شرح و تفسیر خطبه ۹۱ بخش ۱۲ 🌧 ابر و باران ↩️ آرى! انسان نه تنها از گياهان و ميوه ها تغذيه مى کند و از الياف مختلف، لباس و فرش براى خود مى سازد; بلکه از چوبها خانه مى سازد و از الياف، خيمه بر پا مى کند و از حيواناتى که از گياهان تغذيه مى کنند فراورده هاى مختلفى براى انواع نيازمندى هاى زندگى خود تهيّه مى بيند. در آخرين جمله اين بخش به مسئله مهمّ ديگرى که خداوند براى زندگى انسانها در روى زمين آفريده است اشاره کرده، چنين مى فرمايد: «در اطراف زمين (و در ميان کوهها) درّه ها و راههاى وسيعى شکافت، و نشانه هايى براى آنان که بخواهند از شاه راههاى وسيعش بگذرند برپا نمود». (وَ خَرَقَ الْفِجَاجَ(34) فِي آفَاقِهَا وَ أَقَامَ المَنَارَ لِلسَّالِکينَ عَلَى جَوَادِّ(35) طُرُقِهَا). با مختصر دقّتى بر صفحه زمين و جاى جاى اين کره خاکى روشن مى شود که خداوند به وسيله کوهها هرگز سدّ معبر نفرموده و قطعات و بخش هاى زمين را از هم جدا نساخته; بلکه همه جا و در همه حال شکافها و جادّه هايى در لابلاى آن به وجود آورده که تمام روى زمين را به هم مى پيوندد. کمتر کسى توجّه دارد که اگر اين جاده ها وجود نداشت و کوههاى طولانى به يکديگر متّصل بودند و ديوار بلندى که مانع عبور انسانها و حيوانات است، به وجود مى آوردند و زمين را به بخش هاى پراکنده و نامربوطى تقسيم مى کردند، چه بلايى بر سر انسانها مى آمد و چه محروميت هايى پيدا مى کردند. قرآن مجيد هم مى فرمايد: «وَ جَعَلْنَا فِي الأَرْضِ رَوَاسِىَ أَنْ تَميِدَبِهِمْ وَ جَعَلْنَا فِيهَا فَجاجاً وَ سُبُلا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ; و در زمين کوههاى ثابت و پا برجايى قرار داديم تا انسانها نلرزاند و در آن دژها و راههايى قرار داديم تا هدايت شوند.»(36) نه تنها به وسيله جاده ها سر تا سر زمين را پيوند داد بلکه علامات و نشانه هاى طبيعى بر سر جاده ها نصب کرد تا از گم کردن راه در امان بمانند، (کوهها را به اشکال مختلف و رنگهاى گوناگون و درّه ها را به همين وضع آفريد تا بهترين راهنما باشد). در قرآن مى خوانيم: «وَ مِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَ حُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَ غَرَابِيبُ سُودٌ; و از کوهها نيز (به لطف پروردگار) جاده هايى آفريده شد، سفيد و سرخ و به رنگ هاى مختلف و گاه به رنگ کاملا سياه».(37)"نکته: گسترش قاعده لطف، در تکوين و تشريع: هميشه مديران حکيم و مدبّر براى رسيدن به مقاصد خود، تمام مقدّمات را از پيش فراهم مى سازند; خواه در عالم تشريع و تکليف باشد، يا در عالم عينيّت و واقعيت ها. خداوند عالم که حکمت و تدبير او از هر کس برتر و بالاتر است، در جهان تکليف تمام زمينه هاى اطاعت را فراهم کرده: به انسانها عقل و هوش داده، فطرت پاک مرحمت فرموده، پيامبران و کتب آسمانى فرستاده است تا همه بندگان بتوانند راه طاعت را در پيش گيرند و اين همان چيزى است که در «علم کلام» به عنوان «لطف» از آن ياد مى شود. در عالم آفرينش، پيش از آن که انسان قدم به عرصه حيات بگذارد تمام وسايل زندگى او را فراهم ساخت; سطح کره زمين را آرام ساخت و از حرکات ناموزونش به وسيله کوهها و غير آن جلوگيرى نمود، چشمه ها و نهرهاى پر آب که مايه حيات بود آفريد، ابرها را مأموريت آبيارى نقاط مرتفع بخشيد، انواع گياهان که براى تغذيه انسانها و حيواناتى که در خدمت انسانند لازم بود، به وجود آورد و جاده ها در وسط کوهها براى عبور و مرور انسانها و ارتباط اجتماعات بشرى فراهم نمود و حتّى براى تلطيف روح آدمى زمين را به انواع زيورها از گلها و شکوفه ها آراست. آرى معناى حکمت و تدبير و ربوبيّت همين است و اين همان چيزى است که مولا اميرمؤمنان على(عليه السلام) در اين بخش از خطبه به آن اشاره فرموده است که از يک سو، انسان را به علم و قدرت و حکمت خدا آشنا مى سازد و معرفت الهى را به او مى آموزد و از سوى ديگر، حسّ شکرگزارى او را - که خمير مايه اطاعت و بندگى است - در او تحريک مى کند. اين همان چيزى است که در جاى جاى آيات قرآن به چشم مى خورد و خداوند به هر مناسبتى از آن سخن مى گويد از جمله در سوره نحل، بعد از ذکر آفرينش آسمانها و زمين و چهارپايان و نزول باران از آسمان و پرورش درختان و زراعت و انواع ميوه ها و "گردش خورشيد و ماه و خلقت درياها با نعمت هاى بى شمارش مى فرمايد: «وَ أَلْقَى فِى الأَرْضِ رَوَاسِىَ أَنْ تَمِيدَبِکُمْ وَ أَنْهَاراً وَ سُبُلا لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ * وَ عَلاَمَات وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ; خداوند در زمين کوههاى ثابت ومحکمى افکند تا لرزش آن را در برابر شما بگيرد و نهرهايى آفريد و راههايى ايجاد کرد تا هدايت شويد و (نيز) علاماتى (در کوهها و جاده ها) قرار داد و (حتّى براى شب) به وسيله ستارگان هدايت مى شوند».(38) ✍پی نوشت: 37. سوره فاطر، آيه 27. 38. سوره نحل، آيات 15 - 16. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️ امام رضا عليه السلام: أحسِنِ الظَّنَّ باللّهِ؛ فإنّ اللّهَ عَزَّوجلَّ يقولُ: أنا عِندَ ظَنِّ عَبدِيَ المُؤمِنِ بي؛ إن خَيرا فخَيرا، و إن شَرّا فَشَرّا به خداوند گمان نيك ببر؛ زيرا خداى عزّوجلّ مى فرمايد: من نزد گمان بنده مؤمن خويشم؛ اگر گمانِ او به من نيك باشد، مطابق آن گمان با او رفتار كنم و اگر بد باشد نيز مطابق همان گمانِ بد با او عمل كنم ميزان الحكمه ج6 ص۵۷۷ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🎙استاد عالی 🔗ویژگی های ماه مبارک رمضان 🔺 مراقبت زبان، چشم، فکر و دل شرط همسفره شدن با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در ماه رمضان است. #ماه_رمضان #رمضان @Nahjolbalaghe2

🤲 دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان

🌧 تلاوتجزء دوازدهم قرآن کریم 🎙استاد آقایی « هرکس که در ماه رمضان يک آيه از قرآن تلاوت کند، ثواب کسى را دارد که در ماههاى ديگر کل قرآن را ختم کرده باشد.» «قرائت قرآن به نیت تعجیل در فرج امام زمان» 🙏💚 @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه مریم آیات ۲۷ الی ۳۳ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ ضمناً، نشان مى دهد: این نوزاد که طبق یک اعجاز، به سخن در آمد، از این واقعیت آگاه بود که: او یک فرزند نمونه در میان انسان ها است که تنها از مادر بدون دخالت پدر تولد یافته است. به هر حال، گرچه در جهان امروز، درباره مقام مادر سخن بسیار گفته مى شود و حتى روزى را به نام روز مادر اختصاص داده اند، اما متأسفانه وضع تمدن ماشینى چنان است که: رابطه پدران و مادران را از فرزندان خیلى زود قطع مى کند، آن چنان که کمتر روابط عاطفى بعد از بزرگ شدن در میان آنها دیده مى شود. در اسلام، روایات شگفت انگیزى در این زمینه داریم که: اهمیت فوق العاده مقام مادر را به مسلمانان توصیه مى کند، تا در عمل ـ نه تنها در سخن ـ در این باره بکوشند. در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: مردى نزد پیامبر(صلى الله علیه وآله) آمده، عرض کرد: یا رَسُولَ اللّهِ مَنْ أَبَرُّ؟ قالَ أُمَّکَ، قالَ ثُمَّ مَنْ؟ قالَ أُمَّکَ، قالَ ثُمَّ مَنْ؟ قالَ أُمَّکَ! قالَ ثُمَّ مَنْ؟ قالَ أَباکَ!: اى پیامبر! به چه کسى نیکوئى کنم؟ فرمود: به مادرت، عرض کرد بعد از او به چه کسى؟ فرمود: به مادرت، بار سوم عرض کرد بعد از او به چه کسى؟ فرمود: به مادرت، در چهارمین بار که این سؤال را تکرار کرد، فرمود: به پدرت . در حدیث دیگرى مى خوانیم: جوانى نزد پیامبر(صلى الله علیه وآله) براى شرکت در جهاد (آنجا که جهاد واجب عینى نبود) آمد، پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: أَ لَکَ والِدَةٌ؟ قالَ: نَعَمْ قالَ: فَالْزَمْها فَإِنَّ الْجَنَّةَ تَحْتَ قَدَمِها: آیا مادرى دارى عرض کرد آرى، فرمود: در خدمت مادر باش که بهشت زیر پاى مادر است . بدون شک، اگر زحمات فراوانى را که مادر از هنگام حمل، تا وضع حمل، و دوران شیرخوارى و تا زمان بزرگ شدن او تحمل مى کند، رنج ها، تعب ها، بیدارى ها، بیمارى ها و پرستارى ها را که او با آغوش باز در راه فرزند خود پذیرا مى گردد، در نظر بگیریم، خواهیم دید: هر قدر انسان در این راه بکوشد، باز هم در برابر حقوق مادر بدهکار است. جالب این که: در حدیثى مى خوانیم: ام سلمه، خدمت پیامبر(صلى الله علیه وآله) رسیده عرض کرد: همه افتخارات، نصیب مردان شده، زنان بیچاره چه سهمى از این افتخارات دارند: پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: بَلى إِذا حَمَلَتِ الْمَرْأَةُ کانَتْ بِمَنْزِلَةِ الصّائِمِ الْقائِمِ الْمُجاهِدِ بِنَفْسِهِ وَ مالِهِ فِی سَبِیلِ اللّهِ، فَإِذا وَضَعَتْ کانَ لَها مِنَ الاْ َجْرِ ما لایَدْرِی أَحَدٌ ما هُوَ لِعِظَمِهِ، فَإِذا أَرْضَعَتْ کانَ لَها بِکُلِّ مَصَّة کَعِدْلِ عِتْقِ مُحَرَّر مِنْ وُلْدِ إِسْماعِیلَ، فَإِذا فَرَغَتْ مِنْ رَضاعِهِ ضَرَبَ مَلَکٌ کَرِیمٌ عَلى جَنْبِها وَ قالَ اسْتَأْنِفِی الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکِ!: آرى (زنان هم افتخارات فراوانى دارند) هنگامى که زن باردار مى شود، در تمام طول مدت حمل به منزله روزه دار، شب زنده دار و مجاهد در راه خدا با جان و مال است، هنگامى که وضع حمل مى کند آن قدر خدا به او پاداش مى دهد که: هیچ کس حد آن را از عظمت نمى داند، هنگامى که فرزندش را شیر مى دهد در برابر هر مکیدنى از سوى کودک، خداوند پاداش آزاد کردن برده اى از فرزندان اسماعیل را به او مى دهد، و هنگامى که دوران شیرخوارگى کودک تمام شد، یکى از فرشتگان بزرگوار خداوند بر پهلوى او مى زند، و مى گوید: برنامه اعمال خود را از نو آغاز کن; چرا که خداوند همه گناهان تو را بخشیده ! (گوئى نامه عملت از نو آغاز مى شود). در جلد دوازدهم تفسیر نمونه ذیل آیه ۲۳ سوره اسراء بحث هاى دیگرى در این زمینه داشتیم. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۳۶۷ ❌ پرهیز از دنیا طلبی ↩️ "اميرمؤمنان(عليه السلام) در پايان مى فرمايد: «وضع دنيا به قدرى ناپايدار است كه هرگاه گفته شود فلان كس توانگر شد (ديرى نمى پايد كه) گفته مى شود بى خير و بى نوا گشت و هرگاه از فكر بقاى او (در اين جهان) شاد شوند (چيزى نمى گذرد كه) خبر مرگ او آن ها را محزون مى كند. اين حال دنياى آنهاست و هنوز روزى كه در آن غمگين و مأيوس شوند فرانرسيده است»; (إِنْ قِيلَ أَثْرَى قِيلَ أَكْدَى! وَ إِنْ فُرِحَ لَهُ بِالْبَقَاءِ حُزِنَ لَهُ بِالْفَنَاءِ! هذَا وَلَمْ يَأْتِهِمْ «يَوْمٌ فِيهِ يُبْلِسُونَ»). «اثرى» به معناى توانگر شد از ماده «ثروت» گرفته شده است. «اكدى» به معناى بخيل و فقير و بى نوا گرديد از ماده «كُدية» (بر وزن حُجره) در اصل به معناى سختى و صلابت زمين است سپس آن را به افراد بخيل و گاه فقير اطلاق كرده اند. «يبلسون» از ماده «ابلاس» در اصل به معناى اندوه است و به معناى يأس و نااميدى نيز به كار مى رود. امام(عليه السلام) در اين بخش از كلام خود بى اعتبارى و سرعت تغيير دنيا را بيان مى فرمايد و نشان مى دهد كه ميان توانگرى و فقر و همچنين زندگى و مرگ فاصله چندانى نيست; شب مى خوابد و توانگر است، صبح برمى خيزد و فقير، چراكه ثروت هاى او براثر حادثه اى بر باد رفته و ورشكست شده و به خاك سياه نشسته است. گاه در نهايت سلامت و شادابى زندگى مى كند اما حوادث پيش بينى نشده ناگهان خرمن زندگى او را درو مى كند و همه را متحير مى سازد. قرآن مجيد نيز ناپايدارى دنيا را بارها به گياهانى تشبيه مى كند كه در فصل بهار مى رويند و سرسبز و خرم و پرطراوت اند اما چيزى نمى گذرد كه خزان فرامى رسد و همگى خشكيده و زرد مى شوند و تندباد خزان، آن ها را جدا كرده و به هر سو پراكنده مى كند. تهامى، شاعر و اديب نكته دان شيعه و شهيد راه ولايت قصيده معروفى دارد كه به مناسبت از دست دادن فرزند دلبندش سروده و از بهترين اشعار عرب در اين زمينه است و با اين شعر آغاز مى شود: حُكْمُ المَنِيَّةِ فِي البَرِيَّةِ جاري * ما هذِهِ الدُّنيا بِدارِ قَرارِ حكم مرگ در تمام انسان ها جارى است و اين جهان جاى قرار و ثبات نيست. سپس مى افزايد: بَيْنا تَرى الإنسانَ فيها مُخْبِراً * حتّى يُرى خَبَراً مِن الأخبارِ در حالى كه انسان زنده است و از حوادث مختلف خبر مى دهد ناگهان طومار زندگانى اش پيچيده مى شود و خودش جزء اخبار مى گردد ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️ پیامبر خاتم(ص): هر که برادر خود را بخاطر گناهی که از آن توبه کرده سرزنش کند، نمیرد تا اینکه خود به آن گناه مرتکب شود.😵 📙تنبیه الخواطر؛۱:۱۱۳ @Nahjolbalaghe2

#موعظه ✅ توصیه‌ای مهم به جوانان! 🎥 حجت الاسلام و المسلمین مومنی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: سیصد و شصت و یک 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ⬅️ ﺩﺭ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍ ﺻﺤﺎﺑﻲ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺋﻴﺲ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺧﺰﺭﺝ ﻗﻴﺲ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺻﻔﻴﻦ ﺩﺭﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 1- ﺷﻴﺦ ﻣﻔﻴﺪ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﻠﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 413 ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﺍﻟﻔﺼﻮﻝ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭﻩ " ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺹ 87 ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻘﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ: ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺍﻋﺘﺮﺍﻓﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﺸﻮﺍﺋﻲ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ (ﻉ)، ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻣﻌﺘﺰﻟﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻋﻨﺎﺩ ﻣﻲ‌ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ [ جلد۳ﺻﻔﺤﻪ ۲۲۴] ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻲ ﺩﻟﻴﻞ. ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻱ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﻴﺦ ﻣﻔﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﮔﻮﻳﺪ: ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻗﻴﺲ ﺑﻄﻮﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﺞ ﻛﺲ ﺍﺯﻣﻮﺭﺧﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﻭﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪﻱ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻋﻠﻢ ﺁﻥ ﺭﺍﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﻳﺎﺭﻱ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺻﻔﻴﻦ ﻭ ﺟﻤﻞ ﺣﺘﻤﻲ ﻭ ﻣﺴﻠﻢ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﺶ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ: ﻗﻠﺖ ﻟﻤﺎ ﺑﻐﻲ ﺍﻟﻌﺪﻭ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺣﺴﺒﻨﺎ ﺭﺑﻨﺎ ﻭ ﻧﻌﻢ ﻟﻮﻛﻴﻞ ﻗﻴﺲ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻠﻨﻲ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺑﺮ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﺳﺘﻨﺎﺩ ﺧﺒﺮ ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮ، ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﺴﻠﻢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻄﺒﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﻭ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﻱ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻤﻮﻡ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﻠﺎﻣﻲ ﻭﺍﺟﺐ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ. 2- ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺁﻗﺎ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﺎ ﺷﺮﻳﻒ ﺭﺿﻲ ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 4. 6 ﺩﺭ ﺧﺼﺎﻳﺺ ﺍﻟﺎﺋﻤﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺭﺍﻭﻳﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻗﻠﻴﻦ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺑﺮ ﻧﻘﻞ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻗﻴﺲ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻗﻴﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ (ﻉ) ﻣﻲ‌ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺑﺼﺮﻩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﺶ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ: ﻗﻠﺖ ﻟﻤﺎ ﺑﻐﻲ ﺍﻟﻌﺪﻭ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺣﺴﺒﻨﺎ ﺭﺑﻨﺎ ﻭ ﻧﻌﻢ ﺍﻟﻮﻛﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺷﺎﻋﺮ (ﻗﻴﺲ ﻭ ﺣﺴﺎﻥ) ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﺯ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻣﺎﻣﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺻﻞ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﻞ ﻭﺭﻭﺩ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🤲 دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان

💠 تلاوت تحدیر جزء ۱۳ قرآن کریم 🎙 استاد معتز آقایی @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه مریم آیات ۲۷ الی ۳۳ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ ۳ ـ بکر زائى از جمله سؤالاتى که آیات فوق برمى انگیزد این است: آیا از نظر علمى امکان تولد فرزند بدون پدر وجود دارد؟ آیا مساله تولد عیسى(علیه السلام) تنها از مادر، مخالف تحقیقات دانشمندان در این زمینه نیست؟ در پاسخ باید گفت: بدون شک، این مسأله از طریق اعجاز صورت گرفته، ولى علم امروز نیز امکان چنین امرى را نفى نکرده، بلکه تصریح به ممکن بودن آن نموده است. مخصوصاً موضوع بکر زائى در میان بسیارى از حیوانات دیده شده، و با توجه به این که: مسأله انعقاد نطفه اختصاصى به انسان ها ندارد، امکان این امر را به طور عموم اثبات مى کند. دکتر الکسیس کارل فیزیولوژیست و زیست شناس معروف فرانسوى در کتاب انسان موجود ناشناخته چنین مى نویسد: هنگامى که به میزان سهمى که هر یک از پدر و مادر در تولید مثل دارند فکر مى کنیم، باید آزمایش هاى لوب و باتایون را به خاطر بیاوریم که: از یک تخمک بارور نشده قورباغه، بدون دخالت اسپرماتوزوئید به وسیله تکنیک هاى خاصى قورباغه جدیدى مى توان به وجود آورد. به این ترتیب، که ممکن است یک عامل شیمیائى یا فیزیکى را جانشین سلول نر کرد، ولى در هر حال همیشه وجود یک عامل ماده ضرورى است . بنابراین آنچه از نظر علمى براى تولد فرزند قطعیت دارد وجود نطفه مادر (اوول) مى باشد و گرنه در مورد نطفه نر (اسپرماتوزوئید) عامل دیگرى مى تواند جانشین آن گردد. به همین دلیل، مسأله بکر زائى واقعیتى است که در جهان امروز، مورد قبول پزشکان قرار گرفته. هر چند بسیار نادر اتفاق مى افتد. از این گذشته، این مسأله در برابر قوانین آفرینش و قدرت خداوند آن گونه است که قرآن مى گوید: إِنَّ مَثَلَ عِیسى عِنْدَ اللّهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُراب ثُمَّ قالَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ: مثل عیسى در نزد خدا همچون آدم است که او را از خاک آفرید، سپس به او فرمان داد موجود شو! او هم موجود (کاملى) شد . یعنى این خارق عادت از آن خارق عادت مهم تر نیست. * * * ۴ ـ چگونه نوزاد سخن مى گوید؟ ناگفته پیدا است طبق روال عادى، هیچ نوزادى در ساعات، یا روزهاى نخستین تولد، سخن نمى گوید، سخن گفتن، نیاز به نمو کافى مغز و سپس ورزیدگى عضلات زبان و حنجره و هماهنگى دستگاه هاى مختلف بدن با یکدیگر دارد، و این امور، عادتاً باید ماه ها بگذرد تا تدریجاً در کودکان فراهم گردد. ولى هیچ دلیل علمى هم بر محال بودن این امر نداریم، تنها این یک خارق عادت است و همه معجزات چنین هستند، یعنى همه، خارق عادتند نه محال عقلى، شرح این موضوع را در بحث معجزات پیامبران آورده ایم. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2