eitaa logo
مقالات حسینی منتظر
158 دنبال‌کننده
489 عکس
299 ویدیو
34 فایل
بخشی از مقالات متنوع سیدمحمدحسینی(منتظر) فرزند مرحوم حجة‌الاسلام و المسلمین؛ حاج سید میربابا حسینی(فاطمی) (اعلی الله مقامه الشریف) در حوزه‌های مذهبی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و...
مشاهده در ایتا
دانلود
☫﷽☫ 🚩 عباس مغبوط الشهدآء!شاهکار عباس چیست؟ 👈(بخش ۱): ⁉️ چرا به ابن علی(ع) در قیامت، مقامی اعطاء می‌شود که مورد همه قرار می‌گیرد؟! 💠 حضرت عليه‌السلام فرمودند: «أنَّ لِلعَبّاسِ عِندَ اللّه‏ِ مَنزِلَةٌ يَغبِطُهُ بِها جَميعُ الشُّهدآءِ يَومَ القيامَةِ» همانا برای (عمویم) عباس نزد پروردگار، مقام و منزلتی‌ست که روز قیامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه می‌خورند. (بحارالأنوار/ج۲۲/ص۲۷۴) 🤔 چرائی این مطلب، جای بسی تأمل دارد! ⁉️ مگر عباس چه کرده که به چنان مقامی نائل می‌گردد که مغبوط جمیع شهداء عالم می‌شود؟! توجه به چند نکته اهمیت این مسئله را مشخص می‌سازد: جای‌گاه‌هائی که در آنها درخشید: ۱) در وقتی که نوجوانی ۱۳ ساله بود. نداشت ولی روی خود را پوشانید و بصورت ناشناس به تاخت و بعد از کشتن یکی از فرماندهان نامدار و پسران او وقتی برگشت همه فهمیدند که او عباس ابن علی(ع) است و حضرت او را از مجدد برحذر داشت. زیرا تقدیر الهی ذخیره‌سازی او برای بود. بلی! او از کودکی جنگاوری کم‌نظیر بود ولیکن آن مقام بی‌نظیر آیا به همین دلیل به او اعطاء می‌شود؟! ۲) یزید علیه‌اللعنة و علی شجرة‌الخبیثة، بعد از هجرت علیه‌السلام از به (که مفهوم گریز از با او را داشت) ۸۰ نفر آدمکش را به مکه فرستاد تا حسین‌بن‌علی(علیهماالسلام) را در حال إحرام و (که غیرمسلح است) محاصره و کنند. عباس بمحض پی بردن به این توطئه رذیله به آویخته و بالا رفت و فریاد کشید؛ اگر به مولایم حسین، جسارتی بکنید، با من طرف هستید و مطمئن باشید که حتی یکنفرتان را زنده نخواهم گذاشت. این غریو شهامت، تروریست‌های اموی را چنان مرعوب کرد که را به فرصت دیگری موکول کردند. آیا عباس بخاطر این صحنه جسورانه مستحق دریافت آن مقام بی‌نظیر خواهد گشت؟! ۳) تأمین (تهیه، ذخیره، حمل و مدیریت مصرف) برای انسان‌ها و حیوانات کاروانهای صحرانورد، از سخت‌ترین کارهای قوافل بود. تعهد (ع) به این امر ثقیل و طاقت‌فرسا تا آنجا بود که تا آخرین لحظات عمر خود بدان پای‌بندی ورزید و در همین وفاداری دست‌ها و چشم‌ها و سرش را از دست داد و به رسید. آیا عباس بخاطر رشادت در امر حسینی به آن مقام بی‌نظیر نائل خواهد شد؟! ۴) روز از طرف بن ذی‌الجوشن (بلحاظ وابستگی‌های عشیره‌ای از طرف مادری) امان‌نامه‌ای به عباس، تقدیم شد ولیکن عباس غیور نه تنها آنرا رد کرد بلکه شمر را بگونه‌ای مذمت و نکوهش کرد که وی پریشان گشت. آیا عباس بخاطر رد در امان ماندن از مرگ و اظهار وفاداری و معیّت به اباعبدالله الحسین و شهادت در رکاب آن‌حضرت، به چنان مقامی خواهد رسید؟! ۵) در جنگهای قدیمی، معمولا دو نقطه، آماج شدیدترین حملات حریف قرار می‌گرفت؛ یکی جایگاه و دیگری جایگاه سپاه. در روز هم از اول صبح تا آخرین شهیدی که هنگام عصر به شهادت رسید، عباس یک تنه علمدار سپاه کوچک حسین(ع) بود و یک لحظه هم اجازه نداد که علَم سپاه توسط امواج خروشان و پیاپی دشمن واژگون شود که قرین جسارت، شجاعت، مقاومت و مهابت او بود. آیا آن مقام عظمای بی‌نظیر به دلیل همین رشادت و رفعت به عباس اعطاء می‌شود؟! ☝️ همه اینها ارزشمند و نفیس هستند ولیکن بی‌نظیر نیستند و لذا نمی‌توانند باعث اعطای آن مقام منحصربفرد الهی باشند که بدان بخورند. 👈 می‌ماند جنگاوری عباس (هجوم مستقیم به دشمن و کشتار چشمگیر و کمرشکن از آن‌ها) در روز عاشورا که عباس از این امر (که لحظه به لحظه آن‌روز بی‌تاب آن بود) محروم بود! یعنی حتی یک مورد هم پیش نیامد که عباس همانند سایر شهدای کربلا به به دشمن هجوم ببرد و از کشته‌ها پشته‌ها سازد! اساسا در عاشورا هرگز پیدا نکرد و برای آوردن آب برای هم صرفا اجازه داشت نه هجوم و قتال! بنابراین اعطای آن مقام بی‌نظیر به عباس بخاطر او با دشمن و کم کردن شرّ دشمنان هم نبود. ⁉️پس دلیل اصلی چیست؟! بعضی‌ها را دلیل برتری او بر شهداء ذکر کرده‌اند و به حدیثی از امام صادق عليه‌السلام اشاره می‌کنند که فرمود: «كانَ عَمُّنَا العَبّاسُ نافِذَ البَصيرَةِ، صَلبَ الإِيمانِ، جاهَدَ مَعَ أبي عَبدِاللّهِ عليه‌السلام و أَبلى بَلاءً حَسَنا و مَضى شَهيدا» (عمدة‌الطالب صفحه۳۵۶) یعنی؛ عمويمان عبّاس(ع)، بصيرتى عميق و ایمانی استوار داشت و در معیّت اباعبدالله ... ...ادامه دارد 👇 https://eitaa.com/chelcheraaqHM/1598سیدمحمدحسینی(منتظر) تاسوعای ۱۴۰۱ 💠کانال اطلاع‌رسانی چلچراغ معارف و احکام حم 👇 eitaa.com/chelcheraaqHM 🙏گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام👇 https://eitaa.com/joinchat/3850895565Cc7624a74fe 🎲
☫﷽☫ ایرانی‌ترین امام شیعیان امشب؛ سه فرزند برومند (ع) در سه زیارتگاه اصلی و بزرگ ؛ (، و شیراز) سوگوار پدر خود هستند. این چقدر بر حق دارد! این پدر بزرگ را به ایرانیان، تسلیت عرض می‌کنیم. ناگفته نماند که این *پدر* عزیز ()، پسر (ع) است که از دو طریق به دو وصل شده است و لذا از محسوب می‌گردد: بخاطر بیاوریم: هنگامی که تازه شده (ولیکن فاقد و و !) بدستور (عمربن‌خطاب)، ایران‌زمین را فتح کردند، وقت () را به اسارت گرفته و روانه کردند. با دخالت و هدایت ؛ حضرت علی(ع) آن سه دختر از بردگی و کنیزی معمول، محترمانه خلاص و مختار به دلخواه خود شدند و در ادامه ماجرا ازدواج با بزرگ‌زادگان (مشهور به ) مدینة‌الرسول را ترجیح دادند. یکی از آنها به ازدواج فرزند (محمد بن ابی‌بکر) در آمد که تربیت‌یافته (ع) بود و برادر سوم حضرات (ع) به شمار می‌رفت. دومی به ازدواج فرزند خلیفه دوم (عبدالله بن عمر) در آمد. سومی به ازدواج فرزند (حسین‌بن‌علی) در آمد. نتیجه ازدواج (ع) با (شهربانو؟)، (ع) بود که امام چهارم شیعیان است. نتیجه ازدواج محمد بن ابی‌بکر با دومین شاهدخت ایرانی، بن‌محمد بود. امام علی‌بن‌الحسین(ع) با دختر عموی خود؛ بنت‌ (ع) ازدواج کرد و ثمره آن، (ع) بود. بنابراین نسب نسلی امام پنجم همانند امام چهارم شیعیان از طریق مادربزرگ پدری به ایرانیان می‌رسد. محمدبن‌علی () (علیهماالسلام) و هم‌نسل دختر قاسم‌بن‌محمدبن‌ابی‌بکر بود. (نوه ) دختری بدنیا آورد بنام أمّ‌فروه (فریماه؟) که امام باقر با او ازدواج کرد و امام صادق(ع) نتیجه آن ازدواج بود. (گفته شده؛ جعفربن‌محمدالصادق؛ شنوای بدگوئی‌های محبان اهل‌البیت از ابوبکر نبود!) بنابراین نسب نسلی امام ششم شیعیان نه فقط از طریق پدری که از طرف مادری هم به ایرانیان می‌رسد. فلذا علیه‌السلام، «ایرانی‌ترین امام شیعیان» است. لذا امام هفتم شیعیان همچون امام ششم، نواده ایرانیان و ایضاً «امام‌زاده/شاه‌زاده» محسوب می‌گردد. و در تداوم چنین تقدیر مقدسی است که می‌بینیم مسیر فرزندان برومند به ایران‌زمین کشیده می‌شود. ؛ (ع) در ، خواهر مکرمه آنحضرت در و برادر بزرگوار آنحضرت در ، میهمان ابدی ایرانیان می‌گردند. لذا بزرگترین نشانه پیوند ناگسستنی محبت دو طرفه ایرانیان به اهل‌بیت ، و و بویژه (علیهم السلام) است که در فکر و ذکر ائمه بعدی شیعیان و ایرانیان هم تداوم می‌یابد. امروز شهادت *پدر* مبارز نستوهی است که کانون پیوند اهل‌البیت(ع) با ایرانیان است. ناگفته نماند؛ غیر از دو پسر (ع) که در عراق مدفون هستند، الباقی فرزندان پسر و دختر امام هفتم شیعیان، همگی در ایران (شهرری، ساوه، گرگان و...)، دفن شده‌ و از امامزاده‌های اصلی در ایران هستند. و ما به این اسوه‌های ایستادگی و احترام می‌گذاریم. ✍ سیدمحمدحسینی(منتظر) اسفند ۱۳۹۸ 👈 بازنشر بمناسبت حمله تروریستی دشمنان «ایران محب اهل‌البیت» به شاه‌چراغ شیراز + 👈 بازنشر بمناسبت گرامیداشت سالگرد میلاد مبارک امام جعفر صادق علیه‌السلام 💠کانال اطلاع‌رسانی چلچراغ معارف و احکام حم 👇 eitaa.com/chelcheraaqHM 🙏گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام👇 https://eitaa.com/joinchat/3850895565Cc7624a74fe
✅✅✅سخنان مهم رهبر با دولت دو بخش داشت بخش اول تمجید از دولت و بیان کارهای بزرگی که این دولت در طی دو سال انجام داده است. 👈بخش دوم توصیه های رهبر به دولت بود 👌 ما انقلابی ها اگر بخواهیم از امام خود عقب نمانیم یا جلو نزنیم نه تنها باید دغدغه‌های خود را با دغدغه های ایشان تطبیق دهیم بلکه حتی ترتیب دغدغه هایمان از اهم به مهم را نیز باید با ترتیب ایشان تطبیق دهیم . 👈بررسی این مطلب در سخنان این حکیم عارف و عادل و مشرف به تمام مشکلات و نیازمندی های مادی و معنوی کشور به ما کمک می کند افراط و تفریط مان کم شود . 👈اگر او بر یک مطلبی زیاد تاکید ندارد، اما من نوعی زیاد تاکید دارم بدانم که به همان میزان از امام خود عقبم و باید خود را تنظیم کنم. 👈خوارج ( کسانی که بجای امر به معروف به مجرد مشاهده منکر ،به مسولین انقلابی حمله می کنند) نیز که به بهانه ی حجاب مرتکب حرام تهمت و غیبت و توهین نسبت به مسولین انقلابی شدند ، اگر حضرت آقا را قبول دارند ببینند آیا دغدغه آنها با دغدغه ی نایب امام زمان تطابق دارد یا نه. 👈دقت شود مراد از خوارج کسانی هستند که علیه مسولین بی اعتماد سازی می کنند این افراد را با آمرین به معروف که مجاهد فی سبیل الله اند یکی نکنید. ☝️ از پیام‌های دریافتی☝️ نقدونظر غفلت از ، معصیت اساساً و در ، خبط و است. و نیز اعتماد بیش از حد به منصب‌داران و مسندنشینانی که دائماً در معرض و و هستند، تعداد قربانیان را افزایش می‌دهد و است. و صد البته دادن و همزمان عملکردها را دیدن از است. در باره و (و اساساً ثُمَّ الأمثَلُ فَالأمْثَل که گاهی و بلکه معمولاً در معرض هستند) هم، چنین ضرورتی برپاست. معدل را لحاظ نکردن و آشفتگی با ملاحظه یک هم، جفاست و گاهی منجر به جابجائی و می‌گردد که گناهی نابخشودنی است. ، نه جای و نه جای است ولیکن جای است. «اللهم و اکفنی شرّ الشیطان و شرّ السلطان و سیّئات عملی» ( علیه‌السلام در دعای ) مراد از (ضلع دوم هر عصری است که در حال حاضر است که شبانه‌روز مشغول فتنه‌گری علیه و بلکه کلیه و است. فتأمل ✍ سیدمحمدحسینی(منتظر) 💠کانال اطلاع‌رسانی چلچراغ معارف و احکام حم 👇 eitaa.com/chelcheraaqHM 🙏گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام👇 https://eitaa.com/joinchat/3850895565Cc7624a74fe
🇮🇷﷽☫ 💎@SMHM212 و در (بخش۷): بررسی فاجعه شهادت‌گونه ۳×۸ ما می‌توانیم اینجا بنشینیم و به تنهای و ضایعه درگذشت شهادت‌گونه آ.رئیسی و همراهان او بپردازیم و حال آنکه بعلت وقوع آن در (یعنی محدوده مثلثی ، و که صهیونیستی‌ترین مثلث جغرافیایی و عرصه تروریست‌های است)، بر عهده نهادهای اطلاعاتی و امنیتی و نظامی و انتظامی و سایر دستگاه‌های ذی‌ربط است (البته اگر از تأثیرات نفوذی‌های مکار در امان باشند!) و اینکه این واقعه، آیا نماد یک در جابجایی عالیه نظام و کشوری است که در کانون انواع فتنه‌ها و توطئه‌های دشمنان پرمشغله بوده و است و خواهد بود (که نه تنها فاقد اسکادران امنیتی بوده که حتی چند تا ارزان هم همراه آن نبوده تا لااقل و مسیر آنرا بصورت حتی آفلاین، رصد و کرده باشند!) و علاوه بر آن؛ در آن، آنهم در کشور حادثه‌خیزی مثل ، هم آیا نماد یک و ناکارآمد نیست؟! در هر حال این قضیه عجیب‌العجائب حتی اگر کاملاً طبیعی ارزیابی شود، نمی‌تواند توطئه‌آمیز بودن آن را کم‌رنگ سازد. زیرا که بنظر می‌رسد در همه این‌ها، حداقل استانداردهای لازمه آن‌ها رعایت نشده است و لذا نمی‌توانیم فقدان هیئت مذکور را تعبیر کنیم و از طرفی تا اثبات نشود که یک هجومی و مستقیم، آنرا رقم زده است، نمی‌توانیم آنرا تعبیر به بکنیم و همان بهتر که آنرا شهادت‌گونه بنامیم. با عبور از خط‌‌وربط‌های محلی و تارهای عنکبوتی آن‌ها در کلیه دستگاه‌های ، به هر نتیجه‌ای که برسد، کف مسئله بوده ولیکن سقف آن مطلب دیگری است! بنده بعنوان یک و ، علت این را باید در و آسمانی جستجو بکنم که بسی متمایز از همه دستگاه‌های زمینی است. در دستگاه زمینی (چنانکه رهبر روسیه گفت)، تعبیر به می‌شود و حتی در وجهی از منشور هم تعبیر به می‌شود ؛ «إذا مات العالِم الفقیه، ثلم فی‌الاسلام ثلمة لایسدها شیء» هرگاه عالم فقیهی بمیرد، در اسلام شکافی رخ می‌دهد که چیزی نمی‌تواند جای آنرا پر کند. و حال آنکه، و همراهان او، الطاف خفیه‌ای هم دارد بسیار ارزشمندتر از آن که آنرا ضایعه و حتی ثلمه بنامیم. بنابراین در مانحن‌فیه، لازمست از وجه دیگری هم بدان نگاه شود و این سلسله بر آنست که این لایه ماجرا را مورد توجه قرار بدهد: در هر مقطعی از زمان، مردمانی از زمین، بعلل مختلفی، در فرو می‌لغزند که بجز جهنمی سوزان، فرجامی نخواهند یافت ولیکن بعضی از آن‌ها را خدای رحمان چنان دوست می‌دارد که نباید جهنمی شوند. فلذا حکیم خبیر، بهترین اولیاء خود را آن‌ها قرار می‌دهد. با عنایت به ترسیم مثلث اصلی عوامل سه‌گانه بدبختی توسط علیه‌السلام در دعای ابوحمزه ثمالی که در کنار عوامل و ، «خودمان» را عامل سوم نشان می‌دهد، باید به این درک و فهم نائل گشت که خودی‌ها از جمله تعدادی روحانی (حتی در جایگاه و !) هم ممکنست، مرتکب چنان سیّئاتی بشوند که موجبات انحراف را فراهم سازند ولو در لباس ! بخش‌های ذیل، به همین مناسبت، تألیف و تحریر شدند. علیکم بالرجوع👇 👈(بخش۱)👉💠👈(بخش۲)👉 💠 👈(بخش۳)👉💠👈(بخش۴)👉 💠 👈(بخش۵)👉💠👈(بخش۶)👉 بعضی از دوستان می‌پرسند که وقتی عده‌ای در معرفی با عبارت یا با عنوان در رقابت هستند(!)، چرا حضرت آقا رحلت او را توصیف کردند؟! گمان نمی‌کنم چنین حساسیت‌هایی، از مسائل اصلی و ما باشد. در عین‌حال مختصر بکنم به اینکه اگر حضرت رهبر، صرفاً را مطرح می‌فرمودند، آنگاه بمفهوم شدن بود و بالتبع باید اشخاص حقیقی یا حقوقی ذی‌ربط را معرفی می‌کردند که چنین شتابزدگی‌هایی در شأن حضرت ایشان نیست و قبل از بررسی‌های فنی قضیه، حمل بر می‌شد و چنانچه بعداً کاشف به عمل می‌آمد که صرفاً یک حادثه و سانحه طبیعی بوده است، تصور کنید که شیاطین چه جنجالی برپا می‌کردند! ولیکن شهادت‌گونه نامیدن ماجرا هم معنی‌دار است و لازمست به درستی تحلیل گردد. از جمله اینکه اگر به شکلی غیر از این حالت، رخ می‌داد، این‌همه تأثیرگذار نمی‌شد و بازتاب مفید پیدا نمی‌کرد. بنده یک را می‌بینم و «ما رأیت الاّ جمیلاً»! ..ادامه دارد ✍️حسینی(منتظر) ۳/۳/۴ 🆔کانال @chelcheraaqHM 💠 🎲گروه چلچراغ معارف 🙏
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 🚩 عباس مغبوط الشهدآء!شاهکار عباس چیست؟ 👈(بخش ۳): بنابراین شاهکار محدود شد به عصر عاشورا در کربلا که آن یک مشت آب را از نهر برگیرد و‌ بدون حتی چشیدن، آنرا فرو بریزد! عباس برای جنگیدن با صفوف درهم فشرده دشمنان کوفی، نیامده بود بلکه برای رهائی ۱۰۰٪ی از خود آمده بود که موفق شد. او موفق شد آنچه را که می‌توانست بیاشامد، رها سازد. زیرا که (حسین و‌ طفلان و زنان کاروان) از آن محروم بودند. برگردیم به سخن حضرت عليه‌السلام که فرمودند: «أنَّ لِلعَبّاسِ عِندَاللّه‏ِ مَنزِلَةٌ يَغبِطُهُ بِها جَميعُ الشُّهدآءِ يَومَ القيامَةِ» همانا برای (عمویم) عباس نزد پروردگار، مقام و منزلتی‌ست که روز قیامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه می‌خورند. امام سجاد(ع) نفرمودند؛ «فی الجنة»، بلکه می‌فرمایند؛ «عند الله»! عندالله مافوق فی‌الجنة است. یعنی می‌تواند شامل «در بهشت» باشد و می‌تواند شامل «فراتر از بهشت» باشد. «غبطه همه شهدآء»، قرینه‌ای بر این است که مقام الهی عباس، فراتر از بهشت است. در ، جای‌گاهی وجود دارد بنام که همه بهشتیان مشتاق هستند حضور در آن‌را یک‌بار هم که شده تجربه کنند! زیرا عالی‌ترین قسمت بهشت خداست. همچنان‌که در هم، جای‌گاهی وجود دارد بنام که همه جهنمی‌ها حسرت دارند که شده لحظاتی در آن به سر ببرند! زیرا کمترین عذاب جهنم در آن‌جاست. بدین‌صورت که وقتی فرد جهنمی را به درون آن می‌افکنند، خیلی خوشحال است که لااقل کله‌اش بیرون از سطح سوزان آنست ولیکن فرشتگان عذاب، کفشی به پایش می‌کنند که از شدت حرارت آن، مغز او در کله‌اش غُل‌غُل می‌جوشد! و این کمترین میزان از است که همه اهالی جهنم مشتاق آن هستند! الغرض؛ منزلت ویژه عباس، بحبوحه بهشت نیست. زیرا بهشتیان دیگری هم در آن هستند و حال آنکه جای‌گاه خاص عباس مورد غبطه اهل بحبوحه بهشت هم واقع خواهد شد که قاعدتاً فراتر از بهشت و بحبوحه آن است. قبل از آنکه به بررسی مقام بالاتر از بهشت عباس(س) بپردازیم، لازمست درنگی بر مسئله عدم إذن امام‌ به عباس برای رفتن به میدان داشته باشیم. علت عدم اذن میدان به عباس، دو مطلب بود: ۱) احتمال ضعیف؛ بداء شود و امام برود و عباس بماند که اهل بیت حسین را به برگرداند. ۲) احتمال قوی؛ عباس به سقائی خود بپردازد ولیکن آن را که می‌تواند بیاشامد اما پس بزند و بریزد! توضیح احتمال اول: شاید بیشترین، بدترین و سخت‌ترین رنجی که در بر قلب پاره پاره علیه‌السلام، سنگینی می‌کرد، مسئله (دختران، زنان، خواهران و اطفال) آن‌حضرت بود. اگرچه (ص)، فرموده بودند که «إنّ الله قد شآءَ أن یراهنّ سبایا» (همانا خدا حتماً می‌خواهد آن‌ها را اسیر ببیند!) ولیکن امام شاید انتظار داشت که بدائی رقم بخورد و خدا از اسارت آن‌ها صرف‌نظر نماید. لذا اگر با شهادتی از نوع «صبر بر قتل» که برای امام مقدر شده بود، بدآئی رخ می‌داد یا اینکه دشمن (بلحاظ امان‌نامه‌ای که روز قبل برای عباس آورد) ملاحظه عباس را می‌کرد و اسارت خاندان حسین را به عباس می‌بخشید. امام برای شهادت تلخ خود قائل به «رضاً برضائک» بود ولیکن شاید برای اسارت خاندان خود، کراهتی داشت و برای حفظ آن‌ها از اسارت، عباس یک برگ برنده بود. و احتمال داشت بعد از (با ۳۱۲ ضربه شمشیر و نیزه و سنگ بر پیکر پاک او)، دشمن سفّاک از جنگیدن با عباس صرف‌نظر نماید و عباس هم که از حسین شنید که می‌گفت؛ کسی را ندارم که خاندانم را بعد از خودم به او بسپارم. فلذا حکم امانت‌داری خاندان امیرالمؤمنین(ع)، ایجاب می‌کرد که او هم حفظ خاندان را بر قتال تا سرحد شهادت، ترجیح بدهد. توضیح احتمال دوم: نسبت دادن توقع عدم شهادت عباس و عدم اسارت خاندان، بر پاک‌باخته‌ای مثل حسین علیه‌السلام، نارواست. و آن‌حضرت، بر عظمت و ضرورت انجام رسالت الهی خویش بنحو اکمل، کاملاً واقف و داوطلب بود. فلذا چنان انتظاری نداشت که او برود و عباس بماند و خاندان‌ش از اسارت جان سالم به در ببرند. بلکه قضیه عدم اذن میدان به خود عباس برمی‌گردد که طبق برنامه الهی باید ذخیره شود برای نقش خاصی که باید بیافریند و آن چیزی نبود بجز رهائی عباس از آب بخاطر دیگران و موفق هم می‌شود و خیال از بابت پرواز دو منظوره عباس که راحت می‌شود و او‌ را پرواز می‌دهد، خودش هم بلافاصله به پرواز در می‌آید. بنابراین «ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند» تا «ابو فاضل جرعه آبی به کف آرد و به غفلت نخورد»! و پاداشی دریافت کند عندالله که جمیع شهیدان بدان غبطه بخورند. ⁉️ پرواز دو منظوره چیست؟! ⁉️ آن چیست؟ و کدامست؟ ⁉️ مگر انصراف از آن چه ارزشی داشت؟! ..‌.ادامه دارد. ✍️ سیدمحمدحسینی(منتظر) عاشورای ۱۴۰۳ 🆔 @chelcheraaqHM 💠 🎲 چلچراغ 🙏
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 «فمعکم، معکم لا مع عدوکم» (بخش ۰۲): ... چنانکه در همین هم فردا از دو مسیر تا مرقد سید حسنی در شهرستان ، رخ خواهد داد تا فرصتی باشد برای و آنانکه به هر علتی نتوانستند برای با امامشان به آن بشتابند و ارادت و محبت خود به (ع) را در اینجا به نمایش بگذارند. ولیکن صحبت امشب بنده پیرامون «معمای فاصله» تعداد دهها میلیون نفری (و غیرشیعه) در حضور نمایشی متغیرالفصول و همایشی متحیرالعقول (اربعین و سایر سرزمین‌ها) با تعداد فقط چهل هزار نفری شیعیانی است که همراه (ع) در دوره [صغیره] به دنیا باز می‌گردند تا آن‌حضرت را در ۵۰٫۰۰۰ ساله او بعد از شهادت (عج) همراهی نمایند. در همین نکته هم می‌توان به راز آن سخن (ع) در تمایز بر اهل‌البیت(ع) پی برد که فرمودند: «براحتی نگوئید ما هستید بلکه شما ما هستید»! همه ما یقیناً از علاقمندان و محبّین اهل‌بیت (ص) هستیم و به همین جهت هم مأجوریم ولیکن شیعه بودن امر دیگریست. البته (ع) بودن توفیق عظیمی است که نصیب خیلی از مردم می‌شود ولیکن (ع) شدن است. فلذا این سؤال در اینجا برجسته می‌گردد که از فراتر رفتن و به نائل گشتن چه ضرورتی دارد؟ بنظرم حداقل دو تا مطلب؛ و به این ضرورت، وجاهت می‌بخشند که شاید دومی از اولی هم وزین‌تر باشد. یعنی؛ مهمتر از «رجعت در رکاب امام» در این دُنیا، مطلب «شفاعت یوم‌الورود امام» در عُقبا و است. محشری که نمادی از تجمیع تمام بدبختی‌های عالم است و اگرچه به سیاه‌بختی سرنگونی در و عذاب‌های اعظم آن نمی‌رسد ولیکن عذاب‌های عدیده، طویل و عظیمی دارد که حتی یک روز آن هم قابل تحمل نیستند و در چنان هنگامه‌ای چقدر ارزشمند است برخورداری از مشمول امام حسین(ع) شدن در و در هنگامه آغاز ورود به عالم حشور و نشور! «اللهم‌اُرزقنا شفاعت‌الحسین یوم‌الورود»؛ شفاعت خاصه‌ای که حضرت (ع) است. و این خود به تنهایی (صرف‌نظر از همه علل و تمام دلایل دیگر) آنقدر گران و ضروری است که می‌ارزد انسان تمام عمر و بلکه لحظه‌ای از آنرا «شیعه حسین بن علی(علیهماالسلام)» و در او باشد و در این طریق، کار و همت خویش را مضاعف سازد. معیّتی از تا او شدن. «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَنَفُوز فَوزاً عَظیماً». ای کاش ما هم با شما بودیم تا به سعادت و فوز بزرگی نائل می‌شدیم. چرا ؟! زیرا که را در پیش روی داریم: همچنانکه در آیات ۱۵ و ۱۶ از سوره انعام هم می‌فرماید: «قُل إنّی أخافُ اَن عَصَیتُ رَبّی عَذابَ یَومٍ عَظیمٍ * مَن یُصرَف عَنهُ یَومئِذٍ فَقَد رَحِمَهُ وَ ذلکَ الفَوزُ المُبینُ»؛ بگو که همانا من می‌ترسم از عذاب روز بزرگ اگر نافرمانی کنم پروردگارم را * کسی که آن‌روز بر طرف شود از او [عذاب روز بزرگ] پس رحم کرده است بر او و آنست فوز [آشکار و] مبین. در اینجاست که انواع راهکارهای «نیل به پیروزی و سعادت آشکار » و شیعه واقعی و حقیقی (ع) شدن در برابر ما گشوده می‌گردد و در این مجال امیدوارم یکی از آنها را دریابیم. ان‌شاءالله. به هم می‌رسیم. با عنایت به سؤال؛ «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» امام حسین(ع) در واپسین لحظات عمر مبارک آنحضرت و پیوند عجیبی که در و امامتی بین و علیهماالسلام برقرار است، بجرأت می‌توان نتیجه گرفت که تجلی (ع) برای ما در دوران زمان(عج)، اهتمام به امر است و «شیعه حسین(ع)» شدن مفهومی جز «منتظر المهدی(عج)» شدن ندارد، همچنانکه منتظر (ص) معنایی جز (ع) ندارد و این دو شأن عظیم در امر خطیر قابل تحقق است. در هم می‌خوانیم و بر این تصریح و تأکید می‌ورزیم با عبارت: «فَمَعَکُم، مَعَکُم لا مَعَ عَدُوِّکُم». همراه شمایم؛ همراه شما هستم نه همراه دشمن شما. اگرچه این از ناحیه مقدسه (ع) است و (ع) خواندن آنرا از نشانه‌های بر می‌شمارند ولیکن امروز فریاد «... معکم ... معکم ...» امام زمان(عج) بیش از همه بر آسمان بلند است. قیام (عج) تداوم و تکمیل قیام امام حسین(ع) است. در دعای ندبه هم اشاره فرمود: «أین الطالبُ بِدَم المقتول بکربلا؟» ...ادامه دارد. سیدمحمدحسینی(منتظر) اربعین ۱۴۰۳ 🆔 کانال @chelcheraaqHM 💠 🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🙏
🇮🇷﷽☫ 💎 @SMHM212 «فمعکم، معکم لا مع عدوکم» (بخش ۰۲): ... چنانکه در همین هم فردا از دو مسیر تا مرقد سید حسنی در شهرستان ، رخ خواهد داد تا فرصتی باشد برای و آنانکه به هر علتی نتوانستند برای با امامشان به آن بشتابند و ارادت و محبت خود به (ع) را در اینجا به نمایش بگذارند. ولیکن صحبت امشب بنده پیرامون «معمای فاصله» تعداد دهها میلیون نفری (و غیرشیعه) در حضور نمایشی متغیرالفصول و همایشی متحیرالعقول (اربعین و سایر سرزمین‌ها) با تعداد فقط چهل هزار نفری شیعیانی است که همراه (ع) در دوره [صغیره] به دنیا باز می‌گردند تا آن‌حضرت را در ۵۰٫۰۰۰ ساله او بعد از شهادت (عج) همراهی نمایند. در همین نکته هم می‌توان به راز آن سخن (ع) در تمایز بر اهل‌البیت(ع) پی برد که فرمودند: «براحتی نگوئید ما هستید بلکه شما ما هستید»! همه ما یقیناً از علاقمندان و محبّین اهل‌بیت (ص) هستیم و به همین جهت هم مأجوریم ولیکن شیعه بودن امر دیگریست. البته (ع) بودن توفیق عظیمی است که نصیب خیلی از مردم می‌شود ولیکن (ع) شدن است. فلذا این سؤال در اینجا برجسته می‌گردد که از فراتر رفتن و به نائل گشتن چه ضرورتی دارد؟ بنظرم حداقل دو تا مطلب؛ و به این ضرورت، وجاهت می‌بخشند که شاید دومی از اولی هم وزین‌تر باشد. یعنی؛ مهمتر از «رجعت در رکاب امام» در این دُنیا، مطلب «شفاعت یوم‌الورود امام» در عُقبا و است. محشری که نمادی از تجمیع تمام بدبختی‌های عالم است و اگرچه به سیاه‌بختی سرنگونی در و عذاب‌های اعظم آن نمی‌رسد ولیکن عذاب‌های عدیده، طویل و عظیمی دارد که حتی یک روز آن هم قابل تحمل نیستند و در چنان هنگامه‌ای چقدر ارزشمند است برخورداری از مشمول امام حسین(ع) شدن در و در هنگامه آغاز ورود به عالم حشور و نشور! «اللهم‌اُرزقنا شفاعت‌الحسین یوم‌الورود»؛ شفاعت خاصه‌ای که حضرت (ع) است. و این خود به تنهایی (صرف‌نظر از همه علل و تمام دلایل دیگر) آنقدر گران و ضروری است که می‌ارزد انسان تمام عمر و بلکه لحظه‌ای از آنرا «شیعه حسین بن علی(علیهماالسلام)» و در او باشد و در این طریق، کار و همت خویش را مضاعف سازد. معیّتی از تا او شدن. «یا لَیتَنا کُنّا مَعَکُم فَنَفُوز فَوزاً عَظیماً». ای کاش ما هم با شما بودیم تا به سعادت و فوز بزرگی نائل می‌شدیم. چرا ؟! زیرا که را در پیش روی داریم: همچنانکه در آیات ۱۵ و ۱۶ از سوره انعام هم می‌فرماید: «قُل إنّی أخافُ اَن عَصَیتُ رَبّی عَذابَ یَومٍ عَظیمٍ * مَن یُصرَف عَنهُ یَومئِذٍ فَقَد رَحِمَهُ وَ ذلکَ الفَوزُ المُبینُ»؛ بگو که همانا من می‌ترسم از عذاب روز بزرگ اگر نافرمانی کنم پروردگارم را * کسی که آن‌روز بر طرف شود از او [عذاب روز بزرگ] پس رحم کرده است بر او و آنست فوز [آشکار و] مبین. در اینجاست که انواع راهکارهای «نیل به پیروزی و سعادت آشکار » و شیعه واقعی و حقیقی (ع) شدن در برابر ما گشوده می‌گردد و در این مجال امیدوارم یکی از آنها را دریابیم. ان‌شاءالله. به هم می‌رسیم. با عنایت به سؤال؛ «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» امام حسین(ع) در واپسین لحظات عمر مبارک آنحضرت و پیوند عجیبی که در و امامتی بین و علیهماالسلام برقرار است، بجرأت می‌توان نتیجه گرفت که تجلی (ع) برای ما در دوران زمان(عج)، اهتمام به امر است و «شیعه حسین(ع)» شدن مفهومی جز «منتظر المهدی(عج)» شدن ندارد، همچنانکه منتظر (ص) معنایی جز (ع) ندارد و این دو شأن عظیم در امر خطیر قابل تحقق است. در هم می‌خوانیم و بر این تصریح و تأکید می‌ورزیم با عبارت: «فَمَعَکُم، مَعَکُم لا مَعَ عَدُوِّکُم». همراه شمایم؛ همراه شما هستم نه همراه دشمن شما. اگرچه این از ناحیه مقدسه (ع) است و (ع) خواندن آنرا از نشانه‌های بر می‌شمارند ولیکن امروز فریاد «... معکم ... معکم ...» امام زمان(عج) بیش از همه بر آسمان بلند است. قیام (عج) تداوم و تکمیل قیام امام حسین(ع) است. در دعای ندبه هم اشاره فرمود: «أین الطالبُ بِدَم المقتول بکربلا؟» ...ادامه دارد. سیدمحمدحسینی(منتظر) اربعین ۱۴۰۳ 🆔 کانال @chelcheraaqHM 💠 🎲 گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام 🙏
هدایت شده از مقالات حسینی منتظر
🇮🇷﷽☫ 🔻@SMHM212 باطن حیوانی انسان‌ها! باطن انسان‌ها اگرچه افکار و اعمال آن‌هاست ولیکن نه تنها در عُقبیٰ بلکه در دنیا هم قابل تجسم است! و یکی از مظاهر بارز و باطن انسان‌ها (متناسب با صفات حیوانی)، در قالب است. فلذا اگر کسی بتواند با (نهان‌بینی) به مجامع انسان‌ها (حیوانات ناطق) بنگرد، چیزی بجز نخواهد دید که در لابه‌لای آن‌ها تعدادی هم می‌تواند پیدا کند! یکی از اصحاب (ع) بنام (که نابینا بوده و در امام به شتافته) با شنیدن صدای حجاج می‌گوید: «ما اکثر الحجیج و اعظم الضجیج» (چه بسیارند حاجی‌ها و چه بلند است همهمه آن‌ها!) امام فرمودند: «ما أقل الحجیج و أکثر الضجیج»! (چه اندک هستند حجاج و چه بسیار است صدایشان!) (ع)، بصیرت موقتی به صحابی خود، عنایت می‌کند و او اکثریت انسان‌های حاضر در صحنه را به شکل حیوانات می‌بیند و وحشت می‌کند! (مشابه این روایت از (ع) هم نقل شده است!) بخشی از این حیوانات، بسیار و هستند، چنانکه خودشان هم بدان اذعان دارند! چنانکه اسراعیلی‌ها معترف هستند که در هستند! نباید گمان شود که و مختص و محدود به و و هستند، بلکه این اوضاع قریب باتفاق مناطق بوده و هست و خواهد بود. هم خالی از نیست. حتی در قالب دولت‌ها که ملت‌ها بوده و هستند و خواهند بود! سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۴۰۳/۸/۲۹ 🌐👈حیفه نبینی👉 💠 🎲👈محل نظرات👉 🙏