: با خدا عهد و پيمان ببنديد كه چنين خواهد بود. آنها عهد و پيمان بستند و آن مرد آنها را به محلى پرآب و باغهايى سرسبز هدايت كرد. هنگامى كه به آنجا رسيدند مقدار كمى در آنجا ماندند سپس آن مرد به آنها گفت: برخيزيد و آماده شويد به سوى باغ هايى كه از اين باغ ها پربارتر وآبى كه از اين آب گواراتر است برويم. بسيارى از آنها گفتند: ما باور نمى كنيم به چنان سرزمينى برسيم؛ ولى گروه اندكى از آنها گفتند: مگر شما با اين مرد عهد و پيمان نبستيد كه مخالفت نكنيد؟ آنچه در آغاز گفته بود به حقيقت پيوست و بقيه گفتار او مانند آن است كه در آغاز گفته. اين گروه اندك، همراه آن مرد حركت كردند و او آنها را به باغ هايى سرسبزتر و آبهايى گواراتر رساند؛ ولى آن گروه اول كه مخالفت كرده بودند در همان شب دشمنانى به آنها حمله كرده و صبحگاهان عده اى كشته و عده اى اسير شده بودند. قرآن مجيد نيز مى گويد: «(وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَى)؛ زاد و توشه (براى سفر آخرت) برگيريد كه برترين زاد و توشه همان تقوا و پرهيزكارى است». جالب اينكه در حديثى مى خوانيم كه زُهرى، يكى از سرشناسان اهل سنت از تابعين، امام على بن حسين عليه السلام را در شبى سرد و بارانى ديدار كرد در حالى كه بر پشت آن حضرت مقدارى آرد بود و حضرت به سويى حركت مى كرد. زهرى عرض كرد: اى پسر رسول خدا! اين چيست؟ حضرت فرمود: قصد سفرى دارم و مشغول تهيه زاد و توشه آن و گذاشتن در محل مطمئنى هستم. زهرى گفت: غلام من اينجاست به شما كمك مى كند. حضرت قبول نكرد. زهرى عرض كرد: خودم آن را برمى دارم و براى شما مى آورم. امام سجادعليه السلام فرمود: من ميل ندارم چيزى كه موجب نجات من و سبب حسن ورودم به مقصد است خودم حمل نكنم، تو را به خدا سوگند مى دهم كه سراغ كار خود بروى و من را رها سازى. زهرى از آن حضرت جدا شد و رفت. بعد از چند روز امام عليه السلام را ديد عرض كرد: اى پسر رسول خدا! اثرى از آن سفرى كه فرمودى نمى بينم. امام عليه السلام فرمود: آرى اى زهرى. آن گمانى كه كردى (كه منظورم سفر دنياست) درست نبوده است منظورم سفر آخرت و آماده شدن براى آن است. آرى. آماده شدن براى مرگ وسفر آخرت به وسيله پرهيز از حرام و بذل و بخشش در راه خير حاصل مى شود. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

🔹شرح صوتی حکمت های نهج البلاغه 🔷حکمتهای(۲۷۸ الی ۲۸۰) @Nahjolbalaghe2