🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀 #رمان_آنلاین #مستِ_مهتاب #فصل_دوم #مرضیه_یگانه #پارت_797 #مهتاب آنقدر نگران بود که همین که وسایلی که خریده بود را جا به جا کرد باز سراغم آمد و مچ دستم را گرفت و همراه خودش به طبقه ی بالا برد. همراهش رفتم. وارد اتاق خوابش شد و بعد سراغ کمد دیواری اش رفت. از درون کمد جعبه‌ای بیرون کشید و کف اتاق گذاشت. _مهتاب بیا.... نزدیکش شدم و دو زانو مقابلش نشستم که در جعبه را برداشت و من چشمم به کُلتی خورد که درون جعبه بود. _مهتاب ببین.... کار با این اسلحه اصلا سخت نیست. وا رفتم. با آن حال بد و سرما خورده، با آن همه نگرانی و اضطراب، فقط دیدن یک اسلحه را کم داشتم. او داشت هم‌چنان توضیح می داد که احساس کردم دارم بی هوش می شوم. _رابرت!.... چرا این؟! بی آنکه حتی رنگ پریده ام را ببیند، اسلحه را میان دستم گذاشت و گفت : _بگیرش.... ببین.... باید این جوری تو دستت بگیری. همین که دستانش را از دور اسلحه برداشت، دستم توان نگه داشتن اسلحه را از دست داد و پایین افتاد. نگاهش تازه سمت صورتم آمد. _مهتاب! تازه فهمید چقدر ترسیده ام. فوری شانه هایم را گرفت. _چیزی نیست عزیزم.... نترس. بی حال در آغوشش افتادم. _چیزی نیست؟!.... داری می گی.... چطور شلیک کنم.... بعد می گی چیزی نیست؟! _فقط محض احتیاط..... _چه احتیاطی!..... چی شده مگه؟.... من نمی فهمم این کارا واسه چیه آخه! _هیچی.... هیچی اصلا.... ولش کن تو اصلا امروز حالتم خوب نبود.... من نباید الان اینو بهت می گفتم.... بیا عزیزم بیا. و دستم را گرفت و مرا سمت تختش کشید. _بخواب... استراحت کن.... من ناهار رو آماده می کنم. ولی خوابی نداشتم! مگر می شد بعد از آن همه نگرانی و سوالاتی که در ذهنم قدعلم کرده بود، بخوابم! او از اتاق بیرون رفت و مرا تنها گذاشت ولی من خوابم نبرد. خیلی روی تخت غلت زدم ولی نتوانستم بخوابم و ناچار برخاستم. اول وضو گرفتم و نماز خواندم و بعد از پله ها پایین رفتم. رابرت داشت ناهار حاضر می کرد که با دیدنم لبخند زد. _نخوابیدی؟ 🥀#کپی_رمان_حرام حتی بالینک کانال و اسم نویسنده⛔️ 🔴 پیگرد قانونی دارد ⚖ 🥀 🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀🥀🥀〰〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀@be_sharteasheghi🥀 〰〰〰〰〰〰〰〰 🥀🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀🥀 🥀🥀🥀 🥀🥀 🥀