توصیه حاج محمود کریمی به حمایت از مقاومت مردم مظلوم و مقتدر غزه و کمک نقدی به آن‌ها در مراسم مناجات‌خوانی حرم مطهر رضوی(ع) در تاریخ ۲۷اسفند ماه: "حداقل یک/سی‌ام ماه رمضون‌تون رو افطار رو.. ببینین هزینه‌اش چقدر می‌شه.. پرداخت کنین و بهشون می‌رسه.. به کوری چشم دشمنان اسلام..."

بسم الله الرحمن الرحیم إنَّ اللهَ یُدافِعُ عَنِ الّذینَ آمَنوا بنده در این سالهای متمادی، از استاد معظم حاج آقای صدیقی، جز سلامت نفس، ندیدنِ خود، تلاش برای خدمت، تقوا، نیت خالص، عدم رغبت به دنیا و مناصب آن وتولی وتبری خالصانه، چیزی ندیده‌ام. و تا روشن شدن کامل موضوع اخیر، دوستان اهل بیت علیهم السلام را درباره قضاوت بدون علم درباره این مرد ربانی، بی‌هوا و روضه‌خوان سیدالشهداء علیه السلام دعوت به احتیاط می‌کنم. البته بنده از جزئیات، درباره خطای فرد یا افراد دیگر مرتبط با پرونده که سرمایه‌ی آبروی ایشان را به خطر انداختند، اطلاعی ندارم و امیدوارم با تشکیل فوری دادگاه و تسریع در روند دادرسی، حقیقت روشن شود. خدایا تو شاهدی از این که کار به جایی رسیده است که روسیاه بیچاره‌ای مثل من بخواهد از ایشان دفاع کند، شرمسارم و نیک میدانم که به واسطه نوشتن این متن، ممکن است خود نیز در معرض اتهام و ناسزا قرار بگیرم. والله العالم حامد کاشانی

دست نوشته شهروند آمریکایی: 《دنیا فکر میکند که غزه توسط اسرائیل اشغال شده بلکه حقیقت آن است که کل دنیا توسط اسرائیل اشغال شده به غیر از غزه》 #غزه #آمریکا #جهان @Esrar3

💢چرا برای غزه کم تحرکــیم؟💢 🔹تصمیم گرفتم اولین و دومین یادداشت امسال رو برای غزّه بنویسم و نه حتی برای شعار سال! 🔹بعد از یادداشت «غزه؛ و البته هزاران مناسبت تقویمی و موسمی جور و واجور!!» که در آن به نقد رفتار فرهنگی دوستان حزب‌اللهی‌مان پرداخته بودم، برخی از دوستان گفتند که مردم ایران حاضر به همراهی با مردم غزه نیستند و افکار عمومی ما کشش طرح مسئله کمک به غزه را ندارد! 🔹بگذارید همین ابتدا نظر خودم را عرض کنم. این تحلیل از مردم ایران از اساس یک تحلیل غلط، انحرافی و تقلیل گرایانه است. مردم ایران همواره در طول قرنها جزو عدالت‌طلب‌ترین ملتها بوده‌اند و برای رسیدن به آن، هزینه‌های هنگفت داده‌اند. چطور می‌شود که چنین ملتی که حتی مخالفین حکومتش هم برای همراه کردن مردم ناچارند که بر روی عدالت‌طلبی دست بگذارند و حجاب قانونی را مصداق ظلم نشان دهند تا بتوانند جوانان و نوجوانان را برای مقابله با حکومت به خیابانها بکشانند، به یکباره چنان تحولی پیدا می‌کند که نسبت به یکی از بزرگترین جنایت‌ها و نسل‌کشی‌های آشکار تاریخ معاصر کرخت و سرد شوند؟! این تحلیل غلط اندر غلط است ... 🔹ریشه عدم تحرک کنونی مردم ایران را باید در جایی دیگر دنبال کرد؛ اولین ریشه‌ی این بی تحرکی در فراگیر شدن این تلقی است که «الان کمک به غزه یک کار تخصصی و نظامی است که مردم عادی نمی‌توانند نقشی در آن داشته باشند»؛ دومین ریشه این بی عملی را باید در این تلقی دنبال کرد که «راهپیمایی‌های کلیشه‌ای دردی از مردم غزه دوا نمی‌کند و اقتضائات بیرونی و میدانی به حدی قدرتمند است که این راهپیمایی‌های داخلی، تأثیری بر روی تصمیم گیری مسئولین سیاسی و نظامی کشور در مواجهه با مسئله غزه نمی‌گذارد.» 🔹حاصل جمع این دو تلقی این است که مردم ایران علیرغم تأسف و تأثری که از جنایتهای بی حد و مرز اسرائیل دارند و احیانا اشکی که شبها پای اخبار کودک‌کشی‌ها و زجرکشیدن‌های مردم غزه می‌ریزند، راهی را برای کمک در جلوی خود باز نمی‌بینند و ناگزیر برای فرار از فشار روحی آن، خود را به بی‌خیالی می‌زنند. خیلی فرق است که کسی بی‌خیال مسئله‌ای باشد و کسی از روی ناچاری و بن بست عملی و قاعدتاً برای فرار از فشار شکننده‌ی روحی مسئله‌ای، خود را به بی‌خیالی بزند؛ حال اکثر مردم ایران، حال دومی است. 🔹از اینرو، راه برافروخته نگه داشتن ابر مسئله‌ای به نام فلسطین در جان و فکر و رفتار مردم ایران، پخش عکس‌های جنایت‌های شنیع اسرائیل و نسل‌کشی‌ها و کودک‌کشی‌ها و رنج‌ها و زجرهای فلسطینیان نیست، بلکه راه اصلی «بازآفرینی فناوریهای اجتماعی استحصال اراده جمعی مردم ایران در راستای حضور واقعی در واقعه فلسطین» می‌باشد. ‌🔹خلاصه اینکه: ➖ امروز مشکل مردم ایران «نبود تحریک» نیست، بلکه مشکل، «فقدان بستر تحرک» است. ➖ امروز مشکل مردم ایران «ندانستن ظلم اسرائیلیان» نیست، بلکه مشکل، «نداشتن راهی برای حضور و تأثیر واقعی» است. ➖امروز مشکل مردم ایران «نخواستن کمک به غزه» نیست، بلکه مشکل، «تصور ناتوانی از کمک کردن» است. 🔹گسست زبانی با منطقه و جهان، بیرون بودن از مناسبات عربی و ترکی، بیگانگی با اقتضائات جامعه اهل تسنن، فشل بودن سامانه خبر در کشور و البته انسداد ذهنی خواص شتاب‌دهنده‌، همه و همه دست به هم داده‌اند تا فناوری‌هایی زنده‌ی چند دهه‌ی گذشته‌ی جامعه‌ی انقلابی ایران یعنی #راهپیمایی به امری صرفا داخلی و کلیشه‌ای تنزل یابد و تخلیه معنایی شود ... اگر راهی برای تحرک مردم ایران هست که حتما هست، آن را باید در بسترسازی کنش عمومی، از طریق احیاء فناوری‌های اجتماعی با سابقه و یا خلق فناوری‌های اجتماعی جدید جستجو کرد ... 🔹در یادداشت بعدی توضیح خواهم داد که در ماجرای کم نظیر غزه چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم؛ ان شاء الله .... #عقلانیت_انقلابی #غزه #عدالت‌طلبی #راهپیمایی #فناوری‌های_اجتماعی https://eitaa.com/alimohammadi1389/1671

💢 با غزه چه می‌توان کرد؟💢 صفحه1 از 2 🔹عنوان را «با غزه چه می‌توان کرد؟» گذاشتم نه «برای غزه چه می‌توان کرد؟» واقعیت این است که امروز غزه، بیش از اینکه کمک بخواهد، دستگیر همه جهان شده است. دست نوشته شهروند آمریکایی را باید جدی گرفت که بر روی کاغذی نوشته بود: «دنیا فکر می‌کند که غزه توسط اسرائیل اشغال شده، بلکه حقیقت آن است که کل دنیا توسط اسرائیل اشغال شده به غیر از غزه». ما با اتفاق غزه فرصتی داریم تا دوباره به خود بیاندیشیم. خود را مرور کنیم و به افق‌هایی که قبلاً چشم دوخته بودیم، نگاهی دوباره کنیم. مسیر طی شده خود را مرور کنیم و در میانه‌ی آینده و گذشته، امروز خود را خودآگاهانه بازخوانی و بازآفرینی کنیم. ما امروز به شدت نیازمند بازخوانی و بازآفرینی فناوری‌های اجتماعی خود هستیم. این امر حیاتی البته توضیحش کار بسیار سختی است و از عهده کوچکی چون من بر نمی‌آید. اما به قدر ناچیز خود تلاش می‌کنم دو نمونه «کمک کردن مالی به غزه» و «دعای برای خلاصی مردم غزه» را در قالب بازآفرینی فناوریهای اجتماعی‌مان توضیح دهم: 1️⃣ نمونه اول: غزه به شدت نیازمند کمکهای مالی است. هر مقدار کمک مالی به مردم غزه، می‌تواند حیاتی و نجات‌دهنده باشد. این کمک‌ها تبدیل به کالا می‌شود و از طریق کاروان‌های بشر دوستانه وارد غزه می‌شود و یا اینکه به صورت ارز (عمدتا پول مصر) وارد غزه می‌شود. الان به علت قحطی قیمت اجناس در غزه بسیار بالاست و تعداد قابل توجهی از ساکنان آن توان خرید حداقلها را هم ندارند. راه اندازی کمپین‌های جمع آوری کمک‌های مالی در حال حاضر ضروری است. ولی مشکل اصلی این این کمک‌ها که کم هم نیستند، این است که تولید ارزش جمعی اجتماعی نمی‌کند. بنا به وظیفه انسانی، هر فردی پولی را به حسابی می‌ریزد و عمدتا‌ً این حساب‌ها در نهایت در یک نقطه تجمیع می‌شود و به شکلی به دست مردم غزه می‌رسد، ولی مشکل اینجاست که این کمک‌ها هویت جمعی ما را به اندازه لازم تقویت نمی‌کند و بهتر بگویم، اساسا‌ً مبتنی بر هویت جمعی ما این کمک‌ها شکل نمی‌گیرد. خیلی فرق است بین این نحوه کمکی که الان انجام می شود با زمانی که در مساجد یک محله یا شهر یا استان و یا حتی در سراسر کشور اعلام بشود که همزمان با میلاد مبارک کریم اهل بیت علیهم السلام یا مثلا روز هیجدهم ماه مبارک رمضان، مردم ایران روزه خود را با چای و خرما باز خواهند کرد و به جای آن، با هزینه‌های افطار خود، مردم در رنج ولی با شرافت مردم غزه را میهمان افطاری خود خواهند کرد. برای این کار، در هر مسجدی معتمد محله، مسئول جمع‌آوری کمک‌ها و واریز آن به حساب دفتر مقام معظم رهبری می‌شد. دعوت به سهیم شدن در رنج گرسنگی مردم غزه و در عین حال، میزبانی از آنها، آن اتفاقی است که می‌تواند کمک مالی به مردم غزه را که امروزه به صورت ساده و جدا جدا صورت می پذیرد را تبدیل به یک تحرک و کنش اجتماعی زنده و معنابخش کند. این کار می‌تواند حتی بعد از ماه مبارک رمضان، هفته‌ای یکبار تا برگشت آرامش نسبی به مردم غزه تکرار شود. این کار می‌توان علاوه بر تقویت وحدت ملی و انسجام اجتماعی، به علت برکاتی که در کمک به مظلوم و ایتام، خدای متعال مقرر کرده، موجب احیاء هر چه بیشتر ذائقه معنوی ملت ایران شود. ادامه دارد...👇 https://eitaa.com/alimohammadi1389/1675 لینک قسمت دوم: https://eitaa.com/alimohammadi1389/1677