شرح و تفسیر خطبه ۹۱ بخش پنجم 🌧همه چيز از اراده او سرچشمه مى گيرد! در اين بخش از خطبه، امام(عليه السلام) بار ديگر به جهان آفرينش و تدبير الهى در خلقت و نظم و ادامه آن باز مى گردد و از اين نظم و تدبير به عنوان آينه اى براى نشان دادن جلال و جمال پروردگار بهره مى گيرد. مى فرمايد: «آنچه آفريده به درستى اندازه گيرى نموده است و به خوبى تدبير کرده و در مسير خودش قرار داده است». (قَدَّرَ مَاخَلَقَ فَأَحْکَمَ تَقْدِيرَهُ، وَ دَبَّرَهُ فَأَلْطَفَ تَدْبِيرَهُ، وَوَجَّهَهُ لِوِجْهَتِهِ). به اين ترتيب، مراحل سه گانه «تقدير» و «تدبير» و «توجيه» را بيان فرموده است. «تقدير» مقام اندازه گيرى خلقت موجودات است و «تدبير» به راه انداختن آنها در مسير تعيين شده است و «توجيه» فراهم ساختن اسباب حرکت در اين مسير براى رسيدن به مقصد نهايى است وتمام اين مراحل طبق حساب دقيق و برنامه منظّمى است، به گونه اى که در همه جهان هستى هيچ موجودى نه در آغاز آفرينش و نه در مسير حرکت خود به سوى هدف، بى برنامه نيست. به همين جهت بلافاصله مى افزايد: «هيچ موجودى از حدّ و منزلت خود تجاوز نکرده و قبل از رسيدن به هدف کوتاهى ننموده است، و به هنگامى که به آن فرمان داده شد که مطابق اراده پروردگار حرکت کند، سرپيچى ننمود; چگونه ممکن است سرپيچى کند، حال آن که همه چيز از اراده او سرچشمه گرفته است؟!». (فَلَمْ يَتَعَدَّ حُدُودَ مَنْزِلَتِهِ، وَ لَمْ يَقْصُرْ دُونَ الإِنْتِهاءِ إِلى غَايَتِهِ، وَ لَمْ يَسْتَصْعِبْ إِذْ أُمِرَ بِالمُضِيِّ عَلَى إِرَادَتِهِ، فَکَيْفَ وَ إِنَّمَا صَدَرَتِ الاُْمُورُ عَنْ مَشِيئَتِهِ؟). در حقيقت اين سخن، اشاره به آن است که تصوّر نشود حرکات موجودات زمينى و آسمانى و پيمودن مراحل وجود در جهان گياهان و حيوانات و انسان و کواکب آسمان بى حساب است. همه درحرکات خود سر بر فرمان او دارند و برنامه اى را که از پيش براى آنها تعيين کرده، اجرا مى کنند و هيچ تخلّفى از برنامه هاى تعيين شده ندارند و به اين ترتيب، جهان هستى مجموعه اى است از نظم دقيق و حرکات و جريان هاى برنامه ريزى شده. در آيات قرآن مجيد نيز، به اين مراتب و مراحل سه گانه اشاره شده است. در سوره يس آيات 38 تا 40 مى فرمايد: «وَ الشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ذلِکَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ * وَ الْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى عَادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ * لاَ الشَّمْسُ يَنْبَغِى لَهَا أَنْ تُدِرْکَ الْقَمَرَ و َلاَ اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَ کُلٌّ فِى فَلک يَسْبَحُونَ; و خورشيد که پيوسته به سوى قرارگاهش در حرکت است، (آيتى ديگر از آيات خدا است) اين تقدير و اندازه گيرى خداوند قادر دانا است. و براى ماه منزلگاه هايى قرار داديم (هنگامى که اين منازل را طى کرد) سرانجام به صورت شاخه کهنه قوسى شکل و زرد رنگ خرما در مى آيد. نه خورشيد را سزاست که به ماه رسد و نه شب بر روز پيشى مى گيرد و هر کدام در مسير خود شناورند». آيات فراوان ديگرى نيز در قرآن است که به اين حقيقت اشاره مى کند. در اينجا به دو نکته بايد توجّه داشت: نخست اين که، آنچه در جمله هاى بالا درباره امر و فرمان و پيروى موجودات از فرمان الهى آمده، همه اشاره به اوامر تکوينيّه الهى، يا به تعبيرى ديگر: اشاره به قوانينى است که خداوند براى جهان هستى تعيين کرده و همه موجودات را در چنبر اين قوانين قرار داده است به گونه اى که تخلّف از اين قوانين براى آنها غير ممکن است. ديگر اين که، اين سخن هرگز به معناى مجبور بودن انسان در افعال خويش نيست! چرا که خداوند صفت اختيار و آزادى اراده را به عنوان يک قانون از قوانين عالم هستى براى انسان قرار داده است و هرگز انسان نمى تواند اين صفت را از خود سلب کند و به تعبير ديگر: آزادى او هم به فرمان خدا است. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️امام على عليه السلام: آنچه بخورى برود و آنچه بخورانى فراوان و پر بركت شود ما أكَلتَهُ راحَ، و ما أطعَمتَهُ فاحَ غررالحكم حدیث ۹۶۳۴ @Nahjolbalaghe2

#موعظه ✅ ترک مستحب تحت پوسش بندگی 🎥 حجت الاسلام عالی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: دویست و هشتاد و دو 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻛﺘﺐ ﺭﺟﺎﻝ ﺿﻤﻦ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﻛﺎﻣﻞ ﺍﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺳﺘﺎﻳﺶ‌ﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺬﻛﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﺎﻟﻪ ﻛﻠﺎﻡ ﻧﻤﻴﺪﻫﻴﻢ، ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻃﻮﻟﺎﻧﻲ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﺗﻮ (ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻋﺰﻳﺰ) ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺑﺎﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺗﺎ ﭼﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺟﺎﻝ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺛﻘﺎﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺛﻘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻛﺎﻓﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺛﻘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺠﺎﺋﻲ ﺍﺯ ﻭﺿﻮﺡ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻴﭻ ﻣﺎﺟﺮﺍﺟﻮﺋﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺟﺪﻝ ﺭﻳﺰﻩ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﺨﻦ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺗﺼﺮﻓﺎﺕ ﻧﺎﺑﺠﺎﺋﻲ ﺑﻜﺎﺭ ﻣﻲ‌ﺑﻨﺪﺩ ﻣﺠﺎﻟﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻨﻜﻮﻫﺶ ﺩﺭﺍﺯ ﻛﻨﺪ، ﭼﻪ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﻛﺘﺐ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺭﺟﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺮ ﺛﻨﺎ ﺧﻮﺍﻧﻲ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺸﮕﺮﻱ. ﻣﻀﺎﻓﺎ ﺑﺮ ﻣﺰﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺩﺍﺭﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻳﻪ ﻛﺮﻳﻤﻪ " ﺍﻟﻴﻮﻡ ﺍﻛﻤﻠﺖ ﻟﻜﻢ ﺩﻳﻨﻜﻢ.. " ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮﺧﻢ ﻛﻪ ﻣﻮﻳﺪ ﻭ ﭘﺸﺘﻲ ﺑﺎﻥ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺭﺍﻭﻳﺎﻥ ﺁﻥ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﺒﺮﻱ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻣﺮﺩﻭﻳﻪ ﻭ ﺍﺑﻲ ﻧﻌﻴﻢ ﻭ ﺧﻄﻴﺐ ﻭ ﺳﺠﺴﺘﺎﻧﻲ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻋﺴﺎﻛﺮ ﻭ ﺣﺴﻜﺎﻧﻲ ﻭ ﻧﻈﺎﻳﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﻭ ﺣﻔﺎﻅ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه کهف آیات ۲۱ تا ۲۴ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی آیه بعد، یک دستور کلّى به پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى دهد که: هرگز نگو من فلان کار را فردا انجام مى دهم (وَ لا تَقُولَنَّ لِشَیْء إِنِّی فاعِلٌ ذلِکَ غَداً). * * * مگر این که: خدا بخواهد (إِلاّ أَنْ یَشاءَ اللّهُ). یعنى در رابطه با اخبار آینده، و تصمیم بر انجام کارها، حتماً جمله ان شاء اللّه را اضافه کن; چرا که: اوّلاً: تو هرگز مستقل در تصمیم گیرى نیستى و اگر خدا نخواهد، هیچ کس توانائى بر هیچ کارى را ندارد. بنابراین، براى این که: ثابت کنى نیروى تو از نیروى لا یزال او است، و قدرتت وابسته به قدرت او جمله ان شاء اللّه: اگر خدا بخواهد را حتماً به سخنت اضافه کن. ثانیاً: خبر دادن قطعى براى انسان که قدرتش محدود است و احتمال ظهور موانع مختلف مى رود، صحیح و منطقى نیست، و چه بسا دروغ از آب در آید، مگر این که: با جمله ان شاء اللّه همراه باشد. بعضى از مفسران احتمال دیگرى در تفسیر آیه فوق گفته اند، و آن این که: منظور نفى استقلال انسان در کارها است، مفهوم آیه چنین است: تو نمى توانى بگوئى من فلان کار را فردا انجام خواهم داد، مگر خدا بخواهد . البته لازمه این سخن، آن است که: اگر جمله ان شاء اللّه را بیفزائیم، سخن کامل خواهد بود، اما این لازمه جمله است، نه متن، آن چنان که در تفسیر اول گفته شد.(۱) شأن نزولى را که در مورد آیات فوق، نقل کردیم تفسیر اول را تأیید مى کند، زیرا پیامبر(صلى الله علیه وآله) بدون ذکر ان شاء اللّه به کسانى که پیرامون اصحاب کهف و مانند آن سؤال کرده بودند، قول توضیح و جواب داد، به همین جهت، مدتى وحى الهى به تأخیر افتاد، تا به پیامبر(صلى الله علیه وآله) در این زمینه هشدار داده شود، و سرمشقى براى همه مردم باشد. سپس، در تعقیب این جمله، قرآن مى گوید: هنگامى که یاد خدا را فراموش کردى بعد که متوجه شدى، پروردگارت را به خاطر بیاور (وَ اذْکُرْ رَبَّکَ إِذا نَسِیتَ). اشاره به این که: اگر به خاطر فراموشى، جمله ان شاء اللّه را به سخنانى که از آینده خبر مى دهى، نیفزائى هر موقع به یادت آمد فوراً جبران کن، و بگو ان شاء اللّه ، که این کار گذشته را جبران خواهد کرد. و بگو امیدوارم پروردگارم مرا به راهى روشن تر از این هدایت کند (وَ قُلْ عَسى أَنْ یَهْدِیَنِ رَبِّی لاِ َقْرَبَ مِنْ هذا رَشَداً). * * * نکته ها: ۱ ـ رجماً بالغیب رجم در اصل، به معنى سنگ یا پراندن سنگ است، سپس به هر نوع تیراندازى اطلاق شده است، و گاه به معنى کنائى متهم ساختن یا قضاوت به ظن و گمان استعمال مى شود. و کلمه بالغیب تأکیدى بر این معنا است، یعنى: غائبانه قضاوت بى مأخذ درباره چیزى کردن. این تعبیر، شبیه همان چیزى است که در فارسى مى گوئیم: تیر در تاریکى انداختن و از آنجا که انداختن تیر در تاریکى غالباً به هدف اصابت نمى کند، این نوع قضاوت ها غالباً درست از آب در نمى آید. * * * ۲ ـ واو در جمله وَ ثامِنُهُمْ کَلْبُهُمْ در آیات فوق، جمله رابِعُهُمْ کَلْبُهُمْ و سادِسُهُمْ کَلْبُهُمْ هر دو بدون واو آمده است، در حالى که جمله وَ ثامِنُهُمْ کَلْبُهُمْ با واو شروع مى شود. از آنجا که تمام تعبیرات قرآن، حتماً داراى نکته اى است، مفسران در معنى این واو سخن فراوان گفته اند. شاید بهترین تفسیر، این باشد که: این واو اشاره به آخرین سخن، و آخرین حرف است، چنان که در ادبیات امروز نیز اخیراً این تعبیر معمول شده که هنگام برشمردن چیزى، تمام افراد آن بحث را بدون واو ذکر مى کنند، اما آخرین آنها حتماً با واو خواهد بود، مثلاً مى گوئیم: زید، عمر، حسن و محمّد آمدند این واو اشاره به پایان کلام و بیان آخرین مصداق و موضوع است. این سخن از مفسر معروف ابن عباس نقل شده، و بعضى از مفسران دیگر آن را تأیید کرده و ضمناً خواسته است از همین کلمه واو ، تأییدى براى این که: عدد واقعى اصحاب کهف عدد هفت بوده است استفاده کند; زیرا قرآن پس از بیان گفته هاى بى اساس دیگران، عدد حقیقى آنها را در پایان بیان کرده است. ✍ پی نوشت: ۱ ـ باید توجه داشت، بنابر تفسیر اول، باید جمله اى در تقدیر گرفته شود، جمله أَنْ تَقُول و در تقدیر چنین مى شود الا ان تقول ان شاء اللّه ، اما مطابق تفسیر دوم تقدیرى لازم نیست. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2