. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و بیست و هشت 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻱ ﺍﺑﺎ ﻣﺴﺘﻬﻞ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﺎ ﻧﻬﻤﻴﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺍﺯﻩ ﺗﻦ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻤﻲ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ. ﮔﻔﺘﻢ: ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ 12 ﺗﻦ ﻛﻴﺎﻧﻨﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻭﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ، ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻦ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻨﻦ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍﺑﻪ ﺩﻭﺵ ﺟﻌﻔﺮ ﻧﻬﺎﺩ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻴﺴﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻣﻮﺳﻲ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﻲ ﭘﺴﺮﺵ ﻋﻠﻲ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﻠﻲ ﭘﺴﺮﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ، ﭘﺴﺮﺵ ﻋﻠﻲ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﻠﻲ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺍﻭ ﭘﺪﺭ (ﺍﻣﺎﻡ) ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺮﻭﺝ ﻣﻲ‌ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻣﻲ‌ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﻜﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺟﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺶ ﺩﻟﻬﺎﻱ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ. ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻱ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﭘﺲ ﻛﻲ ﺧﺮﻭﺝ ﻣﻲ‌ﻛﻨﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺧﺪﺍ (ﺹ) ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ، ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﺳﺘﺎﺧﻴﺰ ﻣﻲ‌ﻣﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻧﻴﺎﻳﺪ. ﻭ ﺩﺭ ﻓﻀﻠﻴﺖ ﻛﻤﻴﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻒ ﺷﻬﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﻳﺎﻡ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: [ ﺻﻔﺤﻪ 38] ﺑﺎﺭ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ " ﻛﻤﻴﺖ " ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﻭ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﻪ ﻭﻱ ﻋﻄﺎ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺭﺍﺿﻲ ﺷﻮﺩ. ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻋﺎ‌ﻫﺎﻱ ﺧﻴﺮﻱ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻟﻬﺎﻱ ﭘﺎﻙ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎﻱ ﺗﺎﺑﻨﺎﻙ ﺟﺎﺭﻱ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﻪ " ﺍﺑﺎ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺳﻌﺪ ﺍﺳﺪﻱ " ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﻳﺎ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺳﻠﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻛﻤﻴﺖ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻱ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻩ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻳﺶ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻬﻴﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﺩﺭ ﺁﻥ، ﺩﻋﺒﻞ ﺧﺰﺍﻋﻲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻌﺎﺭﺿﻪ ﻛﻤﻴﺖ ﻣﻨﻊ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻛﻤﻴﺖ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻨﻲ ﺍﺳﺪ ﻧﻴﺰ، ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺮﻛﺖ ﺩﻋﺎﺋﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﻪ ﻛﻤﻴﺖ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﻮﺩ: " ﺑﻮﺭﻛﺖ ﻭ ﺑﻮﺭﻙ ﻗﻮﻣﻚ " ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ‌ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺴﻴﻤﻬﺎﻱ ﺭﺣﻤﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ: ﺩﺭ ﻣﺎ ﻓﻀﻴﻠﺘﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ، ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﻛﺖ ﻭﺭﺍﺛﺖ ﻛﻤﻴﺖ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﻭ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺩﻋﺎﻫﺎﻱ ﺑﻪ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﻥ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻤﻴﺖ ﻓﻀﻠﻴﺘﻲ ﺟﺎﻭﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ، ﺭﻭﺍﻳﺘﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻴﺦ ﻣﺎ " ﻗﻄﺐ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﺍﻭﻧﺪﻱ " ﺩﺭ " ﺍﻟﺨﺮﺍﻳﺞ ﻭ ﺍﻟﺠﺮﺍﻳﺢ " ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ، ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻛﻢ ﻳﺖ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻛﻨﻨﺪ، ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﻗﺮ (ﻉ) ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩ. ﻛﻤﻴﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺍﺭﻱ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺒﻲ ﺗﺎﺭﻳﻚ، ﺑﻴﻤﻨﺎﻙ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭﻩ ﮔﺬﺭﻱ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺭ ﺁﻳﺪ، ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﺵ ﻛﻨﻨﺪ. ﻛﻤﻴﺖ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﺍﻫﻲ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﺩ ﺷﻴﺮﻱ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ، ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﻭ ﺷﻴﺮ ﺑﺎﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻨﻊ ﻛﺮﺩ. ﮔﻮﺋﻲ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﺲ ﻭﻱ ﺑﻬﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺪ. ﺍﻭ ﻣﻲ‌ﺭﻓﺖ ﻭ ﺷﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍﻩ ﻣﻲ‌ﺳﭙﺮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻣﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻠﺎﺹ ﺷﺪ. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَمِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطَانٍ مَّرِيدٍ بعضى از مردم، بدون هیچ علم و دانشى، درباره خدا مجادله مى کنند. و از هر شیطان سرکشى پیروى مى نمایند. (حج/3) *** كُتِبَ عَلَيْهِ أَنَّهُ مَن تَوَلَّاهُ فَأَنَّهُ يُضِلُّهُ وَيَهْدِيهِ إِلَىٰ عَذَابِ السَّعِيرِ بر او مقرر شده که هرکس ولایتش را بر گردن نهد، بطور مسلّم گمراهش مى سازد، و به آتش سوزان راهنماییش مى کند. (حج/4) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۳ و ۴ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 👹 پیروان شیطان! از آنجا که در آیات گذشته ترسیمى از وحشت عمومى مردم به هنگام وقوع زلزله قیامت بود، در آیات مورد بحث، حال گروهى از بى خبران را منعکس مى کند که: چگونه از چنین حادثه عظیمى غافلند. مى گوید: گروهى از مردم بدون هیچ علم و دانشى درباره خدا به مجادله برمى خیزند (وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یُجادِلُ فِی اللّهِ بِغَیْرِ عِلْم). گاه، در اصل توحید و یگانگى حق و نفى هر گونه شریک، جدال مى کنند، و گاه، در قدرت خدا نسبت به مسأله احیاى مردگان و بعث و نشور، و در هر صورت هیچگونه دلیلى بر گفته هاى خود ندارند. جمعى از مفسران گفته اند: این آیه در مورد نضر بن حارث نازل شده که: از مشرکان متعصب، لجوج و پشت هم انداز بود، او اصرار داشت که: ملائکه دختران خدا هستند!، و قرآن مجموعه اى از افسانه هاى پیشینیان است که به خدا نسبت داده شده!، و زندگى بعد از مرگ را منکر بود. بعضى دیگر: آن را اشاره به همه مشرکان دانسته اند که: در مسأله توحید و قدرت خدا به مجادله برمى خاستند. ولى با توجه به این که شأن نزول ها هرگز مفهوم آیه را محدود نمى کند نتیجه این دو قول یکى است، و همه کسانى را که به نوعى، از روى تقلید کورکورانه یا تعصب، یا پیروى از خرافات و هوا و هوس ها، به جدال در برابر حق برمى خیزند شامل مى شود. آن گاه اضافه مى کند: این گونه افراد که تابع هیچگونه منطق و دانشى نیستند از هر شیطان سر کش و متمردى تبعیت مى کنند (وَ یَتَّبِعُ کُلَّ شَیْطان مَرِید). نه از یک شیطان، که از همه شیطان ها! اعم از شیاطین انس و جن که هر یک از آنها براى خود نقشه و برنامه و حیله و دامى دارند. واژه مرید از ماده مرد (بر وزن سرد) در اصل، به معنى سرزمین بلندى است که خالى از هر گونه گیاه باشد، و به درختى که از برگ خالى شود امرد مى گویند، و روى همین جهت، به نوجوانانى که مو در صورتشان نروئیده نیز، امرد گفته مى شود. در اینجا منظور از مرید کسى است که عارى از هر گونه خیر و سعادت و نقطه قوت است، و طبعاً چنین کسى، سرکش، متمرد، ظالم و عصیانگر خواهد بود. روشن است: پیروى از شیطان بى همه چیز انسان را به چه سرنوشتى مبتلا مى سازد. * * * لذا در آیه بعد، مى گوید: بر او نوشته و مقرر شده است که هر کس حلقه اطاعت و ولایتش را بر گردن نهد به طور مسلّم گمراهش مى سازد و به آتش سوزان راهنمائیش مى کند (کُتِبَ عَلَیْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلاّهُ فَأَنَّهُ یُضِلُّهُ وَ یَهْدِیهِ إِلى عَذابِ السَّعِیرِ).(۱) * * * نکته ها: ۱ ـ مجادله در برابر حق و باطل گرچه در واژه مجادله در عرف، مفهوم جر و بحث بى اساس و غیر منطقى افتاده است ولى در اصل لغت چنین نیست بلکه به معنى هر گونه بحث و گفتگو است که گاه به حق و گاه به ناحق است و لذا قرآن به پیامبر دستور مى دهد: وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ: با مخالفان خود با روشى که بهتر است مجادله کن .(۲) ✍ پی نوشت: ۱ ـ سَعِیر از ماده سعر (بر وزن قعر) به معنى شعلهور شدن آتش است، در اینجا منظور آتش سوزان دوزخ است که از هر آتشى سوزنده تر مى باشد. ۲ ـ نحل، آیه ۱۲۵. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۴ و ۵ سوره مبارکه حج مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۰۵ 🔺 دنیاطلبان متظاهر به دین 🔸 اين مرد لجوج را رها كن: از مقدمه اين كلام استفاده مى شود كه عمار ياسر، آن صحابى پاكباز و شجاع و مخلص با مغيرة بن شعبه در مسائل مهم دينى گفتگو داشت و مغيره، آن مرد منافق و كوردل نمى پذيرفت. امام(عليه السلام) گفتگويى را كه ميان اين دو نفر رد و بدل مى شد شنيد و چند جمله كوتاه و پرمعنا درباره مغيرة بن شعبه فرمود كه تمام روحيات و برنامه زندگى او در آن خلاصه شد. فرمود: «اى عمار! رهايش كن، چراكه او از دين خدا آن مقدار گرفته كه به دنيا نزديكش سازد و از روى عمد حق را بر خود مشتبه ساخته تا شبهات را بهانه لغزش ها و خلاف هايش قرار دهد»; (لِعَمَّارِ بْنِ يَاسِر وَ قَدْ سَمِعَهُ يُرَاجِعُ الْمُغِيرَةَ بْنَ شُعْبَةَ كَلاماً: دَعْهُ يَا عَمَّارُ، فَإِنَّهُ لَمْ يَأْخُذْ مِنَ الدِّينِ إِلاَّ مَا قَارَبَهُ مِنَ الدُّنْيَا، وَ عَلَى عَمْد لَبَسَ عَلَى نَفْسِهِ لِيَجْعَلَ الشُّبَهَاتِ عَاذِراً لِسَقَطَاتِهِ). امام(عليه السلام) روى دو نكته اساسى در اين كلام حكيمانه تكيه فرموده كه يكى مربوط به دنياى مغيره است و ديگرى مربوط به اعتقادات و آخرتش. در نكته اول مى فرمايد: او اعتقادى به مسائل اسلامى ندارد با آن هماهنگ نيست، آن جا كه به نفع دنياى او باشد ديندار مى شود و آن جا كه به زيان دنياى او باشد احكام دين را رها مى كند. قرآن مجيد اين وصف را براى جمعى از منافقان بيان كرده كه راه تبعيض را پيش مى گرفتند و آنچه را به نفعشان بود مى پذيرفتند و بقيه را انكار مى كردند، مى فرمايد: «(إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْض وَنَكْفُرُ بِبَعْض وَيُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلا); كسانى كه خدا و پيامبرانِ او را انكار مى كنند، و مى خواهند ميان خدا و پيامبرانش تبعيض قائل شوند، و مى گويند: «به بعضى ايمان مى آوريم، و بعضى را انكار مى كنيم و مى خواهند در ميان اين دو، راهى براى خود انتخاب كنند)».[1] يكى از صفات زشت يهود نيز همين بود همان گونه كه قرآن درباره آن ها مى فرمايد: «(أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْض فَمَا جَزَاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَلِكَ مِنْكُمْ إِلاَّ خِزْىٌ فِى الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَى أَشَدِّ الْعَذَابِ وَمَا اللهُ بِغَافِل عَمَّا تَعْمَلُونَ); آيا به بعضى از دستورات كتاب آسمانى ايمان مى آوريد، و به بعضى كافر مى شويد؟! براى كسى از شما كه اين عمل (تبعيض در ميان احكام و قوانين الهى) را انجام دهد، جز رسوايى در اين جهان، چيزى نخواهد بود، و روز رستاخيز به شديدترين عذاب ها گرفتار مى شوند. و خداوند از آنچه انجام مى دهيد غافل نيست».[2] همين معنا در كلام سالار شهيدان امام حسين(عليه السلام) به هنگام ورود به كربلا، در دوم محرم آمده است آن جا كه رو به سوى يارانش كرد و فرمود: «النَّاسُ عَبِيدُ الدُّنْيا وَ الدِّينُ لَعِقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ يحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلاَءِ قَلَّ الدَّيانُون; مردم، بردگان دنيا هستند و دين، تنها بر زبان آن هاست; تا آن زمان كه زندگى آن ها تأمين شود به دنبال دين هستند اما هنگامى كه گرفتار بلا و آزمون الهى شدند (و دين از منافع مادى آن ها جدا شد) دينداران كم اند».[3] ✍ پی نوشت: پی نوشت: [1]. نساء، آيه 150. [2]. بقره، آيه 85. [3]. بحارالانوار، ج 44، ص 383. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت #نماز ☀️ امام صادق(علیه السلام): اولین چیزى که از هر انسانى سؤال مى شود نماز است، در صورتى که نماز او پذیرفته بود بقیه اعمال او نیز امکان دارد پذیرفته شود. ولى اگر نماز او پذیرفته نبود بقیه اعمال او نیز مردود خواهد بود. 📚 کافى/ج3/ص268 ✍🏼 همچنان که جسم انسان شستشو مى خواهد روح او نیز احتیاج به تطهیر دارد و شستشوى روح با اقامه نماز ممکن است. @Nahjolbalaghe2