➖🔸 در همه ميدان‌ها غلبه با اين‌ها بود و همه‌جا آنها شكست خوردند. 👤...دعبل كه با همه خلفاى بنى‌عباس بد بود و پدر آن‌ها را با شعرهايش درآورده و براى هر كدام‌شان سندى در تاريخ گذاشته است، چند بيتى راجع به معتصم دارد. مى‌گويد ما در كتاب‌ها خوانده بوديم كه بنى‌عباس هفت خليفه‌اند و حالا مى‌گويند هشت خليفه؛ هشتمى كجاست؟ او مثل اصحاب كهف است، كه هشتمى‌شان سگشان بود! بعد مى‌گويد: تو كجا و آن سگ كجا! آن سگ هيچ گناهى پيش خداى متعال نداشت؛ تو سر تا پايت گناه است. ☄ حضرت را از مدينه به سامره آوردند تا زير نظر خودشان باشد؛ ليكن ديدند فايده‌اى ندارد. شما اگر در حالات اين سه امام را در «مناقب۱» و جاهاى ديگر ملاحظه كنيد، متوجه مى‌شويد كه در زمان اين بزرگواران، شبكه ارتباطاتى شيعه، بيشتر از زمان امام باقر و امام صادق‌عليهم‌السلام بوده است. 🗞 از اقصى نقاط دنيا، نامه مى‌فرستادند، پول مى‌فرستادند و دستور مى‌گرفتند؛ درحالی‌که در محدوديت بودند. ــــــــــــــــــــــــــ ۱(مناقب آل‌أبی‌طالب‌عليهم‌السلام /ابن‌شهرآشوب/ ج۴/ص۴۴۷ـ۳۳۷)

☀️ حضرت امام هادى‌علیه‌السلام در سامره محبوب مردم شده بود. همه ايشان را احترام مى‌كردند و اهانتى در كار نبود. بعد هم، در وفات آن حضرت و همچنين امام عسكرى عليه‌السلام، شهر غوغا شد.😭 ☢ اينجا بود كه حكام فهميدند رازى وجود دارد، آن را بايد بشناسند و علاج كنند. آنها به مسئله «قدسيت» پى بردند. 🅾 متوكل، حضرت را به مجلس شراب كشاند، تا خبر همه‌جا بپيچد كه، على‌بن‌محمد، ميهمان متوكل بود؛ بساط شراب و عيّاشى هم در مجلس چيده شده بود! شما ببينيد اين خبر چه تأثيرى بر جا مى‌گذاشت. ☝️حضرت، با ديد يك انسان مبارز به قضيه نگاه كرد و مقابل اين توطئه ايستاد. حضرت به دربار متوكل رفت، و مجلس شراب او را به مجلس معنويت تبديل كرد. يعنى با گفتن حقايق و خواندن شعرهاى شماتت‌بار، متوكل را مغلوب كرد.💥

➖🔸 به طوری که در آخر حرف‌هایش، متوکل بلند شد، براى حضرت «غاليه»۱ آورد و او را با احترام بدرقه كرد. 👌🔹 حضرت به او گفت: «تو خيال مى‌كنى اينجا نشسته‌اى، پنجه مرگ تو را فرا نخواهد گرفت؟» و همين‌طور مراتب عمل موت را تا كرم‌هايى كه به جان متوكل خواهد افتاد، بيان فرمود. 💫 حضرت، مجلس را به‌كل متحول كرد و از دربار بيرون رفت. در مبارزه‌اى كه شروع‌كننده آن، خليفه‌اى تندخو و قدرتمند بود و طرف ديگر، يك جوان بى‌دفاع، طرف به ظاهر ضعيف‌تر، دست به يك جنگ روانى زد؛ مبارزه‌اى كه در آن نيزه و شمشير كاربُرد ندارد. 👈 ما اگر بوديم اصلا نمى‌توانستيم اين كار را بكنيم. اين امام است كه مى‌تواند موقعيت را بسنجد و طورى سخن بگويد كه خليفه را خشمگين نكند. 💢 ممكن بود حضرت مثلاً بلند شود و همه شيشه‌هاى شراب را به زمين بريزد. اين، عكس‌العمل خوبى نبود و نتيجه‌اى هم از آن گرفته نمى‌شد، اما حضرت، طورى ديگر عمل كرد. اين بُعد قضيه خيلى مهم است.✔️ 🔙 بايد به اين نكته در زندگى ائمه توجه داشته باشيد كه اين بزرگواران، دائم در حال مبارزه، بودند؛ مبارزه‌اى كه روحش سياسى بود. زيرا كسى هم كه در مَسند حكومت نشسته بود؛ مدعى دين بود. او هم ظواهر دين را ملاحظه مى‌كرد. حتى، گاهى اوقات نظر دينى امام را هم مى‌پذيرفت. ـــــــــــــــــــــــــــــــ ۱(بوی خوش، مرکب از مُشک و عنبر)

☑️ مثل قضايايى كه در مورد مأمون شنيده‌ايد كه صريحا نظر امام را قبول كرد. يعنى اِبايى نداشتند كه گاهى نظر فقهى را هم قبول كنند. 🔷 چيزى كه موجب مى‌شد اين مبارزه و معارضه با اهل‌بيت وجود داشته باشد، اين بود كه اهل‌بيت، خودشان را «امام» مى‌دانستند. مى‌گفتند: «ما اماميم». اصلاً بزرگ‌ترين مبارزه عليه حكام همين بود. 🔺 چون كسى كه حاكم شده بود و خود را امام و پيشوا مى‌دانست، مى‌ديد شواهد و قراینى كه در امام لازم است، در حضرت هست و در او نيست و اين موجود را براى حكومت، خطرناك مى‌شمرد؛ چون مدعى است. ➰ حكام، با اين روح مبارزه مى‌جنگيدند و ائمه‌عليهم‌ا‌‌لسلام ِ هم مثل كوه ايستاده بودند. بديهى است كه در اين مبارزه، معارف، احكام فقهى و خلقيات و اخلاقياتى كه ائمه ترويج مى‌كردند، جاى خود را دارد. 🔰 تربيت شاگرد بيشتر و ارتباطات شيعى، روزبه‌روز گسترده‌تر شد. شيعه را اين‌ها نگه‌داشت. شما مرامى را در نظر بگيريد كه ۲۵۰ سال عليه آن حكومت شده است، اصلا بايد هيچ چيزيش نماند، بايد به‌كل از بين برود؛ ولى شما ببينيد الان دنيا چه خبر است و شيعه به كجا رسيده است. 🌏💫✅

🌹 قرائت دعای عهد 🍃 «روز سی و دوم» 🗓شروع چله: ۹۹/۴/۲۲ 📲 @Organizational_Work

👌☺️اين نكته را بايد در اشعارى كه درباره امام صادق، امام هادى و امام عسكرى‌ علیه‌السلام خوانده مى‌شود، به‌خوبى ديد. اين‌ها مبارزه مى‌كردند و براى همين مبارزه هم جان‌شان را از دست دادند. ➖🔹 راهى است كه رو به هدفى مشخص ادامه دارد. گاهى يكى برمى‌گردد، يكى از اين طرف مى‌رود؛ اما هدف يكى است. 🔙 اين بزرگواران، از امام حسين‌عليه‌السلام كه پايه را گذاشت، موفق‌تر بودند؛ چون بعد از شهادت امام حسين «ارتَد النَّاس بعد ُالحسين الا الثلاثةٌ»َ هيچ‌كس نماند. ⬅️ اما در زمان امام هادى شما نگاه كنيد؛ تمام دنياى اسلام را ائمه‌عليهم‌السلام زير قبضه"۱" گرفته بودند. 🔻حتى بنى‌عباس هم درماندند. نمى‌دانستند چه كار كنند؛ رو به شيعه آوردند. 🏮 يكى از خلفاى بنى‌عباس نامه‌اى نوشت و دستور داد كه در خطبه‌ها نام اهل‌بيت را بياورند و بگويند كه حق با اهل‌بيت است. اين نامه در تاريخ ثبت شده است.👉 ـــــــــــــــــــــــــــــــ ۱(قبض: به مشت گرفتن، همراه با تسلط در اختیار داشتن)

🖊🔖 نوشته‌اند وزير دربار، خود را به سرعت به خليفه رساند و گفت: چه كار مى‌كنى؟! جرأت نكرد بگويد حق با اهل‌بيت نيست! گفت: آلان در كوه‌هاى طبرستان و جاهاى ديگر، عده‌اى با شعار اهل‌بيت قيام كرده‌اند؛ اگر اين حرف تو همه‌جا پخش شود، آن‌وقت لشكرى پيدا مى‌كنند و به جان خود تو مى‌افتند. 👀 خليفه ديد كه راست مى‌گويد، گفت: بخش‌نامه را پخش نكنيد. يعنى اين‌ها بر حكومت‌شان مى‌ترسيدند.⭕️ 〽️ عقيده هم اگر پيدا مى‌كردند، حب حكومت و دنيا و همين سلطنت، مانع اعتقاد قلبى‌شان مى‌شد. 〽️🔆 اينكه آن بزرگوار ها در غربت زيادى بودند، واقعا همين‌طور است؛ دور از مدينه و دور از خاندان و دور از محيط مألوف؛ اما در كنار اين، درباره اين سه امام ‌ـ ‌از حضرت جواد تا حضرت عسكرى ـ‌ نكته ديگرى وجود دارد و آن اين است كه هرچه به پايان دوره حضرت عسكرى جلوتر مى‌رويم، اين غربت بيشتر مى‌شود.😔 🌈☀️ حوزه نفوذ ائمه و وسعت دايره شيعه در زمان اين سه امام، نسبت به زمان امام صادق و امام باقر شايد ده برابر است؛ و اين چيز عجيبى است. 💥شايد علت اينكه اين‌ها را اين‌طور در فشار و ضيق قرار دادند، اصلا همين موضوع بود.

🐪☀️ از بعد حركت حضرت‌رضا(ع) به طرف ايران و آمدن به خراسان، يكى از اتفاقاتى كه افتاد، همين بود. 🚨 شايد اصلا در محاسبات امام هشتم‌عليه‌السلام اين موضوع وجود داشته. قبل از آن، شيعيان در همه‌جا تك و توك بودند؛ اما بى‌ارتباط به هم، نااميد، بدون هيچ چشم‌اندازى، بدون هيچ اميدى. ☢ سلطه حكومت خلفا هم كه همه‌جا بود؛ قبلش هم هارون بود با آن قدرت فرعونى. 🔰حضرت كه به طرف خراسان آمدند و از اين مسير عبور كردند، شخصيتى در مقابل مردم ظاهر شد كه هم علم، هم عظمت، هم شكوه، هم صدق و هم نورانيت را جلوى چشم آنها مى‌گذاشت؛ اصلا مردم مثل چنين شخصيتى را نديده بودند. ⁉️ قبل از آن، چقدر از شيعيان مى‌توانستند از خراسان حركت كنند و به مدينه بروند و امام صادق را ببينند؟ 🌀 اما در اين مسير طولانى، همه‌جا امام را از نزديك ديدند. چيز عجيبى بود؛ كأنّه انسان پيغمبر را مشاهده كند.

🌺💫 آن هيبت و عظمت معنوى، آن عزت، آن اخلاق، آن تقوا، آن نورانيت و آن علم وسيع ‌ـ‌ كه هرچه مى‌پرسى و هرچه مى‌خواهى، در دستش هست؛ چيزى كه اصلا مردم آن را نديده بودند ـ‌ِ ولِوله‌اى راه انداخت. ☄ امام به خراسان و مَرو رسيدند. مركز هم مرو بود، كه در تركمنستان فعلى واقع شده است. ⏳ بعد از يكى دو سال هم كه شهادت حضرت بود و مردم داغدار شدند. هم ورود امام ‌ـ كه نشان دادن جلوه‌اى از چيزهاى نديده و نشنيده مردم بود ـ‌ و هم شهادت آن بزرگوار ‌ـ‌ كه داغ عجيبى بنا كرد ـ‌ در واقع تمام فضاى اين مناطق را در اختيار شيعه قرار داد؛ نه اينكه حتما همه شيعه شدند، اما همه محب اهل‌بيت شدند.✔️ 👈در اين فضا، شيعيان ريخته‌اند كار كنند. 👀 شما مى‌بينيد ناگهان سر و كله «اشعريين» در قم پيدا مى‌شود. اين‌ها چرا آمدند؟❓ ⬅️ اشعريين كه عربند. اين‌ها پا شدند به قم آمدند و بساط حديث و معارف اسلامى را در قم پهن كردند و آنجا را پايگاه قرار دادند. ➰♦️ در رى هم امثال ُكلينى"۱" بلند شدند. كسى مثل كلينى ابتدابه‌ساكن از شهرى بلند نمى‌شود، بايد محيط شيعه باشد، بايد محيط معتقد باشد تا بتواند جوانى را با اين خصوصيات پرورش دهد كه بعد او بشود كلينى. __________________ ۱(ابوجعفر محمدبن‌یعقوب کلینی رازی، معروف به «کلینی» صاحب کتاب گرانقدر «اصول کافی»، در نیمه دوم قرن سوم و نیمه اول قرن چهارم هجری می‌زیست و در ماه شعبان سال ۳۲۹ هجری وفات یافت.)

🌹 قرائت دعای عهد 🍃 «روز سی و سوم» 🗓شروع چله: ۹۹/۴/۲۲ 📲 @Organizational_Work

💠 شيخ صدوق‌رضوان‌الله‌عليه"۱" تا هرات و خراسان و جاهاى ديگر رفته و براى شيعه حديث جمع‌آورى كرده؛ اين خيلى مهم است.√ ⁉️ محدثين شيعه در خراسان چه كار مى‌كنند؟ محدثين شيعه در سمرقند چه‌كار مى‌كنند؟ در سمرقند چه كسى هست؟ 👈 شيخ عيایشى سمرقندى."۲" عياشى سمرقندى در همان شهر سمرقند بوده كه گفته شده: «في دارِه الّتی كانَت مرتعاِ للشيعة و أهل‌العلم"۳"» هست. ☝️این در بيانات شيخ َكشى"۴" است. خود شيخ كِشى، سمرقندى است. ♒️ بنابراين حركت امام رضاعليه‌السلام و بعد، شهادت مظلومانه آن بزرگوار كارى كرد كه اين فضا دست ائمه‌عليهم‌ا‌لسلام افتاد؛ ائمه هم بنا كردند به استفاده كردن. ـــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱(ابوجعفر محمدبن‌علی‌قمی معروف به «شیخ صدوق»، از جمله فقها و علمای شیعه در قرن چهارم هجری است که در سال ۳۰۶ هجری در شهر قم متولد شد. کتاب ارزشمند «من لا یحضره الفقیه» که دومین کتاب از کتب اربعه شیعیان است از جمله آثار ایشان می‌باشد. این فقیه عالی‌قدر در سال ۳۸۱ هجری در شهر رى چشم از جهان فرو بست.) ۲(محمدبن‌مسعود عیاشی سمرقندی از جمله مشاهیر علما و مفسران شیعه در اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری به‌شمار می‌آید.) ۳(رجال النجاشی/ ص۳۲۷ «خانه‌اش محل اجتماع شیعیان و دانشمندان بود.) ۴(محمدبن‌عمروبن‌عبدالعزیز مشهور به «شیخ کشی» که کنیه او «ابوعمرو» بود، از چهره‌های درخشان در اواسط نیمه اول قرن چهارم هجری و از علمای معروف و استاد در رجال و اخبار و از محدثین شیعه است.)

🗞نامه‌نگارى‌‌ها و رفت و آمدهايى كه صورت مى‌گرفت، به شكل عادى اتفاق نمى‌افتاد؛ همه‌اش در زير پوششى از پنهان‌كارى اتفاق مى‌افتاد؛ واِلاّ اگر آشكار بود، مى‌گرفتند دست و پاى افراد را قطع مى‌كردند. ⚔🚦 مثلاً با شدت عملى كه متوكل داشت و رفتن به كربلا را ممنوع كرده بود، آيا اجازه مى‌داد مسائل مردم را راحت خدمت امام بياورند، بعد جواب‌ها را به مردم برسانند؛ وجوهات را بگيرند و خدمت امام بياورند، بعد رسيد بگيرند و به مردم بدهند؟ ✔️ اينها نشان‌دهنده شبكه عظيم تبليغاتى و تعليماتى اين سه امام بزرگوار است. ➖🔷 بعد از امام رضا تا زمان شهادت حضرت عسكرى‌عليهم‌السلام چنين حادثه‌اى اتفاق افتاده. حضرت هادى و حضرت عسكرى در همان شهر سامرا، كه در واقع مثل يك پادگان بود ‌ـ يك شهر بزرگ آن‌چنانى نبود؛ پايتخت نوبنيادى بود كه «ُسر من‌ رای"۵"»؛ سران و اعيان و رجال حكومت و به‌قدرى از مردم عادى كه حوایج روزمره را برطرف كنند، در آن جمع شده بودند ـ‌ توانسته بودند اين‌همه ارتباطات را با سرتاسر دنياى اسلام تنظيم كنند. 🍃🌸 وقتى ما ابعاد زندگى ائمه را نگاه كنيم، مى‌فهميم اين‌ها چه‌كار مى‌كردند.➡️ ـــــــــــــــــــــــــــــــ ۵(شادكننده بينندگان؛ منظور شهر سامرا است.)

👌📿 بنابراین فقط این نبود که مسائل نماز و روزه يا طهارت و نجاسات را جواب بدهند. 💎 در موضع «امام»ـ‌ با همان معناى اسلامى خودش ‌ـ‌ قرار مى‌گرفتند و با مردم حرف مى‌زدند. به نظر من اين بعد در كنار اين ابعاد قابل توجه است.👉 🀄️ شما مى‌بينيد كه حضرت هادى را از مدينه به سامرا مى‌آورند و در سنين جوانى ‌ـ‌ چهل‌ودو سالگى ‌ـ‌ ايشان را به شهادت مى‌رسانند؛ يا حضرت عسكرى در بیست‌وهشت سالگى به شهادت مى‌رسند؛ اين‌ها همه نشان‌دهنده حركت عظيم ائمه‌عليهم‌السلام و شيعيان و اصحاب آن بزرگوارها در سرتاسر تاريخ بوده. 📍 با اينكه دستگاه خلفا، دستگاه پليسى با شدت عمل بود، درعين‌حال ائمه‌عليهم‌السلام اين‌گونه موفق شدند. غرض، در كنار غربت، اين عزت و عظمت را هم بايد ديد در هيچ زمانى ارتباط شيعه و گسترش تشكيلاتى شيعه در سرتاسر دنياى اسلام، مثل زمان حضرت جواد و حضرت هادى و حضرت عسكرى نبوده است.

❇️ وجود وكلا و نواب همین داستان‌هايى كه از حضرت هادى و حضرت عسكرى نقل مى‌كنند ‌ـ‌ كه مثلاً كسى پول آورد و امام معين كردند چه كارى صورت بگيرد ـ‌ نشان‌دهنده اين معناست. ⚜〽️ يعنى على‌رغم محكوم بودن اين دو امام بزرگوار در سامرا، و قبل از آن‌ها هم حضرت‌جواد به نحوى، وحضرت‌رضا سلام‌الله‌عليه به نحوى، ارتباطات با مردم همين‌طور گسترش پيدا كرد. 🌀 اين ارتباطات، قبل از زمان حضرت رضا هم بوده. منتها آمدن حضرت به خراسان، تأثير خيلى زيادى در اين امر داشته است. 🔆 ائمه ما در طول اين ۲۵۰ سال امامت ‌ـ ‌از روز رحلت نبى مكرم اسلام‌ (صلى‌الله‌عليه‌وآله) تا روز وفات حضرت‌ ‌عسكرى‌علیه‌السلام ، ۲۵۰ سال است ‌ـ‌ خيلى زجر كشيدند، كشته شدند، مظلوم واقع شدند و جا هم دارد برايشان گريه كنيم؛ مظلوميت‌شان دل‌ها و عواطف را به خود متوجه كرده است؛ اما اين مظلوم‌ها غلبه كردند؛ هم مقطعى غلبه كردند، هم در مجموع و در طول زمان. 💠 🔆 💠

🌹 قرائت دعای عهد 🍃 «روز سی و چهارم» 🗓شروع چله: ۹۹/۴/۲۲ 📲 @Organizational_Work