💙🍃 🍃🍁 🎋زیارت حضرت رقیه(س) 🎋اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا سَيِّدَتَنـا رُقَيَّةَ،عَلَيْكِ التَّحِيَّةُ وَاَلسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يـا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يـا بِنْتَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ عَلِيِّ بْنِ اَبي طالِبِ، 🎋اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِسـاءِ الْعالَمينَ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ خَديجَةَ الْكُبْرى اُمِّ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ وَلِىِّ اللهِ 🎋اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا اُخْتَ وَلِىِّ اللهِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ الْحُسَيْنِ الشَّهيدِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الصِّدّيقَةُ الشَّهيدَةِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الرَّضِيَّةُ الْمَرْضِيَّةُ، 🎋اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا التَّقيّةُ النَّقيَّةُ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الزَّكِيَّةُ الْفاضِلَةُ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ الْبَهِيَّةُ،صَلَّى اللهُ عَلَيْكِ وَعَلى رُوحِكِ وَبَدَنِكِ،فَجَعَلَ اللهُ مَنْزِلَكِ وَمَاْواكِ فِى الْجَنَّةِ مَعَ آبائِكِ وَاَجْدادِكِ، 🎋الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ الْمَعْصُومينَ،اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ،وَعَلَى الْمَلائِكَةِ الْحـافّينَ حَوْلَ حَرَمِكِ الشَّريفِ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ،وَصَلَّى اللهُ عَلى سَيِّدِنا مُحَمَّد وَآلِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ وَسَلَّمَ تَسْليماً برَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ. #التماس_دعا 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 @dokhtaranchadorii ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ .

من رقیــــه دخترشیرین زبان شــــــــاه دینم🏴 غنچه ے پژمرده ے بـــــــاغ امیــــرالمومنینم🏴 هردوعالم دردعا،محتاج دست کوچک مــــن 🏴 تاابدحاجـــت روا گردنــــد از یک آمینــــــــم🏴 شهادت مظلومانه رقیه خاتون تسلیت باد 🏴

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۱۸ میخندد:آرہ دیگہ تو و خان داداشمون اجازہ ے ورود ڪسیو صادر نڪردید! صداے فرزانہ مے آید:یڪتا! زشتہ! بہ زور میخندم:ورود شما آزادہ! قدمتون روے چشم! _باشہ پس ما چند دیقہ دیگہ خونہ تونیم،فعلا! استرسم بیشتر میشود،لب میزنم:فعلا! موبایل را سر جایش میگذارم و بہ سمت در میروم،مادرم و نورا در آشپزخانہ سخت مشغول آمادہ ڪردن وسایل پذیرایے هستند. پدرم با اُبَهت روے مبل نشستہ و بہ تلویزیون خیرہ شدہ،یاسین و طاها مشغول گفتگو هستند. سرفہ اے میڪنم و بہ سمت مادرم و نورا میروم. مادرم با دقت نگاهم میڪند و میگوید:حاضر شدے؟ میخندم:نہ! تازہ میخوام حاضر شم! پشت چشمے نازڪ میڪند:مزہ نریز! انگار چیزے یادش بیاید سریع میگوید:آیہ! با من جلوے در واسہ استقبال وایمیسیا! دستہ گلم خودت از هادے میگیرے! لبم را میگزم،محڪم میگوید:چَشمتو نشنیدم! لب میزنم:چَشم! بہ ظروفے ڪہ چیدہ نگاہ میڪنم،با سلیقہ در یڪ میوہ خورے بزرگ پرتقال و موز چیدہ،در میوہ خورے دیگر سیب و خیار! نورا در شیرینے خورے،شیرینے تَر میچیند و یڪے داخل دهانش میگذارد. همانطور ڪہ شیرینے را قورت میدهد میگوید:من پیشاپیش دهنمو شیرین ڪردم! شیرینے اے بہ سمتم میگیرد:بیا! با دست پس میزنم:نہ! دهنم تلخہ! چشمڪ میزند:خب دهنتو شیرین میڪنہ دیگہ! تلخ میخندم:گمون نڪنم! بہ نظرم تلخ تر میڪنہ! چادرم را روے سرم تنظیم میڪنم،میخواهم بہ سمت یاسین و طاها بروم ڪہ صداے زنگ در بلند میشود. پدرم با آرامش بہ سمت آیفون میرود و مے پرسد:ڪیہ؟! چند لحظہ بعد همانطور ڪہ دڪمہ ے آیفون را میفشارد میگوید:بفرمایید! رو بہ ما میڪند:اومدن! مادرم با یڪ دست چادرش را جلو میڪشد و با یڪ دست مرا! همانطور ڪہ نزدیڪ در ورودے مے ایستیم میگوید:یڪم بخند! انگار مریضے! پوزخند میزنم و چیزے نمیگویم! صداے پر انرژے آقاے عسگرے مے پیچد:یاللہ! پدرم در را باز میڪند:بفرمایید! آقاے عسگرے همراہ روحانے میانسالے وارد میشوند،ابتدا با پدرم روبوسے و احوال پرسے میڪنند سپس با من مادرم سلام و احوال پرسے. فرزانہ جعبہ ے شیرینے بہ دست نزدیڪ ما میشود،همانطور ڪہ گونہ هایم را میبوسد میگوید:سلام عروس گلم! انگار ڪسے دلم را چنگ‌ میزند،لبخند نصفہ نیمہ اے تحویلش میدهم و سلام میڪنم. پشت سرش یڪتا و همتا با چند جعبہ ڪادو ڪہ با سلیقہ تزئین شدہ وارد میشوند. این بار یڪتا روسرے صورتے و همتا روسرے نیلے سر ڪردہ،این را نیامدہ میگویند! گرم با من و مادرم روبوسے میڪنند،یڪتا بہ من میگوید:اینا رو ڪجا بذاریم؟ مادرم لبخند میزند:آخہ چرا زحمت ڪشیدید؟! هنوز ڪہ چیزے.... آقاے عسگرے میان حرفش میپرد و میگوید:ناقبالہ! ایشالا براے مراسماے دیگہ از اینا بهتر براے یہ دونہ عروسمون میاریم! مادرم ڪمڪ میڪند جعبہ هاے ڪادو را روے میز بچینند. بغض گلویم را میفشارد،هجوم اشڪ بہ روے مردمڪ هاے چشمانم را حس میڪنم. سرم را پایین مے اندازم و لبم را میگزم،بہ خودم نهیب میزنم:الان وقتش نیست آیہ! الان نہ! _سلام! سرم را بلند میڪنم،هادے دستہ گل بہ دست مقابلم ایستادہ! بے اختیار یڪ قطرہ اشڪ از گوشہ ے چشم راستم مے چڪد وَ این از چشمش دور نمے ماند! متعجب نگاهم میڪند،سرفہ اے میڪنم و لب میزنم:سلام! همان ڪت و شلوار شب خواستگارے را پوشیدہ،این بار با پیراهن سفید! دستہ گل نرگسے ڪہ تنها با یڪ پاپیون سفید تزئین شدہ بہ سمتم میگیرد. همتا با هیجان میگوید:تقدیم با عشق! هادے چنان وحشتناڪ نگاهش میڪند ڪہ من میترسم. بوے عطر خنڪش بینے ام را قلقلڪ میدهد،با عجلہ دستہ گل را از دستش میگیرم و آرام میگویم:ممنون! همہ با لبخند نگاهمان میڪنند،حس میڪنم گونہ هایم بہ سرخے انار شدہ! هادے هم دستِ ڪمے از من ندارد،سر بہ زیر بہ سمت جمع میرود و با همہ احوال پرسے میڪند. یاسین با اخم نگاهش میڪند و جوابش را نمیدهد. همہ مشغول صحبت میشوند،احساس میڪنم نفس هایم بہ شمارہ افتادہ اند. مادرم و نورا مشغول پذیرایے میشوند و من تماشایشان میڪنم. بیست دقیقہ بعد آقاے عسگرے رو بہ پدرم میگوید:مصطفے جان! اجازہ هست شروع ڪنیم؟ پدرم لبخند پررنگے تحولیش میدهد و میگوید:بفرمایید! آقاے عسگرے بہ من زل میزند،با لبخند میگوید:آیہ جان! بیا اینجا! حس از دست و پاهایم میرود،نگاهم بہ یاسین مے افتد. بُغ ڪردہ و نگران بہ من چشم دوختہ،براے اینڪہ خیالش را راحت ڪنم لبخند میزنم و میگویم:اگہ یاسین اجازہ بدہ میام! یاسین با ذوق بہ سمتم مے دود،همتا با خندہ میگوید:یہ ڪف مرتب بہ افتخار برادر عروس! همہ با خندہ دست میزنند و بہ ما نگاہ میڪنند. یاسین محڪم دستم را میگیرد:خوبے آبجے؟ براے اولین بار بہ برادر ڪوچڪم دروغ میگویم:آرہ!‌ چرا خوب نباشم؟! با شڪ و تردید براندازم میڪند،با هم بہ سمت جمع میرویم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی 👉 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 @dokhtaranchadorii ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

✅✅✅✅✅ بعضیا میگن : باحجاب ها و چادری ها از همه بدترن. "😳" واسه همین منم هیچوقت نمیخوام باحجاب باشم😒 اما...✋ 1⃣ اولا : بد بودن رفتار یا گفتار بعضی افراد با حجاب و چادری، هیچ ارتباطی به حجاب اون ها نداره☝️ این حرف مثل این میمونه که کسی بگه :👇 من از عینک دودی خیلی بدم میاد چون بعضی از اونایی که عینک ‌دودی می‌زنن از همه خشن‌ترن !! 😳😡😳 هرکی بشنوه میگه : چه ربطی به عینکشون داره خب؟؟ 😟 تو باید از رفتارشون بدت بیاد نه از عینکشون 😐 2⃣ دوما : فرض کنید یه آقایی خیلی با خانوم خودش خوب رفتار میکنه، 😘 خیلی با خونوادش مهربونه😊 خیلی به خونوادش میرسه 🤗 اما مثلا معتاده😷 🤕 به نظرتون این حرف درسته که ما بگیم چون فلانی که اینقدر با خونوادش خوبه معتاده ، 😏 پس منم دیگه هیچوقت با خونوادم خوب برخورد نمیکنم چون از اعتیاد اون بدم میاد؟!!😒 به نظرتون این حرف درسته؟؟؟؟🤔 معلومه که نه ☺️ ما باید از خوبیای هر کس الگو بگیریم اما بدیاش رو بذاریم واسه خودش😊🌹 از خوش اخلاقی این مرد الگو بگیریم ❤️ اما اعتیادش بمونه برا خودش 🤐🤕 پس یه کم دور از انصافه اگه بگیم چون بعضی از با حجاب ها رفتارهای خوبی ندارن پس من دیگه با حجاب نمیشم😉🤔 چرا که مجازات بی حجابی سر جای خودش و مجازات باحجابای گنهکار هم سر جای خودش اگه یه وقت یه خطایی از یه خانم با حجاب سر زد انصاف داشته باشیم و اونو به حساب خودش بذاریم نه حجاب و چادرش😊 ⚡️ آیا هنوز وقتش نشده یه کمی بیشتر در مورد 🍎 نوع حرف زدنمون 🍎 نوع عمل کردنمون 🍎 و نوع پوششمون فکر کنیم؟!⚡️ @dokhtaranchadorii

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۱۹ طاها ڪنارِ هادے نشستہ،آقاے زمانے ڪہ پدر هادے بہ عنوان روحانیِ امین و مسجد محلہ شان معرفے ڪرد رو بہ طاها میگوید:اگہ اجازہ بدے صاحبِ جا بشینہ! سپس میخندد،طاها با خندہ از روے مبل بلند میشود. ضربان قلبم بالا میرود،پیشانے هادے عرق ڪردہ،دستمالے از داخل جیب ڪتش در مے آورد و روے پیشانے اش میڪشد. زمانے رو‌ بہ من با شوخ طبعے میگوید:خونہ ے خودتونہ! بفرمایید بشینید! آب دهانم را فرو میدهم و سرم را پایین مے اندازم. هادے خودش را روے مبل جا بہ جا میڪند،با اڪراہ و فاصلہ مے نشینم. زمانے از پدرم اجازہ میگیرد تا صیغہ را جارے ڪند،بعد از اجازہ دادن پدرم،از من مے پرسد:مهریہ تو تعیین ڪردے دخترم؟ نگاهے بہ جمع مے اندازم و میگویم:نمیدونم چے تعیین ڪنم! لبخند اطمینان بخشے میزند:هرچے دوست دارے! تا میتونے این هادے ما رو خالے ڪن! زیر چشمے بہ هادے ڪہ تبسم شیرینے روے لبانش جا خوش ڪردہ نگاہ میڪنم. ڪمے فڪر میڪنم و میگویم:حتما باید مادے باشہ؟یعنے پول یا سڪہ؟ زمانے میگوید:نہ! بہ دستہ گل نرگسے ڪہ روے اپن آشپرخانہ نشستہ چشم میدوزم و آرام میگویم:دوازدہ تا شاخہ گل نرگس! همہ مهربان و با احساس نگاهم میڪنند،در چشمان فرزانہ اشڪ جمع میشود لب میزند:بہ حق امام دوازدهم خوشبخت بشید! آقاے عسگرے بہ فرزانہ نگاہ میڪند و میگوید:اِ خانم! خوبہ شما مادر عروس نیستے! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش میچڪد،هادے با لبخند نگاهش میڪند،با تمام وجود میگوید:فدات بشم! گریہ نڪن! چہ محبتے در صدایش موج میزند! فرزانہ سرے تڪان میدهد و اشڪانش را پاڪ میڪند. زمانے ادامہ میدهد:خب مدت صیغہ؟ میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ هادے پیش دستے میڪند:چهار ماہ! مبهوت نگاهش میڪنم،سرفہ اے میڪند و آرام میگوید:چیزے نگید! نفسم را عصبے بیرون میدهم،زمانے از من و هادے وڪالت میگیرد تا صیغہ را جارے ڪند‌. دستانم را درهم قفل میڪنم و بہ زمین چشم میدوزم. با اداے هر جملہ قلبم ڪَندہ میشود،چند لحظہ بعد همہ صلوات میفرستند و تبریڪ میگویند،سرم را بلند میڪنم! یعنے همہ چیز تمام شد؟! یعنے من مَحرمِ این مَردم؟! بہ همین سادگے؟! چهرہ ے هادے درهم رفتہ،ملتمس نگاهش میڪنم. انگار سنگینے نگاهم را حِس میڪند ڪہ محڪم میگوید:تموم میشہ! با حرص لب میزنم:آرہ! چهارماہ دیگہ! سرش را بلند میڪند،جدے و سرد نگاهے بہ چشمانم مے اندازد ڪہ ساڪت میشوم! همہ براے تبریڪ گفتن و روبوسے بہ سمتمان مے آیند،چند دقیقہ بعد فرزانہ با جعبہ ے ڪوچڪے ڪنارم مے ایستد. هادے نگاهے بہ مادرش مے اندازد و آرام میگوید:مامان! نگفتم نیار؟! فرزانہ بدون توجہ در جعبہ را باز میڪند و نشانم میدهد،انگشتر طلاے ظریفے داخلش قرار دارد. _نشونہ! یعنے فعلا نشون ڪردہ ے هادے اے! میخواهم بگویم:"نشون ڪردہ ے هادے یا تو و شوهرت؟!" جعبہ را بہ دست هادے میدهد و میگوید:بنداز دستِ راستش! سریع میگویم:نہ! نہ! فرزانہ ڪنجڪاو نگاهم میڪند،میگویم:یعنے فعلا ڪہ ڪسے نمیدونہ لازم نیست ڪہ بندازم! یڪتا هم ڪنار مادرش مے ایستد:نہ آیہ جان! لازم نیست همیشہ بندازیش! الان هادے دستت میڪنہ ڪہ نشون ڪردشے،روزاے دیگہ هر وقت دوست داشتے بنداز! دستم را براے گرفتن جعبہ از هادے جلو میبرم ڪہ فرزانہ آرام روے دستم میڪوبد،با خندہ میگوید:نشون ڪردہ ے هادے نہ آیہ! ملتمس بہ هادے نگاہ میڪنم،حالِ او از من بدتر است. انگشتر را با احتیاط از داخل جعبہ درمے آورد،دستِ راستم را مشت میڪنم. باز بغض بہ گلویم چنگ میزند،میترسم این بار جلوے هم زار زار گریہ ڪنم! هادے با نگاهش اشارہ میڪند ڪہ "دستتو بیار جلو!" مشتم را باز میڪنم،گویے تمام سرماے بهمن ماہ را در جانم ریختہ اند! انگشتانم بہ وضوح مے لرزند،مادرم براے اینڪہ رفع و رجوع ڪند میگوید:خجالت میڪشہ! دستم را مقابل هادے میگیرم،انگشتر را بالا میگیرد،هم زمان انگست بصرم (انگشت انگشتری) را پایین تر میگیرم. دستش ڪمے مے لرزد،با عجلہ انگشتر را داخل انگشتم میڪند! سرماے دستانش حس میڪند سرماے دستانم را! و جرقہ اے میشود براے آتش گرفتن! سر انگشتانش ڪہ دستم را لمس ڪردند:با خودم گفتم: "آیہ! سردتر از ماهِ بهمنم داریم!" ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ بہ بهانہ ے مرتب ڪردن شال و چادرم در اتاق چپیدہ ام،یڪ ساعت از جارے شدن صیغہ میگذرد‌. همہ مشغول بگو و بخندند! دندان هایم را روے هم میسابم:واے برید خونہ تون دیگہ! نگاهم در آینہ بہ خودم مے افتد و برق انگشترے ڪہ ڪورم میڪند! چہ تنگ است این انگشتر! گویے گلویم را بہ دست گرفتہ و راہ نفسم را بستہ! چند دقیقہ بعد صداے تعارف تڪہ پارہ ڪردن براے ماندن بلند میشود. آخیشے میگویم و بہ سمت در قدم برمیدارم،خانوادہ ے عسگرے مشغول خداحافظے هستند. همانطور ڪہ بہ سمت فرزانہ و همتا و یڪتا میروم میگویم:اِ ڪجا؟! نشستہ بودید دیگہ! #ادامہ_دارد... نویسنده لیلی سلطانی ‌@dokhtaranchadorii

💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۰ همتا گرم گونہ هایم را میبوسد و میگوید:ان شاء اللہ از چند وقت دیگہ خونہ ے خودت تلپ میشیم! یڪتا هم تایید میڪند:آرہ! رو مخ هادے میریم! سپس میخندد. فرزانہ رو بہ هادے میگوید:هادے! هادے بہ سمت ما برمیگردد:جانم! با چشم و ابرو بہ من اشارہ میڪند:اصلِ ڪارے! هادے سرش را پایین مے اندازد و میگوید:با من ڪارے ندارین؟ همتا اضافہ میڪند:آیہ جان! هادے چپ چپ نگاهش میڪند و آرام میگوید:میریم خونہ دیگہ! همتا حق بہ جانب میگوید:خب چے ڪار ڪنم؟! فقط پانتومیم نقش بازے میڪنے! بد میڪنم شدم دوبلورت؟! با همہ خداحافظے میڪنم و بہ سمت اتاقم برمیگردم،پردہ را ڪمے ڪنار میزنم،مادر و پدرم براے بدرقہ ے خانوادہ عسگرے تا ڪوچہ همراهے شان میڪنند‌. تنها هادے گوشہ ے حیاط مشغول پوشیدن ڪفش هایش شدہ. بغضم دیگر طاقت نمے آورد،مے شڪند و تڪیہ هایش از چشمانم سرازیر! پردہ را مے اندازم و هق هق میڪنم! بلند میگویم:واے آیہ! تو چہ غلطے ڪردے؟! با دست صورتم را مے پوشانم و زار میزنم! میخواهم روے زمین بنشینم ڪہ چند تقہ بہ شیشہ ے پنجرہ میخورد و پشت بندش صداے هادی:خانم نیازے! سریع صورتم را پاڪ میڪنم و پردہ را ڪنار میزنم،لب میزنم:ڪارے دارید؟ بہ شیشہ اشارہ میڪند و میگوید:میشہ پنجرہ رو باز ڪنید؟ مُردد پنجرہ را باز میڪنم،شبِ چشمانش را بہ چشمانم مے دوزد. برقِ چشمانش ماہ است و رنگِ چشمانش آسمانِ شب! چطور بہ این آسمان،دل نمے بستم؟! لب میزند:پشیمون شدید؟! بدون تردید میگویم:آرہ! لبخند ڪم رنگے لبانش را از هم باز میڪند:قول میدم نذارم این مدت سخت بگذرہ! نگاهم را از چشمانش میگیرم،جملہ ے بعدے اش پشیمان ترم میڪند:نازنین گفت بابت ڪمڪاتون ڪلے تشڪر ڪنم! لب میزنم:ڪار مهمے انجام نمیدم! گرماے نگاهش ذوبم میڪند:چرا! بزرگترین ڪمڪ بہ هردومون! و ماهِ من نگفتے این هر دو یعنے ڪہ؟! تو یا معشوقہ ات یا من و تو؟! خوش بہ حالِ او ڪہ با تو نامش عجین میشود، معشوقہ ے ماہ! ڪم ڪم از پشت شیشہ محو میشود،آرام و استوار قدم برمیدارد. با حرص پنجرہ را میبندم. تنها بہ اندازہ ے چهار ماہ فرصت داشتم،تو را براے خودم ڪنم....! ڪہ آن معشوقہ من باشم! معشوقہ ے تو! معشوقہ ے ماہ.... وَ اولین سورہ آن شب برایم نازل شد! هادے! تِلڪَ آیات جنون! زین پس این قرآن را با احتیاط ورق بزن، سورہ ها را یڪے پس از دیگرے ببین، وَ بخوان آیہ هایے با طعمِ جنون.... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی 👉 💠 #فدایی_خانم_زینب. @dokhtaranchadorii

🌸امام صادق ع🌸 هربنده‌ای ڪہ آب بخورد و #امام_حسین رایاد ودشمنانش را لعنت ڪند حق تعالے صد حسنہ براے او نویسد صد گناهش ببخشد وصد درجہ بالایش برد چنانڪہ صد بنده آزاد ڪرده✨

#یارقیه_خاتون میدانید این چیست؟ این همان بهانه روضه های رقیه (س) است این همان درد و غم شیعه است... 《آری این #خار_مغیلان است که در کربلا میروید》

🏴ســـه ســـال برایـــت کـــافےِ بـــود تـــا بشـــوے شبـــیـــه تـــریــن بــه "مـــادر" تـــو اگـــر 18 ســـالــ ـه میـــشدے چــ ـه میـــکردے؟ از ازل تا ابد … یا رقـیه مدد🏴

🌷داستان مقبل کاشانی و خواب ایشان در راه زیارت امام حسین ع سه شنبه, ۲۹ مهر ۱۳۹۳، ۰۹:۴۱ ق.ظ مقبل کاشانی شاعری بوده که خیلی آرزوی زیارت امام حسین علیه السلام رو داشته اما از نظر مالی در مضیقه بوده . هر وقت سایر افراد کربلا میرفتن اشک حسرت میریخته وآرزوی زیارت ارباب بی کفنش رو داشته . یک روز یکی از دوستان خرج سفرش رو تقبل میکنه و از کاشان راه میفتن به سمت کربلا . در راه و نزدیکی های گلپایگان دزدان قافله رو تاراج میکنن .یک عده از افراد بر میگردن کاشان . یک عده هم میرن سمت گلپایگان و از اونجا با توجه به اعتباری که داشتند و یا از فامیلاشون پول قرض میکنن و سفر رو ادامه میدن . اما مقبل در گلپایگان نه آشنایی داشت و نه اعتباری . از یک طرف هم دوست نداشت دیگه راهی رو که اومده برگرده . دلش هوای امام حسین علیه السلام رو داشت … با خودش می گفت یک قدم نزدیکتر به امام حسین علیه السلام هم یک قدمه . همینجا میمونم کار میکنم تا خرج ادامه سفرم جور بشه …. چند وقتی تو گلپایگان موند تا محرم از راه رسید . مثل همه شیعیان در مجالس عزاداری شب و روز محرم شرکت میکرد تا اینکه شب عاشورا شد ، اشعاری رو که سروده بود در شب عاشورا خوند و غوغا کرد …. همون شب پس از اتمام مجلس و در عالم رویا خواب دید مشرف شده به کربلا و وارد صحن شد . خواست بره طرف ضریح که از ورودش جلوگیری کردن . مقبل میگه :با خودم گفتم خدایا نباید در رابطه با دخول به حرم کسی دیگری را مانع شوند . یکی گفت درست میگویی مقبل اما الان فاطمه زهرا (س) و خدیجه کبری(س) و آسیه و هاجر و ساره با عده ای از حوریان در حرم مشغول زیارتند چون تو نامحرمی اجازه ورود نخواهی داشت . پرسیدم توکیستی ؟ گفت : من از فرشتگان حافّین هستم ، حالا برای اینکه ناراحت نشوی بیا تا تو را به قسمتهای دیگر حرم هدایت کنم . در سمت غربی صحن مطهر مجلسی با شکوه بود . از وی راجع به حاضرین در مجلس سوال کردم . گفت : پیامبرانند از آدم تا خاتم که همه برای زیارت قبر سید الشهدا (ع)آمده اند مقبل میگه : حضرت رسول صلی الله علیه و آله را دیدم که فرمود بروید به محتشم بگویید بیاید ناگاه دیدم محتشم با همان قیافه ، قدی کوتاه و چهره ای نورانی و عمامه ای ژولیده وارد شد حضرت به منبری که در آنجا بود اشاره فرمودند که ای محتشم برو بالا و هر چه بالا میرفت حضرت میفرمود برو بالاتر تا پله نهم رسید ایستاد ومنتظر دستور پیامبر بود . حضرت فرمود ای محتشم امشب شب عاشوراست ، از آن اشعار جانسوزت بخوان و محتشم شروع کرد به خواندن اشعارش: کشتی شکست خوردهٔ طوفان کربلا در خاک و خون طپیده میدان کربلا گر چشم روزگار بر او زار میگریست خون میگذشت از سر ایوان کربلا نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا از آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حرمت مهمان کربلا بودند دیو و دد همه سیراب و میمکید خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا زان تشنگان هنوز به عیوق میرسد فریاد العطش ز بیابان کربلا - اینجا بود که صدای گریه و ناله از پیامبران بلند شد … حضرت رسول صلی الله علیه و آله گریه کنان می فرمود :ای پدران من ای عزیزان ببینید با فرزندم حسین چه کرده اند ، آب فراتی که همه حیوانات از آن مینوشند بر فرزندم حرام کردند . سپس اشاره کرد که محتشم باز هم بخوان . محتشم ادامه داد: روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار - در این لحظه گریه آنقدر زیاد شد که گویی صدای گریه به عرش میرسید. محتشم خواست تا پایین بیاید حضرت فرمود باز هم بخوان زیرا هنوز دلها از گریه خالی نشده . محتشم اطاعت امر کرد و در حالیکه عمامه اش را از سر برداشت و فریاد کنان صدا زد یا رسول الله: این کشتهٔ فتاده به هامون حسین توست وین صید دست و پا زده در خون حسین توست این نخل تر کز آتش جان سوز تشنگی دود از زمین رسانده به گردون حسین توست این ماهی فتاده به دریای خون که هست زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست - با رسیدن محتشم به این قسمت از اشعارش رسول الله غش کرد و انبیا همه بر سر میزدند و گریه میکرند .و ملکی این شعر محتشم را میخواند: خاموش محتشم که دل سنگ آب شد بنیاد صبر و خانهٔ طاقت خراب شد خاموش محتشم که از این حرف سوزناک مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد - محتشم لب فرو بست و از منبر پایین آمد . پس از ساعتی که مجلس به حالت عادی بازگشت پیامبر (ص)عبای خود را بر دوش محتشم انداخت مقبل میگوید : من هم شاعر اهل بیت بودم و دوست داشتم پیامبر به من هم بگوید تو هم اشعارت را بخوان . هر چه انتظار کشیدم نفرمود . مایوسانه از حرم خارج شدم که دیدم حوری مرا صدا میزند ای مقبل ، فاطمه زهرا سلام الله علیها به نزد پدر آمد و فرمود به مقبل هم بگویید تا اشعارش را بخواند . مقبل گوید رفتم روی منبر پله اول ولی دیگر پیامبر(ص) به من نفرمود @dokhtaranchadorii

برو بالاتر فهمیدم . مقام محتشم از من خیلی بالاتر است . شروع کردم به خواندن اشعارم: نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت نه سید الشهداء بر جدال طاقت داشت هوا چو قیرگون گردید عزیز فاطمه از اسب واژه گون گردید بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد اگر غلط نکنم، عرش بر زمین افتاد تا این اشعار را خواندم حوریه ای آمد و گفت مقبل دیگر نخوان که زهرا سلام الله علیها غش کرد . مقبل گوید : از منبر فرود آمدم و پیامبر (ص) به عنوان صله چیزی به من عطا نفرمود . ناگهان امام حسین علیه السلام را درهمان حالت رویا دیدم که ازآن حلقوم بریده صدا زد : ای مقبل من خودم خلعت تو را خواهم داد . مقبل گوید در این حال از خواب بیدار شدم . فردای آن روز قافله ای به قصد زیارت کربلا حرکت کرد و مرا همراه خود بردند اگه دلتون شکست و اشکتون جاری شد فقط و فقط برا سلامتی و فرج مولای غریبمون دعا کنین. 🌷اللهم عجل لولیک الفرج التماس دعا 🌷صلی الله علیک یا ابا عبدالله @dokhtaranchadorii

پروفایل ....

: 💞ڪوفـيان بـا «ظهور» حسيـن(ع) و مـا بـا «غـيبـت» تـو #امـتحـان شـديــم، 💞بـہ راستے ڪداميڪ سخـت تـر اسـٺ!!! ظهور.... يـا غيــبـٺ؟! امیدغریب های تنها کجایی؟! 🍃🌹🍃🌹

ریپلای قسمت اول آیه های جنون برای اعضای جدید

#عظمت_زیارت_عاشورا ✍ بهجت عارفان ؛ استادم مرحوم قاضی را خواب دیدم گفتم: حسرت شما از دنیا چیست⁉️ فرمود: حسرتم اینست که چرا فقط روزی یک‌بار زیارت عاشورا خواندم‼️

پروفایل #دخترونه شهید گمنام ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ @dokhtaranchadorii

@dokhtaranchadorii

#رُباب...😭 #محرم ⚫ تا فرصت است اصغرِ خود را، بغل بگیـر چیزے نمانده است کہ بے اصغرت کنند 😔 @dokhtaranchadorii

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲۱ در رختخواب غلتے میزنم و بہ زور چشمانم را باز میڪنم؛نگاهے بہ ساعتِ دیوارے مے اندازم،هفت صبح را نشان میدهد. تا جایے ڪہ بہ یاد دارم تا نزدیڪ اذان صبح خوابم‌ نبرد! خمیازہ اے میڪشم و روے تخت مے نشینم،یاسین آرام و بدون دغدغہ خوابیدہ. لب میزنم:خوش بہ حالت! همانطور ڪہ از روے تخت بلند میشوم بہ انگشترے ڪہ ڪنارِ آینہ جا خوش ڪردہ نگاہ میڪنم. سپس نگاهم بہ خودم مے افتد،زیر چشم هایم پف دارد و رنگ و رویم پریدہ! چقدر دلم میخواست فڪر ڪنم همہ چیز خواب بود! سرے تڪان میدهم و پوزخند میزنم:خودت ڪردے ڪہ لعنت بر خودت باد! از اتاق خارج میشوم و بہ سمت سرویس بهداشتے میروم. مادرم خمیازہ ڪشان از اتاق مشترڪش با پدرم بیرون مے آید،همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ میرود میگوید:الان برات صبحونہ آمادہ میڪنم. وارد دستشویے میشوم:نمیخورم! با عجلہ شیر آب را باز میڪنم و چند مشت آب روے صورتم مے پاشم. تڪ تڪ لحظات دیشب مقابل چشمانم رژہ میروند! نفس عمیقے میڪشم و آرام میگویم:چهارماهو چطورے سَر ڪنم؟! و با خودم حساب میڪنم ڪہ این چهارماہ چقدر طول میڪشد! تا اوایل خرداد! _آیہ! بیا صبحونہ! با اڪراہ بہ سمت آشپزخانہ میروم،مادرم لیوان شیر را روے میز میگذارد و میگوید:دیشب تونستے بخوابے؟! یڪے از صندلے ها را عقب میڪشم و مے نشینم:تقریبا! نگران نگاهم میڪند،لیوان شیر و ظرف خرما را بہ سمت خودم میڪشم. _از هادے برام بگو! متعجب بہ چشمانش خیرہ میشوم،لب میزنم:چے بگم؟! رو بہ رویم مے نشیند:اخلاقش! عقایدش! توقعاتش! درماندہ نگاهم را از مادرم میگیرم و جرعہ اے از شیرم را مے نوشم. چہ بگویم؟! وقتے هیچ چیزے از این مرد نمیدانم! لبخند تصنعے روے لبانم مے نشانم و با شیطنت میگویم:تو این مدت قرارہ اینا رو بفهمم دیگہ! طور عجیبے نگاهم میڪند:احساس میڪنم یہ چیزے میخواے بگے اما نمیگے! میخندم:مثلا چے؟! نگاہ عاقل اندرسفیهانہ اے نثارم میڪند و سپس شروع میڪند بہ گرفتن لقمہ ے پنیر و گردو:اینو تو باید بگے! یڪ نفس باقے ماندہ ے شیرم را سَر میڪشم و بلند میشوم. براے اینڪہ آرامش ڪنم خم میشوم و محڪم گونہ اش را میبوسم:الڪے نگرانے قوربونت بشم! از همین نگرانے الڪے هایِ مادرونہ! زمزمہ میڪند:بذار مادر بشے اونوقت ازت میپرسم الڪیہ یا راستڪے! میخواهم از آشپزخانہ خارج بشوم ڪہ میگوید:تو ڪہ چیزے نخوردے! _دیرم میشہ! پنج دیقہ دیگہ ام سر و ڪلہ ے مطهرہ پیدا میشہ. لقمہ اے ڪہ گرفتہ بود بہ سمتم میگیرد:حداقل اینو بخور! لقمہ را از دستش میگیرم و تشڪر میڪنم،در حالے ڪہ لقمہ را گاز میزنم دوبارہ وارد اتاقم میشوم،سریع لباس هاے خانگے ام را با اُنیفورمِ مدرسہ تعویض میڪنم. قصد میڪنم براے سر ڪردن چادرم ڪہ صداے زنگ آیفون بلند میشود و چند لحظہ بعد صداے مادرم:آیہ! مطهرہ س! ڪمے صدایم را بلند میڪنم:الان میام! ڪولہ ام را روے دوشم مے اندازم و بہ سمت حیاط میروم. با عجلہ ڪتانے هاے مشڪے ام را پا میڪنم و رو بہ مادرم میگویم:راستے مامانے! امروز ڪلاس فوق العادہ ے ریاضے دارم،یہ ساعت دیرتر میام! در چهارچوب در مے ایستد:باشہ! پول همراهت دارے؟ بندِ ڪتانے ام را گرہ میزنم:آرہ عزیزم! از بوفہ فلافلے چیزے میگیرم میخورم. برایش دست تڪان میدهم و پر انرژے میگویم:خدافظے! لبخند میزند:خدا بہ همرات! همین ڪہ در را باز میڪنم مطهرہ با حرص میگوید:یہ وقت درو باز نڪنے! دستش را میگیرم و چند قدم بدمیدارم:اولا سلام! دوما از دندہ ے چپ بلند شدے؟! _علیڪ سلام! نہ از دندہ ے شمال بلند شدم! لبخند دندان نمایے میزنم:چہ خوب! خندہ اش میگیرد و مثل همیشہ لُپ هایش گُل مے اندازد،ڪمے یخش باز شدہ! با استرس مے پرسد:زبان خوندے؟! قلبم مے ریزد! مبهوت نگاهش میڪنم:مگہ میخواد بپرسہ؟! _آرہ! درس پنجم! آرام با دست روے سرم میڪوبم:خاڪ تو سرم! هیچے نخوندم! سرعتم را بیشتر میڪنم و میگویم:فقط بدو مطهرہ! اون ابراهیمیہ..... باقے حرفم را میخورم! میخواستم معلم زبانمان را در یڪ ڪلمہ توصیف‌ ڪنم! با خندہ میگویم:استغفراللہ! روزمونو با غیبت شروع نڪنیم! مطهرہ هم میخندد:چشم حاج خانم! بہ ڪل دیشب را فراموش میڪنم،راجع بہ هادے تا بہ حال بہ مطهرہ چیزے نگفتہ ام‌‌‌؛دلم میخواست امروز براے ڪسے درد و دل ڪنم ڪہ انگار اصلا وقتش نیست! از خیابان اصلے میگذریم،مطهرہ براے اینڪہ آرامم ڪند میگوید:منم دو دور خوندم ولے چیزے نفهمیدم! _باز همونو خوندے! من اصلا یادم نبود میخواد بپرسہ! اگہ ازم بپرسہ جواب ندم راهے دفترم میڪنہ،بعد از ماجراے اون روزم ڪہ محمدے و احدے عاشق چِش و ابروے من شدن! خوب بهونہ مے افتہ دستشون! مطهرہ نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد و میگوید:اگہ تند بریم پنج دیقہ دیگہ مدرسہ ایم! از وقتے برسیم مدرسہ تا ابراهیمے بیاد نیم ساعت وقت داریم یہ چیزایے بخونے! #ادامہ_دارد... نویسنده لیلی سلطانی @dokhtaranchadorii

سلام آقا دوباره جمعه و این جمعه اما به یاد آن عموی شیر خوارت هزاران اصغر شش ماهه روی دست داریم

: 💟مہــدے جـاڹ ❣صدا ڪردنت سخت نیست مـڹ سختش ڪردہ ام ✔️مي‌خوانمت آقاے مڹ با زباني ڪہ گنـ💥ـاہ آڹ را لاڸ ڪردہ ... ✨ السـلام علیڪ یـا بقیة الله ✨ •┈

: نمی ارزید دنیا خلق بشود و روی چادر زینب خاک بنشیند همین روضه برای همه عمر ما کافیست... خاک روی چادرت بر سر من