🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_370
خودم را در آینہ نگاہ میڪنم،صورتم خالے از آرایش است!
ابروهایم تازہ اصلاح شدہ اند و گونہ هایم گل انداختہ اند!
صورتم ڪمے پر تر شدہ و شاداب تر بہ نظر مے رسد،شومیز سادہ ے یاسے رنگے همراہ با سارافون و دامنے شیرے رنگ تن ڪردہ ام.
روسرے بنفش رنگم را مدل لبنانے بستہ ام و چادر شیرے رنگ مجلسے ام را روے تخت گذاشتہ ام.
مادرم در آشپزخانہ مشغول آمادہ ڪردن وسایل پذیرایے ست،صداے بهانہ گیرے هاے یاسین خانہ را برداشتہ!
چند دقیقہ بعد صداے زنگ در بلند میشود،هول میڪنم!
صداے پدرم مے آید ڪہ آیفون را برمیدارد و تعارف مے ڪند بیایند داخل!
چادرم را از روے تخت برمیدارم و روے سرم مے اندازم،با استرس در را باز میڪنم و از اتاق خارج میشوم.
صداے سلام و احوال پرسے پدرم و مردے غریبہ مے آید.
مادرم همانطور ڪہ چادرش را مرتب مے ڪند بہ من مے گویند:اومدن داخل فقط سلام بدہ و خوش آمد بگو و برو تو آشپزخونہ!
سرم را تڪان میدهم:چشم!
چند لحظہ بعد مردے قد بلند و چهارشانہ با موهایے جوگندمے همراہ پدرم وارد میشود.
ڪت و شلوار خوش دوخت سورمہ اے رنگے بہ تن ڪردہ،تہ چهرہ اش شبیہ بہ روزبہ است!
لبخند بہ لب دارد،نہ سرد نہ گرم!
پشت سرش سمانہ وارد میشود،نفس در سینہ ام حبس میشود!
مانتوے بلند سادہ اے بہ رنگ سبز یشمے بہ تن ڪردہ و روسرے مشڪے رنگش را مدل لبنانے بستہ.
چهرہ اش جدیست! خبرے از آن چهرہ ے مهربانے ڪہ هر هفتہ سہ شنبہ ها مے دیدم نیست!
پدر روزبہ مودبانہ با من و مادرم سلام و احوال پرسے مے ڪند،سمانہ بہ سمتمان مے آید.
بعد از سلام و احوال پرسے با مادرم،دستش را بہ سمتم دراز مے ڪند و جدے بہ چشم هایم زل میزند:خوبے آیہ جان؟!
نگاهم را از چشم هایش مے دزدم،ڪوتاہ جوابش را میدهم!
چند لحظہ بعد روزبہ سبد گل و جعبہ ے شیرینے بہ دست وارد میشود.
ڪت و شلوار مشڪے رنگے همراہ پیراهنے سفید بہ تن ڪردہ،سبد گل مملو از رزهاے سرخ رنگ را بہ سمتم مے گیرد.
نگاهے بہ مادرم مے اندازم و با اشارہ اش سبد را میگیرم و تشڪر میڪنم.
روزبہ جعبہ ے شیرینے را بہ دست مادرم میدهد و ڪنار پدر و مادرش روے مبل سہ نفرہ مے نشیند.
با اشارہ ے مادرم بہ آشپزخانہ مے روم،سبد گل را روے میز غذاخورے میگذارم و روے صندلے مے نشینم.
سڪوت بدے در فضا حاڪم شدہ،فقط گہ گاهے تعارف هاے مادرم مے شڪندش!
چند دقیقہ بعد صداے سمانہ باعث میشود تنم یخ بزند!
_من آیہ جانو از پارسال مے شناسم،یہ مدت مے اومد پیش خودم!
مادرم متعجب مے پرسد:پیش شما؟!
سمانہ بلند مے گوید:بلہ! روانشناس هستم!
سڪوت سنگین تر میشود...
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
❤️همہ شب سجدہ بر آرم
ڪہ بیایے تو بہ خوابم
و در آن خواب بمیرم
ڪہ تو آیے و بمانے...❤️
#شهریار
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_371
چند دقیقہ بعد صداے سمانہ باعث میشود تنم یخ بزند!
_من آیہ جانو از پارسال مے شناسم،یہ مدت مے اومد پیش خودم!
مادرم متعجب مے پرسد:پیش شما؟!
سمانہ بلند مے گوید:بلہ! روانشناس هستم!
سڪوت سنگین تر میشود،بے اختیار از روے صندلے بلند میشوم.
صداے پچ پچ هایے از سالن بہ گوش مے رسد،مشتم را میفشارم و دندان هایم را روے هم مے سابم!
راضے نیست و تمام قد براے ڪنار زدن من آمدہ! آن هم با نقطہ ضعف هایم!
چند لحظہ بعد مادرم با لحنے خندان مے گوید:پس آیہ جون پیش شما مے اومدن؟! نمیدونستم مشاورش شما هستید!
ڪمے آرام مے گیرم،مادرم اجازہ ے تاختن در این میدان را بہ سمانہ نمے دهد!
صداے سمانہ مے آید:بلہ!
مادرم مے گوید:اوایلے ڪہ نامزد آیہ شهید شد خیلے بہ هم ریخت! خب هرڪس دیگہ اے هم بود بہ هم میریخت!
پدر روزبہ با لحنے نرم مے گوید:بلہ! آسون نیست! ما براے شهدا و خانوادہ هاشون احترام ویژہ اے قائلیم و در جوار شما بودن باعث افتخارمونہ!
مادرم تشڪر مے ڪند و ادامہ میدهد:هادے جان براے خودش ڪم ڪسے نبود! چہ از نظر ظاهرے و اخلاقے و اعتقادے! چہ از نظر خانوادگے و موقعیت اجتماعے و مالے!
روحش شاد! تو همون مدت ڪمے ڪہ بہ عنوان داماد تو خانوادہ ے ما بود جز خوبے ازش چیزے ندیدیم! آیہ رو هم خیلے دوست داشت! رفتنش براے همہ مون سنگین بود!
راستے! نامزد آقا روزبہ چرا ازشون جدا شدن؟!
همہ ے این تعریف و تمجیدها از هادے،براے این بود ڪہ هادے را بر سر خانوادہ ے ساجدے بڪوبند!
ڪہ ما باهم خوب بودیم و هادے شهید شدہ،اما حتما روزبہ عیب و ایرادے داشتہ ڪہ نامزدش رهایش ڪردہ!
شبیہ میدان جنگ و قدرت نماییست تا خواستگارے!
پدر روزبہ مے خندد:تفاهم نداشتن و زود متوجہ این قضیہ شدن! البتہ اون دختر خانم هم آمادگے ازدواج رو نداشتن!
پدرم بلہ اے مے گوید و دوبارہ سڪوت برقرار میشود!
چند دقیقہ بعد پدر روزبہ مے پرسد:عروس خانم تشریف نمیارن چایے معروفو بیارن؟!
پدرم بہ مادرم مے گوید:پروانہ! آیہ رو صدا ڪن!
چند لحظہ بعد مادرم وارد آشپزخانہ میشود،نفسش را با حرص بیرون مے دهد و چادرش را مرتب میڪند.
اخم غلیظے ابروهایش را بہ هم گرہ زدہ!
آرام و با حرص میپرسد:تو میرفتے پیش روانشناس و بہ من نمے گفتے؟!
دستم را روے پیشانے ام میگذارم:فقط چند جلسہ بود! بخاطرہ افسردگیم!
سینے را با حرص روے میز میگذارد:وایسا اینا برن! سریع چایے رو بیار!
نفس عمیقے میڪشم و در دل آیت الڪرسے میخوانم تا آرام باشم!
فنجان هاے شیشہ اے را روے سینے مے چینم و با دقت قورے چاے را بہ ترتیب بالاے سرشان میگیرم.
چاے را ڪہ مے ریزم،سینے را بلند مے ڪنم و از آشپزخانہ خارج میشوم.
نگاہ همہ روے من دوختہ میشود،سعے میڪنم بہ سمانہ نگاہ نڪنم!
جدے بہ سمت پدر روزبہ مے روم و سینے را مقابلش مے گیرم،لبخندے میزند و تشڪر مے ڪند.
همانطور ڪہ فنجان چایے را برمیدارد نگاهم مے ڪند! بہ سمت سمانہ مے روم.
فنجان چاے را برمیدارد و تشڪر مے ڪند،نگاهم را بہ صورتش مے دوزم.
سنگینے نگاهم را ڪہ احساس مے ڪند،سر بلند مے ڪند!
بے اختیار اخم میڪنم،واڪنشے نشان نمے دهد!
صاف مے ایستم و بہ سمت روزبہ مے روم،لبش را بہ دندان گرفتہ و سرش را پایین انداختہ! انگار خون،خونش را مے خورد!
سینے را مقابلش مے گیرم:بفرمایید!
سرش را بلند مے ڪند،همانطور ڪہ فنجان چایے را برمیدارد مے گوید:خیلے ممنون!
سینے را بہ پدر و مادر هم تعارف میڪنم و با اجازہ ے پدرم روے مبل مے نشینم.
پدر روزبہ رو بہ پدرم مے گوید:خب دیگہ بریم سر اصل مطلب!
قبل از این ڪہ پدرم دهان باز ڪند مادرم سریع مے گوید:عذر میخوام اما باید بگم ڪہ نہ من نہ پدر آیہ رضایت نداریم! این جلسہ هم فقط براے احترام بہ پافشارے پسرتون برگزار شدہ!
مثل اینڪہ شما هم راضے بہ این ازدواج نیستید؟!
پدر روزبہ ابروهایش را بالا میدهد:چے بگم؟! واقعیتش اوایل راضے نبودم اما الان مشڪلے ندارم! بہ خواستہ ے پسرم احترام میذارم!
بیشتر همسرم موافق این ازدواج نیست،ڪہ خب با توجہ با شغل و تجربہ ش دلایلش منطقیہ!
مادرم ابروهایش را بالا میدهد:منظورتون اینہ ڪہ همسرتون فقط بخاطرہ تجربہ ے ڪارے شون و علمشون راضے نیستن؟!
پدر روزبہ جواب میدهد:بلہ!
مادرم نگاهے بہ سمانہ مے اندازد و مے گوید:با عرض معذرت! اما اگہ همسر شما خیلے تو ڪارشون وارد بودن و بهش تعهد داشتن،تو شروع همچین جلسہ ے حساسے ڪہ دو طرف راضے نیستن سریع نمیگفتن دختر من بہ عنوان بیمار پیششون میرہ! اسرار بیمارشونو حفظ مے ڪردن!
هر چند ڪاملا مشخص بود ایشون بہ قصد و براے تحقیر دختر من این حرفو زدن!
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_372
سمانہ سریع با لحنے نرم مے گوید:خانم نیازے! گاهے آدم مجبور میشہ بین دوتا مسئلہ یڪے شو انتخاب ڪنہ! منم ترجیحم اینہ بین روانشناس بودن و مادر بودن،مادر بودنو انتخاب ڪنم و هر طور شدہ بہ پسرم براے انتخاب درست ڪمڪ ڪنم!
از نظر من،آیہ دختر خوب و خانمیہ!
من با آیہ مخالف نیستم! با انتخاب پسرم مخالفم!
همینطور انتخاب آیہ!
نہ دختر شما مورد بدیہ نہ پسر من! اما این دو نفر آدم همدیگہ نیستن!
بہ خدا قسم اگہ بہ جاے روزبہ،فرزاد اینجا نشستہ بود من از صمیم قلبم راضے و خوشحال بودم!
چون میدونستم هم آیہ مطابق معیار و اعتقادات فرزادہ،هم فرزاد مطابق معیار و اعتقادات آیہ ست!
میدونم شما هم با حرف من موافقید!شمام دلیل مخالفتتون اختلاف سنے و اعتقادے این دو نفرہ!غیر از اینہ؟!
پدرم جدے مے گوید:درستہ!
سمانہ نگاهش را بہ من میدوزد،با لحنے مهربان میگوید:آیہ جان! من ڪہ هر چے بہ روزبہ میگم نمے شنوہ! واقعا امام علے بہ جا گفتہ آدمے ڪہ بیش از حد بہ چیزے علاقہ مند بشہ ڪر و ڪور میشہ و عیباشو نمے بینہ!
روزبہ دارہ سے و دو سالو تموم میڪنہ تا چشم بہ هم بزنے وارد دوران میانسالے شدہ!
نمیتونہ خیلے از نیازاے عاطفے و هیجانے تو رو برطرف ڪنہ! اقتضاے سنشہ عزیزم!
بہ همون منوال روزبہ نمیتونہ با یہ سرے اخلاقاے تو ڪنار بیاد!
پدر روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد و با لحنے نرم رو بہ سمانہ مے گوید:بچہ ڪہ نیستن! خودشون سبڪ و سنگین میڪنن! همہ ے عواقبش هم پاے خودشونہ!
نگاهش را میان من و روزبہ مے چرخاند و ادامہ میدهد:من آنچہ شرط بلاغست با تو میگویم
تو خواہ از سخنم پند گیر و خواہ ملال...!
آشفتہ میشوم،نگاهم را بہ فرش مے دوزم. عقلم مے گوید "نه" و قلبم مے گوید "آری"!
پدر روزبہ سرفہ اے مے ڪند و مے گوید:بهترہ اجازہ بدیم آیہ جان و روزبہ یڪم بیشتر باهم در ارتباط باشن و بعد تصمیم بگیرن! نظر شما چیہ جناب نیازے؟!
پدرم نفسش را بیرون میدهد:والا دلم رضا نیست! شمام ڪہ زیاد راغب نیستید! وصلتے ڪہ بخواد اینجورے سر بگیرہ واے بہ حال ادامہ و انتهاش!
بندِ دلم پارہ میشود! سرم را بلند میڪنم و نگاهم را بہ روزبہ مے دوزم.
رگ گردنش ورم ڪردہ و با اخم بہ فرش خیرہ شدہ،سرش را تڪان میدهد و نگاهش را بہ پدرم مے دوزد.
_شما میتونید تضمین ڪنید اگہ دخترتون با یہ جوون هم سن و سال خودش و مذهبے،ازدواج ڪنہ خوشبخت میشہ؟! اگہ میتونید تضمین ڪنید من میڪشم ڪنار!
چون...
حرفش را ادامہ نمیدهد،پدرش تشر مے زند:روزبہ!
پدرم پوزخند میزند:نمیتونم تضمین ڪنم اما بہ قطع مطمئن ترم اگہ با ڪسے هم سطح و هم فڪر خودش ازدواج ڪنہ احتمال خوشبختیش بیشترہ و با ازدواج با شما احتمال پشیمون شدنش بیشتر!
سرم را تڪان میدهم،نہ مے توانم بگویم نہ،نہ میتوانم قاطعانہ بگویم بلہ!
روزبہ با صدایے خش گرفتہ مے پرسد:نظر خانم نیازے ام همینہ؟!
همہ ے نگاہ ها روے من میخڪوب میشود،ذوب میشوم زیر نگاہ ها!
آب دهانم را قورت میدهم و مے گویم:نظرے ندارم!
روزبہ محڪم مے گوید:یعنے تردید دارید!
نفس عمیقے مے ڪشد و ادامہ میدهد:بابت مزاحمت عذر میخوام!
سپس نگاهش را بہ پدر و مادرش مے دوزد:بریم؟!
سمانہ سرش را بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهد و بلند میشود،پدر روزبہ هم با ناراحتے مے ایستد.
بہ سمت پدرم مے رود و ڪلے عذرخواهے مے ڪند،چند دقیقہ بعد روزبہ بہ همراہ پدر و مادرش مے رود!
آنقدر سریع ڪہ یادش مے رود دستہ گل و شیرینے اش را ببرد!
گیج و غمگین نگاهم را بہ ظرف میوہ ے دست نخوردہ و فنجان هاے چاے لب نزدہ مے دوزم!
رفت...
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
روزها از پے هم مے گذشت،پدرم براے اینڪہ مثلا فڪر و خیال روزبہ را از سرم بیاندازد موبایلم را گرفت!
چند روز بعد از مراسم خواستگارے،چند روزے بہ یزد رفتیم و خانہ ے مادربزرگم ماندیم.
مرداد ماہ و شهریور با دلگیرے و بے حوصلگے گذشتند،فڪر میڪردم اگر از روزبہ دور باشم این حس و حال از بین میرود اما انگار اشتباہ مے ڪردم! روز بہ روز دلتنگے ام بیشتر مے شد!
روزبہ در نظرم،حڪم یڪ مرد را داشت! حڪم یڪ تڪیہ گاہ! حڪم یڪ عشق!
با شروع مهر ماہ و ترم جدید،پدرم موبایلم را پس داد!
اما ڪم و بیش مراقبم بود!بہ خیالشان همہ چیز تمام شدہ بود!
دو هفتہ ے اول مهر ماہ با دلگیرے پاییز گذشت،پایم را روے برگ خشڪ زرد میگذارم و نفسم را خستہ بیرون میدهم!
صداے خش خشش ڪمے حالم را جا مے آورد!
بند ڪولہ ام را روے دوشم جا بہ جا میڪنم و آرام قدم برمیدارم،بہ زور سارہ را دست بہ سر ڪردم تا تنها بہ خانہ برگردم!
از دانشگاہ دور میشوم و پیادہ بہ سمت خانہ راہ مے افتم،هواے دلگیر حالم را بدتر ڪردہ!
چند قدم ڪہ برمیدارم،ماشینے از پشت سر برایم بوق میزند.
متعجب سر بر میگردانم،ماشین روزبہ را میبینم!
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
♥️دختران حاج قاسم♥️
﴾﷽﴿ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 💠 #قسمت_۱ آرام چشمانم را باز میڪنم،با چشم هاے خواب آلود اطرافم را دید می
برگشت به قسمت اول رمان آیه های جنون ....
داستاني از عشق و ارادت شهدا به امام حسين
داستان1:
گلوي بريده حضرت علي اصغر عليه السلام
گفت:
«توي دنيا بعد از شهادت فقط يك آرزو دارم: اونم اينكه تير بخوره به گلوم».
تعجب كرديم. بعد گفت:
«يك صحنه از عاشورا هميشه قلبمو آتيش مي زنه؛ بريده شدن گلوي حضرت علي اصغر»
والفجر يك بود كه مجروح شد. يك تير تو آخرين حد گردنش خورده بود به گلوش.
وقتي مي بردنش عقب، داشت از گلوش خون مي آمد.
مي گفت:
آرزوي ديگه اي ندارم مگر شهادت.
مشخصات شهيد: سردار شهيد حاج عبدالحسين برونسي-فرمانده تيپ 18 جوادالائمه از لشكر 5 نصر
****
داستان2:
مداح بي سر
هم مداح بود هم شاعر اهل بيت
مي گفت:
« شرمنده ام كه با سر وارد محشر شوم و اربابم بي سر وارد شود؟»
بعد شهادت وصيت نامه اش رو آوردند. نوشته بود قبرم رو توي كتابخونه مسجد المهدي كندم.
سراغ قبر كه رفتند ديدند كه براي هيكلش كوچيكه. وقتي جنازه ش اومد قبر اندازه اندازه بود، اندازه تن بي سرش.
راوي: مداح اهل بيت حاج كاظم محمدي
مشخصات شهيد: حاج شيرعلي سلطاني مسئول تبليغات تيپ امام سجاد عليه السلام فارس محل دفن: كتابخانه مسجد المهدي شيراز
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
♥️🍃⇨﷽
🌷 داستان کوتاه پس گردنی
یکی از اساتید حوزه نقل میکرد میگفت:روزی یکی از شاگرداش بهش زنگ میزنه که فورا استاد واسش یه استخاره بگیره استاد هم استخاره میگیره وبهش میگه:بسیار خوبه معطلش نکن و سریع انجام بده.
چند روز بعد شاگرد اومد پیش استاد وگفت:
میدونید استخاره رو برا چی گرفتم؟
استاد:نه!!!
شاگرد:تو اتوبوس نشسته بودم
دیدم نفر جلوییم، پشت گردنش خیلی صافه وباب زدنه؛
هوس کردم یه پس گردنی بزنمش.
دلم میگفت بزن . عقلم میگفت نزن هیکلش از تو بزرگتره میزنه داغونت میکنه.
خلاصه زنگ زدم واستخاره گرفتم وشما گفتین فورا انجام بده.
منم معطل نکردم وشلپ زدمش.
انتظار داشتم بلند شه دعوا راه بندازه امایه نگاهی به من انداخت وگفت استغفرالله.
تعجب کردم گفتم:ببخشید چرا استغفار؟!؟!؟!
گفت:چند دقیقه پیش از کنار یه امامزاده رد شدیم یه لحظه به ذهنم خطور کرد که این امامزاده ها الکی هستن ودکان باز کردن که پول جمع کنن.
به خدا گفتم:ای خدا،اگه اشتباه میکنم یه پس گردنی بهم بزن.
تااین درخواستو کردم تو از پشت سر محکم به من زدی!!!
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
🍂🍃🍂🍃🍂🍃
خاطره جالب ازحاج آقاقرائتی
جایزه
یکروز در منزل دیدم خانم دستگیره های زیادی دوخته که با آن ظرف های داغ غذا را بر می دارند که دستشان نسوزد ، آنها را برداشته و به جلسه درس برای جایزه آوردم . وقتی خواستم جایزه بدهم به طرف گفتم : یکی از این سه مورد جایزه را انتخاب کن : 1- یک دوره تفسیر المیزان که 20 جلد است و چندین هزار تومان قیمت دارد .
2- مقداری پول .
3- چیزی که به آتش و گرمای دنیا نسوزی .
گفت : مورد سوّم . من هم دستگیره ها را بیرون آوردم گفتم جایزه سوم دستگیره اشپزخونه هست وبهش دادم .
همه خندیدند 😂😂
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
می دانید داستان " گربه را دم حجله کشتن" چیست؟
می گویند در ایام قدیم دختری تندخو و بد اخلاق وجود داشته که هیج کس حاضر به ازدواج با او نبوده است. پس از چندی پسری از اهالی شهامت به خرج می دهد و تصمیم می گیرد که با وی ازدواج کند. بر خلاف نظر همه، او می گوید که میتواند دخترک را رام کند.
خلاصه پس از مراسم عروسی، عروس و داماد وارد حجله می شوند و ....چند دقیقه از زفاف که می گذرد پسرک احساس تشنگی می کند .
گربه ای در اتاق وجود داشته از او می خواهد که آب بیاورد! چند بار تکرار می کند که ای گربه برو و برای من آب بیاور!
گربه بیچاره که از همه جا بی خبر بوده از جایش تکان نمی خورد تا اینکه مرد جوان چاقویش را از غلاف بیرون می کشد و سر از تن گربه جدا می کند.
سپس رو به دختر میکند و میگوید برو آب بیار. خب معلومه دختر از ترس سریع میره آب میاره و این ضرب المثل از آن زمان رایج شد.
https://eitaa.com/dokhtaranchadorii
🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت-373
قلبم بہ تپش مے افتد،بے اختیار لبخند میزنم اما سریع خودم را جمع و جور میڪنم!
ماشین ڪہ نزدیڪتر میشود وا میروم!فرزاد پشت فرمان نشستہ!
دلم بہ یڪ جورے میشود،از ذهنم مے گذرد نڪند اتفاقے براے روزبہ افتادہ!
بے اختیار چند قدم بہ سمت ماشین برمیدارم،چهرہ ے فرزاد درهم است!
چند ثانیہ بعد از ماشین پیادہ میشود و نگاهش را بہ گوشہ ے چادرم مے دوزد.
چشم هاے مشڪے اش برق خاصے دارند! پیراهن نوڪ مدادے اے همراہ با شلوار جین تیرہ بہ تن ڪردہ.
در ماشین را مے بندد و بہ سمتم قدم بر مے دارد،مضطرب نگاهش میڪنم.
سرفہ اے مے ڪند و مے گوید:سلام!
سرم را تڪان میدهم:سلام! شما اینجا چے ڪار میڪنید؟! اتفاقے افتادہ؟!
سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد،مردد مے گوید:باید باهاتون صحبت ڪنم!
آب دهانم را فرو میدهم:راجع بہ چے؟!
سڪوت مے ڪند،نفسم را با حرص بیرون میدهم.
انگشت هایش را در هم قفل مے ڪند و چند قدم نزدیڪتر میشود.
من من ڪنان مے گوید:خُ...خب!
نفسش را با شدت بیرون میدهد،ناگهان سرش را بلند مے ڪند و بے هوا بہ چشم هایم زل مے زند:راجع بہ علاقہ م بہ شما!
زمان مے ایستد!
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
با صداے سمانہ بہ خودم مے آیم،با لبخند نگاهم مے ڪند و مے گوید:خیلے وقتہ خوردن ڪردن ڪاهو و خیار و گوجہ رو تموم ڪردے!
متعجب نگاهے بہ مقابلم مے اندازم و مے گویم:اِ! آرہ!
سمانہ همانطور ڪہ از آشپزخانہ بیرون مے رود مے گوید:برم یہ زنگ بہ محسن بزنم ببینم ڪے میاد!
سپس از آشپزخانہ خارج میشود،نفس عمیقے میڪشم و پاهایم را تڪان میدهم.
میخواهم از روے صندلے بلند بشوم ڪہ فرزاد وارد آشپزخانہ میشود،معذب سر جایم مے نشینم و ظرف ها را مرتب روے هم مے چینم.
فرزاد نگاهے بہ سالن و سپس حیاط مے اندازد و با گفتن با اجازہ اے پشت میز مے نشیند.
لبش را بہ دندان مے گیرد و با گوشہ ے رومیزے بازے مے ڪند!
مثل آن روز بعد از ڪلے تردید،ناگهان سرش را بلند مے ڪند و بے هوا بہ صورتم خیرہ میشود!
آرام مے گوید:یادتونہ چهار سال پیش...چهار سال پیش گفتم بهتون علاقہ مندم؟!
تنم یخ میزند،عصبے میشوم!
سرد و با حرص مے گویم:بلہ! ڪہ چے؟! حوصلہ ے حرف شنیدن و حرف زدن ندارم!
سپس سریع از پشت میز بلند میشوم،سرش را تڪان میدهد:واقعیتش...
صداے زنگ موبایل باعث میشود حرفش را ادامہ ندهد!
"ببخشیدی" مے گوید و بلند میشود،همانطور ڪہ از پشت میز بلند میشود جواب میدهد:جانم حاجے؟!
سپس از آشپزخانہ خارج میشود،نفس راحتے میڪشم و نگاهم را بہ عڪس روزبہ مے دوزم ڪہ روے دیوار جا خوش ڪردہ!
حالم از آن ربان مشڪے بہ هم میخورد!
عق میزنم و بہ سمت سرویس بهداشتے مے دوم!
عق میزنم،جهانِ بدون تو را...
✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے
💔اى بہ راهت
لب هر پنجرہ
يك جفت نگاہ
من چرا اينقدر از آمدنت مايوسم؟💔
🌹 نـــــ✒ــون وَ الــْــــقــَــلــَــم 🌹 #آیه_های_جنون
#قسمت_374
فـرزاد در ماشـین را مے بـندد و بہ سمتم قدم بر مے دارد،مضطرب نگاهش میڪنم....
سرفہ اے مے ڪند و مےگویــد:سلامـ!
سرم را تڪان میدهم:سلام!شما اینجـا چے ڪار میڪنید؟! اتفاقے افـتادہ؟!
سـرش را بہ نشانہ ے مـنفے تڪان میدهد،مرددمے گوید:باید باهاتون صحبت ڪنم!
آب دهانم را فرو میدهم:راجع بہ چے؟!
سڪوت مے ڪند،نفسم را با حـرص بیرون میدهم...
انــگــشتــهایــش را در هم قــفــل مــے ڪنــد و چــنــد قــدم نــزدیــڪتــر مــیــشــود.
منــمــن ڪنــان مــے گــویــد:خــُ...خــبــ!
نــفــسشــرا بــا شــدت بــیــرون مــیــدهد،نــاگــهانــســرش را بــلــنــد مــے ڪنــد و بــے هوا بــہ چــشــم هایــم زل مــے زنــد:راجعــبــہ عــلــاقــہ م بــہ شــمــا!
زمــانــمــے ایــســتــد!چــنــد لــحــظــہ مــتــعــجــب نــگــاهش مــیــڪنــم ســپــس بــہ خــودم مــے آیــمــ!
اخمــمــے ڪنــمــ:چہشــوخــے مــســخــرہ اے!
چــشمــهایــش را بــاز و بــســتــہ مــے ڪنــد و نــفــســش را بــیــرون مــیــدهد!
_شــوخےنــمــے ڪنــم!مــیــشــہ بــریــم یــہ جــاے خــلــوت صــحــبــت ڪنــیــمــ؟!
گــوشہے چــادرم را مــحــڪم مــے گــیــرمــ:نہخــیــر!دلــیــل ایــن حــرفــا رو نــمــیــفــهمــمــ!
لــبشــرا بــہ دنــدان مــے گــیــرد و رها مــے ڪنــد:اگہتــو ایــن مــدت جــلــو نــیــومــدمــ...
مــڪثــمــے ڪنــد و دســتــے بــہ مــوهایــش مــے ڪشــد:اونــمــوقــع ڪہ مــیــخــواســتــم مــطــرح ڪنــم فــهمــیــدم تــازہ نــامــزد ڪردیــد!بــعــدشــم ڪہ...
دوبــارہمــڪث مــے ڪنــد!مــیــخــواهم حــرڪت ڪنــم ڪہ ســریــع مــے گــویــد:دستــدســت ڪردم چــون از شــرایــط خــاصــتــون مــے تــرســیــدم!از حــرف مــردم!از نــگــاہ مــردمــ!
خــبــ...شــمــا...شــمــا...نــامــزدشــهیــد بــودیــد!شــرایــطــتــون عــادے نــبــود!
نــبــاےددســت دســت مــے ڪردم!نــبــایــد اجــازہ مــیــدادم تــو شــرڪت اســتــخــدام بــشــیــد!
نــفــسمــرا بــا حــرص بــیــرون مــیــدهمــ:ادامہنــدیــد!شــمــا چــطــور بــرادرے هســتــیــد ڪہ...
نــمےگــذارد حــرفــم را تــمــام ڪنــم!اخــم مــے ڪنــد و بــلــنــد مــے گــویــد:آرہ!چــطــور بــرادرے ام ڪہ بــہ ڪســے ڪہ بــرادرم دوســتــش دارہ مــیــام مــیــگــم دوســتــت دارم!امــا قــبــل از ایــنــڪہ روزبــہ تو رو بشناسـہ من دوستت داشتم!
ابروهاے مرا بالا میدهم :دیگه علاقہ اے بہ شنیدن حرفاتون ندارم!
نفس عمیقے میڪشد:دنیاے مـا شبیہ بہ همدیگہ ست!اما دنیاے تـو و روزبہ نہ!
دست از این علاقہ بـڪش!ادامہ ے این علاقہ نہ بہ نفع خـودتہ نہ بــہ نفع روزبــہ!
پــوزخــندمــیــزنم:بہ شما هیچ ارتباطـے ندارہ!
ســرشــرا بــہ نــشــانــہ ے تــاســف تــڪان مــیــدهد:نہتــو با روزبہ بہ جایے مـیرسـے نہ روزبہ با تو!جلوے ضررو از هرجا بگیرے منفعتہ! خیلے فڪر ڪن خانم نیازے! خـیلے!
اینارو بخاطرہ خودم نمیگم!اول بہ خاطرہ خودت میگم بـعد بـخاطرہ برادرم!
لبهایم را چند بار باز و بسـتہ میڪنم اما نمیتوانم چیزے بگویم!
گیج و منگم! حالتش یڪ جوریـست!حرف هایش بوے صـداقت نمے دهند!طبیعـے نیست
نگاهشــرا روے چـشم هایـم تنظیم مے ڪند.
_پدرو مادرم با ازدواج من و شما مخالـفتے ندارن!بهتر نـیـسـت بیـشـتر فڪر ڪنید؟!نہ بہ من!بہ تصمیم تون راجع بہ روزبہ!
اخمم را غلـیظ تر میـڪنم و بدون هیچ حرفے رو بر مے گردانم بلند فریاد مے زند:بہ حرفام خـیلے فڪر ڪن!
بدون معطلے موبایلم را از داخل ڪولہ ام بـیرون میکشم با قدم هاے بلند خودم را بہ سر خیابان مے رسانم و دستم را براے تاڪسے ها بلند میڪنم...
با عجلہ از حفظ شمارہ ے روزبہ را مے گیرم
ادامه دارد
لیلی سلطانی
خواب #حضرت_رقیه(س) رو دیده بود
بی بی فرموده بودن تو به خاطر ما از #گناه گذشتی ما هم شهیدت میکنیم.
موقعی که داشت میرفت سوریه بهم گفت: سید برام #روضه حضرت رقیه بخون
گفتم نمیخونم، داری میری حسین #بچه هااات، گفت از بچه هام دل کندم، روضه می خوندم های های #گریه میکرد.
✍به روایت سیدرضا علیزاده، ذاکر اهل بیت
#شهید_حسین_محرابی🌷
#شهید_مدافع_حرم
🍃🌹🍃
#نڪتہ_هاے_ناب
❌اگـر دلت از ڪسي چرڪیڹ شده، در هنگـام ملاقات با او مصافحہ ڪڹ❗️
✔️دست دادڹ (مصـافحہ)
یڪ ضدِ حملـہ است، بـراے حملہهـاے ڪینہ سازِ شیطـ🔥ـاڹ❗️
👌ایڹ یڪ قاعـده است و باعث آزاد شدڹ قلـ❤️ـب ميشود..
. https://eitaa.com/dokhtaranchadorii