📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۲۶ الی ۲۸ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ۳ ـ فلسفه و اسرار عمیق حج! مراسم پرشکوه حج ـ همچون عبادات دیگر ـ داراى برکات و آثار فراوانى در فرد و جامعه اسلامى است که اگر طبق برنامه صحیح انجام پذیرد، و از آن بهره بردارى درستى شود، مى تواند هر سال منشأ تحول تازه اى در جوامع اسلامى گردد. این مناسک بزرگ، در حقیقت داراى چهار بُعد است که هر یک از دیگرى ریشه دارتر و پر سودتر است: ۱ ـ بعد اخلاقى حج ـ مهمترین فلسفه حج، همان دگرگونى اخلاقى است که در انسان ها به وجود مى آورد، مراسم احرام انسان را به کلى از تعینات مادى و امتیازات ظاهرى و لباس هاى رنگارنگ و زر و زیور بیرون مى برد، و با تحریم لذائذ و پرداختن به خودسازى که از وظائف محرم است او را از جهان ماده جدا کرده و در عالمى از نور، روحانیت و صفا فرو مى برد، و آنها را که در حال عادى بار سنگین امتیازات موهوم، درجه ها و مدال ها را بر دوش خود احساس مى کنند، یک مرتبه سبک بار، راحت و آسوده مى کند. پس از آن مراسم دیگر حج، یکى پس از دیگرى انجام مى گیرد، مراسمى که علاقه هاى معنوى انسان را لحظه به لحظه با خدایش محکم تر و رابطه او را نزدیک تر و قوى تر مى سازد، او را از گذشته تاریک و گناه آلودش بریده و به آینده اى روشن و پر از صفا و نور پیوند مى دهد. مخصوصاً توجه به این حقیقت که مراسم حج در هر قدم، یاد آور خاطرات ابراهیم بت شکن، اسماعیل ذبیح اللّه، و مادرش هاجر است، و مجاهدت ها، گذشت ها و ایثارگرى آنها را لحظه به لحظه در برابر چشمان انسان مجسم مى کند. و نیز توجه به این که: سرزمین مکّه عموماً، مسجد الحرام و خانه کعبه و محل طواف خصوصاً، یاد آور خاطرات پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) و پیشوایان بزرگ و مجاهدت هاى مسلمانان صدر اول است، این انقلاب اخلاقى عمیق تر مى گردد، به گونه اى که در هر گوشه اى از مسجد الحرام و سرزمین مکّه، انسان، چهره پیامبر(صلى الله علیه وآله) و على(علیه السلام) و سایر پیشوایان بزرگ را مى بیند، و صداى آواى حماسه هاى آنها را مى شنود. آرى، اینها همه دست به دست هم مى دهند و زمینه یک انقلاب اخلاقى را در دل هاى آماده فراهم مى سازند، به گونه اى توصیف ناشدنى ورق زندگانى انسان را بر مى گردانند، و صفحه نوینى در حیات او آغاز مى کنند. بى جهت نیست که در روایات اسلامى مى خوانیم: کسى که حج را به طور کامل انجام دهد، یَخْرُجُ مِنْ ذُنُوبِهِ کَهَیْئَةِ یَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ !: از گناهان خود بیرون مى آید، همانند روزى که از مادر متولد شده .(۱۳) آرى، حج، براى مسلمانان یک تولد ثانوى است، تولدى که آغازگر یک زندگى نوین انسانى مى باشد. احتیاج به یادآورى ندارد که این برکات و آثار ـ و آنچه بعداً به آن اشاره خواهیم کرد ـ نه براى کسانى است که از حج تنها به پوسته اى از آن قناعت کرده، و مغز آن را بدور افکنده اند، و نه براى آنها که حج را وسیله تفریح، سیر و سیاحت و یا تظاهر و ریا و تهیه وسائل مادى شخصى قرار داده، و هرگز به روح آن واقف نشده اند، سهم آنها همان است که به آن رسیده اند! * * * ۲ ـ بعد سیاسى حج ـ به گفته یکى از بزرگان فقهاى اسلام، مراسم حج در عین این که خالص ترین و عمیق ترین عبادات را عرضه مى کند، مؤثرترین وسیله براى پیشبرد اهداف سیاسى اسلام است. روح عبادت، توجه به خدا، و روح سیاست، توجه به خلق خدا است، این دو در حج آنچنان به هم آمیخته اند که تار و پود یک پارچه!. حج عامل مؤثرى براى وحدت صفوف مسلمانان است. حج عامل مبارزه با تعصبات ملى و نژاد پرستى و محدود شدن در حصار مرزهاى جغرافیائى است. حج وسیله اى است براى شکستن سانسورها و از بین بردن خفقان هاى نظام هاى ظالمانه اى که در کشورهاى اسلامى حکم فرما مى شود. حج وسیله اى است براى انتقال اخبار سیاسى کشورهاى اسلامى از هر نقطه به نقطه دیگر. و بالاخره حج، عامل مؤثرى است براى شکستن زنجیرهاى اسارت و استعمار و آزاد ساختن مسلمین. و به همین دلیل، در آن ایام که حاکمان جبار همچون بنى امیه و بنى عباس بر سرزمین هاى مقدس اسلامى حکومت مى کردند، و هر گونه تماس میان قشرهاى مسلمان را زیر نظر مى گرفتند، تا هر حرکت آزادى بخش را سرکوب کنند، فرا رسیدن موسم حج دریچه اى بود، به سوى آزادى و تماس قشرهاى جامعه بزرگ اسلامى با یکدیگر و طرح مسائل مختلف سیاسى. روى همین جهت، امیر مؤمنان على(علیه السلام) به هنگامى که فلسفه فرائض و عبادات را مى شمرد، درباره حج مى گوید: اَلْحَجُّ تَقْوِیَةٌ لِلْدِّیْنِ: خداوند مراسم حج را براى تقویت آئین اسلام تشریع کرد .(۱۴) ✍ پی نوشت: ۱۳ـ بحار الانوار ، جلد ۹۹، صفحه ۲۶. ۱۴ ـ نهج البلاغه ، کلمات قصار، شماره ۲۵۲ ـ شرح نهج البلاغه ، جلد ۱۹، صفحه ۸۶. ↩️ ادامه دارد.. @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر خطبه ۱۰۳ بخش اول 🔸 بی اعتباری دنیا ↩️ سوم و چهارم اينکه: «آنچه از دنيا از دست رفته و پشت کرده، هيچگاه بر نمى گردد و آينده معلوم نيست چگونه خواهد بود، تا در انتظارش باشيم!». (لاَ يَرْجِعُ مَا تَوَلَّى مِنْهَا فَأَدْبَرَ، وَ لاَ يُدْرى مَا هُوَ آت مِنْهَا فَيُنْتَظَرَ). و چه دردناک است که انسان گم شده هاى خويش را هرگز نتواند پيدا کند و به آينده نيز اميدوار نباشد! در حسرتى جبران ناپذير بماند و اميدهاى خود را بر باد رفته ببيند! نه جوانى باز مى گردد و نه توان ها و نيروهاى از ميان رفته بر اثر گذشت عمر. نه دوستان و مونسانى که در چهره در نقاب خاک کشيدند، خود را نشان مى دهند و نه عزيزان از دست رفته. اينها همه يک طرف، از سوى ديگر، وحشت از آينده آميخته با ابهام و جهل نيز، براى انسان دردناک است! در پنجمين و ششمين استدلال براى بى اعتبارى دنيا مى فرمايد: «شادى آن آميخته با اندوه است، و توانايى و استقامت مردان نيرومند در آن به ضعف و سستى مى گرايد». (سُرُورُهَا مَشُوبٌ بِالْحُزْنِ وَ جَلَدُ(6) الرِّجَالِ فِيهَا إِلَى الضَّعْفِ وَ الْوَهْنِ). مشکل بزرگ مواهب مادّى دنيا همان است که امام(عليه السلام) در جاى ديگر به آن اشاره کرده: «لاَ تَنَالُونَ مِنْهَا نِعْمَةً إِلاَّ بِفِرِاقِ أُخْرَى; به هر نعمتى از آن مى رسيد به فراق نعمت ديگرى مبتلا مى شويد».(7) مثلا کسى که فرزند ندارد، غم بى فرزندى قلب او را مى فشارد; ولى همين که صاحب فرزند، يا فرزندان شد، مشکلات فرزند ازهر سو هجوم مى آورد! ثروت ندارد، غم فقر او را آزار مى هد; ثروتمند مى شود، مشکل حسادتِ حسودان، خيانتِ خائنان، و طمع ورزى دزدان و سارقان، ظاهر و آشکار مى شود و آرامش او را به کلّى بر هم مى زند. آرى! شادى هاى دنيا، هميشه آميخته با غم و اندوه هاست و قوّت ها به زودى جاى خود را به ضعف و سستى مى دهد. سپس امام(عليه السلام) در يک نتيجه گيرى قاطع و بيدارگر از تمام اين استدلالات، مى فرمايد: «حال که چنين است زرق و برق ها و زيبايى هاى فراوان دنيا شما را نفريبد! چرا که مدّت کمى با شما خواهد بود!». (فَلا يَغُرَّنَّکُمْ کَثْرَةُ مَا يُعْجِبُکُمْ فِيهَا لِقِلَّةِ مَآ يَصْحَبُکُمْ مِنْهَا). درست است که در دنيا زيبائى هاى فراوان و زرق و برق هاى خيره کننده بسيار ديده مى شود، ولى همانها علاوه بر تمام مشکلاتى که در درونشان نهفته است، ناپايدار و زودگذر و بى اعتبار است. بنابراين، چيزى نيست که انسانِ عاقل را بفريبد و به خود مشغول کند. به هر حال، کمى دقّت و تأمّل در جهات شش گانه بالا - و حتّى در يکى از آنها - کافى است که غافلان را از خواب غفلت بيدار کند، امّا افسوس که بسيارى از مردم نسبت به همان يک لحظه، دقّت و تأمّل بخل مى ورزند. ✍ پی نوشت: 6. «جَلَد» به معناى قوّت و قدرت و صلابت است. 7. نهج البلاغه، خطبه 145. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت 🔹 خودسازی(خودبینی) ☀️ امام باقرعلیه السلام: راه خودبینى را با خویشتن شناسى ببند. 📚 گزیده تحف العقول/ج1/ص44 ☀️ امام علی(ع):تعجب مى کنم از کسى که اولش قطره اى آب تُرش و عاقبتش لاشه اى متعفّن خواهد بود و خود را ظرف فضولات قرار داده است، با این حال تکبّر و بزرگ منشى هم مى نماید. 📚 وسائل الشیعه/ج1/ص334/ح880 @Nahjolbalaghe2

#موعظه 🔺 والدین نباید تربیت بچه‌هایشان را به هیچ احدالناسی بسپارند! 🎙استاد تراشیون @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و پنجاه 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی 1⃣1⃣ ﻏﺪﻳﺮﻳﻪ 11 ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭ ﻧﻜﻮﻫﺸﻢ ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﭼﻘﺪﺭ ﺷﻌﺮ ﺑﺎﺯﮔﻮﻣﻲ ﻛﻨﻲ. ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﺮ ﺑﺮﺩﺍﺭ، ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﻨﻴﻦ ﻣﮕﻮ ﻭ ﻣﭙﻨﺪﺍﺭ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ‌ﻛﺸﻢ. ﺑﺮﺍﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻲ‌ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﺁﻧﻢ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﻲ ﺍﻭ ﺭﻭﺩ، ﻭ ﮔﺮﻳﺰﺍﻥ ﺍﺯ ﺁﻧﻢ ﻛﻪ ﺭﻭﻱ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺮﺗﺎﺑﺪ. ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻲ‌ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﭼﺸﻢ، ﺑﻬﻢ ﺯﺩﻥ ﻫﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﺷﺮﻙ ﻧﻮﺭﺯﻳﺪ. ﻋﻠﻲ ﺭﺍ، ﻛﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺒﺎﻫﻠﻪ ﻧﻔﺲ ﺭﺳﻮﻝ ﻣﺼﻄﻔﻲ ﮔﺮﺩﻳﺪ، " ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺩﺭﻭﺩ ﺑﻔﺮﺳﺖ " ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻱ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﻫﻤﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻛﺴﺎﺀ ﺭﺍ، ﺑﻪ ﭘﺎﻛﻲ ﺳﺘﻮﺩ، ﺍﻭ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ، ﺍﻣﺎﻧﺖ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﻳﻨﺪ، ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻬﺎﺩﻡ. ﻭﺍﻱ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ‌ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺭﻡ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ، ﻧﻴﺎﺑﺖ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻴﺪ. ﺍﺯ ﻣﻜﻪ ﻣﻲ‌ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﻮﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ، ﺣﺎﺟﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﻲ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻭﻟﺎﻳﺖ، ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ، ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺁﻣﺪ. ﭘﺲ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪ، [ جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 71] ﻭ ﭼﻮﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﺯ ﺷﺘﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻋﻠﻲ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻲ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﺵ ﺭﻓﺖ، ﭘﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻱ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺴﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻜﻴﻪ ﻛﺮﺩ. ﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﻴﻢ، ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺟﻮﻳﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﻛﻲ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﻋﻠﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ. ﺳﭙﺲ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﺩ. ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻳﺪ، ﺗﺎ ﺍﺯ ﻟﻐﺰﺵ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ. ﺁﻳﺎ ﻣﻦ، ﻣﻮﻟﺎﻱ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ؟ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻲ ﺳﺮﻭﺭ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻱ ﻋﺰﻭﺟﻞ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﺳﺖ. ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺣﻴﺪﺭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﻭ ﺧﻮﺍﺭ ﺩﺍﺭ، ﺁﻧﻜﻪ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﻭ ﺧﻮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻱ ﺧﺪﺍﻱ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﺮ ﻣﻦ، ﻣﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺳﺴﺘﻲ ﻧﻮﺭﺯﻳﺪﻡ. ﭘﺲ ﺁﻧﺎﻥ (ﺑﺎ ﻋﻠﻲ) ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﻭ ﺑﺦ ﺑﺦ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ، ﺳﻴﻨﻪ ﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻛﻴﻨﻪ ﻣﺎﻟﺎﻣﺎﻝ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﺁﻧﻜﺲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻲ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮ: " ﺍﺯ ﻋﻠﻲ " ﭼﻪ ﺩﻳﺪﻱ؟ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﻭﻱ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮ ﭼﺮﺍ ﺭﻭﻱ ﮔﺮﺩﺍﻧﻲ؟ ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2