#ولادت_امام_جواد_علیه_السلام حس باران در نگاه ساده ات شوق رفتن در مسير جاده ات   مبدا مشهد، مقصد من كاظمين نقشه ي راهم گل سجاده ات   مي روم از سنگلاخ عاشقي تا نهايت هاي دور افتاده ات   رفتن و رفتن بدون  وقفه اي شيوه ي شب گردي دلداده ات   مي رسم يك روز بر دروازه ي چشم هاي مهربان و ساده ات   جا گرفته كهكشاني از غزل در مدار زلف پيچ افتاده ات   در تفرج گاه صبح شعر من دب اكبر مي شود كباده ات   حضرت والا،  امام عالمين يوسف زهراي شهر كاظمين   ساحل درياي جودت بيكران هفت دريا قطره اي از فضلتان   سفره ي احسانتان گسترده است حاتم طائي نشسته پاي آن   من گداي اهل بيتم، اي امير باب حاجات من است اين آستان   روزي من را خدا دست تو داد كاسه اي آب و كمي خرما و نان   قرص نان ها دست پخت فاطمه ست شك ندارم اي كريم مهربان   گندمش را از بهشت آورده اي از زمين هاي خودت در آسمان   خانه ات آباد باشد تا ابد كوري چشم حسودان زمان   حضرت والا، امام عالمين يوسف زهراي شهر كاظمين   آينه در آينه پيغمبريد ساقيان گرد حوض كوثريد   سوره ي كوثر جواب محكم آنكه مي گويد شماها ابتريد   چارده نوريد، نور لايزال بر سرير كبريايي زيوريد   عرشيان را درس ايمان داده ايد در دو عالم اهل وعظ و منبريد   هر سحر بعد از نماز صبح تان روضه خوان روضه هاي مادريد   در قيامت جان پناه شيعيان بر تمام عرش سايه گستريد   شك ندارم كه مرا همراه تان روز محشر سمت جنت مي بريد     حضرت والا، امام عالمين يوسف زهراي شهر كاظمين   #وحید_قاسمی #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم @babollharam

#رباعیات مدح و میلاد امیرالمومنین (ع) #بهمن ۱۴۰۱ تسبیح لب فرشتگان ذکر علی است اسباب شفاعت همه ، مِهر علی است آن واژه که در مجلس ما مُوج زند مدح علی و شور علی ، شعر علی است 🌺🌺🌺🌺 میلاد علی شده که فخر بشر است با یاد رُخَش دل به نجف رَهسپر است خوشحال شده فاطمه ی بنتِ اَسَد مادر شده و صاحبِ زیبا پسر است 🌺🌺🌺🌺 آمد به جهان میرِعرب ، شاه نجف شیعه شده از قُدوم او غرق شَعَف ایام ولادت همگی مست شدیم با گفتن یا علی بزن کف بر کف 🌺🌺🌺🌺 #کربلایی_مرتضی_شاهمندی

#مدح و میلادیه امیرالمومنین(ع) آمده آنکس که نامش دلرباست زادگاهش کعبه و بیت خداست آمده آنکس که محبوب خداست در مسیر بندگی بی انتهاست آمد آن جانان که عشق عالم است او فقط جان رسول خاتم است آمده شاهی که از عالم سَر است از ملائک ، انبیاء او برتر است آمد آنکس که امامِ بر حق است بر همه عالم ، ولیِّ مُطلق است آمد آن مولا که اسمش حیدر است آمد آن آقا که شیرِ خیبر است آمده آنکس که کُفو فاطمه است دل به یُمن مَقدمش بی واهمه است او فقط یار و انیس مادر است شَان او تنها برای کوثر است آمد آنکس که نبی را نائب است هردلی را با ولایش صاحب است آمده یار و معین بی کسان دلبر و دلداده ی صاحب دلان آمده آن کس که حق با او بُود دائما ذکرش به لب یاهو بُود چون علی باحق وحق هم با علی است ذکر یارب یارب من یا علی است کن مُنور بزم ما ای آفتاب کن دعای خسته دلها مستجاب باده ی نابی بده همچون گلاب تا که مست تو شویم ای بوتراب #کربلایی_مرتضی_شاهمندی

#سرود ولادت امیرالمومنین (ع) بسبک : عطر کوثر ، روح محشر ، خوش آمدی کریمه ی آل پیمبر (مهدی میرداماد) آقای ما ، عشق زهرا ، خوش آمدی یا حیدر ، یا علی مولا (۲) قدرت خدا علی ، روح اِنّما علی جلوه ی لَم یَزَلی ، شاه لا فتی علی منم غلام تو ، اسیر دام تو ببین شدم مست تو و سبوی جام تو آقای ما ، عشق زهرا خوش آمدی یا حیدر ، یا علی مولا (۲) بزنید کف بر کف ، اومده شاه نجف همگی شادی کنید ، دل شده غرق شعف دلبر ما اومد ، شیر خدا اومد رهبر کل عاشقان در دو سرا اومد آقای ما ، عشق زهرا خوش آمدی یا حیدر ، یا علی مولا (۲) تویی تو نگار من ، ای تو مهربان من بی تو آشوبه آقا ، دل بی قرار من تویی کس و کارم ، تو یاور و یارم یه عُمره که اقای من به تو گرفتارم آقای ما ، عشق زهرا خوش آمدی یا حیدر ، یا علی مولا (۲) مروه و صفای من ، تویی مقتدای من من مریض عشق تو ، نگهت دوای من جهان به قربانت ، فدای چشمانت پر زده مرغ دل من به کنج ایوانت آقای ما ، عشق زهرا خوش آمدی یا حیدر ، یا علی مولا (۲) #کربلایی_مرتضی_شاهمندی

#سرود ولادت امیرالمومنین (ع) #بهمن ۱۴۰۱ #سنگین ، تک ، شور عالم و آدم همه مست تولای تو فرشتگان خدا مَحوِ تماشای تو ساقیِ کوثری فاتح خیبری خواجه ی قنبر و عشق پیمبری امیرالمومنین (۴) با ذکر تو یا علی دل شده غرق شعف در شب میلاد تو پَر می گیره تا نجف تویی دلخواه من مولا و شاه من تو آسمون دل هستی تو ماه من امیرالمومنین (۴) اسم تو را دم به دم بر لب خود می بَرَم سایه به سایه علی در پِیِ تو می دَوَم تویی نماز من تویی نیاز من نام زیبای تو سوز و گداز من امیرالمومنین (۴) واسطه ی فیض حق مظهر ایمان تویی تویی تو مَمسوس حق عاشق جانان تویی شمس عدالتی شمع ولایتی ولیِّ مُطلق و نور هدایتی امیرالمومنین (۴) #کربلایی_مرتضی_شاهمندی

#میلاد_امیرالمومنین_علی _علیه_السلام شان تو در اندیشه ما جا شدنی نیست درکوزه که جا دادن دریا شدنی نیست هرچند که توصیف تو مولا شدنی نیست تو لطف کنی ناشدنی ناشدنی نیست   طبعی که نپرداخت به نام تو تلف شد بر خاک نوشتند علی ؛ دُرّ نجف شد   ماییم و دلی مست در ایوان طلایی احسنت ! چه معماری انگشت نمایی تاریخ ندیده به خود اینگونه بنایی دارد هنر شیخ بهایی چه بهایی...   هرکس که تو را دید به زانو زدن افتاد در صحن تو خورشید به جارو زدن افتاد   در خلقت تو هرچه خدا داشت عیان شد در روز ازل هرچه دلت خواست همان شد هر کس که گدای تو شد آقای جهان شد از برکت نام تو اذان نیز اذان شد   سردار بجز میثم تمار نداریم ما غیر علی با احدی کار نداریم   #مجید _تال #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#ولادت_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام سر به زیر آمده خورشید گدایی بکند ماه را روی تو هر بار هوایی بکند   رو سیاه آمده تا با قلم گلدسته روی خود را پر از انوار طلایی بکند   آمد از دور غریبی دم ایوان طلا تا که با بردن اسم تو صفایی بکند   پای عشق تو گرفتار شده عاشق تو پس محال است اگر فکر رهایی بکند   از حدیثی که (اَنَا اولُ وَالْآخِر) داشت میشود گفت علی کار خدایی بکند   کعبه از عشق برای تو گریبان بدرد بهر مدح تو غزل جامه ی ایمان بدرد   کوچه کوچه نفسش را که صبا می آورد با خودش حال مناجات و دعا می آورد   عطر نان و رطبش، عطر بهشت است یقین لقمه ای را که فقط دست خدا می آورد   تا که دشمن به دلش ترس بیفتد، احمد با خودش حرز علی را همه جا می آورد   از نجف تا به نجف دور زمین آشوب است مست بودن فقط از جام ولایت خوب است   مثل ابری که از آن درّ و گهر می بارید علی از خوف خدا تا به سحر می بارید   وقت رزمش همه دیدند که باران آمد از هوا روی زمین یکسره سر می بارید   آنقدر شهر نظر تنگ به جانش افتاد که فقط بر سر او چشم  نظر می بارید   او خودش دید میان در و دیواره ی باغ که روی یاس و اقاقیش تبر می بارید   کوچه نا امن شد و دست ز حیدر نکشید بر سر فاطمه اش گرچه خطر می بارید   گرچه یک روز علی کشته به محراب شده ست لیک از داغ در و کوچه ی غم آب شده ست   #ایمان _کریمی (برگرفته از سایت بی پلاک) #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#ولادت_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام با آمدنت صحن زمین حرمت یافت خورشید به دیدار جمال تو شتافت مشتاق تو بود آنقدر دنیا که در باز نشد، سینه ی دیوار شکافت آمد که دهد به ماه و خورشید پناه روشن شد از آیینه ی چشمانش ماه دیوار شکست و عشق عالم آمد در حلقه ای از نور و فرشته از راه سرچشمه روشن جلال و جبروت حیران کرامات نگاهت لاهوت ای کاش که قسمت دل ما می شد دریای کرم، قطره ای از آب وضوت ما تشنه آفتاب چشمان توایم محتاج تو و تکه ای از نان توایم ای حضرت محراب، رجب تا رمضان بالله قسم سه ماه مهمان توایم تا در تن شعرهایمان، جان باقیست تا خانه کعبه هست و ایمان باقیست وقف تو تمام بیت ها، مصرع ها تا جان به تن قافیه هامان باقیست با آمدنت باب ولایت وا شد توحید میان چشمهایت جا شد تفسیر فقط ذیل نگاه تو رواست قرآن بدون تو کجا معنا شد؟ امواج در اندیشه ی دریا شدنیم در حسرت از نور سراپا شدنیم چشمان امیدوار ما را بنگر درخواست در امید امضا شدنیم اثبات ولایت علی آسان است چون شاهد ادعای ما قرآن است در اصل طواف بی تولای علی گردیدن دور پیکری بی جان است بر حُسن تو دیده را گشودند همه وقتی که تو بودی و نبودند همه اینکه هدف از مدینه و مکه تویی شعریست که شاعران سرودند همه   #حامد_ اهور #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#ولادت_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام دنیای بی‌امام به پایان رسیده است از قلب كعبه قبله ایمان رسیده است از آسمان حقیقت قرآن رسیده است شأن نزول سوره «انسان» رسیده است   وقتش رسیده تا به تن قبله جان دهند در قاب كعبه وجه خدا را نشان دهند   روزی كه مكه بوی خدای احد گرفت حتی صنم به سجده دم یا صمد گرفت دست خدا ز دست خدا تا سند گرفت خانه ز نام صاحب خانه مدد گرفت   از سمت مستجار، حرم سینه چاك كرد كوری چشم هرچه صنم سینه چاك كرد   وقتی به عشق، قلب حرم اعتراف كرد وقتی علی به خانه خود اعتكاف كرد وقتی خدا جمال خودش را مطاف كرد كعبه سه روز دور سر او طواف كرد   حاجی شده است كعبه و سنت شكسته است با جامه‌ی سیاه خود احرام بسته است   از باغ عرش رایحه نوبر آمده‌ست خورشید عدل از دل كعبه بر آمده‌ست از بیشه‌زار شیر شجاعت در آمده‌ست حسن خدای عزوجل حیدر آمده‌ست   جانِ جهان همین كه از آن جلوه جان گرفت حسنش «به اتفاق ملاحت جهان گرفت»   ای منتهای آرزو، ای ابتدای ما! ای منتهی به كوچه‌ی تو ردّ پای ما! ای بانی دعای سریع ‌الرّضای ما! پیر پیمبران، پدری كن برای ما!   لطف تو بوده شامل ما از قدیم‌ها دستی بكش به روی سر ما یتیم‌ها   پشت تو جز مقابل یكتا دو تا نشد تیر تو جز به جانب شیطان رها نشد حق با تو بود و لحظه‌ای از تو جدا نشد خاك تو هر كسی كه نشد توتیانشد   ای شاه حُسن با تو «گدا معتبر شود» آری! «به یمن لطف شما خاك زر شود»   ای ذوق حسن مطلع و حسن ختام ما! شیرینی اذان و اقامه به كام ما! تا هست مُهر مِهر تو بر روی نام ما «ثبت است بر جریده‌ی عالم دوام ما»   این حرف‌های آخر شعر است و خواندنی است  پای تو هر کسی که نماند نماندنی است   #محسن_ عرب_ خالقی #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#ولادت_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام در جنگ خندق این اسدالله را ببین غرش نکرده لشکر دشمن فرار کرد   تا بر کمان ابروی خود تیر را نهاد پلکی به هم گذاشت یلان را شکار کرد   با نعره ها و عربده ی تیغ ذوالفقار دنیا به ناز شست علی افتخار کرد   آندم که نام فاطمه روی لبش نشست با ذوالفقار خود همه را تار و مار کرد   بیخود که نیست او اسدالله حیدر است دنیا حقیر حضرت ساقی کوثر است   دل را اگر که مست می تاک میکند بار گناه قلب مرا پاک میکند   اعجاز میکند بخدا حضرت علی این خاک را به یک نظر افلاک میکند   زهرا که هست تیغ علی خوب میبُرد او با دعای فاطمه کولاک میکند   او صاحب صفات خداوند اکبر است در گود معرفت همه را خاک میکند   هرگز عجیب نیست اگر بیت کعبه هم سینه برای آمدنش چاک میکند   او از ضریح خویش به من شور میدهد وقتی که تشنه میشوم انگور میدهد   خاک پای غلامان حیدرند محشر که میرسد همه پیش پیمبرند   آنانکه رزق خویش را از این سفره می برند یعنی که با ابوذر و سلمان برادرند   آری تمام ما به علی ختم میشویم چون شیعیان واقعی از نسل قنبرند   آنانکه از پیاله او آب میخورند شیعه اگر شدند همه مدیون مادرند   این بگو به هرکه گدای علی نشد عالم به زیر پرچم ساقی کوثرند   هرکس علی علی نکند خار میشود در پنجه های نفس گرفتار میشود   این دست ما و دامن احسان تو علی هر شب نشسته ایم سر خوان تو علی   قوم عجم که نسل به نسل عاشق توأند باید دعا کنند به سلمان تو علی   آقا به جان حضرت زهرا مرا بخر تا که روم به زمره خوبان تو علی   ماه رجب شده نظری کن امام عشق بی برکت است سفزه به جز نان تو علی   مستم هنوز مثل تمام ملائک از عطر نماز صبح در ایوان تو علی   آقا چه میشود که مسلمانمان کنی ما را نجف دوباره تو مهمانمان کنی   #مهدی_ نظری #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم  

#ولادت_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام بسم حق... بسم محمد... بسم سلطان نجف سینه ام آتش گرفت از داغ هجران نجف تشنه ام من تشنه ی خورشید تابان نجف "گر زبانزد هست گرمای بیابان نجف   می ‌دمد خورشید از چاک گریبان نجف"   مرتضی انداخت با یاری زهرا سفره ای بین صحرا، بین دریا، در ثریا سفره ای پهن شد در عرش، نزد حق تعالی سفره ای "سفره مولاست گر پهن است هر جا سفره‌ای   عرش هم باشیم اگر هستیم مهمان نجف"   تشنه ایم و دست از کوزه کشیدن کار ماست صبح تا شب سختی روزه کشیدن کار ماست از طعام دیگران پوزه کشیدن کار ماست "دور تا دور حرم زوزه کشیدن کار ماست   می‌شود نوح نبی وقتی نگهبان نجف"     بی ولای مرتضی نیت نکردم هیچ وقت جز برای مرتضی خدمت نکردم هیچ وقت در نجف احساس غم... غربت... نکردم هیچ وقت "آرزوی دیدن جنت نکردم هیچ‌وقت   من خوشم با دیدن ریگ بیابان نجف"   می شود ذکر قنوتش یا علی و فاطمه منتهای حاجتش تنها علی و فاطمه کار دارد در دو عالم با علی و فاطمه "نیست مدیون کسی الا علی و فاطمه   هرکسی که رفت زیر دین ایوان نجف"   در قنوتم، در میان ربنا اغفرلنا دیده ام افتاد بر انگشترم بین دعا زیر لب با چشم تر خواندم همین یک بیت را "به قنوت ما نمی‌آید عقیق هیچ جا   می‌خرم انگشتر از ملک سلیمان نجف"   در دو عالم عبد دربار بتول و حیدریم سالیانی هست سربار بتول و حیدریم شاکر الطاف بسیار بتول و حیدریم "ما سر و جانی بدهکار بتول و حیدریم   سر به قربان مدینه جان به قربان نجف"   هستی الله در هست حسین است و علی خلقت عالم همه پست حسین است و علی هر دل آزاده ای مست حسین است و علی "رزق آب ‌و نان ما دست حسین است و علی   سال‌ها خوردیم آبِ کربلا... نانِ نجف"   از نفس هایم دوباره آه دارد می رسد وقت دیدار گدا و شاه دارد می رسد بوی عطر سیب ثارالله دارد می رسد "نیمه ی ماه رجب از راه دارد می‌رسد   کربلای ما چه شد دستم به دامان نجف"   #محمد_ جواد_ شیرازی #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم  

#ولادت_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام   ذره ذره همه دنیا به جنون آمده بود روح از پیکرهء کعبه برون آمده بود   روشنا ریخت به افلاک، حلولش آن روز کعبه برخاست به اجلال نزولش آن روز   عشق او بر دل سنگی‌‌ِ حرم غالب شد قبله مایل به علی بن ابی طالب شد   از دل خانه علی رفت و حرم با او رفت کعبه در بدرقه اش چند قدم با او رفت   قفس کعبه شکسته است، دم پرواز است برو از کعبه که آغوش محمد باز است   آینه هستی و با آینه باید باشی خانه زادِ پسر آمنه باید باشی   همهء غائله ها گشت فراموشِ نبی کودکی های علی پر شد از آغوش نبی   مستی اهل سماوات دوچندان شده است عطر گیسوی علی خورده به تن پوش نبی   تا بچیند رطب تازه ای از باغ بهشت رفته دردانه کعبه به سردوش نبی   که نبی بوده فقط این همه سرمست علی که علی بوده فقط آن همه مدهوش نبی   چشم در چشم علی، آینه در آیینه حرف ها می زند اینک لب خاموش نبی   دور از من مشو ای محو تماشای تو من نگران می شوم از دور شدن ها ی تو من   من به شوق تو سکوتم، تو فقط حرف بزن وحی می ریزد از آهنگ لبت، حرف بزن   می نشینم به تماشای تو تنها، آری هر زمان خسته ام از مردم دنیا، آری   بر مکافات زمین با تو دلم غالب شد همهء دهر اگر شعب ابی طالب شد   خوب شد آمدی ای معنی بی همتایی بی تو هر آینه می مردم از این تنهایی   دین اسلام در آن روز که بازار نداشت یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت   اول آن کس که خریدار شدش حیدر بود باعث گرمی بازار شدش حیدر بود   وحی می بارد و من دوخته ام دیده به تو تو به اسلام؟ نه! اسلام گراییده به تو   در زمین دلخوش از اینم که تویی همسفرم از رسولان دگر با تو اولوالعزم ترم   می رود قصه ما سوی سرانجام آرام دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام ...   #سید _حمید_ رضا _برقعی #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم  

#ولادت_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام بنويسيد مرا بنده‌ى سلطان نجف بنويسيد كه عالم همه قربان نجف ما غباريم..غبارى زِ خيابان نجف بنويسيد على را گُلِ گلدان نجف   وسط عرش بُوَد تختِ سليمانِ نجف   آنكه بر خاك ، حياتِ دو جهان داد ، كه هست؟ آنكه بر مُرده زبان داد ، توان داد كه هست؟ آنكه در كعبه خودش اِذنِ اذان داد كه هست؟ تَرَك كعبه به ما نيز نشان داد كه هست...   كعبه با آن عظمت دست به دامان نجف   حق بده ! ديدن اين صحن تماشا دارد حرمش هم به خدا هيبتِ او را دارد نه حرم بلكه على عرشِ معلى دارد و اگر كعبه دَرَد سينه‌ى خود ،جا دارد   سرِ ما ذبح كنيد بر سرِ ايوان نجف   زِ قدومش همه‌ى راه به هم مى‌ريزد دلِ عشاق به ناگاه به هم مى‌ريزد تا ببيند رُخ او ماه ، به هم مى‌ريزد گر على گريه كُنَد ، چاه به هم مى‌ريزد   جانِ عالم به فداى شه مردان نجف   من على را به خدا رازِ خدا ميدانم ولى‌الله شده منصبِ آقاجانم ها على و بشر و كيف بشر ميخوانم به هواى حرمش ابرِ پُر از بارانم   بنويسيد مرا بى سر و سامانِ نجف   خلقت هر دوجهان گوشه‌اى از تلميحَش از كران تا به كران دانه‌اى از تسبيحَش فتح خيبر كه نشد معجزه...شد تفريحش و نشد غيرِ على كَس به على تشبيهش   بنويسيد على بانىِ ايمان نجف   جلوه‌ى ديگرى از جلوه‌ى مولا زهراست روى پيشانى او نقش فقط يا زهراست به دلم غم نرود تا كه دلم با زهراست نهراسم به خدا روز جزا تا زهراست   غيرِ زهرا نبُوَد همدم جانانِ نجف   تا كه در معركه شمشير به دستش اُفتاد دشمن از ترس دگر اسم خودش بُرد زِ ياد دامنش خيس شد و آبرويش رفت به باد... چاره ای نیست به جز گفتن دادِ بى داد....   چه شكوهيست در اين هيبت طوفان نجف   تو بر اين سلسله‌ها حق خلافت دارى نه فقط شيعه به دنيا تو ولايت دارى كه در عُقبى تو فقط حُكمِ حكومت دارى به غلامانِ خودت نيز عنايت دارى   بطلب اين همه سرمست به ايوان نجف   #آرمان_ صائمى #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#ولادت_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام سپیده سرزده بود از کرانه ها کم و بیش نشد به شعر کشم پای وصف حق را پیش نشسته، خسته، پریشان، کنار دفتر خویش زدم دو دست توسل به عقل دوراندیش   "چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا ببین تفاوت ره ازکجاست تا به کجا "   منِ زمینی و اوصاف آسمانی ها؟ وجود خاکی و اوصاف کهکشانی ها؟ شبیه قطره و اوصاف بیکرانی ها؟ زبان الکن و دعوی شعردانی ها؟   دوباره خط زده ام بر تمام قافیه ها قلم شکسته در این ازدحام قافیه ها   بیا کلام مرا جان تازه اعطا کن بیا و قافیه ها را خودت مهیا کن ردیف شعر مرا  همنوای جان ها کن بیا و آخر هر بند را چو دریا کن   اگر اجازه دهیدم ز عشق دم بزنم به قدر وسعت فهم خودم قلم بزنم   کرانه های افق رنگ مهربانی داشت زمینِ بیت، تمنای میزبانی داشت خدا برای بشر فیض آسمانی داشت ز ساق عرش، خبرهای آنچنانی داشت   صدای هلهله از بطن عرش می آمد عزیزِ عرش، به دیدار فرش می آمد   ببین که لرزه بر اندام کعبه افتاده دعای فاطمه بر سنگِ کعبه جان داده شکسته رکن و به حال قیام آماده و بیت، غرق تماشای ساقی و باده   به جای جای حرم، نقش تو نشانه ی توست "کرم نما و فرودآ که خانه خانه ی توست "   دخیل بسته حجر در کنار دیوارش به انتظار نشسته به شوق دیدارش نهاده گوش به دیوار و مست گفتارش علیست گرم سخن، یا که حیِّ دادارش؟   سه روز کعبه به دور سرش طواف کند به برتری علی از خود اعتراف کند   دوباره کعبه ترک خورد و خانه غوغا شد سه روز بعد حرم گرم در تماشا شد زمینِ تب زده آن دم شبیه دریا شد که روی مادر شیرخدا هویدا شد   خبرترین خبر روزگار آمد و بس برای عالمیان افتخار آمد و بس   #احسان _پیریایی (برگرفته از کانال بی پلاک) #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم  

#شهادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها بازهم روضه ی زینب همه جا ریخت بهم حال و روز همه ی اهل سما ریخت بهم   بازهم پیرهنی را به سر و روش کشید آسمان تیره شد و حال هوا ریخت بهم   زیر خورشید نشسته به خودش میگوید به چه جرمی همه ی عزت ما ریخت بهم؟   اشک هایش چقدر حالت مادر دارد… آه … از بی کسی اش کرب و بلا ریخت بهم   لحظه ی آخر عمرش دل او بی تاب است کهنه پیراهنی از آل عبا ریخت بهم   میرود تا به برادر برسد اما حیف… گریه هایش همه ی مرثیه را ریخت بهم   یاد آن لحظه ی بی طاقتی گودال است نیزه آمد که تن خون خدا ریخت بهم   #پوریا_باقری (برگرفته از سایت حدیث اشک) #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم @babollharam  

#شهادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها نخ روی نخ آمد که حیا داشته باشد باتیرگی اش نورخدا داشته باشد معجر شدو میخواست بها داشته باشد تابرسر خورشید نما داشته باشد   آمد بشود سایه روی سر زینب میخواست که نامش بشود معجر زینب   با نور نماز شب او نور گرفته تا ستر شده رتبه مستور گرفته درخلوت بی بی شرف طور گرفته به به به چنین قرب که اینجور گرفته   از عطر نفس های علی تافته باشد این تافته باید که جدا بافته باشد   هرچند حجاب است به سنگر زده کارش تا حشر وقارست بدهکار وقارش تقوا و حیا ریخته در تاربه تارش از طایفه ی چادر زهراست تبارش   یک پارچه اما زره محکم پیکار نه اینکه زره،معجره اعظم پیکار   الحق و الانصاف مهیای خطر شد در بحبوحه ی فاجعه مردانه سپر شد هرچند که خاکی شد و راهی سفر شد در کوفه و درشام چو شمشیر دوسر شد   هرگز که به کوهی گذر کاه نیفتاد یکبار به سویش نظر ماه نیفتاد   سوگند به این کوه گسستی نرسیده به سوره توحید شکستی نرسیده سوگند به او پنجه و دستی نرسیده یا چشم بد مردم پستی نرسیده   باید که خلایق ز رخش دور بمانند هرجاکه گذر کرد همه کور بمانند   هرچند که عمریست شده همدم زینب دارد به دلش داغ ز قد خم زینب گریان شده و سوخته پای غم زینب انگار که او نیست دگر محرم زینب   امروز بنا کرده که آرام بماند وقتش شده تا بی بی ما روضه بخواند   یکسال فراغت  صد و ده سال گذشته  از زینب تو گفتن از حال گذشته سخت است بگویم به چه منوال گذشته با یاد تو و روضه ی گودال گذشته   من صابره ام باز ولی تاب ندارم باور بکن از روز دهم خواب ندارم   رفتی و کسی خنده به این دیده ی تر کرد امنیت این قافله احساس خطر کرد کفر آمد و در شام به توحید نظر کرد آیات حجاب از سر بازار گذرکرد   تا قرعه بی کس شدن افتاد به زینب شهر پدری خوب محل داد به زینب   درشام چه داغی بروی قلب حیا خورد اسلام معاویه به اسلام خدا خورد سنگینی چشم همه بدجور به ما خورد زینب وسط شهر کشیده دوسه جا خورد   من بت شکنی کردم و جایش بدنم سوخت از ضربه ی شلاق تمام بدنم سوخت   حالا شده ام خیره به این در تو بیایی خوبست که این لحظه ی آخر تو بیایی خواهر شده ام تا که برادر تو بیایی ای بی سر من کاش که با سر توبیایی   این پیرهن توست که برسینه فشردم یک آب خنک بعد تو ولله نخوردم #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم @babollharam

#شهادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها ای زینب! ای که بی تو حقیقت زبان نداشت خون آبرو، محبّت و ایثار، جان نداشت بی تو حیا به خاک زمین دفن گشته بود بی تو شرف ستاره به هفت آسمان نداشت در باغ وحی بین دو ریحانه رسول رعناتر از تو فاطمه سرو روان نداشت تو عاشقی چو یوسف زهرا نداشتی او چون تو عاشقی به تمام جهان نداشت بی تو شکوفه های شهادت فسرده بود  بی تو ریاضِ عشق و وفا باغبان نداشت آگاه بود عشق، که بی تو غریب بود اقرار داشت صبر، که بی تو توان نداشت در پهندشت حادثه، با وسعت زمان دنیا سراغ چون تو زنی قهرمان نداشت تاریخ صابران جهان جانگدازتر از قصّه صبوری تو داستان نداشت هفتاد داغ بر جگرت بود و باز خصم تنها نه از سخن، ز سکوتت امان نداشت گر پای صبر و همّت تو درمیان نبود اسلام جز به گوشه عزلت مکان نداشت کاخ ستم به خطبه توگشت زیر و رو تابی به پیش قلّه آتش فشان نداشت این غم کجا بَرَم که گل دامن رسول آبی به غیر اشک غم باغبان نداشت شبها گرسنه خفت و نماز نشسته خواند سهم غذاش داد به طفلی که نان نداشت او دخت مادریست که از جور دشمنان حتّی کنار خانه خود هم امان نداشت روزی به زیر سایه پیغمبر خدای روزی به جز سر شهدا سایه بان نداشت زینب اگر نبود، شجاعت به گور بود زینب اگر نبود، شهامت روان نداشت زینب اگر نبود، وفا سرشکسته بود زینب اگر نبود، تن عشق جان نداشت زینب اگر کمر به اسارت نبسته بود آزادی این چنین، شرف جاودان نداشت زینب اگر نبود پس از کشتن حسین گلدسته صفا به صدای اذان نداشت "میثم" هماره تا که به لب داشت صحبتی حرفی بجز مناقب این خاندان نداشت #استاد_غلامرضا_سازگار #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم @babollharam

🏴🏴🏴 شهادت حضرت زینب سلام الله علیها 📢📢📢کانال مقتل معصومین بیان روضه های مستند به صورت صوتی @maghtal61

#شهادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها 🔸🔹بخش اول🔹🔸 در لقب، پیشتر از زینت مولا بودن مفتخر بود به صدیقه ی صغری بودن چون نبی، چله گرفته ست علی هم به نظر تا قدم رنجه کند ام ابیهای دگر باید آئینه ی ام النجبا گفت به او زینت پنج تن آل عبا گفت به او از همان روز که آمد دلش آرام نداشت شرح دلتنگی‌اش انگار سرانجام نداشت اشک می‌ریخت ولی در طلب دنیا نه گریه می‌کرد، در آغوش حسین اما نه مردمِ دیده‌ی او میل به اغیار نداشت جز حسین بن علی با احدی کار نداشت از همان روز جهان دید که در شادی و غم جان او و پسر فاطمه وصل است به هم عشق بود آنچه که از خون خدا در رگ داشت عشق آنگونه که در عقد، دوتا شرط گذاشت اینکه هر روز به دیدار حسینش برود در سفر نیز پی نور دو عینش برود سفر...آری سفر، افسوس سفر... آه سفر داشت در هر قدمش غُصه‌ی جانکاه سفر پس به میدان بلا او دل و جانش را برد ذوالفقار دو دمش را (پسرانش را) برد آسمان تا افق دیده‌ی او پل می‌زد نور بر چادر او دست توسل می‌زد بست چون مشتِ گره کرده، پَر معجر را عاقبت دید جهان، فاطمه‌ی دیگر را کیست لایق که نهد زیر قدومش سر را چرخ برخواست که تا زین بکند اختر را او پسندید ولی شأنی از این بهتر را زد قدم زانوی عباس و علی اکبر را مَلَک وحی ندا داد که: غَضّوا ابصار دختر فاطمه بر مرکب خود گشت سوار در مثل، آینه‌ی فاطمه در حال عبور دشت محشر شده و مرکب او ناقه‌ی نور با جلال و جبروتی که خدا داند و بس بست بر غرق تحیّرشدگان راه نفس دختر فاطمه یا امّ ابیهای دگر چه بنامیم تو را کوثر بعد از کوثر؟ حُجب شاعر شد و در مدح تو برداشت قلم تو خداوند حیایی به خداوند قسم دشت با آن‌همه اندوه تماشایی بود آنچه می‌دید فقط چشم تو، زیبایی بود اصلاً این دشت پریشان تو بود از اول کربلا عرصه‌ی جولان تو بود از اوّل لکّه‌ی ننگ به پیراهن تاریخ شدند دشمنان تو اسیرت شده، توبیخ شدند دختر حیدر کرّار و حقارت؟ هیهات غم بی معجری و حرف اسارت؟ هیهات آنچه گفتند و شنیدیم نیامد سر تو دست دشمن نرسیده نخی از معجر تو کوفه تا شام به هجده سرِ بر نیزه قسم از سر دوش تو یکبار نیفتاد علم از سر مقنعه، گردی بتکانی کافیست تیغ و شمشیر چرا؟ خطبه بخوانی کافیست ظاهرت زینب کبری شده باطن حیدر وقت آن است علی جلوه کند بر منبر نکن ابراز غضب را، نمی ارزد کوفه خم به ابروت بیاور که بلرزد کوفه اسکتوا...زنگ شترها همه خوابید، بخوان مسجد از لحن تو یک‌مرتبه لرزید بخوان تیغ برداشته‌ای، ضربه‌ی نطقت کاریست واژه در واژه علی در سخنانت جاریست گرم هوهو شده این تیغ که می‌چرخد مست شعر، دیوانه‌ی توصیف تو شد، وزن شکست همه مبهوت رجز خوانی چشمان تو هستند پریشان تو هستند علی آمده یا زینب کبری؟ همه حیران تو هستند علی در سخنانت، حرکاتت، عملت، طرز نگاهت، غضبت، شیوه‌ی نطقت، نفست، لحن فصیحت، کلماتت، نظرت، حجب و حیایت، جبروتت، قدمت شیرخدا در تو رسیده ست به تکرار بکش تیغ سخن را دم پیکار چه خوب است بگویند به تو زینب کرّار تو را باید از این بعد بخوانند به این نام امیری تو و بر شانه‌ی تو پرچم اسلام اسیران تو هستند یکی کوفه، یکی شام سر راه تو افلاک نشسته ست ملک هم  کمر همّت خود را به فرامین تو بسته‌ست رسیدی تو به مسجد قلم و دفتر و شعر و ضربان و دل و عقل و نفس شاعرت انگار که مست است سر وزن شکسته‌ست 🔸🔹بخش دوم🔸🔹 با وقار و غضب قدم برداشت دختر فاطمه علم برداشت و اذا زلزت قیامت کرد مردم کوفه را ملامت کرد واژه در واژه تیر از پی تیر خطبه را خواند با صدای امیر خطبه‌اش موج خشم در طغیان ظاهراً خطبه، باطناً طوفان با صدای ابالحسن لرزید مسجد کوفه دفعتاً لرزید این بلا از گرفتن آه است وقت جولان عصمت‌الله ست بر زمین دوخت جای پایش را برد بالا تُنِ صدایش را از ستون‌ها صدای ناله رسید مسجد کوفه را به خاک کشید همه بودند بیمناک از سقف روی مردم نشست خاک از سقف فرش‌ها شانه شانه لرزیدند مسجدی‌ها چقدر ترسیدند پله‌ی منبر از صدا لرزید پشت ابن زیادها لرزید اسکتوا! از غضب لبالب پُر سر جا ایستاد زنگ شتر گر جمل بود، محشری می‌شد جنگ یک جور دیگری می‌شد گر جمل بود، خطبه‌ای میخواند شتر حادثه به گِل می‌ماند اسکتوا گفت و از زمان رد شد زین اب بودنش زبانزد شد بعد از این کار رزم با زینب روی منبر علی‌ست یا، زینب یا علی یا علی...فقط علی است متن این شعر خط به خط علی است هو علی، حق علی، نگار علی حک شده روی ذوالفقار: علی از علی بند بند می‌گویم نام او را بلند می‌گویم ادامه این #بحر_مرکب در پست بعدی 👇👇👇 #مسعود_یوسف_پور (به نقل از وبلاگ اشعار آیینی حسینیه) #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#شهادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها (ادامه پست قبلی) علی اول، علی آخِر، علی باطن، علی ظاهر علی طاهر، علی فخر منابر دست قادر نقطه‌ی پرگار عالم، جان خاتم، اشرف اولاد آدم، اسم اعظم: مرتضی حیدر علی صفدر غضنفر شیر خیبر نفْس پیغمبر، رسول الله شهر علم و او در علّم الاسما، امیر انّما، ممسوس در ذات خدا سردار هر پیکار، چشمش شیر در تکرار، دستش ذوالفقار انگار: اَیْنَما تُوَلّوا ثَمَّ وَجه الحیدر الکرار! تیغش هم غضب دارد... دمِ هوهو به لب دارد، زمین انگار تب دارد، نَمی  گفتیم از دریای فضل بوتراب اما بدانید آی! این اب، زین اب دارد دم صبر قضا زینب، خداوند حیا زینب، مصابیح الدجی زینب، و اعلام التقی زینب، به اذن حضرت سجاد می‌گویم امام کربلا زینب... کجاوه در کجاوه می‌شوم مجنون، خدا را شکر دل از محمل عشقش نشد بیرون، فدایش سَر، حلالش خون مطیعش جان، کنیزش عالم امکان، زمین سرباز بی پروا مدافع، آسمان شد مست و سرگردان قدم زد شعر در میدان، به نام زینب کبری پریشان چون دل زینب شکستم وزن و قالب را به اذن الله می‌خوانم مناقب را تویی تویی که گفته حجت خدا دعا کنی سر نماز شب مرا تویی تویی یگانه بعد فاطمه معلّمه نداشتی بزرگ عالمه تویی تویی نشسته روی مسند امام امام روزهای سخت شام تویی تویی انیس و مونس حسین تویی تو بانی عزای مجلس حسین تویی تویی که در دلت حسینیه بنا شده دمشق تو شبیه کربلا شده تویی تویی که از تو دارم این‌همه محبت حسین را نشان خلق داده‌ای مسیر هیئت حسین را و این‌همه جنون من فقط بخاطر شماست دلم پی شعائر شماست شکر می‌کنم که این جوان سینه‌زن همیشه شاعر شماست. #مسعود_یوسف_پور (به نقل از وبلاگ اشعارآیینی حسینیه) #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#شهادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها این لحظه بدونِ سایه ات جانکاه است باز آ و بگو که فاصله کوتاه است هر چند تمامِ تَنِ من هم زخم است کمتر زِ هزار و نُهصد و پنجاه است بر سینه یِ خود پیرهن ات را دارم بد جور هوای دیدنت را دارم وا کن گره یِ مُشتِ مرا تا بینی با خویش عقیقِ یمنت را دارم گفتم که زِ ساربان پس اش می گیرم یک روز نفس زنان پس اش می گیرم گفتم که تقاصِ خونِ لبهایت را در شام زِ خیزران پس اش می گیرم   #حسن_لطفی #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم  

#شهادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها هر جا که روضه ایست به پا باورت شود بی تاب تر ز هر دل بی تاب زینب است اصلاً خدا گواست که در سال شصت و یک بنیانگذار روضۀ ارباب زینب است معلوم بود موقع رفتن ز چشمهاش در سینه رازهای عجیبی نهفته داشت این روضه های عام که مردُم شنیده اند صدها نمونه سخت ترش را نگفته داشت از قطعه ای ز پیرهنی کهنه حرف داشت با یک سند که بود به مشتی گره شده از پیکری که طبق روایت مشبک است از ضربه های تیغ ، شبیه زره شده تا لحظه های آخر عمرش عجیب بود یک لحظه هم ز یاد حسینش جدا نشد جایی نبود عمّۀ سادات رفته و یک لحظه بعد روضه در آنجا به پا نشد هر جا که رفت دختر حیدر تمام عمر گریه برای حضرت شیب الخضیب کرد بر صورت و سرش زد و کم کم ز حال رفت تا یاد جای چکمۀ آن نانجیب کرد افتاد هر زمان که به گرما به یاد او او که سه روز زیر تب آفتاب ماند رفت و به یاد پیکر او تا دمِ غروب در زیر آفتاب ،کنار رباب ماند گرچه که داستان سرش روی نیزه ها سخت است و خواهر این همه را باورش نبود اما گمان کنم که جگرسوز و سخت تر از داستان غارت انگشترش نبود روزی هزار مرتبه با یاد آب سوخت آبی که قسمت علیِ اصغرش نشد تیغی نماند در کف دشمن که آشنا با جسم پُر ز خون علی اکبرش نشد تا انتهای زندگی اش گریه کرد و بس با یاد خشکیِ لب او بر لب فرات با یاد گریه های سه ساله به زیر پا با شعله های دامن علیا مخدرات اکنون که با گذشتن بیش از هزار سال هر روز ، روضه گرم تر از روز دیگر است بی شک حیات شیعه ز خون برادر و مدیون اشکهای پر از حرف خواهر است زینب شهیده است به مرگ خودم قسم او کشتۀ جسارت بازار برده است غیر از شهیده هر که بگوید به عمه جان در حق خاندان علی ظلم کرده است   #مهدی _مقیمی (برگرفته از وبلاگ حسینیه) #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#شهادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها ببین زمانه چه آورده است بر سر من نشسته گرد اسارت به روی پیکر من   نپرس موی سفیدم نشانه ی چه غمی ست نپرس از دل خون و نگاه مضطر من   حسین و اکبر و عباس و قاسم و... شده بود تمام دشت پر از لاله های پر پر من   ورق ورق شده بودی ، نرفته از یادم چگونه جمع نمودم تو را برادر من   تمام جان و دلم سوخت بعد رفتن تو چرا که سایه ات افتاده بود از سر من   به روی تل ، دم گودال ، پیش طشت طلا همیشه قبل تر از من رسید مادر من   نبود طاقت شرمندگی بیشتری هزار شکر نگفتی کجاست دختر من   اگرچه بعد تو یکسال ونیم رفت ، هنوز سری به نیزه بلند است در برابر من   #مجتبی_ خرسندی (برگرفته از وبلاگ حسینیه) #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#شهادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها  آنکـه بــا تیـغ نطق حیدری‌اش  پــردۀ خصــم را دریـده تویی  آنکــه هــر تلخـیِ مصیبت را  شهد جان کرده و چشیده تویی  آنکــه بهــر بقــای عـاشورا  یک جهان شورآفریـده تویـی  آنکه زخم درون و زخم سـرش  آسمان را به خون کشیده تویی  باعبانی کــه لاله‌هایش را  دست گلچین به تیغ چیده تویی  زائری کز هـزار و نهصـد زخم  پاسخ خـویش را شنیـده تویی  آسمانی که بی‌ستاره شده  مهر و ماهش به خون طپیده تویی  آفتابی که گشته چل منزل  دور هجده سرِ بریده تویـی  ذکر سرها هماره بود به لب  السلام علیکِ یا زینب  سال‌ها تـا ابد هِـزارۀ توست  روزها روز یادوارۀ تــوست  کوفه و شام بعد عــاشورا  شاهد نهضـت دوبــارۀ تــوست  همچنان بغـض در گلــو مانــده  نفس کوفـه با اشارۀ تـوست  این تن گوشـوار عرش خداست  یا تو عرشی و گوشـوارۀ تـوست؟  سنگ قعـر جهنّمش خــوانند  دل هر کس که بـی‌شرارۀ توست  این بوَد حلق چاک چاک حسین  یا همان قلب پاره‌پـارۀ تـوست؟  اشــک شب‌هــای آسمانـی‌ها  خون هفتاد و دو ستارۀ توست  نظـر لطف تو، بـه گریۀ ماست  اشک شرمنـده از نظارۀ توست  همــه بیچاره‌ایم و چــارۀ مـا  نظر رحمت همارۀ تـوست  چشم مـا در مصیبت تـو گریست  گر پسندی تو، بهتر از این چیست؟  به خداوندی خدا سوگند  به امامـان جدا جدا سوگند  به محمّد، به فاطمه، بـه علی  به تمامــیّ انبیــا ســوگند  به حسینی که تشنه لب، او را  سـر بریدنـد از قفـا سـوگند  بـه دو دست بریدۀ عباس  که جدا شد به کربلا سوگند  به همان سینۀ شکسته که گشت  از سـم اسب، توتیـا سـوگند  به همان طایری که با دمِ تیر  ذبـح گردیـد در هـوا سوگند  به یتیمی که چون خیام حسین  سـوخت دامانش از جفـا سـوگند  به خروش تو و به خون حسین  به دو دریای اشک مـا سوگند  به حسین و بـه ظهـر عاشورا  به نواهای نینوا سوگند  به خدایی که بود و باشد و هست  بـی تو اسـلام رفته بود از دست # غلامرضا _سازگار (میثم) #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#شهادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها این زن که از برابر طوفان گذشته بود عمرش کنار حضرت باران گذشته بود صبرش امان حوصله ها را بریده بود وقتی که از حوالی میدان گذشته بود باران اشک بود و عطش شعله می کشید آب از سر تمام بیابان گذشته بود آتش گرفته بود و سر از پا نمی شناخت از خیمه های بی سروسامان  گذشته بود اما هنوز آتش در را به یاد داشت آن روزها چه سخت و پریشان گذشته بود آن  پرده های آخر صفین ناگهان از پیش چشم آینه یک آن گذشته بود می دید آیه آیه آن زیر دست و پاست کار از به نیزه کردن قرآن گذشته بود زینب هزار بار خودش هم شهید شد از بس که ازکنار شهیدان گذشته بود یک لحظه از ارادت خود دست برنداشت عمرش تمام بر سر پیمان گذشته بود بر صفحه های سرخ مقاتل نوشته اند این زن هزار مرتبه از جان گذشته بود #احمد_ علوی #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#شهادت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها آنکه با عشق حسینی گشته همدم زینب است آنکه بر سّر شهادت بوده مَحرم زینب است آنکه شور افکنده با شور حسینی بر جهان از ازل خو کرده با صد محنت و غم زینب است آنکه نامش زِینِ اَب خوانده رسول کردگار چون نگویم من صفای اسم اعظم زینب است آنکه بر خوانَد حدیث اُمّ اَیمَن بر امام من به جرأت گویم آن زن هم حسین هم زینب است آنکه کاخ ظلم و استبداد را با یک خطاب کند و افکند از پی و بن، ریخت بر هم زینب است دامن شير خدا بين، شير زن مي پرورد در شهامت برتر از سارا و مريم زينب است آنکه اندر مجلس گردنکشان قد کرد عَلم چون حسین بر دشمنان یکدم نشد خم زینب است با برادر درد دل مي كرد اين سان تا سحر: آنكه ريزد از فراقت اشك ماتم زينب است وصف زینب را ز من مشنو بیا در کربلا خود ببین چون حامی ناموس عالم زینب است ملجأ اهل حرم تا ظهر اگر عباس بود شب نگهبان در کنار نهر علقم زینب است پرچمت گر سرنگون شد من نگه میدارمش غم مخور بعد از تو پشتیبان پرچم زینب است منزوي هرگز مزن بیهوده لافِ عاشقی این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است #رحیم _منزوي _اردبيلي #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم

#وفات_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها آورده ام در شهرتان خاکسترم را آیات باقی ماندۀ بال و پرم را آورده ام ای کوچه های نامسلمان! مؤمن ترین فریادهای حنجرم را دیشب مراعات حسینم را نکردید در کوفه وا کردید پای مادرم را من آیه های در حجاب نور هستم خالی کنید ای چشم ها! دور و برم را نذر سر این کعبه ی بالای نیزه در شهرتان خیرات کردم زیورم را من یک نفر در دو تنم اما دو روز است از دست دادم نیمه ای از پیکرم را یک نیمه ام را روی دست نیزه بردید در محمل بی پرده نیم دیگرم را اما به توحید نگاهم روی نیزه زیباتر از هر روز دیدم دلبرم را #علی_ اکبر_ لطیفیان (منبع : حسینیه) #کانال_سبک_شعر_باب_الحرم