eitaa logo
دوران کودکی
1.6هزار دنبال‌کننده
269 عکس
45 ویدیو
0 فایل
یادش به خیر ... نقش خاطرات من و تو امضاء: علی میری با احترام، کانال، تبلیغات ندارد🌸🌹
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
خدا رو شاکرم که این توفیق رو به من داد که کتاب زیارت‌نامه کودکان در حرم مطهر علی‌بن موسی‌الرضا (علیه‌السلام) رو تصویرسازی کنم. به همه عوامل اجرای این پروژه خدا قوت می‌گم و توفیق خدمات بیشتر آرزو می‌کنم @alimiriart عکس ها و داستان های بیشتر 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1049624617Cb56a7be9f6
آسمانی که انگار با نور قرمزی روشن شده بود. دانه‌های برف که آرام و بی‌صدا می‌باریدند و وقتی از جلوی نور پنجره کوچک همسایه عبور می‌کردند، انگار شور بیشتری پیدا می‌کردند، درختها و باغچه حیاط با یکرنگی خاصی بی‌خیال مرزها شده و با هم قاطی شده بودند. ماشینهای پارک شده توی کوچه میزبانهای مهربانتری برای برف‌ها بودند و وقتی هنوز همه جا فقط خیس شده بود، شیشه و سقف اونها سفید شده بود و ساعاتی بعد کاملا زیر لحاف ضخیم برف خوابیده بودند. اتاق روشنتر از شب‌های دیگه و همینطور شور و شوق فردای برفی و سفید، مانع خوابیدنم می‌شد، کنار پنجره می‌نشستم و نگاهم با دانه‌های برف بازی می‌کرد. شبهای برفی از زیباترین و ناب‌ترین لذت‌های زندگی من بود و اگر برفی باشه که بباره هنوز هم غرق لذت کودکانه می‌شم. @alimiriart عکس ها و داستان های بیشتر 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1049624617Cb56a7be9f6
گاهی میون فشار طاقت‌فرسای پارو زدن، یاد دوران کودکی میفتم که با کمترین امکانات راضی و خوشحال بودیم. با یه صفحه کاغذ که خودمون مدرج کرده بودیم و چندتا دونه نخود لوبیا یا دکمه رنگی بازی میکردیم و همین «نبودها» و «کمبودها» باعث خلاقیت و رضایت بیشتر و بیشتر ما می‌شد. همون زمانی که دنبال خوشبختی بودیم، نه توهم رفاه @alimiriart عکس ها و داستان های بیشتر 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1049624617Cb56a7be9f6
دوران کودکی
گاهی میون فشار طاقت‌فرسای پارو زدن، یاد دوران کودکی میفتم که با کمترین امکانات راضی و خوشحال بودیم.
یک زمانی بود که می‌شد آدمها رو گرفت، اونها رو توی زیرزمین کشتی به زنجیر کشید و مجبور کرد که روزها و روزها پارو بزنند تا افراد صاحب قدرت طبقه مجلل کشتی به مقصدشون برسند. ولی به تدریج این کار سخت‌تر و سخت‌تر شد و حرکت کشتی تجمل و اشرافیت با تهدید جدی مواجه شد. این بود که نقشه جدیدی کشیده شد. تعدادی زن و مرد خوشگل و خوشتیپ، با لباس‌های رنگارنگ و زیبا از کشتی پا به خشکی گذاشتند و ظاهرا بی‌توجه به مردم شروع کردند به گفتن و خندیدن. توجه مردم جلب زرق و برق لباسها و شادی تازه واردین شد و زمزمه پیچید که اینا کی‌ان؟ چه خوشگل و چقدر ترگل ورگلن!! بعد از زمان کوتاهی یکی از این خانمها با قر و قمیش به یکی از آقایون گفت: ای مرد خوشبخت عزیزم... چگونه گشت که ما بدینسان خوشبخت شدیم؟ و مرد هم در پاسخ قربان صدقه‌ای رفت و گفت: دلبر دلربای من، تو خود نیک میدانی که این خوشبختی حاصل آن کشتی است که به سمت مقصد رفاه شناور است. و همزمان به کشتی پهلو گرفته در ساحل اشاره کرد. مردم اولش یواش یواش و سوت زنان و یه ذره بعدش با عجله و خشتک پران به سمت کشتی لاکجری و درخشان هجوم بردند! اونجا هم چند خانم و آقا با لبخند مردم رو به سمت پایین‌ترین طبقه کشتی، که اینبار با انواع تزیینات زیباسازی شده بود راهنمایی کردند و مسافران جدید رو متقاعد کردند که برای رهایی از زندگی پر از زحمت و محنت قبلی و رسیدن به خوشبختی و لذت، تا می‌تونید بیشتر پارو بزنید... فکر میکنم بقیه‌ی داستان احتیاج به گفتن نداره همسفر عزیز... سالهاست که من و تو برای رهایی از سختی و به امید آسایش مطلق، به بردگی سیستمی درامدیم که روز بروز غنی‌تر و فربه‌تر میشه. حالا میفهمیم که «سختی»، بخش غیر قابل حذفی از زندگی بود و ما بجای انتخاب یک سختی صحیح و موثر، به سمت یک سختی پوچ فرار کردیم.
دوره بچگی ما، آدامس‌ها نقش بسیار گسترده‌ای در زندگی ما داشتند! خودشون، مزه‌های جورواجورشون (که نمیدونم چرا اون موقع انقدر خوشمزه‌تر بود!)، عکسهایی که از داخل بعضیاشون درمیومد و وسیله بازی و سرگرمی ما بود، و حتی کاغذش که به هم می‌چسبوندیم و باهاش دفترامونو جلد میکردیم. آدامس‌های مهربون!! دلم براتون تنگ شده!! ‌ ‌ @alimiriart عکس ها و داستان های بیشتر 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1049624617Cb56a7be9f6
🌸قبل از هر چیز جشن نیمه شعبان، تولد امام زمان مهربان رو به همه تبریک می‌گم.🌸 دوستان همشهری همسن و سال من، حتما یادشون میاد که سالها پیش در مشهد، خیابان تهران (خیابان امام رضای فعلی) محدوده چهارراه دانش، ایام نیمه شعبان، با داربست تاق بزرگی به عرض خیابون سر هم می‌کردن و داخلشو پر از برگهای سبز می‌کردن و دور و اطرافش ریسه و‌گل می‌بستن. اون بالا قله‌ی تاق هم یک سازه کروی به شکل کره زمین بود که یک دست یک پرچم سبزو‌ به بالای کره فرو کرده بود. مهتابی‌هایی هم به شکل ۸ وسط خیابون میچیدند که به سازه مهتابی‌های گردون سبز و سفید ختم میشد و در اون زمان زیبایی خاصی داشت. کنار همه اینها بساط پذیرایی با شیرینی از رهگذران هم به پا بود و مردم یک شور و حال خاصی داشتند. زیبایی همه اینها وقتی کامل میشد که پشت به قبله به این سازه‌ها نگاه میکردی و در وسطش، در نقطه افق، حرم زیبای علی‌بن موسی الرضا (علیه‌السلام) رو غرق در نور میدیدی. سلامی میدادی و ولادت فرزندشون، منجی جهان، حضرت مهدی رو بهشون تبریک می‌گفتی و برای فرجشون دعا می‌کردی.‌ ‌ الهی به حق همه دلهای امیدوار و منتظر، به حق این شب عزیز، و به حق غربت امام زمانمون، ظهور ایشون رو هر چه زودتر محقق بفرما. @alimiriart عکس ها و داستان های بیشتر 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1049624617Cb56a7be9f6
حدود ده دوازده ساله بودم که توی دستم یه غده درومده بود. دوا درمون دارویی تاثیری نداشت و دکتر برام نوبت جراحی گذاشته بود. روز مقرر با کلی ترس و اضطراب راهی بیمارستان شدیم. دم در ورودی بیمارستان یه مامور با لباس نظامی (یادم نیست سرباز بود یا کادری) جلوی ما رو گرفت و به دلیل این که آستین لباسم کوتاه بود اجازه ورود نداد! بله... ورود مردان با لباس آستین کوتاه و خانم‌ها بدون چادر ممنوع بود. هر چی اصرار کردیم و گفتیم قرار جراحی داریم و باید بریم، اجازه نداد. چاره‌ای نبود... داشتیم فکر می‌کردیم که چه کنیم که یک آقای افغان که اونجا بود، کتش رو درآورد و تنم کرد. ریخت و قیافه‌ی مضحکی پیدا کرده بودم و از موقعیتی که به وجود آمده بود عصبانی و دلخور بودم. آقای صاحب کت به مأمور گفت الان دیگه دستاش دیده نمیشه میتونه بره؟ و مامور هم چه کار می‌تونست بکنه؟! رفتم داخل، منو به اتاقی راهنمایی کردن که تمام لباسهامو درآوردم و یک لباس یک تیکه سبز پوشیدم. دکتری با لباس سبز آستین کوتاه وارد اتاق عمل شد و به خانم دستیارش که اون هم لباس سبز پوشیده بود و از گردن به بالا جز کلاه جراحی حاجب دیگری نداشت چیزهایی گفت و اومدن سراغ دست من! اون روز اون غده اضافی و مزاحم رو از دستم درآوردند و مدتی بعد هم خوب شد و جز رد ناچیزی از بخیه، اثری باقی نموند. ولی روی پیکره جامعه‌ای که اون روزها رو دیده، هنوز زخمهای این سخت‌گیری‌ها و اشتباهات پرهزینه دهه ۶۰ باقی مونده. زخم‌های حاصل تعصبات، کج فهمی‌ها، سانسورها، بدرفتاریها، عقاید و مکاتب خودساخته و بی‌مبنا از جمله تحمیل دین به مردم و فرستادن زوری همه به بهشت!! @alimiriart
پدربزرگ مادربزرگ‌ها معنی زندگی رو بهتر می‌فهمن. هیجانات و تندروی‏ها رو پشت سر گذاشتن و می‌فهمن چی مهمه و چی مهم نیست. می‌فهمن برای چه چیزهایی باید از جون مایه گذاشت و چه چیزهایی رو باید رها کرد و گذشت. تا وقتی جوونیم با ضرباهنگ تند زندگی میدویم و انگار می‌خوایم با عجله همه چیزو به دست بیاریم. آرزوهای دور و دراز داریم و خوشبختی و رضایت رو توی رسیدن به اونها میبینیم. غم و شادیا، ترس و آرامش‌ها و بقیه احساسات مثل هوای بهاری می‌مونن و تند تند تغییر می‌کنن. بیشتر توجهمون به بیرونه تا به خودمون... ولی بیشتر پدربزرگ مادربزرگ‏ها به یک سکون و تعادلی رسیدن که جز با تجربه به دست نمیاد، برای اون‏ها خوشبختی نشستن زیر سایه درخت، کنار یک عزیز و خوردن یک چای یا یه پَر میوه‏‌س... به آهستگی... با آرامش... با صفا... @alimiriart عکس ها و داستان های بیشتر 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1049624617Cb56a7be9f6
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
اینم تایم لپس کار پست قبلی دعای سحر: آقای عباس صالحی @alimiriart عکس ها و داستان های بیشتر 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/1049624617Cb56a7be9f6
جانا تو بیا رونق این کلبهٔ ما باش ... ❤️❤️❤️ @alimiriart https://eitaa.com/joinchat/1049624617Cb56a7be9f6