السلام‌علیک‌یا‌ثامن‌الحجج(ع)💚 در حریم رضوی دعاگوی شما هستم✨ ✍🏻 #ڂٵڐݦ_نۅݜٺ

🏔گاهی موانع بزرگ، با یکبار مشهد رفتن از سر راه ما برداشته میشوند!🌱 🎙آیت الله بهجت

#حرف_‌خوب💚 ✨ بزرگی میگہ : [ عقل‌ را‌ نمیتوان‌ بھ دست‌ آورد بلکھ باید‌ آن‌ را‌ به‌ کار‌ انداخت!🌸 ]

#رنج_مقدس🍀 #قسمت‌‌_هفتادوپنجم5⃣7⃣ شب خوبي است اگر سعيد و مسعود بگذارند. مادر رفته پيش خانم همسايه،اين ها هم توي اتاق من پلاس شده اند و بحث سياسي مي كنند. دارم كتابخانه ام را منظم مي كنم. خيلي درهم بحث مي كنند. هر چه از كرسي آزادانديشي و همايش و مناظره و دوستانشان و روزنامه ها شنيده و خوانده اند، ريخته اند وسط. علي هم گاهي از بيرون جمله اي مي گويد. با خودم فكر مي كنم بندگان خدا شيخ بهايي و خوارزمي عمرا اگر مثل اين دو تا بوده باشند! بسته ي شكلاتم را پيدا مي كنم. افتاده بود پشت كتاب ها، برش مي دارم ومي چرخم سمت آن ها. مسعود خيز برمي دارد و بسته را قاپ مي زند. از آخ جوم بلند دوتايشان، علي در چارچوب در ظاهر مي شود. بسته را مي بيند. -صبر كنيد،صبر كنيد الان چايي مي آرم. سري به تأسف تكان مي دهم... -تا اين حد؟ چقدر مديونتون شدم! -بيش تر از اين. يه ساعته توي اتاقت هستيم. يه چيزي نمي دي كه نوش جون كنيم. -مگه اين جا آشپزخونه اس؟ مسعود مي كويد: -نه خواهر خونه اس.دفعه ي بعد اگه اين طوري زجرمون بدي اسمت رو عوض علي با كتري و قوري و استكان هايي كه در سيني چيده مي آيد. با تعجب مي گويم: -علي اين چه وضعيه؟ چهار زانو مي نشيند وآن ها را روي زمين مي گذارد. -مجلس خودمونيه. دو ساعته هيچ كي تحويل نمي گيره.بابا جوونيم ما. توي خيابون بوديم تا حالا چهار تا آبميوه و ساندويچ خورده بوديم. فكر مي كنم كه پس اين همه شام كه خوردند، كجا رفته؟چاي مي ريزد.بلند مي شوم از توي كمدم بسته ي كيك بياورم. مسعود پشت سرم در كمد را باز مي كند و هر چه خوراكي هست برمي دارد. اعتراض فايده اي ندارد. تمام آذوقه اي كه خودشان هربار برايم خريده اند يك جا و در هم مي خوريم. علي استكان ها را جمع مي كند و مي گويد: -پاشين اتاق رو خالي كنيد، ليلا خسته شده مي خواد استراحت كنه. چشم غره ام را با خنده اي پاسخ مي دهد. بعد رو مي كندبه سعيد. -يه چيزي بگم؟ تجربه ي خودمه. همه ي آدمهايي كه ميان دانشگاه ها و حرف مي زنن، خودشون به موضوع مسلط هستند، برداشت هاي خودشون و اطلاعاتشونو تحويل شما مي دن، حالا چقدر صادق باشند، يا بتونند درست و جامع صحبت كنند، بماند؛ اماخودتون تاريخ رو بخونين كه وقتي يه سخنران حرف مي زنخ، بتونين تشخيص بدين چه قدر درست و راست ميگه. خلاصه سرتون كلاه نره. -علي راست مي گه. من تا موقعي كه خودم نخونده بودم، بين حرف ها سردرگم بودم. فايده ندارد. بلند مي شوم و مي روم برايشان رخت خواب مي آورم. تا به خودم بجنبم، علي هم رخت خواب به دست توي اتاقم ولو مي شود. براي خودم متكا و پتو مي آورم و روي تختم دراز مي كشم. تا خود دوازده حرف مي زنند و مي خندند. خواب از سرم به کل پریده است. همراه را روشن می کنم و برای مبینا پیام می زنم. در کمال ناباوری جوابم را می دهد. خیلی خوشحال می شوم. برایش کمی از احوالات می نویسم. دلتنگ است. هر چند که با چند تا ایرانی دوست شده است. می نویسم: -دوستانت مانا هستند؟ -بیش تر اینایی که من دیده ام مقیم همین جا می شن. خیلی در قید این نیستن که برای برگشتنشان برنامه و انگیزه ای داشته باشم. واقعا هم که این جا امکانات علمی زیادی در اختیارشان می گذارن.یعنی برای جذب مغزها برنامه دارن. برعکس ایران که هیچ امکاناتی در اختیارشان نمی گذارند. خیلی طرف باید متفاوت باشه که دلش اسیر نشه و بخواد برگرده و ثمره اش رو تو وطنش بریزه. می نویسم: -فرق چمران با بقیه دانشجوها که بعدا لقب دانشمند و دکتر و پروفسور رو یدک می کشن، اینه که او مخش فقط پر از فرمول نبود. خیلی ها فقط دودوتا چهارتایشان آباد شود خودشان را خدا می دانند اما چمران،«خدا هست و دیگر هیچ» را درک کرد، بعد دکترای فیزیک هسته ای گرفت. این آدم، زنده است که می تواند لبنان را زنده کند بعد از چند دقیقه معطلی مبینا می نویسد: -به هر حال دعا کن. دلم برایتان تنگ شده. به جای من امشب از روی اون سه تا راه برو. صدای آخ و اوخ شان شنیدنی ست. دلم برایش شده است یک قطره... بہ‌شیرینے‌ڪتاب📖 ✏️نویسنده: نرجس شکوریان فرد #ادامه‌دارد...⏰ 📔📕📗📘📙📓📔📕📗📘📙📓 #ڪپے_فقط_باذڪرآیدے_ڪانال👇🌱 ♡{ @shohaadaae_80 }♡

#رنج_مقدس🍀 #قسمت‌‌_هفتادوششم6⃣7⃣ قطره وقتی از دریادور می افتد چه حالی پیدا می کند. این بار که پدر رفته این حس را پیدا کرده ام. سالها دریا می طلبیدم. همیشه هم میدانستم دریای من خانواده ام هستند. تنها صدای موج را می شنیدم و عظمتش را به نظاره می نشستم، اما از آرزوهایم بود که همراه دائمی دریا باشم. ... پدر وسعت این دریاست. حالا که دارمش، بیش تربی تاب می شوم. نه اینکه فقط من این طور باشم، علی و سعید و مسعود هم کلافه کلافه اند. نمیدانم چرا به نبودن های دائمی پدر عادت نمی کنیم . اخبار سوریه را که می گویند، تمام سورو ساتمان به هم می ریزد. به علی می گویم: - این داعشی ها آدم هم نیستن چه برسه به مسلمون. همه ادعاهاشون به سبک آمریکایی هاس... علی که چشم هایش از شنیدن خبر کشتارزن ها و بچه ها کاملا به هم ریخته، می گوید: - لامصبا موسسه فرقه آفرینی زدن. مسلمونارو هفتادودو فرقه کردن خودشون اتحادیه اروپا زدن! علی آن قدر به هم ریخته است که با ریحانه هم بدخلقی می کند. از شب قبل هم کلافه بود. نمی توانم هیچ جوره تصویری از یکی به دو کردن على وریحانه را در ذهنم درست کنم. دعوای پدر و مادر را ندیده ام. فقط تصوير فيلم ها در ذهنم شکل می گیرد. همراهش زنگ خورد و محل نگذاشت. چندبارهم صدای پیامک بلند شد اما علی از پای تلویزیون بلند نشد. اهل شبکه ورزش نبود و حالا گیر داده بود به آن بعضی وقت ها چیزهای کم فایده چه به کار می آیند! کمی نگاهش کردم. دوباره موهایش ژولیده است. بد هم نیست. قشنگ می شود. مخصوصا وقتی که تی شرت سفید قرمزش را می پوشد. کنترل تلویزیون را آن قدر روی پایش می کوبد که مخش جابه جا می شود. کنترل را می گیرم. سعی می کنم که من هم ادای فوتبال دیدن را در بیاورم. فایده ندارد. گزارشگر هر قدر شور بازی را بیشتر می کند، فایده ای ندارد. چه فکرهایی می کنم. تقصیراعصاب خراب على است؛ جوّ خانه را هم راه راه می کند. نارنگی پوست می کنم و می دهم دستش، با نگاهش رد کرد. چایی آوردم که بخوریم، بدون خرما و قند خورد. طاقت نیاوردم و گفتم: - عزیزدلم توکه بدون ريحانه نمی تونی مثل آدم زندگی کنی، برای چی باهاش قهرمی کنی؟ چنان با اخم نگاهم کرد که خفه شدم. زنگ همراهم بلند شد. ریحانه بود. صدایش طعم گریه داشت. طفلی حال و احوال بی خودی کرد و وقتی مطمئن شد که علی خانه است و سالم و ساکت، حرفی نزد و خداحافظی کرد. مامان سفره را انداخت و با چشم و ابرو حال علی را که میخ تلویزیون بود، پرسید. شانه ام را بالا انداختم. صورت علی را اصلا نگاه نمی کنم و بشقاب غذایم را جلومی کشم. مامان، بنده خدا مدارا می کند تا خشم على سرریز نشود. هرچند که علی هروقت هم عصبانی می شود، فقط سکوت می کند. اهل داد وقال چندانی نیست. شام که تمام می شود، می گویم: - امشب على ظرف ها رو می شوره. و می روم سمت اتاقم... بہ‌شیرینے‌ڪتاب📖 ✏️نویسنده: نرجس شکوریان فرد #ادامه‌دارد...⏰ 📔📕📗📘📙📓📔📕📗📘📙📓 #ڪپے_فقط_باذڪرآیدے_ڪانال👇🌱 ♡{ @shohaadaae_80 }♡

🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸

#پٍاْیَ‌ِاِخُلْاٍقِ‌ًشِهٍدّاُ🌹 ‌ هر وقت‌ می‌خواست براے جوانان یادگارے بنویسد ، مے‌نوشت : 🌺"من‌ کان‌ للہ‌کان‌ الله‌له"🌺 هر که‌ با خدا باشد خدا با اوست. رسم‌ عاشق‌ نیست‌ با یک‌ دل دو دلبر داشتن ...✌️🏻 شهید محمدابراهیم همت✨ @shohaadaae_80

#حرف_‌خوب💚 ⚠️هر گناه بین انسان و خدا یك درھ ایجاد میکند ! دقت کن ! این درھ فقط یك پل دارھ بہ اسم #توبھ ^^

#ٵنࢪڙێ‌ݦٽݕٺ😍 ممنونم✨

#رنج_مقدس🍀 #قسمت‌‌_هفتادوهفتم7⃣7⃣ ظرف شستن و آب بازی حتمأ کمی آرام ترش می کند. تا جواب دوتا از دوستانم را می دهم، به دراتاقم چند ضربه ای می خورد و صدایم می کند. محل نمی گذارم ولی در باز می شود. نمی توانم جلوی خنده ام را بگیرم. على اختیاردار تمام دفترها و اتاق و رفت و آمد و آینده و مردن من است. پای درازم را جمع می کنم و می گویم: د نه خدا وکیلی اگه دلم نخواد بیای توی اتاقم باید چیکار کنم؟ با همان ابروهای گره خورده می گوید: - دیوار اتاقت رو خراب کن بشه جزو سالن. جرئت می کنم و میپرسم: - طوری شده؟ جوابی نمی دهد. می نشیند روی زمین و تکیه می دهد. - نه تواهل جرو بحثي، نه ريحانه. چرا خودتونواذیت می کنید؟ گناه داره طفلي. سرش را به دیوار تکیه می دهد و می گوید: - شما زن ها آدمو ویران میکنین. دفاع از حقوق خودم که گناه نیست. - شما مردها هم آدموحیران می کنین. با چشمان ریزشده نگاهم می کند. ادامه می دهم: - با تمام عشق شروع میکنید و بعد هم عشقتون رو تحمیل می کنین. کلی ضربه به روح و روان زن وارد می کنید. بی حوصله می پرسد: - منظور؟ - دلتون می خواد زن تمام داشته هاشو درجا بذاره کنار و رنگ شما رو بگیره ، در حالی که با فرصت دادن و محبت، خود زن چنان شیفته مردش میشه که با جون و دل رنگشو با مردش یکی می کنه. علی چشمهایش را می بندد و می گوید: - شمازن ها که اینطوری نیستين؟ خواسته ها و نیازها و نازتون رویه جا سر مرد خراب نمی کنین که؟ - چرا چرا. ما زن ها هم از این اشتباها داریم. چشمانش را بسته نگه می دارد و می گوید: - همین آوار میشه روی سر مردی که همه زندگیش زنشه، می مونه که چه کنه؟ - هیچی، به جای اخم و تخم، توی یه فرصت مناسب به گفت وگوی اقناعی داشته باشید. اخم و چشمش را باز نمی کند. - علي! من خونه مادرجون اینا که بودم خیلی می شد زن و شوهرای فامیل که دعواشون می شد می اومدن اونجا. من توی اتاق می موندم، اما از بس داد و قال می کردن همه حرفاشونو می شنیدم. باز هم عکس العملی نشان نمی دهد. خیلی به ريحانه وابسته است و همین دلخوری و دوری دارد اذیتش می کند. - به خاطر خودت نه، به خاطر خدا می گم اول رفتار و حرف های خودت روتجزیه و تحلیل منصفانه کن، بعد هم نوع برخورد ریحانه رو. اون وقت دور از تعصب مردانه و زنانه می بینی که یه راه حل قشنگ پیدا میکنی. ریحانه رو ببر بیرون از فضای خونه. فکرش رو به کار بگیرو خیلی راحت مشکل رو ریشه ای حل کنید. سرم را خم می کنم روی شانه ام و می گویم: - يادته همیشه پدر جون خدا بیامرز یه جمله رو به بزرگای فامیل میگفت؟ آرام زمزمه می کند: - مرنج و مرنجان. - علی، «نرنج» برای خودمونه ! یعنی ان قدر بزرگ باشیم که نفسمون زیر پا باشه و هر حرف واتفاق ریزی ویرانمون نکنه. «مرنجان» هم که از آدم بزرگوار ساخته است. اگر قدرت پیدا کردی، مظلوم گیر آوردی جلوی خودتو بگیر. نفسش را بیرون می دهد و چشمانش را می بندد: - این دومی مهم تراز اوليه! قبل از رفتنش می گویم: - آهای آقا دوماد! به من ربطی نداره اگه قوه تفکر و تعقل شما درست کار نمی کنه، ولی به هر حال هزینه بدین، مشاوره دقیق تری به تون می دم. چپ چپی نگاهم می کند و در را محکم می بندد و می رود. میدانم که فردا آش وسط سفره است. علی و ریحانه عاقل و عاشق اند. عشق و عقل دوتایشان شد چلوکباب وسط سفره امشب ما. قرار است مطب بزنم . درآمدش حتما خوب خواهد شد. دشت اولش که خوشمزه است. ریحانه سرحال است و علی هم آرام تر از قبل. مامان برای علی و ریحانه توی یک بشقاب غذا می کشد و من یک قاشق می گذارم کنار بشقابشان. شانه ای بالا می اندازم و مشغول خوردن می شوم. بلند می شود و قاشق می آورد. - دارم برات. - آی آی. بعدها که مشاورلازم می شی... وچشمکی برایش می زنم. مامان سبزی را می گذارد کنار دستم. - دوستات امروز زنگ زدن. خبريه؟ لقمه ام را نصفه و نیمه جويده قورت می دهم. -اِ، کیا زنگ زدن ؟ سه نفر زنگ زدن، پیام هم برات دادن. نوشتم روی کاغذ تلفن. مگه شماره همراهتو ندارن؟... #بہ‌شیرینے‌ڪتاب📖 ✏️نویسنده: نرجس شکوریان فرد #ادامه‌دارد...⏰ 📔📕📗📘📙📓📔📕📗📘📙📓 #ڪپے_فقط_باذڪرآیدے_ڪانال👇🌱 ♡{ @shohaadaae_80 }♡

#رنج_مقدس🍀 #قسمت‌‌_هفتادوهشتم8⃣7⃣ - خاموش بود. من هم جا گذاشتم رفتم. خانم مقیمی رو بردم دکتر. -چیزی شده؟ - دو سه روز پیش افتاده بوده، بندۂ خدا به کسی نگفته، امروز دیگه اون تن دردش شدید شده بود که زنگ زد شما نبودی من بردمش دکتر. جا انداخت و بست. لقمه ای میخورم: - من اصلا دل و جرئت درست وحسابی ندارم. بنده خدا ناله میکرد. منکز کرده بودم پشت در و گوش هامو گرفته بودم. علی میخندد: - مثلا همراه مریض بودی. - پرستاره دید رنگم پریده . خودش گفت برو بیرون. صدات ميزَ... که صدای در می آید. بی اختیار همه ساکت می شویم حتی قاشق هایمان بین راه دهان و بشقاب می ماند. نگاهها می رود سمت در. نمی دانم که درفکرهمه این بود یا فقط من که در باز می شود، قامت پدر، رشید ترین قامتی است که حتی سرو هم در مقابلش قد خم می کند. می دوم سمتش و نمی دانم چگونه بغلش می کنم. به خودم که می آیم سفت در آغوشم گرفته و موهایم را نوازش میکند. عکس العملم پدر را شوکه و دیگران را از آغوشش محروم کرده است. کمی که آرام می شوم، سر مادر و ریحانه را جلو می آورد و میبوسد و بعد علی را در آغوش میگیرد و چند دقیقه ای دو مرد می مانند. سفره را که می بیند می گوید: - به به. چه ضیافتی هم برپاست. مادر زنم دوستم داره.. اعصابم تحریک شده و حال خوش و ناخوشم را نمی فهمم. اشتها هم ندارم. همه چشمان پر آب دارند، حتی علی. مثل همیشه دیرآمدن های بیخبری اش. دوباره دستی دور شانه ام می اندازد و می گوید: محبوب خونه چه طور؟ تعبیرش برایم شیرینی خاصی دارد. قاشقم را برمی دارد و مشغول خوردن میشود. بعد از جمع شدن سفره، دور هم مینشینیم. تازه سرم را بالا می آورم و نگاهی به صورتش میکنم. سبزه شده و لاغر.سفیدی موهایش هم انگار بیشتر توی چشم می آید. کمی که از اوضاع و احوال میگوید، انگار غم وغصه اش فوران می کند. میگوید: آنچه در اخبار می آید، یک صدم واقعیت است. شهید هم زیاد داریم از مجاهدان لبنانی و عراقی و افغانستانی تا همین بچه های داوطلب خودمان. غریب می جنگند و غریب شهید میشوند. و بعد ادامه میدهد که: ما داریم توی عراق و سوریه، از خودمان دفاع میکنیم. اگر صبر کنیم دشمن بیاید پشت مرز ما و آن وقت دفاع کنیم، هم عراق و سوریه از دست رفته است و هم تمام ایران و مردمش درگیر می شوند، مثل جنگ ایران و عراق. سرخوش از آمدن پدر هستم که سال ها دوست داشتم، سایه اش بالای سرم باشد ونبود. موقع خواب در اتاقم را نمیبندم. دارم دنبال همراهم می گردم که در چهارچوب در می ایستد. - ليلی جان! سربرمی گردانم و لبخندش را نوش می کنم. - فردا صبح هستی که؟ - بله هستم بابا. - پس تا فردا. ملاصدرا و خانمش زیر پنجره اتاق من نشسته اند و دارند صحبت می کنند. پنجره بسته است و نمیشنوم چه میگویند. برایش پیام میزنم: به وقت فکر نکنی ملاصدرا زن داشته و بساط میکرده زیر پنجرة من و با خانمش بغ بغومی کرده. صدای خنده ای که بلند میشود و بعد سنگ ریزه ای به شیشه می خورد. شیشه هم که بشکند، حاضر نیستم از زیرپتوبیرون بیایم. جواب پیامک را نمی دهد، اما از قطع شدن صداهای گنگ میفهمم تغییر موضع داده اند. به سعید پیام میزنم که: - دوتا داداش بودن یکی شون کور بوده، یکی شون کچل. اگه گفتی توکدومشونی ؟ جواب میدهد: - گزینه سه. تازه اشتباه هم نوشتی یه آبجی و داداش بودند، داداشه کور بود اسمشم مسعود بوده، آبجیه کچل بوده، اسمشم ليلا؛ امامن گزینه سوم هستم. از دست این مسعود، دیوونه دیوونه ام. - حالا که این طور شد، من هم نمیگویم از بابا چه خبری دارم... #بہ‌شیرینے‌ڪتاب📖 ✏️نویسنده: نرجس شکوریان فرد #ادامه‌دارد...⏰ 📔📕📗📘📙📓📔📕📗📘📙📓 #ڪپے_فقط_باذڪرآیدے_ڪانال👇🌱 ♡{ @shohaadaae_80 }♡

🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸

#تلنگر_روزانه🔎 دلش نمی اومد گنـ♨️ـاه کنه ... 📛اما ... باز هم گفت : این_بار_آخره‼️ مواظب " بار آخر"هایی باشیم که بار آخرتمان را سنگین میکند...⚠️ ♡| @shohaadaae_80 |♡

#حَدێٽ‌ڱࢪٵݦ🦋 امیرالمؤمنین علیه السلام: هيچ ثروتى چون عقل نیست، و هيچ فقرى چون نادانى نيست. هيچ ارثى چون ادب، و هيچ پشتيبانى چون مشورت نيست 🌐حکمت 54 نهج البلاغه ○| @shohaadaae_80 |○

#حرف_‌خوب💚 🎙حاج‌حسین‌یکتا : دنیا دنیایِ تیپ زدنھ🕶 فقط مہم اینھ کھ کی برایِ کی تیپ میزنھ !☝️🏻 ‌♡{ @shohaadaae_80 }♡

|👴🏻°.• • اینجوری برایِ نماز خوندن آمادھ بشید ! . یاد بگیریم :)🌿 • .@shohaadaae_80

#دۅݜنݕہ‌هٵێ‌حسێنێ✨ 😷بیماری خوب نیست ولی چه خوش است بیمار حسین(ع)♥️ بودن... ♡{ @shohaadaae_80 }♡

#رنج_مقدس🍀 #قسمت‌‌_هفتادونهم9⃣7⃣ - حالا که این طور شد، من هم نمیگویم از بابا چه خبری دارم. گوشی توی دستم زنگ میخورد و عکس مسعود با آن خنده قشنگش می افتد روی صفحه، آهسته می گویم: - سلام - ليلا! چه خبر؟ بابا زنگ زد؟ بچه داد نزن. اینجا خانواده زندگی می کنه و خوابیده. بعدم سلامت کو؟ - سلام. جون من لیلا بابا زنگ زد؟ دلم میسوزد و میگویم: - بابا امشب اومد. کمی مکث و بعد صدای: - ای خدا! جدی لیلا! بابا الآن خونه س؟ بی اختیار و با بغض می گویم: - آره دو ساعت پیش اومد. الآن هم خوابیده. سعید گوشی را می گیرد: - ليلا!راست و حسینی؟ بغضم باران می شود. مینشینم سرجایم: - راست و حسینی. - پس چرا گریه میکنی؟ - آخه اونایی که جنازه باباشون رو براشون بردن، الآن چه حالی دارن ؟ آخه چرا از اون طرف دنیا اسلحه و آدم میفرستند تا یک کشور ساکت و آروم رو این طور خراب و خونین کنن؟ سكوت دوطرفه... و گوشی را قطع میکنم و خاموش... هق هقم را خفه میکنم. مردم ایران و اطراف آن، همه مسلمان هایی که در آسایش میخوابند، یادی از آنها میکنند؟ یا تنها به این فکر هستند که اعتراض کنند چرا ما داریم آن جا هزینه میکنیم و فقیران خودمان چه؟ یاد جمله افسر اسرائیلی آمریکایی میافتم که در جواب این سؤال که شما تا کجا در ایران دخالت میکنید؟ گفته بود: «تا هرجایی که بتوانیم چکمه هایمان را در آن جا بگذاريم.» دنیا دار غفلت و فراموشی است. دوست ندارم خود خواه فراموشکار باشم. فراموش میکنم به بچه ها زنگ بزنم؛ چون در حصار مامان و بابا گیر افتاده ام. صورت قرمزم را خودم می بینم. کلید کرده اند روی این که این بنده خدا بیاید برای خواستگاری. بدون آنکه حرفی بزنم دارم توصیفات پدر را گوش می دهم و با انگشتانم بازی میکنم. انگشترم صد باری بیرون و توشده و از فشاردست من کج وكوله. مادر می گوید: - شما نبودی اینها چندبار زنگ زدند که بیان، اما من گفتم صبر کنن تا شما بیایی. - ليلاجان! اجازه بده بیان، بعد هرچی توبگی. باور کن اگر خودم باهاش زندگی نکرده بودم، اصرار نمی کردم. پدر سکوتم را که میبیند به مادر میگوید: - این سکوت نشانه رضايته. اگه زنگ زدن بگوبیان؛ اما بگودخترمون خودش با پسرتون حرفهاشو می گه وهرچی خودش تصمیم گرفت. سرم را بالا می آورم و میگویم: -بابا! نگاهم می کند. دوباره سرم را پایین می اندازم و این بار به ناخن هایم زل می زنم . - جانم؟ چه عجب حرف زدی! - من اصلا برام مدرک و پول و کارش مهم نیست. مکث می کنم و می گویم: ۔ اخلاقشه که خیلی مهمه. آدم عصبی مزاج و بدخلق و حساس که زندگی رو سخت می کنه نمی خوام. دوست ندارم همش بترسم و بلرزم که الآن چی میگه، چی بگم؟ میدونید منظورم چیه؟ پدر آرام می گوید: - آره بابا جون! من دسته گلم رودست هرکسی نمیدم. با این جوون چند هفته ای زندگی کردم. خانوادش رو میشناسم؛ اما باز هم خوبه که خودت نظر بدی. سکوت میکنم. حالم اصلا خوب نیست. تمام صبحانه دارد توی معده ام قل قل میکند. بلند میشوم و در سکوت آنها به اتاقم پناه میبرم. پنجره را باز میکنم تاحالم کمی بهتر شود. ذهنم درگیر تمام زندگی هایی است که دیده ام. حرف ها ودعواها، امیدها، دروغها، محبت ها و از اینکه مثل بچه ها ذوق مرگ بشوم که میخواهم حلقه و سرویس ولباس عروس و تالار و آرایشگاه و بعد از دو سه سال دنبال یک ذره محبت طرفم باشم و خودم حوصله حرف زدن با او را نداشته باشم، متنفرم. دنبال کسی می گردم که محبت بينمان مثل چشمه ای باشد که هیچ وقت خشک هم نشود مثل مادر و پدر. یاد گلبهار میافتم. زنگ میزنم به عطیه که پیامش از بقیه عجیب تر است: - «تا دیر نشده با گلبهار صحبت کن ...» بحث طلاق گلبهار است. توی ذهنم که جست وجو می کنم. یک سال هم از عقدش نگذشته است. - طلاق، طلاق... من خودم هنوز ازدواج نکرده ام چه برسد که بخواهم مشاوره طلاق بدهم؛ اما مادرم را پیشنهاد میدهم و قرار می گذارم برای فردا عصر... #بہ‌شیرینے‌ڪتاب📖 ✏️نویسنده: نرجس شکوریان فرد #ادامه‌دارد...⏰ 📔📕📗📘📙📓📔📕📗📘📙📓 #ڪپے_فقط_باذڪرآیدے_ڪانال👇🌱 ♡{ @shohaadaae_80 }♡

#رنج_مقدس🍀 #قسمت‌‌_هشتادم0⃣8⃣ برای مامان تعریف می کنم. متأسف می شود و خیلی راحت می گوید: -فردا عصر با خاله قرار دارم. نمی تونم کنسل هم بکنم. می مانم در گِل...عطیه با گلبهار می آیند و مقابل هم می نشینیم.دیشب تا حالا تمام سعی خودم را کرده ام تا مشاوره های پدر بزرگ و مادربزرگ خدا بیامرز را به یاد بیاورم. گلبهار به تنها کسی که نمی خورد، دختر عقد بسته ی در حال طلاق است. پیش خودم فکر می کنم که نکند بچه ها بزرگ نمایی کرده اند والا که ظاهرا همه چیز مرتب است. آرایش کرده و موهایش را هم رنگ جدید زده است. لباسش با کیف و کفش یک دست است. -لیلا جون! مردها خیلی نامردند. وقتی به هوسشون رسیدن هر غلط دیگه ای می کنن و می گن زن ها گیر می دن... فکر می کنم الان دقیقا چه کسی اشتباه کرده است. مرد گلبهار یا خود گلبهار؟ -مگه تحقیق نکرده بودی؟ نه می خواستم همراهی کنم و نه می توانستم با لحن غصه دارش همدلی نکنم. -چرا بابا یه سال با هم دوست بودیم. اصلا توی یه اداره هم مشغولیم. می دیدم که خیلی هم راست و درست نیست، اما خاک بر سرم. خر شدم. عاشقش شدم. فرق بین عشق و هوس را نمی داند. خیلی بی خیال می گوید: -طلاق را گذاشته اند برای همین موقع ها دیگه. -گلبهار جون، مگه تلویزیونه که قدیمی شو بذاری کنار یه ال ای دی بخری؟ -راحت که نیست لیلا!اما واقعا زندگی با همچین مردایی سخته. باید اساسی تر حرف بزنم. این عطیه هم که فقط دارد پوست سیب و پرتقال می کند و سلیقه چیدمانی اش را نشان می دهد. -حالا عیبش چیه؟ -اوه نگو که شعور زندگی نداره -یعنی هیچی خوبی نداره؟اصلا چهار تا خوبی هاشو بگو. -چی بگم؟ دروغ که نمیشه بگی. خوبی داره. چه می دونم. مهربونه. خیلی محبت می کنه؛ اما مثل گداها می مونه. همه اش هم می گه فقط به من محبت کن.شب خسته و کوفته بر می گردم خونه آن قد شعور نداره که خسته ام. توی دلم می خندم. قبلا مردها می گفتند شب خسته و کوفته می روم خانه. حالا این دقیقا شده ادبیات زن ها. با چه حالتی هم می گویند! دستم را می کشم روی سرم ببینم شاخ درآورده ام یا نه؟ واقعا این توقع بی شعورانه آی است که مردی بخواهد همسرش به او محبت کند؟ -گلبهار تو به پول احتیاج داری؟یعنی منظورم اینه که اگه نری سرکار زندگیت فَشَل می شه؟ کمی مکث می کند. عطیه انگار با -این سؤالم عصبی شده است. با حرص خاصی پوست میوه ها را تکه تکه می کند. -نه. بابام همیشه بهم پول می ده. کارو محض بی کار نبودن دوست دارم. راستش حقوقی رو که می گیرم همش باهاش خرت و پرت می خرم. نباشه می میرم، ولی این همه درس نخواندن که بشینم توی خونه. این استدلال های دوستانم مرا کشته است؛ یعنی یک نفرشان نبود که یک بار بگوید که کار کردن ضرورتی برای آینده ی کشور دارد. کارهایی که یک مرد هم می تواند انجام بدهد و آن وقت نیازی نیست هر سال آمار بیکاران جامعه را بدهند. از صداقت گلبهار خوشم‌می آید. حداقل اقرار می کند که بی هدف سرکار می رود...این ویژگی خوب است که اگر بتوانم درست از آن استفاده کنم، نی شود از خر شیطان پیاده اش کرد: -خب چه فرقی می کنه. کار کاره دیگه. چه کار خونه، چه کار کامپیوتری. هر دو تاش باید زحمت بکشی. -وا! لیلا! اون حقوق داره. -تو که می گی پولش فقط خرح اضافه می شه! یعنی نیاز نداری. تازه وقتی پول می آد دستت، ذهنت درگیر می شه که کجا خرجش کنی؟حیف نیست به خاطرش یه آینده رو خراب کنی؟ -خب چه کار کنم الان جامعه این رو می پسنده؟! -شاید جامعه داره اشتباه می کنه. آرامش مهم تره یا حرف مردم؟ -آره به خدا! یه روز که سر کار نمی رم توی خونه آن قدر آرومم که دوست ندارم اون روز تموم بشه. هر دو تاش یه جوریه. رفتنش یه جوریه، نرفتنش هم می شه بی کاری. حوصله آدم سر می ره. -کی گفته بی کار باش. این همه کار که می شه تو خونه انجام داد. هم آرامش داری، هم مشغولی، هم زندگیت رو از دست نمی دی. -آخه دوستام چیز دیگه می گن. من و گلبهار از صدای کوبیده شدن چاقو به ظرف از جا می پرم. منفجر شد. عطیه را می گویم. -دوستات کیان؟همونایی که دارند طلاق می گیرند؟به نظرت اونا دلسوزن یا می خوان یکی مثل خودشون پیدا کنند تا بشینن ساعت ها حرف مفت بزنند.خودشون رو به نفهمی بزنن و حق جلوه بدن؟برای چی زندگی که با محبت شروع کردی به خاطر حرف چهار تا عوضی دیگه که معلوم نیست دلسوزتن داری می پاشونی؟خسرو که بد نمی که. نمی خواد بری سر کار. به هر دلیلی. همکاری مردت،خستگی های زیادش. بی شعور دوستت داره. ادبیات دهکده ی جهانی من را کشته است. گلبهار هم عصبی جواب می دهد. -خودشم با چند تا خانم همکاره. دیدم که بدش هم نمی آد... #بہ‌شیرینے‌ڪتاب📖 ✏️نویسنده: نرجس شکوریان فرد #ادامه‌دارد...⏰ 📔📕📗📘📙📓📔📕📗📘📙📓 #ڪپے_فقط_باذڪرآیدے_ڪانال👇🌱 ♡{ @shohaadaae_80 }♡

🌸بسم الله الرحمن الرحیم🌸

#تلنــگر_روزانه🔎 🧔🏻از بزرگمردی پرسیدم : بهترین چیزی که میشه از دنیا برداشت چیه⁉️ کمی فکر کرد و گفت : دست ؛ با تعجب گفتم :چی؟ دست ؟!!✋🏻 گفت بله ، اگر از دنیا دست برداریم کار بزرگی انجام دادیم که کوچکترین پاداشش رضوان خداوند است✨ #التماس‌تفکر🤔 ‌□{ @shohaadaae_80 }□

#ٵݪسݪٵݦ‌عݪێڪ‌ێٵ‌ݜݦس‌ٵݪݜݦۅس💚 در حریم رضوی دعاگوی شما همراهان کانال هستم🦋 🕰۱۱:۱۱ به وقت مشهد #خٍاِدٌمٌ‌َنْوّشٍتَ✍🏻

السلام علیکم یاجعفربن محمدالصادق(ع)