🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_1024 #مهتاب و نمی دانم چرا عمدا دیر آمد. هوا تاریک شده بود و من از دست خودم و او حتی دلخور بودم. همین که در خانه را با کلید خودش باز کرد سمتش دویدم و با عصبانیت و بغض از نگرانی صدایش زدم. _علی! و او یک شاخه گل سرخ به من داد تا بیش از اندازه شوکه شوم. _این! .... چیه؟! _برای مامان مهتابه. بغضم گرفته بود و او با آن شاخه گلش آنرا تا مرز شکستن برد و دلشوره هایم در یک آن پرواز کرد و من او را با همان شاخه گلش در آغوش کشیدم. _چرا نگرانم کردی؟ _باشه.... می خوای تا ظهر بری بیمارستان باشه.... برو ولی به یه شرط. با شوق از آغوشش جدا شدم. _واااااااااای..... به چه شرطی؟ _مهتاب اگه به خودت یا بچه لطمه ای بخوره من هرگز نمی بخشمت. احساس کردم همان لحظه دلم لرزید. _علی اینجوری نگو تو رو خدا.... _دیگه دست من نیست.... من باهات دارم شرط می کنم... چون تو حرف منو گوش ندادی.... من خودم می دونم همون کار بیمارستان تا ظهر چقدر بالا و پائین رفتن داره... احتمال عمل جراحی داره... تو نمی تونی وسط یه عمل جراحی 4 یا 5 ساعته بگی، سر ظهر شده، من باید برم..... ولی تو اینا رو میدونی و باز اصرار می کنی.... _سعی می کنم که نذارم لطمه ای به بچه بخوره. و انگشت اشاره اش را بالا آورد و سمتم نشانه رفت. _خودت و بچه.... یادت باشه. آب گلویم را از لحن جدی اش قورت دادم و گفتم : _چشم. و از فردای آن روز هر دو با هم به بیمارستان رفتیم و باز علی سفارش کرد. _یادت هست؟ _یادم هست.... لبخند زد و او به بخش رفت و من به درمانگاه. اما واقعا حق با علی بود. کار بیمارستان حساب و کتاب نداشت که بگویم می توانستم مراقب خودم باشم.... و من از شدت علاقه ی زیادم به کارم تنها قبول کردم که تا ظهر در بیمارستان باشم اما گاهی همان کار تا ظهر هم به ساعت 2 یا 3 می کشید و منی که سعی داشتم قبل از علی به خانه برسم، بالاخره یک روز ساعت 4 به خانه رسیدم و همین که در خانه را گشودم با دیدن علی که انگار آن روز عمدا زود آمده بود تا مچ مرا بگیرد ، مواجه شدم. دستم روی دستگیره ی در خانه ماند و نگاه او سرد و یخ زده روی صورتم. _ساعت چنده مهتاب؟! 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀