🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_772 #مهتاب دیگر توانم از دست رفت. نشستم روی مبل کنار در و با کف دو دستم صورتم را پوشاندم. شومینه را روشن کرد و سمت من آمد. نگاهش به اطراف چرخید. دنبال چیزی می گشت انگار. پتوی سبک و نرمی که روی یکی از مبل ها انداخته بودم را برداشت و سمتم برگشت. _دستات خیلی یخ زده بود..... و بعد پتو را روی شانه هایم انداخت و مقابلم دو زانو نشست. _ببینمت مهتاب... چرا اینقدر حالت بهم ریخته است؟! _رابرت برو می خوام استراحت کنم. _باشه.... من همین الآن می رم.... ولی خونه ات خیلی سرده... برو کنار شومینه دراز بکش.... چیزی خوردی؟ عصبی بلند گفتم: _رابرت بروووووو.... نگاهش لحظه ای روی چشمانم مکث کرد. نمی خواستم دلش را بشکنم ولی انگار نشد. به زور لبخندی زد و گفت : _باشه می رم ولی فردا، نمی خوام این جوری ببینمت.... صبح هم خودم میام دنبالت. برخاست و با یک قدم بلند سمت در رفت که گفتم : _نیا... وگرنه سوار ماشینت نمی شم. و خشکش زد. _قهر کردی با من؟!... این چه رفتاریه مهتاب؟ _بهم فرصت بده... خواهش می کنم.... چند روز با من حرف نزن، زنگ نزن، سراغم نیا... باشه؟ فقط نگاهم کرد و من چقدر در نگاهش، غم و ناراحتی دیدم. اما قبول کرد. _باشه.... با اینکه خیلی برام سخته... ولی اگه تو اینو می خوای باشه. و صدای بسته شدن در خانه، باعث شد تا بغضم بار دیگر بشکند. من عاشقش شده بودم و حالا چطور باید دل می کندم از او. فردای آن روز خودم به بیمارستان رفتم و از همان اول صبح متوجه ی سرمایی که شب قبل خورده بودم، شدم. بی حس و حال بودم و دلم هنوز خواب می خواست اما در بیمارستان، وقتی برای خواب نبود. ساعت نزدیک ظهر بود که صدای پیجر بیمارستان برخاست. و مرا مرتب صدا می کرد! با همه‌ی بی حالی ام به بخش 3 رفتم و علت را پرسیدم که گفت: _دکتر آنژه یه کار مهم با شما دارن.... توی اتاقشون. از اینکه باز به حرفم گوش نکرد، عصبانی شدم و با قدم هایی محکم و عصبانیتی بر افروخته سمت اتاقش رفتم. همین که با عصبانیت در اتاقش را باز کردم خشکم زد. نگاهم به او افتاد و آنچه روی میزش چیده بود!! 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀