\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۳۸ #رمان_آنلاین_نرگس به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) — من میرم خونه ی مامان جون. تا خواست بره، تندی دستش رو گرفتم: — نمی‌خواد بری! همزمان که دستش رو از دست من می‌کشه، گفت: — ولم کن! میخوام برم. — لازم نکرده بری اونجا! میای خونه خودمون. بعدم برای چی کیفت رو پرت می‌کنی روی زمین؟ — تو چرا ترانه رو دعوا کردی؟ چرا می‌گی من ترانه رو دوست نداشته باشم؟ — زینب، فقط یک دلیل کافیه که تو ارتباطتو با ترانه قطع کنی. من اصلاً کاری ندارم خونواده ترانه چه جوری هستند یا خودش چیکار می‌کنه یا نمی‌کنه. تو هم سن و سال اون نیستی، نباید باهاش بگردی. تو باید با یه دختری که کلاس دوم یا اول یا سوم هست دوست بشی، نه ششم . متوجه شدی؟ شونه انداخت بالا. — نه، نشدم. — می‌خوای یه جور دیگه متوجهت کنم؟ تو چشم‌های من زل زد. — مثلاً چه جوری؟ می‌خوای بزنیم؟ — اگه حرفمو گوش نکنی و لازم باشه، آره می‌زنمت. ساکت. تو چشم‌های من زل زد. ابرو دادم بالا. — ببین، می‌خوام در حیاطو باز کنم دستتو ول میکنم، اگر فرار کنی بری خونه مامان جون، من می‌دونم با تو... بهش اعتباری نیست. چون می‌دونه به خاطر شرایط باباش الان دنبالش نمیرم، برای همین بی‌خیال در باز کردن شدم و دستش رو رها نکردم. وقتی دید کاری نمیکنم گفت: — پس چرا در رو باز نمیکنی بریم تو! نگاهی بهش انداختم. — چون تو فرار می‌کنی می‌ری خونه مامان جون. اینجا منتظر می‌مونیم تا عزیز بیاد در رو باز کنه. خودش رو مظلوم کرد: — فرار نمیکنم، دستم رو ول کن، در رو باز کن! به حرفش توجهی نکردم، دوباره تکرار کرد: — مامان، میگم نمیرم خونه مامان جون، دستم رو ول کن، در رو باز کن! نگاهم رو دادم بهش. — قول دادی‌ها؟ سری تکون داد. — آره، قول دادم. دستش رو ول کردم، کلید انداختم تو در و در رو باز کردم. خدا رو شکر به قولش عمل کرد. هردو وارد خونه شدیم. طبق هر روز که زینب از مدرسه میاد، بعد از سلام به باباش، رفت بغل ناصر. اونم بعد از جواب سلامش، زینب رو به آغوش کشید و نوازشش کرد. زینب از باباش جدا شد، لباس‌هاش رو عوض کرد و رو کرد به من: — چه بوی خوبی میاد! ناهار چی درست کردی؟ ابرو دادم بالا و با لبخند جواب دادم: — همونی که لیموهاش رو خیلی دوست داری. خوشحال گفت: — آخ جون، قیمه داریم، میاری بخورم؟ — یه کوچولو صبر کنی، برادراتم میان، دور هم می‌خوریم. خنده شیطنت‌آمیزی زد. — اخ جون، امیرحسین امروز کلاس فوق‌العاده داره نیست، منم همه ته‌دیگ‌ها و لیموهای خورشت رو می‌خورم! لپش رو آروم گرفتم: — ای شیطون دوست‌داشتنی من! نگاه سوال‌برانگیزی بهم انداخت و پرسید... جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۳۹ #رمان_آنلاین_نرگس به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) — مامان، تو منو دوست داری؟ نگاه پرمحبتی بهش انداختم: — آره عزیزم، دوستت دارم، چرا این حرف رو می‌زنی؟ — آخه من با ترانه دوستم، گفتم شاید تو منو دوست نداشته باشی. — من این کارت رو که با یه دختر بزرگ‌تر از خودت دوست هستی رو دوست ندارم. ولی فقط همین کارت رو، خودت رو خیلی دوست دارم. حالا اگر می‌خوای مامان رو خوشحال کنی، دیگه اسم ترانه رو نیار. ابرو داد بالا. — قول نمیدم. اخم ریزی کردم: — چرا؟ — چون تو آبروی منو جلوی مدرسه پیش دوستام بردی و سرم داد زدی. یه لحظه حرف‌های مامانم تو گوشم اکو شد. با زینب دوست باش، ولی من نتونستم خودم رو کنترل کنم و دم مدرسه به زینب دوستانه بگم که با ترانه دوستی نکن و سرش داد زدم. حق با زینب بود، ولی کاریه که انجام شده و باید تو یه فرصت مناسب از دل زینب در بیارم. زینب دست کرد تو کیفش و یه برگه گرفت جلوم. پرسیدم: — این چیه؟ جلسه اولیاست؟ — نه، بگیر، بخون، میفهمی چیه. برگه رو گرفتم، شروع کردم به خوندن. خوشحال گفتم: — عه، پنج‌شنبه میخوان ببرنتون اردوی پارک ارم، چه خوب! در واقع خوشحالی من برای اینه که همزمانی که زینب می‌خواد با مدرسه بره اردو، من و ناصرم می‌خوایم بریم شاه عبدالعظیم. اینطوری خیالم راحت‌تره. زینب پرسید: — حالا امضا می‌کنی؟ — من که امضا می‌کنم، اما اولویت با باباته. ببر بده بابا ناصر برات امضا کنه، منم، الآن میز ناهارو می‌چینم. زینب برگه رو برد پیش ناصر و منم میز ناهارو چیدم. صدای زنگ خونه اومد. زینب در رو باز کرد. عزیز و امیرحسن هم وارد شدن. همگی دور میز ناهار نشستیم. زینب گفت: — مامان، همه ته‌دیگ‌ها و لیموهاشو بده به من! سر چرخوندم سمتش: — عزیزم، درسته که الآن امیرحسین نیست، ولی برای ناهار میاد، نصفش برای تو، نصفشم برای امیرحسین. عزیز رو کرد به من: — مامان، کفش فوتبالی من پاره شده، میای بریم کفش بخریم؟ نگاهمو دادم به عزیز: — آره پسرم، بزار عموت سود گاوداری رو برامون بریزه. چشم، _اما امروز سوم برجه، باید می‌ریخته. چرا نریخته؟ — می‌ریزه، حالا شاید وقت نکرده. میشه یه زنگ بهش بزنی بگی واریز کنه؟ آخه فردا فوتبال داریم. ناصر رو کرد به من: جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۴۰ #رمان_آنلاین_نرگس،فصل دوم به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) ناصر گفت: — راست میگه بچه، یه زنگ بزن به محمد، بگو پولو واریز کنه. — باشه، بزار ناهار بخوریم، بعد از ناهار زنگ می‌زنم. ناهار رو خوردیم، سفره رو جمع کردم، گوشی رو برداشتم و شماره محمد رو گرفتم. چند تا بوق خورد، جواب داد: — بفرمایید. معمولاً هر وقت ناراحت باشه، این‌جوری جواب میده. اهمیتی به لحنش ندادم و گفتم: — سلام، حالتون خوبه؟ جواب سلام و احوال‌پرسیمو نداد، سرد گفت: — امرتون؟ — زنگ زدم بگم سهم سود ما رو بریز. پولشو لازم دارم. — چه سهم سودی؟ سهم سود تو اون اختلافیه که تو زندگی من انداختی. باید تو زندگی تو هم بیاد. حالا نه عینِ من، یه جور دیگه.اگه قراره ما اذیت بشم، شما هم باید اذیت شید! یه لحظه خشکم زد. یعنی چی؟ این دوتا چه ربطی به هم دارن؟ زینب هنوز یه بچه‌س، نادونی کرده، نباید اون حرفو می‌زده، اما این چه ربطی به خرج خونه ما داره؟ نگاهم افتاد به ناصر که داشت به تلفنم گوش می‌داد. اگه اعتراض می‌کردم، ناصر می‌فهمید چی شده. خودمو کنترل کردم و آروم جواب دادم : — بله، متوجهم. اشکالی نداره، خداحافظ. تماس رو قطع کرد. قلبم تند می‌زنه. تمام بدنم از خشم و ناراحتی می‌لرزه ،خدایا، این آدم چطور می‌تونه انقدر بی‌رحم باشه؟ این رسم مسلمونیه، حداقل یه کم انسانیت داشته باش! رزق و روزی ما رو چرا قطع می‌کنی؟ باید یه بهونه پیدا کنم برم خونه عمه هاجر، بهش بگم با محمد صحبت کنه یه سینی چای ریختم و نشستم کنار ناصر. عزیز گفت: — مامان! عمو محمد نگفت کی پولو می‌ریزه؟ لبخند زدم — مثل اینکه مشکلی براش پیش اومده، گفت دو سه روز دیگه عزیز اخم کرد: — حالا من فردا چه جوری تو مدرسه مسابقه بدم؟ — کفشتو امروز برات می‌خرم، نگران نباش. — ممنون مامان! پس تا ساعت پنج بریم دیگه، باشه؟ — باشه عزیزم، ساعت پنج میریم. به خودم گفتم: «یه نیم ساعت میشینم پیش ناصر، بعد میرم خونه عمه هاجر باهاش صحبت کنم.» توی این نیم ساعتی که پیش ناصر نشستم، همین‌طور از دست محمد حرص خوردم. تو دلم گفتم: «ایکاش میشد خودم گاوداری رو بگردونم که دیگه محتاج محمد نباشم و این‌طوری برامون گربه‌رقصونی نکنه.» نگاهم رو دادم به ناصر. «چند روزه مامانت رو ندیدم. امروز می‌خوام برم یه سری بهشون بزنم.» سرش رو به نشانه تأیید تکون داد و گفت: «باشه، برو.» ولی زود بیا... جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۴۱ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) اومدم کنار رخت‌آویز که روسری چادرم رو سرم کنم، زینبم وایساد رو به روم. _منم میام. نمی‌خوام ببرمش چون میترسم حرف‌هایی که بین من و عمه زده میشه رو به کسی بگه و برام دردسر بشه. نگاهم رو دادم بهش _نه، تو بمون پیش بابا، تا من بیام. شونه‌ انداخت بالا: نمی‌خوام. منم باهات میام. ناصر صدای ما رو شنید، سر چرخوند سمت من: _زینبم با خودت ببر. بچه‌م دوست داره بیاد. ناچار قبول کردم: _باشه، روسریت رو سرت کن، بیا. دهنش رو کج کرد: حالا نمی‌شه اینو سرم نکنم؟ من که هنوز تکلیف نشدم. لبخند کم‌ رنگی زدم _نه عزیزم، از الان باید سرت کنی برات عادت بشه که وقتی تکلیف شدی، روسری رو از سرت در نیاری. با پررویی تموم ابرو داد بالا _وقتی بزرگ بشم، سرم نمیکنم. ناصر که صدای زینب رو شنید، اخم کرد و با جدیت بهش نگاه کرد: _چی گفتی زینب؟ زینب ترسید و با تته‌پته جواب داد: _با مامان شوخی کردم. ناصر چشماش رو براق کرد و با لحن جدی گفت: _شوخی بدی بود، بابا. دیگه از این شوخی‌ها نکنیا. اگه بابا رو دوست داری، هیچ وقت روسری نباید از سرت در بیاد. متوجه شدی؟ زینب مودب جواب داد: _بله بابا، چشم. _آی قربون اون چشمای خوشگل دخترم برم. حالا روسریتو بیار، خودم سرت کنم. زینب نشست کنار باباش. ناصر با محبت روسری رو انداخت رو سر زینب و زیر گلوش گره زد. پیشونیش رو بوسید و گفت: _حالا با مامانت برو. سلام منو هم به مامان هاجر برسون. زینب با گفتن "باشه" بلند شد و اومد سمت من نگاهم رو دادم به آسمون، با تمام وجودم از ته دلم دعا کردم که خدایا سایه این مرد رو بر سر ما نگه‌دار. من اگه ده روزم با زینب با هر زبونی حرف می‌زدم، اینطوری حرف گوش نمی‌داد، ولی به یه حرف ناصر چشم گفت. زیر لب زمزمه کردم: بنازم به این اقتدار مردانت، ناصر جان. با زینب از خونه اومدیم بیرون. مسیرمو کج کردم سمت خونه مامانم. زینب پرسید: مامان، مگه نگفتی می‌خوای بری خونه مامان هاجر؟ چرا دخترم، اول بریم خونه مامان من یه کاری اونجا دارم، بعدش می‌ریم خونه مامان هاجر. زینب خیلی تیزه، به سختی می‌شه سرشو کلاه بزاری. چادر منو کشید و گفت... اسمم زهره است... سوم راهنمایی بودم که پسر همسایمون، رضا، اومد خواستگاریم. تا اون موقع، حتی به ازدواج فکر هم نکرده بودم، اما وقتی فهمیدم رضا دوستم داره... یه دل که نه، صد دل عاشقش شدم! اما بابام... به خاطر یه کینه قدیمی با، بابای رضا گفت "نه!" رضا برام نامه نوشت: "من تو رو می‌خوام! اگه تو هم دوستم داری، صبر می‌کنیم تا بابات راضی بشه..." و من جواب دادم: "منم دوستت دارم..." اما یه روز، وقتی رفتم مدرسه که جواب کارنامه‌م رو بگیرم، برگشتم خونه چیزی دیدم بابام عصبانی در حالی که نامه های رضا در دستش هست منتظر منه، وقتی نگاهم به چهره عضبناک بابام افتاد خشکم زد که بابام... https://eitaa.com/joinchat/4132962888Ce54afeabfb این داستان برای سال ۱۳۵۶ هست اون موقع گوشی همراه که هیچ تو روستاها خط تلفن هم نبود. برای همین از نامه نگاری استفاده میکردند😍 #گپ رمان نرگس https://eitaa.com/joinchat/3698394183C4cbd826f77 جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۴۲ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) راستشو بگو، می‌خوای منو ببری بذاری خونه مامان جون، خودت بری خونه مامان هاجر؟ نتونستم جلوی خودم رو بگیرم، خنده‌ای کردم. اول دستش رو گرفتم که فرار نکنه سمت خونه عمه چون درست نیست من تو کوچه دنبالش بدوم. بعد گفتم: _آره. نگاهش رو داد به من و سرش رو تکون داد: آهان، پس می‌خواید یه حرف‌هایی بزنید که من نشنوم، آره؟ ولی من میام خونه مامان هاجر، باید منو ببری. دستش رو کشیدم سمت خونه مامانم: _نه عزیزم، نمی‌برمت. همزمان که داشت تلاش می‌کرد دستشو از دست من بکشه، گفت: می‌ترسی حرفاتو جایی بگم؟ نگاهم رو دادم بهش و گفتم: بله، دقیقاً. از همین می‌ترسم. ملتمسانه خواهش کرد: _نه مامان، قول میدم هرچی شنیدم به هیچ‌کس نگم. _نه عزیزم، یه وقت می‌گی برام دردسر میشه. بعدم مگه تو کیفتو در حیاط پرت نکردی که بری خونه مامان جون؟ خب الان دارم می‌برمت دیگه. _اون موقع ترسیدم منو ببری خونه، هی دعوام کنی، غر بزنی که چرا به ترانه خندیدی می‌خواستم برم خونه مامان جون، ولی الان نمی‌خوام برم اونجا، می‌خوام باهات بیام خونه مامان هاجر. اهمیتی به حرفش ندادم و دستشو کشیدم سمت خونه مامانم. اونم خودشو ول کرد روی زمین. لبم رو به دندون گرفتم: زینب، این کارا چیه می‌کنی؟ زشته، یه وقت یکی ببینه، بلند شو. ابرو انداخت بالا: نمیام، باید منو ببری خونه مامان هاجر. قول میدم هرچی شنیدم به کسی نگم. اینطوری که این افتاده روی زمین و منم زورم نمی‌رسه بغلش کنم، زشته. یه وقت یکی ببینه، بد میشه. _باشه، می‌برمت. اما من تو اتاق با عمه حرف می‌زنم، تو باید بیرون باشی. شنیدی؟ زینب تو چشمام زل زد: _نمی‌ذاری حرفاتونو بشنوم؟ نخواستم دیگه بهش بگم که فضولی می‌کنی، گفتم: _یه حرفایی هست که بزرگ‌ترها می‌زنن، بچه‌ها نباید بشنون. _باشه، ببرم. من نمیام تو اتاقی که تو با عمه حرف می‌زنی. قبول کردم و دستشو رها کردم. از روی زمین بلند شد، لباسشو تکوند، ولی هنوز خاکی بود بهش گفتم صبر کن، من لباستو با دست تمیز کنم. با دستم زدم روی لباسش، خاک‌ها رو از لباسش گرفتم. با هم حرکت کردیم سمت خونه ی عمه هاجر. تا نزدیک خونه شدیم، زینب دوید و زنگ رو زد. صدای سید عباس اومد: کیه؟ زینب جواب داد: ماییم، باز کن... جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\

\╭┓ ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\ #قسمت_۴۳ #رمان_آنلاین_نرگس(فصل دوم) به قلم #زهرا_حبیب‌اله(لواسانی) در باز شد و وارد خونه شدیم. عمه، ناهید و سید عباس خیلی از دیدن ما خوشحال شدن. بعد از سلام و علیک گرم، ناهید بغلش رو باز کرد و زینب رو تو آغوش کشید و صورتش رو بوسید. _چطوری عزیز دلم؟ حالت خوبه؟ زینب با لبخند جواب داد: _ممنون، خوبم. شما خوبید؟ عمه، ما اومدیم اینجا که مامانم یه حرف مهمی به مامان هاجر بزنه. عمه هاجر خنده‌ی بلندی کرد و بغل وا کرد _بیا بغلم! یه بوسم بده خستگیم در بیاد بعدم ببینم حرف مهم مامانت چیه؟ زینب رفت بغل عمه هاجر، سید عباس نگاهش رو به دوخت به زینب _خب شاید مامانت نخواد ما بدونیم که می‌خواد به مامان هاجر حرف مهمی بزنه. تو داری اینطوری همه چی رو لو می‌دی! زینب از تو بغل عمه هاجر به تندی جواب داد: _تو چیکار داری؟ ناهید زد زیر خنده و رو کرد به سید عباس _ای بابا، ول کن دیگه! بچه‌م می‌خواد برامون شیرین زبونی کنه سید عباس چشماش رو ریز کرد _آره، خیلی شیرینه! حالا بهش بخندید تا اینم فکر کنه کارش خوبه عمه هاجر نگاهش رو به من انداخت: _چی شده نرگس جان؟ حرف مهمت چیه؟ یه نفس عمیق کشیدم _عمه جان، میشه تو اتاق با هم صحبت کنیم؟ عمه سری تکون داد _آره عزیزم، چرا نشه؟ نگاهمو به ناهید دادم: _ببخشیدا، شرمنده. ناهید لبش رو گاز گرفت _این چه حرفیه نرگس جان؟ چرا شرمنده‌، راحت باش. عمه دستشو گذاشت رو زمین و زیر لب زمزمه کرد _یا علی به سختی بلند شد _روی مبل می‌شینم، کمرم درد می‌گیره، روی زمینم می‌شینم سختمه بلند بشم. هر دو رفتیم تو اتاق. در رو بستم. عمه خواست بشینه، بهش گفتم: عمه جان، بشین رو صندلی، بلند شدن برات راحت‌تره. نشست روی زمین _نه عمه، بشینم روی زمین برام بهتره. تو هم بشین، ببینم چی شده؟ صدای سید عباس از بیرون اومد: زینب، فال گوش واینسا! زینب با لحن تند جواب داد: _به تو چه! فضولو بردن جهنم، گفت هیزمش تره! عمه ناهید، ببین سید عباس تو کار من دخالت میکنه _عمه جان، کارت زشته! از پشت در بیا این طرف. رو کردم به عمه هاجر: ببخشید، بذارید من یه چیزی به این زینب بگم... جمعه ها و روزهای تعطیل پارت نداریم🙏 ⛔️کُپی حَرام اَست⛔️ و پیگرد الهی و قانوی دارد❌ پارت اول👇👇 https://eitaa.com/chatreshohada/78183 ╭‌🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\