#در_محضر_اهل_بیت ☀️ پیامبر خاتم(ص): هر که برادر خود را بخاطر گناهی که از آن توبه کرده سرزنش کند، نمیرد تا اینکه خود به آن گناه مرتکب شود.😵 📙تنبیه الخواطر؛۱:۱۱۳ @Nahjolbalaghe2

#موعظه ✅ توصیه‌ای مهم به جوانان! 🎥 حجت الاسلام و المسلمین مومنی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: سیصد و شصت و یک 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ⬅️ ﺩﺭ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍ ﺻﺤﺎﺑﻲ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺋﻴﺲ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺧﺰﺭﺝ ﻗﻴﺲ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺻﻔﻴﻦ ﺩﺭﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 1- ﺷﻴﺦ ﻣﻔﻴﺪ ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﻠﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 413 ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﺍﻟﻔﺼﻮﻝ ﺍﻟﻤﺨﺘﺎﺭﻩ " ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺹ 87 ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻘﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ: ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺍﻋﺘﺮﺍﻓﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﭘﻴﺸﻮﺍﺋﻲ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ (ﻉ)، ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻣﻌﺘﺰﻟﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻋﻨﺎﺩ ﻣﻲ‌ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ [ جلد۳ﺻﻔﺤﻪ ۲۲۴] ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻲ ﺩﻟﻴﻞ. ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻱ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﻴﺦ ﻣﻔﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﮔﻮﻳﺪ: ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻗﻴﺲ ﺑﻄﻮﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﺞ ﻛﺲ ﺍﺯﻣﻮﺭﺧﺎﻥ ﻭ ﺭﺍﻭﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪﻱ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﻋﻠﻢ ﺁﻥ ﺭﺍﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﻳﺎﺭﻱ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺻﻔﻴﻦ ﻭ ﺟﻤﻞ ﺣﺘﻤﻲ ﻭ ﻣﺴﻠﻢ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﺶ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ: ﻗﻠﺖ ﻟﻤﺎ ﺑﻐﻲ ﺍﻟﻌﺪﻭ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺣﺴﺒﻨﺎ ﺭﺑﻨﺎ ﻭ ﻧﻌﻢ ﻟﻮﻛﻴﻞ ﻗﻴﺲ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﻠﻨﻲ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﺑﺮ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﺳﺘﻨﺎﺩ ﺧﺒﺮ ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮ، ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﺴﻠﻢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻄﺒﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻫﻤﮕﺎﻧﻲ ﻭ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﻱ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻤﻮﻡ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺳﻠﺎﻣﻲ ﻭﺍﺟﺐ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ. 2- ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺁﻗﺎ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﺎ ﺷﺮﻳﻒ ﺭﺿﻲ ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 4. 6 ﺩﺭ ﺧﺼﺎﻳﺺ ﺍﻟﺎﺋﻤﻪ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺭﺍﻭﻳﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻗﻠﻴﻦ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺑﺮ ﻧﻘﻞ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻗﻴﺲ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻗﻴﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ (ﻉ) ﻣﻲ‌ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺑﺼﺮﻩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺍﻭﻟﺶ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ: ﻗﻠﺖ ﻟﻤﺎ ﺑﻐﻲ ﺍﻟﻌﺪﻭ ﻋﻠﻴﻨﺎ ﺣﺴﺒﻨﺎ ﺭﺑﻨﺎ ﻭ ﻧﻌﻢ ﺍﻟﻮﻛﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺷﺎﻋﺮ (ﻗﻴﺲ ﻭ ﺣﺴﺎﻥ) ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﺯ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻣﺎﻣﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺻﻞ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﻞ ﻭﺭﻭﺩ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🤲 دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان

💠 تلاوت تحدیر جزء ۱۳ قرآن کریم 🎙 استاد معتز آقایی @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : ✅🌷شنبه، سه‌شنبه و پنج شنبه شرح 🦋خطبه ها ✅🌹یکشنبه‌، دوشنبه وچهار‌شنبه‌ شرح 🌴حکمتها ✅☫روزانه‌تفسیر قرآن‌‌☫ ✅🌷شرح متنی و صوتی نامه ها بطور کامل در کانال بارگذاری شده و شرح آخرین نامه جهت سهولت در دسترسی، در اینجا آورده شده و بقیه نامه ها به هم پیوست میباشد⬇️ لینک شرح نامه ۷۹ ( آخرین نامه): https://eitaa.com/Nahjolbalaghe2/24783 ✅🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گذاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه مریم آیات ۲۷ الی ۳۳ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ ۳ ـ بکر زائى از جمله سؤالاتى که آیات فوق برمى انگیزد این است: آیا از نظر علمى امکان تولد فرزند بدون پدر وجود دارد؟ آیا مساله تولد عیسى(علیه السلام) تنها از مادر، مخالف تحقیقات دانشمندان در این زمینه نیست؟ در پاسخ باید گفت: بدون شک، این مسأله از طریق اعجاز صورت گرفته، ولى علم امروز نیز امکان چنین امرى را نفى نکرده، بلکه تصریح به ممکن بودن آن نموده است. مخصوصاً موضوع بکر زائى در میان بسیارى از حیوانات دیده شده، و با توجه به این که: مسأله انعقاد نطفه اختصاصى به انسان ها ندارد، امکان این امر را به طور عموم اثبات مى کند. دکتر الکسیس کارل فیزیولوژیست و زیست شناس معروف فرانسوى در کتاب انسان موجود ناشناخته چنین مى نویسد: هنگامى که به میزان سهمى که هر یک از پدر و مادر در تولید مثل دارند فکر مى کنیم، باید آزمایش هاى لوب و باتایون را به خاطر بیاوریم که: از یک تخمک بارور نشده قورباغه، بدون دخالت اسپرماتوزوئید به وسیله تکنیک هاى خاصى قورباغه جدیدى مى توان به وجود آورد. به این ترتیب، که ممکن است یک عامل شیمیائى یا فیزیکى را جانشین سلول نر کرد، ولى در هر حال همیشه وجود یک عامل ماده ضرورى است . بنابراین آنچه از نظر علمى براى تولد فرزند قطعیت دارد وجود نطفه مادر (اوول) مى باشد و گرنه در مورد نطفه نر (اسپرماتوزوئید) عامل دیگرى مى تواند جانشین آن گردد. به همین دلیل، مسأله بکر زائى واقعیتى است که در جهان امروز، مورد قبول پزشکان قرار گرفته. هر چند بسیار نادر اتفاق مى افتد. از این گذشته، این مسأله در برابر قوانین آفرینش و قدرت خداوند آن گونه است که قرآن مى گوید: إِنَّ مَثَلَ عِیسى عِنْدَ اللّهِ کَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُراب ثُمَّ قالَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ: مثل عیسى در نزد خدا همچون آدم است که او را از خاک آفرید، سپس به او فرمان داد موجود شو! او هم موجود (کاملى) شد . یعنى این خارق عادت از آن خارق عادت مهم تر نیست. * * * ۴ ـ چگونه نوزاد سخن مى گوید؟ ناگفته پیدا است طبق روال عادى، هیچ نوزادى در ساعات، یا روزهاى نخستین تولد، سخن نمى گوید، سخن گفتن، نیاز به نمو کافى مغز و سپس ورزیدگى عضلات زبان و حنجره و هماهنگى دستگاه هاى مختلف بدن با یکدیگر دارد، و این امور، عادتاً باید ماه ها بگذرد تا تدریجاً در کودکان فراهم گردد. ولى هیچ دلیل علمى هم بر محال بودن این امر نداریم، تنها این یک خارق عادت است و همه معجزات چنین هستند، یعنى همه، خارق عادتند نه محال عقلى، شرح این موضوع را در بحث معجزات پیامبران آورده ایم. ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

📝 شرح حکمت ۳۶۸ ✍فلسفه ثواب و عقاب: امام(عليه السلام) در اين كلام نورانى و فشرده و كوتاه به فلسفه ثواب و عقاب در برابر اطاعت و معصيت اشاره كرده، مى فرمايد: «خداوند سبحان ثواب را بر اطاعتش و كيفر را بر معصيتش مقرر داشته است تا بندگانش را از عذاب خود بازدارد و آن ها را به سوى بهشتش سوق دهد»; (إِنَّ اللّهَ سُبْحَانَهُ وَضَعَ الثَّوَابَ عَلَى طَاعَتِهِ، وَ الْعِقَابَ عَلَى مَعْصِيَتِهِ، ذِيَادَةً لِعِبَادِهِ عَنْ نَقْمَتِهِ وَ حِيَاشَةً لَهُمْ إِلَى جَنَّتِهِ). «ذيادة» در اصل از ماده «ذود» (بر وزن ذوب) به معناى منع كردن و جلوگيرى نمودن است كه در قرآن مجيد در سوره قصص آيه 23 درمورد دختران شعيب به آن اشاره شده و مى فرمايد: «(وَ وَجَدَ مِنْ دُونِهِمْ امْرَأتَيْنِ تَذُودَانِ); در كنار چاه آب مدين به جز چوپان ها دو زن را ديد كه از رفتن گوسفندان خود به سوى چاه آب جلوگيرى مى كردند». در كلام نورانى مورد بحث مفهومش اين است كه خداوند عقاب را بر گناه قرار داده تا بندگانش را از عذاب خود بازدارد. «حياشة» مصدر حاش يحوش ـ آن گونه كه ارباب لغت ازجمله ابن منظور در لسان العرب، گفته اند ـ به معناى سوق دادن صيد به سوى دام يا به سوى افرادى كه آماده صيد كردن هستند مى باشد سپس به معناى هرگونه سوق دادن، به كار رفته و در كلام نورانى بالا به همين معنا استفاده شده است زيرا امام(عليه السلام) مى فرمايد: خداوند ثواب و عقاب را بر طاعت و معصيت قرار داده تا بندگانش را به سوى بهشتش سوق دهد. (توجه داشته باشيد كه اين واژه اجوف واوى است و اجوف يايى آن به معناى ديگرى است.) تعبير به «وضع الثواب...» سبب شده است كه در ميان شارحان نهج البلاغه بحث هايى درباره هماهنگى اين كلام با مذهب اشاعره يا عدليه صورت گيرد. مى دانيم اشاعره منكر حسن و قبح عقلى هستند بنابراين اوامر و نواهى را تابع مصالح و مفاسد نمى دانند و همچنين ثواب و عقاب را امر عقلى نمى شمرند بلكه معتقدند همه اين ها قراردادى و طبق وضع شارع مقدس است در حالى كه پيروان مكتب عدل (شيعه و معتزله) معتقدند كه حسن و قبح، عقلى است; آنچه خداوند امر فرموده داراى مصلحتى بوده و آنچه نهى كرده داراى مفسده اى و اين مصالح و مفاسد سبب اوامر و نواهى پروردگار شده است. ثواب و عقاب نيز يك امر عقلى است چراكه مطيع و عاصى نمى توانند در ترازوى عقل يكسان باشند به همين دليل خداوند به مطيعان پاداش نيك و به عاصيان كيفر و مجازات مى دهد. ولى قابل توجه اين كه اگر خداوند هيچ ثواب و عقابى بر اطاعت و معصيت قرار ندهد بلكه همان مصالح و مفاسد را كه در طاعات و معاصى است سبب امر و نهى قرار دهد كارى برخلاف عدالت و حكمت و حكم عقل انجام نداده است. مثلاً اگر طبيب به بيمار دستور دهد فلان دارو را مصرف كن و اين امر طبيب داراى فوائدى براى اين بيمار باشد همين نكته براى صحت امر طبيب كافى است و نياز به پاداش و جزاى اضافه اى ندارد و همچنين اگر بيمار را از بعضى كارها بازدارد به دليل زيانى كه در آن كارهاست، نهى او حكيمانه است و نيازى به كيفر ندارد. اوامر و نواهى الهى نيز اگر تنها به دليل مصالح و مفاسد آن ها باشد كاملاً حكيمانه است و نيازى به پاداش و كيفر ندارد. ولى خداوند براى لطف و رحمت بيشتر و ايجاد انگيزه در طاعات و نفرت از معاصى، براى اطاعت ثوابى قرار داده و براى معصيت عقابى. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️ امام صادق علیه‌السلام: 🔸هر کس دعایی کند و از پیامبر یادی نکند، دعایش بالای سرش بال و پر می‌زند وقتی (با صلوات) از پیامبر یاد کند دعایش پر خواهد کشید. 🔹مَن دَعا و لَم يَذكُرِ النَّبِيَّ رَفرَفَ الدُّعاءُ عَلى رَأسِهِ، فَإِذا ذَكَرَ النَّبِيَّ رُفِعَ الدُّعاء 📚 الكافي، ج‏۲، ص۴۹۱. @Nahjolbalaghe2

#موعظه ✅ گمشده‌ات رو پیدا کن! #رمضان #برکت 🎥حجت الاسلام ماندگاری @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: سیصد و شصت و دو 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ 3- ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺣﺠﺖ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺷﻴﺦ ﻋﺒﻴﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺴﺪ ﺁﺑﺎﺩﻱ ﺩﺭ " ﺍﻟﻤﻨﻘﻊ " (ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺎ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﻫﺴﺖ - ﻣﻮﻟﻒ) ﺑﺎ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺳﻨﺪﺵ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ [جلد سوم ﺻﻔﺤﻪ 115] ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮔﻮﻳﺪ: ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﻟﻴﻠﻬﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ (ﻉ) ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﭘﻴﺸﻮﺍﺋﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﺳﻤﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﮔﻔﺘﺎﺭﻗﻴﺲ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺻﺤﺎﺑﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﮔﻮﺍﻫﻲ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﺪﻩ (ﻭ ﺣﻘﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ) ﻭ ﮔﻮﻳﺪ: ﻛﻪ ﻛﻤﻴﺖ ﺑﻦ ﺯﻳﺪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻗﻴﺲ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﻭ ﺣﺴﺎﻥ ﺑﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 4- ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﻋﻠﺎﻣﻪ ﻛﺮﺍﺟﻜﻲ ﻣﺘﻮﻓﻲ 449 ﺩﺭ ﻛﻨﺰ ﺍﻟﻔﻮﺍﺋﺪ ﺹ 234 ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﺋﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﻴﺲ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺣﻔﻆ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺻﻔﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﭘﺮﭼﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 5 - ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻤﻈﻔﺮ ﺳﺒﻂ ﺍﺑﻦ ﺟﻮﺯﻱ ﺣﻨﻔﻲ ﻣﺘﻮﻓﻲ 654 ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﺍﻟﺘﺬﻛﺮﻩ " ﺹ 20 ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﺎﻣﻞ ﺩﺭ ﺳﻨﺪﺵ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻮﻳﺪ: ﻗﻴﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺻﻔﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 6- ﺁﻗﺎﻱ ﻣﺎ ﻫﺒﻪ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﺍﻭﻧﺪﻱ ﺩﺭ " ﺍﻟﻤﺠﻤﻮﻉ ﺍﻟﺮﺍﺋﻖ " (ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻫﺴﺖ - ﻣﻮﻟﻒ) ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. 7- ﻣﻔﺴﺮ ﻛﺒﻴﺮ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻔﺘﻮﺡ ﺭﺍﺯﻱ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺩﻭﻡ ﺗﻔﺴﻴﺮﺵ ﺹ 193. 8- ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺑﻦ ﺷﻬﺮ ﺁﺷﻮﺏ: ﺷﻴﺦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﺎ ﺷﻬﻴﺪ ﻓﺘﺎﻝ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﻭﺿﻪ ﺍﻟﻮﺍﻋﻈﻴﻦ ﺹ 90. 9- ﺁﻗﺎﻱ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ، ﻗﺎﺿﻲ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺮﻋﺸﻲ ﺷﻬﻴﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1019 ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﻴﻦ " ﺹ 101. 10- ﻋﻠﺎﻣﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 1111 ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﺍﻟﺒﺤﺎﺭ " ﺟﻠﺪ ﻧﻬﻢ ﺹ 245. 11- ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻲ ﺧﺎﻥ ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 1120 ﺩﺭ " ﺍﻟﺪﺭﺟﺎﺕ ﺍﻟﺮﻓﻴﻌﻪ " [جلد سوم ﺻﻔﺤﻪ 116] (ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ - ﻣﻮﻟﻒ) ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺟﻨﮓ ﺻﻔﻴﻦ. 12- ﺷﻴﺦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﺎ ﺻﺎﺣﺐ " ﺍﻟﺤﺪﺍﺋﻖ " ﺍﻟﺒﺤﺮﺍﻧﻲ ﻣﺘﻮﻓﺎﻱ 1186 ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ " ﻛﺸﻜﻮﻝ " ﺹ 18. ﻭ ﻋﺪﻩ ﺍﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﺘﺎﺧﺮﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺷﻴﻌﻪ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﻣﺬﻛﻮﺭﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﺲ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🤲 دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان

🎙تلاوت جزء چهاردهم قرآن کریم با صدای استاد معتز آقایی @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ ذَٰلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ ۚ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ این است عیسى پسر مریم. گفتار حقّى که در آن تردید مى کنند. (مریم/۳۴) *** مَا كَانَ لِلَّهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٍ ۖ سُبْحَانَهُ ۚ إِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُن فَيَكُونُ هرگز براى خدا شایسته نبود که فرزندى اختیار کند. منزّه است او! هرگاه امرى را اراده کند، تنها به آن مى  گوید: «موجود باش!» بى درنگ موجود مى شود. (مریم/۳۵) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه مریم آیات ۳۴ الی ۳۵ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی مگر ممکن است خدا فرزند داشته باشد؟! بعد از آن که قرآن مجید در آیات گذشته، ترسیم بسیار زنده و روشنى از ماجراى تولد حضرت مسیح(علیه السلام) کرد، به نفى خرافات و سخنان شرک آمیزى که درباره عیسى(علیه السلام) گفته اند پرداخته، چنین مى گوید: این است عیسى بن مریم (ذلِکَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ). مخصوصاً در این عبارت روى فرزند مریم بودن او تأکید مى کند، تا مقدمه اى باشد براى نفى فرزندى خدا. و بعد اضافه مى نماید: این قول حقى است که آنها در آن شک و تردید مى کنند و هر یک در جاده اى انحرافى گام نهاده (قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِی فِیهِ یَمْتَرُونَ). این عبارت در حقیقت تأکیدى است بر صحت تمام مطالب گذشته در مورد حضرت مسیح(علیه السلام) و این که کمترین خلافى در آن وجود ندارد. اما این که: قرآن مى گوید: آنها در این زمینه در شک و تردید هستند، گویا اشاره به دوستان و دشمنان مسیح(علیه السلام)، یا به تعبیر دیگر، مسیحیان و یهودیان است، از یکسو، گروهى گمراه در پاکى مادر او شک و تردید کردند، و از سوى دیگر، گروهى در این که: او یک انسان باشد، اظهار شک نمودند. حتى همین گروه نیز به شعبه هاى مختلف تقسیم شدند: بعضى او را صریحاً فرزند خدا دانستند (فرزند روحانى و جسمانى، حقیقى، نه مجازى!!) و به دنبال آن مسأله تثلیث و خدایان سه گانه را به وجود آوردند. بعضى مسأله تثلیث را از نظر عقل نامفهوم خواندند، و معتقد شدند: باید تعبداً آن را پذیرفت. و بعضى براى توجیه منطقى آن به سخنان بى اساسى دست زدند، خلاصه، همه آنها چون ندیدند حقیقت ـ یا چون نخواستند حقیقت ـ ره افسانه زدند!(۲) * * * آیه بعد، با صراحت مى گوید: هرگز براى خدا شایسته نبود، فرزندى انتخاب کند، او منزه و پاک از چنین چیزى است (ما کانَ لِلّهِ أَنْ یَتَّخِذَ مِنْ وَلَد سُبْحانَهُ). بلکه او هر گاه چیزى را اراده کند، و فرمان دهد به آن مى گوید: موجود باش آن نیز موجود مى شود (إِذا قَضى أَمْراً فَإِنَّما یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ). اشاره به این که: دارا بودن فرزند ـ آن چنان که مسیحیان در مورد خدا مى پندارند ـ با قداست مقام پروردگار سازگار نیست; زیرا از یکسو، لازمه آن جسم بودن، از سوى دیگر، محدودیت، و از سوى سوم، نیاز، و خلاصه خدا را از مقام قدسش زیر چتر قوانین عالم ماده کشیدن و او را در سر حدّ یک موجود ضعیف و محدود مادى قرار دادن است. خداوندى که آن قدر قدرت و توانائى دارد که اگر اراده کند، هزاران عالم، همانند این عالم پهناورى که در آن وجود داریم با یک فرمان و اشاره اش تحقق خواهد یافت. آیا این شرک و انحراف از اصول توحید و خداشناسى نیست که ما او را همانند یک انسان، داراى فرزند بدانیم، آن هم فرزندى که در رتبه پدر است و هم طراز او! تعبیر کُنْ فَیَکُونُ که در هشت مورد از آیات قرآن آمده است، ترسیم بسیار زنده اى از وسعت قدرت خدا و تسلط و حاکمیت او در امر خلقت است، تعبیرى از فرمان کُنْ کوتاه تر تصور نمى شود، و نتیجه اى از فَیَکُونُ وسیع تر و جامع تر به نظر نمى رسد، مخصوصاً با توجه به فاء تفریع که فوریت را مى رساند، حتى فاء تفریع در اینجا به تعبیر فلاسفه، دلیل بر تأخر زمانى نیست، بلکه همان تأخر رتبى، یعنى ترتب معلول بر علت را بیان مى کند (دقت کنید). * * * نکته ها: ۱ ـ نفى فرزند، یعنى نفى هر گونه نیاز از خدا اصولاً، چرا موجودات زنده نیاز به فرزند دارند؟ جز این است که: عمرشان محدود است و براى آن که نسل آنها منقرض نشود، و حیات نوعى آنها ادامه یابد باید فرزندانى از آنها متولد گردد؟ و از نظر اجتماعى، نیاز کارهاى دسته جمعى به نیروى انسانى بیشتر، سبب مى شود که انسان علاقه به فرزند داشته باشد. به علاوه، نیازهاى عاطفى و روانى و از بین بردن وحشت تنهائى، او را به این کار دعوت مى نماید. ولى آیا در مورد خداوندى که ازلى و ابدى است و قدرتش بى نهایت است و مسأله نیاز عاطفى و غیر آن در ذات پاکش اصلاً راه ندارد، این امور تصور مى شوند؟ آیا جز این است کسانى که براى خدا فرزندى قائل شدند، او را با مقیاس وجود خود سنجیده اند و در او همان دیده اند که در خود دیده اند در حالى که هیچ چیز ما همانند خدا نیست (لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَىْءٌ).(۳) ✍ پی نوشت: ۲ ـ براى توضیح بیشتر در زمینه تثلیث نصارى و خرافاتى که در این زمینه به هم بافته اند به جلد چهارم تفسیر نمونه ، صفحه ۲۲۴، ذیل آیه ۱۷۱ سوره نساء مراجعه فرمائید. ۳ ـ درباره معنى کُنْ فَیَکُونُ و دلائل نفى فرزند از خدا در جلد اول تفسیر نمونه ، ذیل آیات ۱۱۶ و ۱۱۷ سوره بقره نیز بحث کرده ایم. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2