#موعظه 🤲 ❓خدا به نماز ما نیاز داره؟ 🎥 استاد قرائتی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و چهل و شش 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی 0⃣1⃣ ﻏﺪﻳﺮﻳﻪ ۱۰ ﺍﺷﺎﺭﻩ "‌ﺍﻡ ﻋﻤﺮﻭ " ﺭﺍ ﺩﺭ " ﻟﻮﻱ " ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺑﻲ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻴﺎﻫﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﺁﻥ ﻣﻲ‌ﮔﺬﺭﻧﺪ، ﻭ ﻭﺣﺸﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺁﻥ ﻣﻲ‌ﻏﺮﻧﺪ. ﻣﺎﺭﻫﺎﺋﻲ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﺩﻡ ﺁﻧﻬﺎﻱ ﻣﻲ‌ﺗﺮﺳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻴﺶ‌ﻫﺎﻱ ﺧﻮﻳﺶ ﺯﻫﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. [ ﺻﻔﺤﻪ 62] ﺍﺛﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﻧﺴﻲ ﺟﺰ ﻣﺎﺭﻫﺎﻱ ﺳﺮﺥ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﺷﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﭼﺸﻤﻢ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﺷﻚ ﻧﺸﺴﺖ، ﺑﻴﺎﺩ ﺩﻟﺒﺮﻱ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺵ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ، ﭘﺲ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻟﻲ ﻏﻤﺰﺩﻩ ﻭ ﺩﺭﺩﻧﺎﻙ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺁﻭﺭﺩﻡ. ﻋﺸﻖ ﺍﺯ ﺩﻱ ﭼﻨﺎﻧﻢ ﻧﺤﻴﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﻮﺋﻲ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺍﻭ ﺩﻝ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺩﺍﺭﻡ. ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻫﻲ ﺩﺭ ﺷﮕﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺯﻣﻴﻨﻲ ﺑﻲ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ، ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ. ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺍﮔﺮ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﻲ، ﻣﺎ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭ ﺭﻫﺒﺮﻱ ﺑﺎ ﻛﻴﺴﺖ؟ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻱ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﻱ، ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺭﺱ ﻣﺎ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻨﺎﻥ، ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻃﻤﻊ ﻣﻠﻜﺪﺍﺭﻱ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﮔﺮ ﺁﺷﻜﺎﺭﺍ ﺷﻤﺎ ﺁﮔﻬﻲ ﺩﻫﻢ، ﺑﻴﻢ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﻫﺎﺭﻭﻥ، ﻛﺮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﻧﮕﻔﺘﻦ ﺳﺰﺍﻭﺍﺗﺮ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﺮﺩﻣﻨﺪ ﻭ ﺷﻨﻮﺍ، ﻧﻜﺘﻪ‌ﻫﺎ ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻗﺎﻃﻌﻲ ﺑﻪ ﻭﻱ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﻭ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﻜﻨﻲ، ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺍﻱ. ﻭ ﺧﺪﺍ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ ﻭ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ، ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍﻱ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺨﻦ ﻣﻲ‌ﮔﻔﺖ، ﺑﭙﺎﺧﺎﺳﺖ. ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ، ﺧﻄﺒﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﻲ ﺭﺍ ﺑﻲ ﭘﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ، ﭼﻪ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺩﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﻜﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﮔﺮﺩﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻫﺪﻱ ﺷﻨﻮﺍ ﺑﻮﺩ، ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ: " ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻦ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﻭﻳﻢ، ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻲ ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ " ﺍﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻧﺪ، ﭘﺲ: ﻛﺮﺩﻩ ﺗﻜﺬﻳﺒﺶ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻩ ﺧﺠﻞ ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﻗﻮﻝ ﺣﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺩﻝ ﺯﻳﻦ ﺑﮕﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺟﻤﻌﻲ ﺳﻴﻨﻪ ﺩﺍﻍ ﻓﻴﻞ ﺑﻲ ﺧﺮﻃﻮﻡ، ﻣﺮﺩ ﺑﻲ ﺩﻣﺎﻍ ﺗﺎ ﻛﻪ ﻛﺮﺩﻧﺶ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺗﺮﺑﺖ، ﻧﻬﺎﻥ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﺩﻓﻨﺶ ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻥ ﻧﺎﻛﺴﺎﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺿﺎﻳﻊ ﻛﺮﺩﻩ ﭘﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺿﺮﺭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻛﺮﺩﻩ، ﻧﻔﻊ ﺧﻮﻳﺶ ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ أَن لَّا تُشْرِكْ بِي شَيْئًا وَطَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْقَائِمِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ (به خاطر بیاور) زمانى را که محل خانه کعبه را براى ابراهیم آماده ساختیم (تا آن را بنا کند. و به او گفتیم:) چیزى را همتاى من قرار مده. و خانه ام را براى طواف کنندگان وقیام کنندگان و رکوع کنندگان سجده گزار (از آلودگى بتها و از هر گونه آلودگى) پاک ساز. (حج/26) * وَأَذِّن فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجَالًا وَعَلَىٰ كُلِّ ضَامِرٍ يَأْتِينَ مِن كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٍ و مردم را به حج دعوت کن. تا پیاده و سواره بر مرکبهاى لاغر ]= چابک و ورزیده[ از هر راه دورى به سوى تو بیایند، (حج/27) * لِّيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَّعْلُومَاتٍ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ ۖ فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ تا شاهد منافع گوناگون خویش (در این برنامه حیاتبخش) باشند. و در روزهاى معیّنى نام خدا را، بر چهارپایانى که به آنها روزى داده است، (به هنگام قربانى کردن) ببرند. پس از گوشت آنها بخورید. و بینواى فقیر را نیز اطعام نمایید. (حج/28) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۲۶ الی ۲۹ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 🕋 دعوت عام براى حج! به تناسب بحثى که در آیه گذشته پیرامون مسجد الحرام و زائران خانه خدا آمد، در آیات مورد بحث، نخست به تاریخچه بناى کعبه به دست ابراهیم خلیل(علیه السلام) و سپس مسأله وجوب حج، و فلسفه آن، و بخشى از احکام این عبادت بزرگ اشاره مى کند، و یا به تعبیر دیگر، آیه گذشته مقدمه اى بود براى بحث هاى گوناگون این آیات. ابتدا از داستان تجدید بناى کعبه شروع کرده، مى گوید: به خاطر بیاور زمانى را که محل خانه کعبه را براى ابراهیم آماده ساختیم تا در آن مکان اقدام به بناى خانه کعبه کند (وَ إِذْ بَوَّأْنا لاِ ِبْراهِیمَ مَکانَ الْبَیْتِ). بَوَّأ در اصل از ماده بواء به معنى مساوات اجزاى یک مکان و مسطح بودن آن است، سپس به هر گونه آماده ساختن مکان اطلاق شده است. منظور از این جمله، در آیه فوق ـ طبق روایات مفسران ـ این است که: خداوند مکان خانه کعبه را که در زمان آدم ساخته شده بود، و در طوفان نوح ویران و آثارش محو گشته بود، به ابراهیم(علیه السلام) نشان داد، طوفانى وزید و خاک ها را به عقب برد و پایه هاى خانه آشکار گشت، یا قطعه ابرى آمد و در آنجا سایه افکند، و یا به هر وسیله دیگر، خداوند محل اصلى خانه را براى ابراهیم(علیه السلام)معلوم و آماده ساخت، و او با همیارى فرزندش اسماعیل آن را تجدید بنا نمود.(۱) آن گاه اضافه مى کند: هنگامى که خانه آماده شد، به ابراهیم(علیه السلام) خطاب کردیم: این خانه را کانون توحید کن، و چیزى را شریک من قرار مده، و خانه ام را براى طواف کنندگان، قیام کنندگان، رکوع کنندگان و سجود کنندگان پاک کن (أَنْ لا تُشْرِکْ بِی شَیْئاً وَ طَهِّرْ بَیْتِیَ لِلطّائِفِینَ وَ الْقائِمِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ).(۲) در حقیقت، ابراهیم(علیه السلام) مأمور بود خانه کعبه و اطراف آن را از هر گونه آلودگى ظاهرى، معنوى و هر گونه بت و مظاهر شرک پاک و پاکیزه دارد، تا بندگان خدا در این مکان پاک، جز به خدا نیندیشند، و مهمترین عبادت این سرزمین را که طواف و نماز است در محیطى پیراسته از هر گونه آلودگى انجام دهند. از میان ارکان نماز در آیه فوق، به سه رکن عمده که قیام ، رکوع و سجود است به ترتیب اشاره شده; چرا که بقیه در شعاع آن قرار دارد هر چند جمعى از مفسران قائمین را در اینجا به معنى مقیمین در مکّه تفسیر کرده اند. ولى با توجه به مسأله طواف و رکوع و سجود که قبل و بعد از آن آمده است، شک نیست که قیام در اینجا به معنى قیام نماز است و این معنى را بسیارى از مفسران شیعه و اهل تسنن برگزیده یا به عنوان یک تفسیر نقل کرده اند.(۳) ضمناً، باید توجه داشت: رُکَّع جمع راکع (رکوع کننده) و سجود جمع ساجد (سجده کننده) مى باشد و این که در میان این دو (الرکع السجود) واو عطف نیامده، بلکه به صورت توصیف ذکر شده، به خاطر نزدیکى این دو عبادت به یکدیگر است. ✍ پی نوشت: ۱ ـ پیرامون چگونگى بناى خانه کعبه، ذیل آیه ۱۲۷ سوره بقره (جلد اول تفسیر نمونه) و همچنین در جلد سوم، ذیل آیه ۹۶ سوره آل عمران مشروحاً بحث کرده ایم. ۲ ـ در آیه فوق، جمله اى در تقدیر است که بسیارى از مفسران به آن اشاره کرده اند و آن جمله أَوْحَیْنا است. ۳ ـ تفسیر المیزان ، تفسیر فى ظلال ، تفسیر تبیان ، تفسیر مجمع البیان ، و تفسیر کبیر فخر رازى ، ذیل آیه مورد بحث. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۲۷،۲۶ و۲۸ سوره مبارکه حج مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی

📝 شرح و تفسیر حکمت ۴۰۸ 🔺 با حق ستيزه مكن! به زمين خواهى خورد: امام(عليه السلام) در اين گفتار كوتاه و حكيمانه به نكته مهم و سرنوشت سازى اشاره كرده، مى فرمايد: «آن كس كه با حق درافتد حق او را بر زمين خواهد زد»; (مَنْ صَارَعَ الْحَقَّ صَرَعَهُ). آنچه امام(عليه السلام) در اين گفتار نورانى بيان فرموده همان چيزى است كه بارها تجربه شده و تاريخ شواهد فراوانى براى آن دارد. زيرا حق به معناى واقعيت است و در برابر آن، باطل چيزى است كه برخلاف واقع است و طرفداران آن مى خواهند با زور و فشار آن را سرپا نگاه دارند و طبيعى است روزى فرا مى رسد كه آن زور و فشار كم مى شود و بساط باطل برچيده خواهد شد. شك نيست كه طرفدارى از حق نيز گاه مشكلات فراوانى دارد و طرفدارى از باطل گاه ساده و آسان است ولى اصل كلى بر اين است كه حق چون بر پايه واقعيت ها استوار است سرانجام ثابت و برقرار خواهد شد و باطل چون برخلاف واقعيت هاست سرانجام شكست خواهد خورد. قرآن مجيد در مثالى كه براى حق و باطل زده مى فرمايد: حق همچون آب است و باطل همچون كف هاى روى آب، اين كف ها مدتى خودنمايى و جوش و خروش دارند ولى چيزى نمى گذرد كه محو و نابود مى شوند و آب كه حق است باقى مى ماند: (فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِى الاَْرْضِ).[1] از اين گذشته، بالاترين حق و واقعيت در عالم، ذات پاك خداست و اوست كه از حق حمايت مى كند و فرشتگان او مأمورند كه طرفداران حق را حمايت كنند. «(إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلاَئِكَةُ أَلاَّ تَخَافُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِى كُنْتُمْ تُوعَدُونَ); به يقين كسانى كه گفتند: «پروردگار ما خداوند يگانه است!» سپس استقامت كردند، فرشتگان بر آنان نازل مى شوند كه «نترسيد و غمگين مباشيد، و بشارت باد بر شما به آن بهشتى كه به شما وعده داده شده است».[2] هنگامى كه پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) ظهور كرد تنها بود و با گروه عظيم دشمنان سرسخت و لجوج و نيرومند روبرو شد اما چون طرفدار حق بود پيروز گشت و چون دشمنانش با حق درآويختند بر زمين خوردند. ساير انبيا از ابراهيم گرفته تا موسى بن عمران(عليهما السلام) و مردان مبارزى كه حمايت از حق كردند به پيروزى رسيدند گرچه گروهى از آن ها در اين راه شربت شهادت نوشيدند ولى اهداف و برنامه هاى آن ها زنده و جاويدان ماند. اين وعده الهى است كه در آيات متعددى از قرآن نيز به آن اشاره شده ازجمله: «(وَعَدَ اللهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِى الاَْرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِى ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِّنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِى لاَ يُشْرِكُونَ بِى شَيْئاً); خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند وعده مى دهد كه قطعاً آنان را حكمران روى زمين خواهد كرد، همان گونه كه به پيشينيان آن ها خلافت روى زمين را بخشيد; و دين و آيينى را كه براى آنان پسنديده، پابرجا و ريشه دار خواهد ساخت; و ترسشان را به امنيت و آرامش مبدّل مى كند، آن چنان كه تنها مرا مى پرستند و چيزى را شريك من نخواهند ساخت».[3] ✍ پی نوشت: پی نوشت: [1]. رعد، آيه 17. [2]. فصلت، آيه 30. [3]. نور، آيه 55. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2