✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز پانزدهم محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓آیا می‌توان از وسائل تکیه، حسینیّه و هیأت در محل دیگر، اعم از حسینیه و هیأت یا غیر آن استفاده کرد؟ ✅ تابع کیفیت وقف و قصد اهداء کنندگان است، لذا اگر برای استفاده در هیأت یا حسینیه خاص وقف یا اهدا شده است، نباید به جای دیگر ببرند. ❓شخصی مِلک خود را برای برپایی مجالس عزاداری سیدالشهداء (ع) در محل، وقف کرده است، ولی در حال حاضر متولّی وقف، توانایی اقامه عزا در محل ذکر شده در وقفنامه را ندارد، آیا جایز است در شهری که در آن اقامت دارد مجالس عزاداری را برگزار کند؟ ✅ اگر وقف، مخصوص اقامه مجالس عزاداری در همان مکان باشد، تا زمانی که عمل به وقف هرچند با گرفتن وکيل برای آن، درهمان مکان ممکن باشد، حق ندارد آن مجالس را به جای ديگر انتقال دهد، لذا واجب است فردی را نايب بگيرد تا در آنجا مجالس عزاداری را برپا نماید. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «فتح خیبر، فضیلتی انکارناپذیر برای أميرالمومنين (ع)» روز شنبه، ١۴٠١/٠۵/٢٢ مناسبت روز: در ایام «جنگ خیبر» آخرین رویارویی بین مسلمانان و یهودیان در زمان رسول خدا (ص) اتفاق افتاد که طبق نظر مورخین در ماه محرم سال هفتم هجری قمری آغاز و در ماه صفر همان سال با پیروزی مسلمانان به پایان رسید و دژهای بسيار مستحکم و نفوذناپذیر يهوديان به‌دست توانای حضرت علی (ع) فتح گردید، لذا سخن امروز را به این واقعه بزرگ تاریخی، اختصاص می‌دهیم؛ پیامبر گرامی اسلام (ص)، پس از برقراری صلح حدیبیه و رفع موقت شرّ کفار قریش، تصمیم گرفتند، یهودیان و قبایل نجد را که همواره به فتنه‌انگیزی و مبارزه علیه مسلمانان مشغول بودند، مهار نمایند تا بدین‌وسیله امنیت و آرامش را بیش از پیش در جامعه اسلامی استقرار بخشند؛ در این میان، «خیبر»، مهم‌ترین مرکز آشوب‌ و جنگ‌افروزی‌ یهودیان علیه مسلمانان بود، لذا رسول خدا با حدود یک هزار و ششصد نفر از اصحاب، به سوی «خیبر» حرکت کردند؛ "خیبر" جلگه وسیع و حاصل‌خیزی در بین مدینه و شام بود که ساکنان یهودی آن، در امور زراعت و تهیه سلاح و جنگ‌آوری مهارت بسیاری داشتند؛ و آمار جمعیتی آن، حدود بیست هزار نفر بوده، و در این میان، مردان جنگ‌آور و دلیر فراوان بوده‌اند؛ خیبر، دارای پنج قلعه بزرگ بوده که پس از فتح اولین قلعه‌ توسط مسلمانان، پهلوانان یهودی، وارد میدان شدند و کار جنگ گره خورد! در همین زمان، امیرالمؤمنین (ع) دچار چشم درد شدیدی شده و توان رزم نداشتند، لذا رسول‌خدا (ص) پرچم جنگ را ابتدا به دست خلیفه اول دادند و او را برای فتح قلعه‌های خیبر فرستادند؛ ولی او نتوانست کاری از پیش ببرد و پس از شکست، فرار را برقرار ترجیح داد! [البدایه و النهایه، ج۷، ص۳۳۷] فردای آن روز، حضرت رسول (ص)، پرچم جنگ را به دست خلیفه دوم دادند؛ اما او نیز شکست سختی خورده و فرار کرد! [تاریخ طبری، ج۳، ص۱۲] پس از چند شکست و ناکام ماندن مسلمانان در گشودن قلعه‌های یهودیان، رعب و وحشت شدیدی بر لشکر اسلام چيره شد، لذا پيامبر خدا (ص) به آنها دلداری داده و فرمودند: «انشاالله فردا، پرچم جنگ را به دست مردی بسیار حمله کننده‌ که هرگز فرار نمی‌کند (كَرَّارٌ غَيْرُ فَرَّار) می‌سپارم، که خدا و رسولش را دوست می‌دارد، و خدا و رسول نیز او را دوست می‌دارند، و او برنمی‌گردد تا خداوند با دستان او (قلعه خیبر را) بگشاید» [تاریخ طبری، ج۳، ص۱۲ و تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۵۶ و طبقات الکبری، ج٢، ص۸۴] ✍️ فردای آن روز، هر کدام از اصحاب، دل به گرفتن پرچم جنگ بسته بودند و این آرزوی بزرگ را در ذهن خود می‌پروراندند که شخص مورد نظر پیامبر (ص)، خودشان باشند؛ تا این‌که رسول‌خدا (ص)، حضرت امیر (ع) که از شدت درد چشم، پارچه‌ای بر روی چشمانشان بسته بودند را نزد خود خواستند و به قدرت الهی، چشمان حضرت را شفا داده و فرمودند: «این پرچم را بگیر و پیش برو تا خدا، قلعه‌های دشمن را برایت بگشاید» [همان] ✍️ پس «حيدر کرار (ع)» پرچم جنگ را گرفته و به سرعت به سوی قلعه‌ی دشمن روانه شدند؛ و شجاع‌ترین پهلوانان خیبر از جمله «حارث» و «مرحب» خیبری را به درک واصل نمودند؛ [ طبقات الکبری، ج۲، ص۸۵] در این هنگام، شیرازه لشگر یهود از هم پاشید و همه وحشت‌زده به درون قلعه گریخته و در بزرگ آن را بر روی مسلمانان بستند؛ اما حضرت حیدر (ع) به بزرگترین قلعه خیبر حمله بردند و درب قلعه‌ی "قَموص" را که طبق شهادت مورخین، برای باز و بسته کردن آن به چهل مرد قوی نیاز بوده، از جا کندند و دژ نفوذناپذیر دشمن را فتح نمودند و به واسطه این شجاعت بی‌نظیر، مسلمانان بعد از شکست‌های مکرر، فاتح این جنگ بزرگ شدند. [تاریخ الاسلام ذهبی، ج۲، ص۴۱۵] ✍️ در پایان سخن، توجه به این نکته ضروری است که تمامی موارد فوق‌الذکر از کتب تاریخی و معتبر اهل سنت تقدیم شما گردید، لذا با عنایت به شکست سخت خلیفه اول و دوم و فرار آنها از میدان و بر اساس سخنان پیامبر اکرم (ص) که طبق تصریح قرآن به وحی الهی متصل است، و همچنین با توجه به فتح قهرمانانه خیبر و بالا بردن پرچم پیروزی اسلام به دست توانای حضرت علی (ع)، مسلماً فضیلت و برتری امیرالمؤمنین (ع) بر تمامی صحابه رسول‌ خدا (ص) کاملاً آشکار و مبرهن است؛ که امیدواریم عزیزان اهل سنت نیز به‌دور از هرگونه تعصب در این واقعه بزرگ تاریخی بیشتر بيانديشند! https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز شانزدهم #محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓استفاده از طبل، سِنج و شیپور در مراسم عزاداری چه حکمی دارد؟ ✅ اگر به نحو متعارف و متناسب با مراسم عزاداری نواخته شود، اشکال ندارد. ❓زنجیر زدن در دسته های عزاداری، چه حکمی دارد؟ ✅ اگر به نحو متعارف و به گونه‌ای باشد که از نظر عرفی از مظاهر حزن و اندوه در عزاداری محسوب شود، اشکال ندارد. ❓در برخی از مناطق با زنجیرهایی که تیغ دارد زنجیر می‌زنند و پابرهنه وارد آتش و ذغال داغ می‌شوند، نظر شریف حضرت عالی در این باره چیست؟ ✅ هر کاری که برای انسان ضرر قابل توجه داشته باشد و یا باعث وهن دین و مذهب شود حرام است و مؤمنین باید از آن اجتناب کنند و مخفی نیست که بیشتر این امور باعث بدنامی و وهن مذهب اهل‌بیت علیهم السلام می شود و این از بزرگترین ضررها و خسارت هاست. 📚منبع: khamenei.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «كَرَّارٌ غَيْرُ فَرَّار» روز یکشنبه، ١۴٠١/٠۵/٢٣ مناسبت روز: در ایام جنگ خیبر و پیروزی بزرگ مسلمانان در این جنگ به واسطه جانفشانی و شجاعت بی‌نظیر امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) هستیم که در روز گذشته، حکایت کامل آن را از کتب معتبر اهل‌سنت به حضورتان تقدیم نمودیم و عرض شد که در «جنگ خیبر»، پس از اینکه خليفه اول و دوم، در میدان نبرد شکست خورده و پشت به دشمن نموده و فرار کردند؛ حضرت رسول (ص)، پرچم را به دست امیرالمؤمنین (ع) دادند و و ایشان را «كَرَّارٌ غَيْرُ فَرَّار» یعنی «حمله کننده‌ای سخت که هرگز فرار نمی‌کند»، نامیدند؛ و حضرت علی (ع) نیز با غلبه بر پهلوانان بزرگ یهود از جمله «مرحب خیبری» و با کَندن درب قلعه بزرگ خیبر، فاتح میدان و جنگ شدند؛ ✍️ البته باید بدانیم که طبق شهادت مورخین شیعه و اهل‌سنت فرار برخی از صحابه از میدان نبرد، فقط در این جنگ نبوده بلکه در میدان‌های متعدد از صحنه‌ی جنگ گریخته‌اند؛ تا جایی که آیه ١۵۵ سوره آل‌عمران نازل شد و خداوند به نکوهش فرارکنندگان در جنگ‌ها پرداخته و فرمود: «کسانی از شما که در روز برخورد مسلمان و کافران در جنگ اُحد، پشت کرده و فراری شدند، شیطان، آن‌ها را به سبب نافرمانی و بدکرداریشان به لغزش افکنده است...»؛ و همچنین در آیه ١۶ سوره اَنفال فرمود: «و هر که در روز جنگ به دشمنان پشت نماید و فرار کند به طرف غضب و خشم خدا روی آورده و جایگاهش دوزخ که بدترین منزل است خواهد بود...» «سیوطی» از مفسرین بزرگ اهل‌سنت در تفسیر الدّرالمنثور، ج٢، ص٣۵۵، «ذیل آیه ١۵۵ سوره آل عمران» از شخص خليفه دوم نقل می‌کند که «وقتی در روز جنگ اُحد، از مشرکان شکست خوردیم، من فرار کردم و از کوه بالا می‌رفتم همانند... (بعضی از جانداران کوهی)»: «... قَالَ عُمَر: لما کَانَ یَوْم أحد هَزَمْنَا ففررت حَتَّى صعدت الْجَبَل فَلَقَد رَأَیْتنِی أنزو کأننی أروى... (أروى: ضَأْن الْجَبَل ضد الماعز)» البته طبق منابع شیعه و سنی، خليفه دوم، در این فرارها، تنها نبوده و بسیاری از صحابه بزرگ دیگر هم‌چون خلیفه اول نیز، بارها از میدان نبرد، گریخته‌اند؛ ✍️ اما نکته مهم این است که در تمام این جنگ‌ها، مردِ میدان، امیرالمؤمنین حضرت حيدر کرار (ع) بوده‌اند که همیشه در برابر دشمنان ایستاده و مبارزه نموده‌اند تا جایی که مورخین نوشته‌اند که حضرت علی (ع) در جنگ اُحد، بیش از ٩٠ جراحت و زخم عمیق برداشته بودند، ولی هم‌چنان شجاعانه می‌جنگیدند و از پیامبر اعظم خدا (ص) دفاع می‌کردند که حضرت جبرئیل(ع) در آن حال نازل شد و ندای «لا فَتى اِلاّ عَلِىّ، لا سَیفَ اِلاّ ذُوالفَقار» سر داد. (تاریخ طبرى، ج۳، ص۱۶۹ و بحارالانوار، ج۲۰، ص۵۴) در «جنگ خندق» (احزاب) نیز وقتی پهلوان عرب، عَمرو بن عَبدود از خندق گذشت و با فریاد، مبارز می‌طلبید؛ باز هم بسیاری از همان صحابه بزرگ، خود را از برابر چشم رسول‌ خدا مخفی می‌کردند، تا از رفتن به میدان در امان بمانند؛ و این‌بار هم فقط علی ابن ابیطالب (ع) به دعوت پیامبر(ص) لبیک گفته و با عمرو بن عبدود، جانانه می‌جنگند و در اصل تمام جبهه‌ی کُفر را با ضربتی، نقش بر زمین کردند؛ (تاریخ طبری، ج۲، ص۵۷۴ـ۵۷۳ و الإرشاد مفید، ج۱، ص۱۰۹ـ۹۸)؛ و پیامبر خدا این ضربت را برتر از عبادت تمام جنّ و انس تا روز قیامت دانسته و فرمودند: «ضَرْبَةُ عَلّیٍ یَوْمَ الْخَنْدَق افْضَلُ مِنْ عِبادَةِ الثَّقَلَین‌» (المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۳۴؛ جامع‌الاحادیث، سیوطی، ج۱۸، ص۵۳؛ المواقف، ایجی، ج۸، ص۳۷۱؛ ، شرح المقاصد، تفتازانی، ج۵، ص۲۹۸؛ و...) ✍️ و حاشا و کلا که در هیچ جنگی، امیرالمؤمنین (ع)، پشت به دشمن کرده باشند، لذا پیامبر لقب «كَرَّارٌ غَيْرُ فَرَّار»، (حمله‌کننده بی‌گریز) را به حضرت دادند و این لقب از فضیلت‌های اختصاصی حضرت علی (ع) می‌باشد؛ (تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۵۶؛ الإرشاد، ج۱، ص۶۴؛ شرح الأخبار، ج۱، ص۱۴۸ و...) همچنین ابن ابی الحدید، در شرح نهج‌البلاغه آورده است که زره امیرالمؤمنین (ع)، اصلاً پشت نداشته و وقتی از مولای متقیان پرسیدند، چرا زره شما پشت ندارد؟! حضرت فرمودند: چون من هرگز به دشمن پشت نکرده و از میدان نبرد نمی‌گریزم؛ ✍️ در پایان سخن، به خود می‌بالیم و افتخار می‌کنیم که مولا و امام و پیشوای اول ما، حضرت حيدر کرار (ع) هستند که در هیچ میدانی فرار نکرده‌اند و با شجاعت بی‌بدیلشان، تمام پهلوانان عرب را به زانو درآورده‌اند و برتری قدرت اسلام را به جهانیان اثبات نموده‌اند. https://eitaa.com/ROOZBARG