. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: ششصد و بیست و هشت 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﺣﺪﻳﺚ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺍﺷﺒﺎﺡ ﭘﻨﺞ ﮔﺎﻧﻪ ﺷﻌﺮ ﻋﺒﺪﻱ: ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺻﻨﻮﻩ ﻭ ﺍﺑﻨﺘﻪ ﻭ ﺍﺑﻨﻴﻪ ﺧﻴﺮ ﻣﻦ ﺗﺤﻔﻲ ﻭ ﺍﺣﺘﺬﺍ ﺍﺑﻲ ﻫﺮﻳﺮﻩ ﺍﺯ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻱ ﺗﻌﺎﻟﻲ ﺁﺩﻡ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﺒﺸﺮ ﺭﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺩﻣﻴﺪ، ﺁﺩﻡ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺭﺍﺳﺖ ﻋﺮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺷﺒﺢ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺠﻮﺩ ﻭ ﺭﻛﻮﻉ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻮﺭ، ﺩﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺁﻳﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻙ، ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺍﻱ؟ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﻪ ﺍﻱ ﺁﺩﻡ، ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺒﺎﺡ ﭘﻨﺠﮕﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﺎﺕ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ‌ﺑﻴﻨﻢ، ﻛﻴﺎﻧﻨﺪ؟ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ، ﺗﺮﺍ ﻧﻤﻲ ﺁﻓﺮﻳﺪﻡ، ﺍﻳﻨﺎﻥ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﻤﺎﺀ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻡ، ﺍﮔﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ. ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺩﻭﺯﺥ، ﻋﺮﺵ ﻭ ﻛﺮﺳﻲ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ، ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺲ ﻭ ﺟﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﺁﻓﺮﻳﺪﻡ. ﭘﺲ ﻣﻦ ﻣﺤﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﻦ ﻋﺎﻟﻲ‌ﺍﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻲ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﻦ ﻓﺎﻃﺮﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﻧﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺴﻦ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﻦ ﻣﺤﺴﻨﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺳت [جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 177] ﺑﻪ ﻋﺰﺕ ﺧﻮﺩ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺭﺩﻡ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺁﻳﺪ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﺮﺩﻟﻲ ﻛﻴﻨﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺯﺥ ﻣﻲ‌ﺍﻧﺪﺍﺯﻡ ﻭ ﺑﺎﻙ ﻧﺪﺍﺭﻡ. ﺍﻱ ﺁﺩﻡ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﻣﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻲ‌ﺑﺨﺸﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻠﺎﻙ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺗﺮﺍ ﻧﻴﺎﺯﻱ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮ. ﭘﺲ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﺎ ﻛﺸﺘﻲ ﻧﺠﺎﺗﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭘﻴﻮﺳﺖ، ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺭﻭﻱ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ، ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪ، ﭘﺲ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﺯﻱ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﺎ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺷﻴﺦ ﺍﻟﺎﺳﻠﺎﻡ ﺣﻤﻮﺋﻲ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﺍﻭﻝ " ﻓﺮﺍﺋﺪ ﺍﻟﺴﻤﻄﻴﻦ " ﻭ ﺧﻄﻴﺐ ﺧﻮﺍﺯﻭﻣﻲ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 252 " ﺍﻟﻤﻨﺎﻗﺐ " ﻗﺮﻳﺐ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺣﺎﻛﻢ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 151 ﺟﻠﺪ 3 " ﺍﻟﻤﺴﺘﺪﺭﻙ " ﺑﺎ ﻗﻴﺪ ﺻﺤﺖ ﺍﺯ ﺍﺑﻲ ﺫﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ: ﻛﺸﺘﻲ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻣﺜﻞ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺘﻲ ﻓﻴﻜﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﻔﻴﻨﻪ ﻧﻮﺡ ﻣﻦ ﺭﻛﺒﻬﺎ ﻧﺠﺎ ﻭ ﻣﻦ ﺗﺨﻠﻒ ﻋﻨﻬﺎ ﻏﺮﻕ. ﺧﻄﻴﺐ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ 91 ﺟﻠﺪ 12 ﺗﺎﺭﻳﺨﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﺲ، ﻭ ﺑﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﻭ ﺍﺑﻦ ﺯﺑﻴﺮ، ﻭ ﺍﺑﻦ ﺟﺮﻳﺮ ﻭ ﻃﺒﺮﺍﻧﻲ ﺍﺯ ﺍﺑﻲ ﺫﺭ ﻭ ﺍﺑﻲ ﺳﻌﻴﺪ ﺧﺪﺭﻱ، ﻭ ﺍﺑﻮ ﻧﻌﻴﻢ ﻭ ﺍﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺒﺮ ﻭ ﻣﺤﺐ - ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻃﺒﺮﻱ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﻱ، ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻭ ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 حجت‌الاسلام والمسلمین استاد امینی خواه: 🔴 به وقت شام 🎤 فصل سوم؛ قبیله سلمان 🔹 جلسه : نهم 📝 محور سخنرانی: * حجاب دل‌ها؛ چرا ظالمین امام زمان (علیه‌السلام) را نمی‌بینند؟ [1:58] * دل‌های ابری و خورشید غایب؛ حکایت مردمان زمینی [5:42] * ظلم جمعی؛ وقتی دل‌ها به ظالمین گره می‌خورند [9:59] * هدف همیشه؛ چرا دشمنان، روحانیت را هدف می‌گیرند؟ [17:31] * گرگ‌ها در لباس رفاقت؛ تا کی باید طعمه شویم؟ [21:50] * امتحان تنبیهی؛ زنگ بیدارباش برای بازگشت به حق [30:09] * تکنولوژی‌های رایگان؛ زهر در پوشش هدیه [33:56] * آزمون‌های پیش از ظهور؛ راهی که با "دعا" آسان‌تر می‌شود [42:31] * لبنان، فلسطین، ایران؛ نه کشور، بلکه قطعات پیکر اسلام [48:38] * وقتی نام‌ها جرم می‌شوند؛ سفیانی تنها به خاطر نام می‌کشد [51:29] * در دل فتنه‌ها، سیاهی عزا تنها امید ماست [54:24] * فاطمیه و مادری که همیشه عهده‌دار ماست [56:15] * پهلویی که هنوز خون می‌داد... [1:01:34] 📚 معرفی کتاب: حضرت حجت (عج)، آیت الله بهجت @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۹۹ و ۱۰۰ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی ↩️ ۶ ـ ترسیمى از عالم برزخ اگر از شاخ و برگ ها صرف نظر کنیم، در میان علماى اسلام، در مورد مسأله برزخ، عذاب و نعمت در این عالم اتفاق نظر وجود دارد، و علماى شیعه و اهل سنت در این امر متفقند، جز اندکى که قابل ملاحظه نیستند. دلیل این اتفاق نظر نیز روشن است; زیرا وجود جهان برزخ و نعمت و عذاب آن همان گونه که گفتیم صریحاً در آیات قرآن مجید آمده است. در مورد شهیدان قرآن با صراحت مى گوید: نباید تصور کرد که آنها مردگانند آنها زنده اند و نزد پروردگارشان نعمت و روزى مى گیرند و از آنچه خدا به آنها داده است خوشحالند و حتى به بازماندگان بشارت مى دهند که آنها غم و اندوهى ندارند. نه تنها این دسته از نیکوکاران متنعمند، که گروهى از بدترین طاغیان و مجرمان نیز در عذابند چنان که درباره معذب بودن آل فرعون بعد از مرگ و قبل از قیام قیامت، قبلاً اشاره کردیم. و روایات نیز چنان که دانستیم در منابع اسلامى در حدّ تواتر است. بنابراین، اصل وجود عالم برزخ جاى بحث نیست، مهم آن است که: بدانیم زندگى برزخى چگونه است؟ که در اینجا تصویرهاى مختلفى ذکر شده است که روشن ترین آنها آن است که: روح انسان بعد از پایان زندگى این جهان، در اجساد لطیفى قرار مى گیرد که از بسیارى از عوارضِ این ماده کثیف بر کنار است، و چون از هر نظر شبیه این جسم است، به آن قالب مثالى یا بدن مثالى مى گویند که نه، به کلى مجرد است، و نه مادى محض، بلکه داراى یک نوع تجرد برزخى است. بعضى از محققان آن را تشبیه به وضع روح در حالت خواب کرده اند که: در آن حال، ممکن است با مشاهده نعمت هائى به راستى لذت ببرد و یا بر اثر دیدن مناظر هولناک معذب و متألم شود آنچنان که گاه واکنش آن در همین بدن نیز ظاهر مى شود، و به هنگام دیدن خواب هاى هولناک، فریاد مى کشد، نعره مى زند، پیچ و تاب مى خورد، بدن او غرق عرق مى شود. حتى بعضى معتقدند: در حال خواب، به راستى روح با قالب مثالى فعالیت مى کند، و حتى بالاتر از آن معتقدند: روح قوى در حال بیدارى نیز مى تواند همان تجرد برزخى را پیدا کند، یعنى از جسم جدا شده و با همین قالب مثالى به میل خود، و یا از طریق خواب هاى مغناطیسى در جهان سیر کند و از مسائلى با خبر گردد. بلکه بعضى تصریح مى کنند: قالب مثالى در باطن بدن هر انسانى هست، منتها به هنگام مرگ و آغاز زندگى برزخى، جدا مى شود و گاه در همین زندگى مادى دنیا نیز امکان جدائى ـ چنان که گفتیم ـ براى او حاصل مى شود. حال اگر تمام این مشخصات را براى قالب مثالى نپذیریم، اصل مطلب را نمى توان انکار کرد; چرا که در روایات بسیارى به آن اشاره شده و از نظر دلیل عقل نیز هیچگونه مانعى ندارد. ضمناً، از آنچه گفتیم، پاسخ این ایراد روشن شد که بعضى مى گویند: اعتقاد به جسد مثالى مستلزم اعتقاد به مسأله تناسخ است; چرا که تناسخ چیزى جز این نیست که روح واحد منتقل به جسم هاى متعدد گردد. جواب این ایراد را مرحوم شیخ بهائى به طرز روشنى بیان کرده است، او مى گوید: تناسخى که همه مسلمانان اتفاق بر بطلان آن دارند، این است که: روح بعد از ویرانى این بدن، به بدن دیگرى در همین عالم بازگردد، اما تعلق روح به بدن مثالى در جهان برزخ تا قیام قیامت که باز به بدن هاى نخستین به فرمان خدا بر مى گردد، هیچگونه ارتباطى به تناسخ ندارد، و اگر مى بینید ما تناسخ را شدیداً انکار کرده و معتقدان آن را تکفیر مى کنیم، به خاطر آن است که: آنها قائل به ازلى بودن ارواح و انتقال دائمى آنها از بدنى به بدن دیگرند، و معاد جسمانى را در جهان دیگر به کلى منکرند. و اگر همانطور که بعضى گفته اند: قالب مثالى در باطن همین بدن مادى باشد، پاسخ مسأله تناسخ روشن تر مى شود; زیرا روح از قالب خود به قالب دیگرى منتقل نشده، بلکه بعضى از قالب هاى خود را رها ساخته و با دیگرى ادامه حیات برزخى داده است. * * * سؤال دیگر که در اینجا باقى مى ماند این است که: از بعضى آیات قرآن استفاده مى شود، گروهى از مردم داراى عالم برزخ نیستند، چنان که در آیات ۵۵ و ۵۶ سوره روم مى خوانیم: گروهى از مجرمان بعد از بر پا شدن قیامت سوگند یاد مى کنند که ساعتى بیشتر در جهان برزخ نبودند، ولى به زودى مؤمنان آگاه به آنها مى گویند: شما به فرمان خدا مدتى طولانى تا روز قیامت، مکث کرده اید و هم اکنون روز قیامت است . پاسخ این ایراد، در روایات متعددى چنین داده شده است: مردم سه گروهند: گروهى مؤمنان خالص، گروهى کافران خالص، و گروهى متوسط و مستضعفند. جهان برزخ مخصوص گروه اول و دوم است، اما گروه سوم در یک نوع حالت بى خبرى، عالم برزخ را طى مى کنند (براى اطلاع بیشتر از این روایات به جلد ۶ بحار الانوار بحث احوال برزخ و قبر مراجعه شود). ✔️ پایان @Nahjolbalaghe2

📝 شرح و تفسیر حکمت ۲۲۴: عوامل بزرگی و سروری ↩️ در حدیث دیگرى از آن حضرت مى خوانیم: «إنَّ أعْظَمَ الْمَثُوبَةِ مَثُوبَةُ الاْنْصافِ; برترین ثواب الهى ثواب انصاف است».(7) نیز در حدیث دیگرى مى فرماید: «الاْنْصافُ یَرْفَعُ الْخِلافَ وَیُوجِبُ الاْئْتِلافَ; انصاف اختلافات را برطرف مى سازد و موجب اتحاد صفوف مى شود».(8) بالاخره در حدیثى دیگرى مى فرماید: «عامِلْ سائِرَ النّاسِ بِالاِْنْصافِ وَعامِلِ الْمُؤْمِنینَ بِالاْیثارِ; با سایر مردم به انصاف رفتار کن و با مومنان به ایثار».(9) از حدیث اخیر مفهوم انصاف نیز روشن مى شود; انصاف آن است که منافع خود و دیگران را با یک چشم ببینیم و ایثار آن است که دیگران را با بزرگوارى بر خود مقدم بشماریم. از حدیث ذیل نیز مفهوم «انصاف» آشکارتر مى شود. امام صادق(علیه السلام) در این حدیث که شرح جنود هفتاد و پنج گانه عقل و جهل را بیان مى کند، مى فرماید: «وَالاْنْصافُ وَضِدُّهُ الْحَمِیَّةَ; یکى دیگر از لشکریان عقل انصاف است و ضد آن تعصب (درباره حقوق خویشتن) است».(10) گاه بعضى تصور مى کنند که اگر در بعضى از موارد انصاف را درباره دیگران رعایت کنند و به خطا و اشتباه اعتراف نمایند مقامشان در نظر مردم پایین مى آید در حالى که قضیه عکس است. امام باقر(علیه السلام) در حدیثى از امیرمؤمنان(علیه السلام) نقل مى کند که فرمود: «ألا إنَّهُ مَنْ یُنْصِفِ النّاسَ مِنْ نَفْسِهِ لَمْ یَزِدْهُ اللهُ إلاّ عِزّاً; کسى که انصاف را در برابر مردم نسبت به خویش رعایت کند خدا بر عزت او مى افزاید».(11) در سومین نکته مى فرماید: «با بذل و بخشش قدر انسان ها بالا مى رود»; (وَبِالاِْفْضَالِ تَعْظُمُ الاَْقْدَارُ). «افضال» منحصر به بذل مال نیست، بلکه همان گونه که مرحوم مغنیه در شرح نهج البلاغه خود آورده است هر کمکى که آلام و اندوه ها را کم کند و بارهاى سنگین را از دوش مردم بر دارد مصداق آن است. در خطبه معروف امیرمؤمنان(علیه السلام) که به خطبه «وسیله» مشهور شده است مى خوانیم: «أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ مَنْ قَلَّ ذَلَّ وَمَنْ جَادَ سَادَ; کسى که در احسان کوتاهى کند ذلیل مى شود و کسى که جود و بخشش پیشه کند بزرگ مى شود».(12) شک نیست که هرقدر انسان، به دیگران بیشتر بذل و بخشش کند دل ها مجذوب او مى شوند و سیل محبت مردم به سوى او سرازیر مى گردد و همین امر باعث عظمت و شخصیت انسان مى شود. همان گونه که در حدیثى در غررالحکم مى خوانیم: «بِالاْفْضالِ تَسْتَرِقُّ الاْعْناقُ; به وسیله بذل و بخشش مردم تسلیم انسان مى شوند».(13) حتى اگر چنین شخصى داراى عیوبى باشد، احسان و بخشش مى تواند پرده بر عیب او بیفکند، چنان که در حدیث غررالحکم آمده است: «بِالاْحْسانِ تَسْتُرُ الْعُیُوبُ». سپس در چهارمین نکته مى فرماید: «با تواضع نعمت (الهى) کامل مى گردد»; (وَبِالتَّوَاضُعِ تَتِمُّ النِّعْمَةُ). رابطه تواضع با اتمام نعمت از اینجاست که هم خداى متعال کسانى را که از نعمت هایش برخوردار مى شوند و گرفتار کبر و غرور نمى گردند، بلکه در برابر خلایق تواضع بیشترى مى کنند مشمول لطف و رحمت خاصش مى گرداند و بر نعمتش مى افزاید و هم بندگان خدا وقتى چنین حالتى را در او ببینند که کثرت نعمت باعث فزونى تواضع او شده او را لایق سربلندى و سرپرستى و پیشوایى جامعه مى بینند و عظمت او در چشم مردم بیشتر مى شود. ✍ پی نوشت: (7). غررالحکم، ح 9106 . (8). همان، ح 9116 . (9). همان، ح 9109 . (10). کافى، ج 1، ص 21 . (11). همان، ج 2، ص 114 . (12). بحارالانوار، ج 74، ص 278، ح 1. (13). غررالحکم، ح 8561 . ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

#در_محضر_اهل_بیت ☀️ امام صادق عليه‌السلام: إنَّ أفضَلَ ما دَعَوتُمُ اللّهَ بِالأَسحارِ، قالَ اللّهُ تَعالى: «وَ بِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ» 🤲 بهترين زمانى كه در آن به درگاه خدا دعا مى‌كنيد، سحرگاهان است، خداوند متعال فرموده است: «و در سحرگاهان طلبِ آمرزش مى‌كردند» 📚 بحارالأنوار، ج۸۷، ص۱۶۵ @Nahjolbalaghe2

#موعظه ☀️ لطافت امام حسین علیه‌السلام 💚 صلی الله علیک یا اباعبدالله 🎙استاد کاشانی @Nahjolbalaghe2