eitaa logo
اشعار حسینی و آموزش مداحی
5.1هزار دنبال‌کننده
283 عکس
179 ویدیو
37 فایل
کانال اشعار حسینی این کانال زیر مجموعه کانال مقتل ضامن اشک است. اشعار بر اساس مطالب مقتل است. http://eitaa.com/joinchat/1055588373C0c7969e8af آی دی برای ارسال اشعار @Yaghoubian آی دی استاد @m_h_tabemanesh آی دی تبادل @purbakhsh
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله الرحمن الرحیم در زیرِ آفتاب ببین سوختی رُباب خیره مَشو به آب ببین سوختی رُباب شرمنده‌ام کنارِ تو از رویِ مادرم شرمنده‌ات شدیم عروسِ برادرم خود را کمر خمیده بر این راه میکِشی مویت سفید شد چقدر آه میکِشی دیدی به رویِ نیزه علی تاب می‌خورَد گفتی که نیزه‌دار چه بَد آب می‌خورَد هنگام استراحتِ این نیزه دارها آرام میروی سویِ آن نیزه بارها در زیر آفتاب ببین سوختی رُباب یک لحظه هم بخواب ببین سوختی رُباب تاول زده است رویِ تو ای خاک بر سرم شرمنده‌ات شُدیم عروسِ برادرم خار است خارِ غربت صحرا به دامنت هِی تا مَکُن لباسِ علی را به دامنت پلکت که ریخت گریه به پیراهنش مَکُن در خاطرت لباس علی را تنش مکن در خواب ناله‌ات : گل دامان من کجاست از خواب می‌پَری که علی جان من کجاست یک جرعه آب تکه‌ی نانی عروس ما پیرم مکن هنوز جوانی عروسِ ما نجوا مکن خزانزده‌ام غنچه‌ام کجاست من تازه مادرم چه کنم بچه‌ام کجاست بر رویِ نیزه رویِ علی را نشان نده در بین شانه مویِ علی را نشان نده شد خانه‌ام خراب بُرو سوختی رُباب از زیرِ آفتاب بُرو سوختی رُباب (حسن لطفی) .
. پای این سفره به پایت چقدر افتادیم ما از آن روز که در بند توأیم آزادیم ما همه گوشه‌نشینانِ خرابات توأیم از غمت خانه خرابیم، ولی آبادیم ما محال است که از عشق تو دلسرد شویم ما ندیدیم تو را، باز به تو دل دادیم از تو جز خوبیِ بسیار ندیدیم حسین خودمانیم ولی ما که پُر از ایرادیم! ارث اجدادیِ ما نوکریِ این خانه‌ست تا ابد جیره‌خورِ خیرِ همان اجدادیم یادی از ما بکنی یا نکنی، حرفی نیست ما به این نوکرِ دربارِ توبودن شادیم پُشت ما که همه‌جوره به تو گرم است حسین ما بدهکار شما در همه‌ی ابعادیم جز همین اشک نداریم برایت چیزی با همین گریه به غم‌های تو، از عُبّادیم به خدا نام تو هم دیده‌ی ما را تَر کرد مادرت خواست که در گریه به تو استادیم تا ابد گریه‌ی آرام حرام است به ما سالیانی‌ست که در روضه پُر از فریادیم :: آب خوردیم به یاد جگر سوخته‌ات یادِ خشکیِ لبِ اصغرِ تو افتادیم حرمله خیر نبیند که تو را حیران کرد بیش از آن تیر و کمان، دلخور از آن صیادیم... ✍ .
. کودک گلپوش ای گل زیبا بهشتی روی من غنچه ی نشکفته ی مینوی من کودک گلپوش عاشورائیان اصغر من مونس ودلجوی من من گلم تو بلبل خاموش من بلبلی که سرنهد بردوش من ای لبت سرچشمه ی آب حیات ای که گشتی اُسوه ی صبروثبات تا قیام روز رستاخیز هست ازلبان تو خجل آب فرات تشنه ای امّا زآب سلسبیل شاهد ایثار تو شد جبرئیل غنچه ی من روح وریحانم تویی یاور وهم عهدو پیمانم تویی گرتورا باخودبه میدان می برم آخرین سرباز میدانم تویی خون تو اعجاز عاشورا بود آبروی مکتب زهرا بود ای پرستوی به خون غلطیده ام من تو را گرم عبادت دیده ام تاکه دامان افق گلگون شود برفلک خون تو را پاشیده ام گرزخونت خاک صحرا گل شود برسر عالم بلا نازل شود تا شدی پرپر گل بستان من غرق برگ غنچه شد دامان من شمع سان آتش گرفتم سوختم خنده ی تو زد شرر برجان من با نگه با من تکلم می کنی ازچه بر رویم تبسّم می کنی تا شدی خاموش شمع روشنم سوخت درآتش تمام گلشنم باز شد چشمان بی تابت ولی دست وپا کمتربزن دردامنم جان فدای چهره ی گلگون تو دامنم رنگین شده ازخون تو دانی ازچه آه حسرت می کشم یا که دراین غم مشقت می کشم جسم تو به روی دستم مانده است از رباب اکنون خجالت می کشم شرم می ریزد زچشمان ترم ورنه جسمت را به خیمه می برم صبرکن ای کودک پرشور وحال ای که شددل ها زداغت پُرملال سُم اسبان در زمین کربلا تاکه قرآن را نسازد پایمال من به دست خویشتن خاکت کنم درزمین پنهان تن پاکت کنم شاهد مظلومی من اصغرم داغ تو برده توان از پیکرم گرجدا گردیده ای ازمادرت می شوی مهمان زهرا مادرم درجزا جلوه نمائی کنی خود حمایت از «وفایی» می کنی ✍ .
. بيا گلم كه گلستان گلاب مي خواهد شتاب كن كه شهادت شتاب می خواهد براي رفتن ميدان درنگ جايز نيست امير، عاشق پادرركاب می خواهد توآخرين گل باغی بيا گل سُرخم كه رنگ سُرخ زتوانقلاب می خواهد تورا برای چنين روز پروريده،مگر تورا برای دل خودرباب می خواهد؟ هنوز ديده ی ترديد سوی مادارند كه گفته است كه اين غنچه آب ميخواهد؟ نظركنندببينند كزگلوگا هت فلك براي ابد آفتاب می خواهد دراين بهارشهادت دراين عطش آباد خدا توراگل من كامياب می خواهد قسم به سرخی لبخندتو،امام غريب مگركه سرخ ترازاين جواب می خواهد؟ ✍ .
. عمرم گذشت اما بدرد تو نخوردم شرمنده‌ام آقا بدرد تو نخوردم تو فکر من بودى ولیکن من نبودم اصلاً به فکر نوکرى کردن نبودم من دور بودم تو مرا نزدیک کردى راه مرا از کربلا نزدیک کردى گفتى اگر تو بى پناهى من حسینم حتى اگر غرق گناهى، من حسینم گفتى بیا پاک از گناهت می‌کنم من تو رو به چاهى، رو به راهت می‌کنم من آواره ام، آواره را آواره‌تر کن بیچاره‌ام، بیچاره را بیچاره‌تر کن آوارگى در این حسینیه می‌ارزد بیچارگى در این حسینیه مى‌ارزد هرشب اسیرم می‌کنى پاى بساطت دارى تو پیرم می‌کنى پاى بساطت من چاى می‌ریزم گناهم را بریزى یکجا تمام اشتباهم را بریزى شأن نزولت می‌کند آخر بلندم سر را تو دادى جاى آن من سربلندم وقتى گذر کردند خیلی‌ها ازینجا رفتند تا معراج تا بالا ازینجا اینجا گرفته از خدا عیسى دمش را اینجا خدا بخشید آخر آدمش را من خام بودم غصه و غم پخته‌ام کرد این پخت و پزهاى محرم پخته‌ام کرد می‌بینم اینجا پنج تا نور مقدس این آشپزخانه‌ست یا طور مقدس اینجا همانجایی‌ست که مولا می‌آید زینب می‌آید، بیشتر زهرا می‌آید من عالمى دارم در اینجا با رقیه هروقت دستم سوخت گفتم یا رقیه منت ندارم بر سرت... تو لطف کردى حالا که هستم نوکرت، تو لطف کردى یک شب غذاى خواهرت را بار کردم یک شب غذاى دخترت را بار کردم باید که دست از هرچه غیرکربلا شست دیگ تو را شستم خدا روح مرا شست خدمت تجلى ارادت‌هاى شیعه‌است بالاترین نوع عبادت‌هاى شیعه‌است ما به ولایت می‌رسیم از این مودت ما به مودت می‌رسیم از راه خدمت خدمت درِ این خانه تنها فرصت ماست گفتند: اینجا پنج روزى نوبت ماست این پارچه مشکى فداى روى ماهش دارد سفیدم می‌کند رنگ سیاهش از سوخته دل‌ها نگیر آقا غمت را یک وقت از دستم نگیرى پرچمت را بگذار یک گوشه به پاى تو بمیرم کنج حسینیه براى تو بمیرم منکه به غیر از لطف تو یارى ندارم منکه به غیر از کار تو کارى ندارم آن‌قدر بین دسته‌هایت ایستادم نذر على اصغر تو آب دادم اى کاش بین ایستادن‌ها بمیرم آخر میان آب دادن‌ها بمیرم خوب است نوکر آخرش بى سر بمیرد خوب است بین نوکرى نوکر بمیرد خوب است ما هم گوشه‌اى عطشان بیفتیم در زیر پاى این و آن عریان بیفتیم خدمت به این بى رنگ و رو هم رنگ و رو داد این کفش‌ها را جفت کردن آبرو داد در هرکجا که نام پیراهن می‌آید زهرا می‌آید پیش ما، حتماً می‌آید من دست بر سینه دم در می‌نشینم در مجلس فرزند، مادر را ببینم من می‌نشینم کار و بارم پا بگیرد شاید به من هم چادر زهرا بگیرد ✍ .
. از گلویت پسرم هرم عطش می بارد لبت از تشنگی انگار که آتش دارد می زند شعله لب سوخته ات بر جگرم تاب یک ناله نمانده ست برایت پسرم برو ای تشنه محال است که آبت ندهند نه بعید است که این قوم جوابت ندهند تو بمیری ز عطش هم به دلشان غم نیست بین این طایفه ی شب زده یک آدم نیست مهلت حرف ندادند به لبهای پدر خون لبهای تو پاشید به سیمای پدر حرمله کاش که شرمنده ی رویت می شد کاش دستم سپر زیر گلویت می شد ناگهان کشت مرا درد صدای گلویت چقدر تیر بزرگ است برای گلویت می چکد خون ز لبت قطره به قطره پسرم مانده ام با تو چگونه بروم سمت حرم علیه_السلام .
. کل دهه را گریست چون ابر بهار از روضه ی غزه بود بد جور شکار جز گریه نیاموخته بود از نهضت این است مرام شیعیان سکولار .
. به نام خدا می چکد روی زمین خون هفتاد و دو تن می دهد باز طنین خون هفتاد و دو تن می رود بار دگر روی نی رأس حسین شاهدش روی زمین خون هفتاد و دو تن روی انگشتر عشق آسمان می نگرد می شود مثل نگین خون هفتاد و دو تن مثل خورشید زمان مثل گلبرگ زمین می شود نقشِ جبین خون هفتاد و دو تن آیه ی فتح و ظفر می دمد از تن شان مثل قرآن مبین خون هفتاد و دو تن همه در اوجِ بلا شده در کرب و بلا بهر حق یار و معین خون هفتاد و دو تن می رود تا بِکَنَد از زمین نخل ستم چِقَدَر هست وزین خون هفتاد و دو تن می خروشد همه دم تا ابد در ره حق می شود یاور دین خون هفتاد و دو تن می زند موج هنوز آن هم از قلب زمین شده با عشق قرین خون هفتاد و دو تن شده هر قطره ی آن برتر از آبِ حیات در بَرِ اهلِ یقین خون هفتاد و دو تن در فَلک موج زند همچو دریای امید دیده وا کن تو ببین خون هفتاد و دو تن «یاسر» آئینه بُوَد همه چون روی بهشت ترجمه گشت چنین خون هفتاد و دو تن ** محمود تاری «یاسر»✍ .
. همایش ، و کودکان غزّه --------- در کربلا چه کردند ابلیس های بی دین یک طفل تشنه لب را کشتند از ره کین تیر سه شعبه آمد بنشست بر گلویش یارب چه کرده دشمن با اهل بیت یاسین امروز هم جنایت پشت جنایت آید خون می چکد دوباره از دست های گلچین باید دوباره دیدش آن صحنه های جانسوز دشمن چه کرده یاران با کودک فلسطین غزّه به خون تپیده اطفال بی گناهش هر یک به موج خون و هر یک به خواب سنگین این شیرخوارگان را بنشان به قاب عزّت طفلان غزّه را هم بنشان به قاب خونین بر کودکان غزّه بادا هزار رحمت بر جانیان صهیون بادا هزار نفرین کفر است کار صهیون باید بر او بتازید هر کس که یار او شد از کفر کرده تمکین ای رهرو حسینی بشناس شمر خود را تا که دلت نیفتد در راهِ غیر آئین کار یزیدی ما همراهی یهود است کو دشمن تو باشد از سال‌های دیرین تلخ است با ستمگر سازش نمودن ای دل کام کسی ز دشمن هرگز نگشته شیرین ماندن کنار خصم و با وی وفا نمودن ذلّت کند نصیبت این راهکارِ ننگین هَیْهات مِنَّاالذِلّه نقش لب حسین است هر کس شنید آن را باید کنید تحسین بردار تیغِ خود را در پیش هر ستمگر تا عزّت تو گردد از سوی عشق تضمین «یاسر» حقیقت دین باشد بصیرت حق دارد نظر خدا هم بر چشم های حق بین ** حاج محمود تاری «یاسر»✍
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
. می‌خواستم که خیمه به سامان شود نشد غم لحظه ای اگر شده پنهان شود نشد گفتم در این دقایق آخر اگر شده روی پر اضطراب توخندان شود نشد روی لب علی که خودش چشمه‌ی بقاست یک جرعه آب هم شده مهمان شود نشد با دیدنش به رحم بیاید دلی مگر از سنگ‌ها جدا دل انسان شود نشد هرکس که در میان جماعت مردد است شوقش به بازگشت دو چندان شود نشد جز تیر حرمله که سر از پا نمی‌شناخت یک تن دگر بگو که پریشان شود ...نشد شرمنده ام رباب که آغوش زخمی‌ام می‌خواستم براش نگهبان شود نشد تا پشت خیمه‌ها برسم خواستم کمی دستم عمود این سر بی جان شود نشد از اشک خود مضایقه کردی که ذره ای دفن علی برای من آسان شود؟ نشد ✍ .
. از تشنگی هرگز نبودی زار و بی تاب رفتی به میدان نه به قصد خواهش آب رفتی چراغ کوچکی باشی در این راه رفتی که دستی را بگیری از دل چاه رفتی که آزادی ببخشی محبسی را از جهل شاید بازگردانی کسی را حیدر شدی بر منبری از دست بابا با چشم‌هایت خطبه خواندی ، آه، اما غیر از سپیدی گلویت را ندیدند آن خطبه‌های روشنت را سر بریدند از هم جدا شد جمله‌ها پای گلویت خون دجله می‌شد در بلندای گلویت کینه دل تیر سه پر را سخت می کرد خوابیدنت کار پدر را سخت می‌کرد یک دست او گهواره جنبان سرت بود دست دکر گهواره بهر پیکرت بود در چشم‌هایش تیره می‌شد روز روشن نه جان ماندن داشت و نه روی رفتن شمشیر کارش قبر کندن شد ولی حیف مادر کنارت گفت با آه ، از علی حیف لطفی ندارد بی تو دیگر منزل من چشمان خود را باز کن نور دل من با تو سخن بسیار دارم تا بگویم قنداقه‌ی خونیت را باید بشویم خشک است مادر جان چرا دور دهانت از حنجرت بیرون چرا زد استخوانت برگرد و باری از غمم بردار مادر تلقین و تدفین من است انگار مادر زود است حالاها برایت سوگواری در خاک خوابیدی چرا ؟ گهواره داری .