🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_330 در را باز میڪنم و سریع از اتاق خارج مے شوم،ریتمِ ضربانِ قلبم گاهے با یاد آورے شرڪت بالا و پایین میشود... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 همراہ مطهرہ وارد حیاط مے شوم،دو ساعتے باهم صحبت ڪردیم و از برنامہ هایے ڪہ براے آیندہ داریم براے هم گفتیم! همانطور ڪہ چادرش را مرتب مے ڪند مے گوید:روز خیلے خوبے بود! مے خندم:اما نہ براے من! ڪم نمے آورد:براے تو ڪہ عالے بودہ! در را باز مے ڪند:ڪارے ندارے؟ چادر رنگے ام را ڪمے جلو مے ڪشم:نہ عزیزم! بہ مامان و بابات سلام برسون! _چشم! فعلا! میخواهد وارد ڪوچہ بشود ڪہ هر دو با دیدن شخصے ڪہ جلوے در ایستادہ جا میخوریم! روزبہ جدے ایستادہ،همانطور ڪہ ڪیفش را باز مے ڪند مے گوید:سلام! مطهرہ سریع مے گوید:سلام! حالتون خوبہ؟! روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد و چند برگہ از داخل ڪیفش بیرون مے ڪشد:ممنون! شما حالتون خوبہ؟! دیگہ شرڪت نمیاید؟! مطهرہ لبخند ڪم رنگے میزند:مزاحم میشم! چادرم را ڪمے روے صورتم مے ڪشم،نگاہ مطهرہ بین من و روزبہ مے چرخد! اخم ڪم رنگے میان ابروهاے روزبہ نشستہ! روزبہ رو بہ مطهرہ مے گوید:از دیدنتون خوشحال شدم! سپس برگہ هایے ڪہ در دست گرفتہ بہ سمت من مے گیرد:سفتہ هاتونو فراموش ڪردہ بودید! سریع سفتہ ها را از دستش مے گیرم و زیر لب تشڪر میڪنم،مطهرہ متعجب خداحافظے مے ڪند و مے رود! همین ڪہ مطهرہ دور مے شود میخواهم در را ببندم ڪہ روزبہ دستش را روے در مے گذارد! _مسئلہ خانم هدایتہ؟! متعجب نگاهش میڪنم و لب میزنم:واقعا معنے حرفا و ڪاراتونو نمیفهمم! لبخند عجیبے ڪنج لبش مے نشیند:ولے من میفهمم! _خواهش میڪنم دیگہ با من ڪارے نداشتہ باشید! همانطور ڪہ بہ چشم هایم زل زدہ محڪم مے گوید:نمے تونم! در را براے بستن محڪم هل مے دهم ڪہ با قدرت نگهش مے دارد! جدے و با خشم مے گویم:اگہ بخواید ادامہ بدید مجبور میشم طور دیگہ اے برخورد ڪنم! جدے مے گوید:از تو ساختمون دارن نگاہ میڪنن! درو ول ڪن نہ براے من خوبہ نہ براے تو! در را رها میڪنم و با حرص مے گویم:چند روز پیش گفتم! اجازہ ندادم از فعل مفرد استفادہ ڪنید! بہ چشم هایم خیرہ میشود:منم گفتم ڪہ اجازہ نخواستم! پوزخند میزنم:فڪر ڪنم یہ چیزے تون شدہ! سرش را تڪان میدهد:آرہ! مطمئن نیستم ولے فڪر ڪنم بهت علاقہ مند شدم! هاج و واج نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:شما دخترا دوست دارید اینطور محڪم و رڪ بشنوید دیگہ؟! دهانم را باز و بستہ میڪنم اما نمیتوانم چیزے بگویم! جدے بہ صورتم خیرہ شدہ! بہ خودم مے آیم و پوزخند میزنم:مطمئن نیستید! ولے فڪر مے ڪنید ڪہ... ادامہ ے جملہ اش را نمے گویم،مغزم دستورے نمیدهد از دهانم مے پرد:علاقہ روے احتمالات نیست روے اطمینانہ! وقتے اطمینان ندارید یعنے علاقہ اے وجود ندارہ! لبخند میزند:اگہ مطمئن بشم چے؟! جدے بہ چشم هایش زل میزنم:هیچے! همون حرفایے ڪہ بہ مطهرہ و من مے زدید با یڪم تفاوت روزے چند بار براے خودتون تڪرار ڪنید! ابروهایش را بالا میدهد:فڪر نڪنم همچین ڪششے یڪ طرفہ باشہ! سرد نگاهش میڪنم:ولے هست! با اخم نگاهم مے ڪند،منتظر حرف دیگرے نمے مانم و سریع در را مے بندم! صدایش آرام از پشت در مے آید،با تحڪم مے گوید:من دست بردار نیستم! اول براے اینڪہ پسر بچہ ے دبیرستانے نیستم ڪہ ڪَشڪے عاشق بشم و ڪَشڪے فارغ! دوم براے اون برقے ڪہ تہ چشمات مے بینم! نفس عمیقے مے ڪشم و با دست گوش هایم را مے گیرم،مادرم متعجب و با نگرانے وارد حیاط میشود. همانطور ڪہ روسرے روے سرش انداختہ مے پرسد:چے شدہ؟! چشم هایم را باز و بستہ مے ڪنم:هیچے! اخم مے ڪند:مطمئنے؟! صورت گُر گرفتہ! صدایے از پشت در نمے آید،نفس راحتے میڪشم و با حرص سفتہ ها را پارہ میڪنم! تمام دق و دلے ام را سرِ این چهار برگِ بے جان خالے میڪنم! مادرم ڪنارم مے ایستد:اینا چیہ؟! _سفتہ! نفسم را با شدت بیرون مے دهم و وارد خانہ میشوم،بہ سمت آشپزخانہ مے روم و دستم را روے قلبم مے گذارم! تپش هایش شدت گرفتہ... باید بہ مطهرہ همہ چیز را بگویم و بخواهم ڪمڪ ڪند روزبہ را دَڪ ڪنم! سورہ ے هشتم نازل شد سورہ ے طوفان... وجودم طوفانے شد... ✍نویسنده:لیلے سلطانے

You: 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنونه #قسمت_331 رانندہ ے تاڪسے براے ماشین جلویے بوقے مے زند و با عصبانیت مے گوید:بڪش ڪنار دیگہ! سپس رو بہ پدرم با لحن آرامے ادامہ مے دهد:میبینے حاج آقا؟! یہ ذرہ ملاحضہ ندارن! پدرم سرے تڪان مے دهد:وضعیت تهران از اینم بدترہ! رانندہ تاڪسے مے پرسد:از تهران تشریف میارید؟! _بلہ! رانندہ با لحن نرمے مے گوید:خیلے خوش اومدین! چندمین بارہ تشریف میارید زیارت آقا؟! پدرم ڪمے فڪر مے ڪند و چند لحظہ بعد مے گوید:نمیدونم والا! حسابش از دستم در رفتہ! رانندہ مشغول گپ و گفت با پدرم میشود،نفس عمیقے میڪشم و نگاهے بہ یاسین ڪہ سرش را روے پاے مادرم گذاشتہ و بہ خواب رفتہ مے اندازم. مادرم با یڪ دست آرام موهاے یاسین را نوازش مے ڪند و با دست دیگر دانہ هاے تسبیح را مے گرداند و زیر لب ذڪر مے گوید! نگاهم را از پشت شیشہ ےه پنجرہ بہ خیابان هاے نیمہ شلوغ مے دوزم،غم و دلتنگے اے روے دلم سنگین مے ڪند! از وقتے هواپیما روے زمین نشست این غم و دلتنگے بیشتر شد! دلتنگِ آرامشِ حرمِ امام رضا! دو هفتہ از ماجراے آن روز گذشتہ،هر چہ سعے ڪردم نتوانستم چیزے بہ مطهرہ بگویم! مدام فڪر ڪردم ممڪن است چہ واڪنشے نشان بدهد؟! اگر فڪر ڪند من هم بہ روزبہ علاقہ مندم یا از قصد توجهش را جلب ڪردہ ام چہ؟! اگر دلش از من بشڪند و دوستے مان خراب بشود چہ؟! هزار اگر در سرم چرخید وه تمرڪزم را بہ هم ریخت! آخر سر هم بعد از گذشت دوهفتہ چیزے نتوانستم بگویم! دیگر هیچ خبرے از روزبہ نشد! شاید مے خواستہ من را امتحان بڪند یا دست بیاندازد! هر قصدے ڪہ داشتہ برایم مهم نیست،فقط خدا خدا میڪنم نخواهد بہ این بازے مسخرہ ادامہ بدهد! ماہ اول دانشگاہ خوب گذشت،با چند نفر از بچہ هاے دانشگاہ جور شدہ ام! پدرم اول هفتہ گفت بہ دلش افتادہ آخر هفتہ براے دو سہ روز برویم پابوس امام رضا! اولین نفرے ڪہ استقبال ڪرد من بودم،انگار بعد از دوسال مولا طلبید! درست است هنوز،ستِ فیروزہ اے رنگے ڪہ فرزانہ از مشهد برایم سوغات آوردہ بود را در ڪمدم قایم ڪردہ ام! درست است شاخہ نبات ها و نُقل ها و قرآنے ڪہ از مشهد براے سفرہ ے عقدے ڪہ هیچگاہ پهن نشد خریدہ بودند را بہ عروس و دامادے هدیہ ڪردم! درست است من و هادے دوست داشتیم عقدمان در حرم امام رضا باشد... اما بہ جاے فڪر ڪردن بہ این ها و ناراحتے،دلتنگے براے آقا پر رنگ تر بود! پارسال بعد از شهادت هادے چند بارے خواستم بہ مشهد بیایم ڪہ شاید آرام بگیرم اما هر بار نشد! مادربزرگ همیشہ میگفت امام بہ وقتش مے طلبد! این جملہ اش چند بارے در سرم چرخید،یعنے امام براے دلتنگے زیادم طلبیدہ یا چیز دیگرے؟! سہ چهار ساعت قبل از پرواز بہ حمام رفتم و غسل زیارت ڪردم،هرچہ مادرم گفت ڪہ وقتے بہ مشهد رسیدیم راحت تر بہ حمام برو و غسل ڪن قبول نڪردم! میدانستم طاقت ندارم ڪہ وارد مشهد بشوم و اول بہ حرم نروم! چند دقیقہ بعد رانندہ تاڪسے مقابل هتلے ڪہ بار در آن اقامت میڪنیم ترمز میڪند.ع پدرم پول تاڪسے را حساب میڪند و شمارہ ے رانندہ را میگیرد تا هر جایے خواستیم برویم با او تماس بگیرد‌. مادرم یاسین را بیدار مے ڪند،پدرم دو چمدان ڪوچڪے ڪہ آوردہ ایم برمیدارد و وارد هتل میشود. مادرم و یاسین میخواهند وارد هتل بشوند ڪہ سریع مے گویم:مامان! من میرم حرم! مادرم بہ سمتم بر مے گردد:بیا بالا تا ما آمادہ میشیم یہ چیزے بخور و یڪم استراحت ڪن با هم میریم! سرم را تڪان میدهم:میخوام تنها باشم! نگاهم را بہ سمت رو بہ رو ڪہ ڪمے از گنبد طلایے رنگ پیداست میدوزم. بغض گلویم را میفشارد! _پیادہ تا باب الجواد دہ دقیقہ هم راہ نیست! یاسین سریع مے گوید:منم میام! لبخندے تحویلش میدهم:شب مے برمت باشہ؟! ابروهایش را بالا میدهد:خب بگو دوست دارم تنها برم! مے خندم:من ڪہ همینو اول بہ مامان گفتم! مادرم سرش را تڪان میدهد:باشہ! رسیدے حرم زنگ بزن،گوشیت رو هم روے سایلنت نذار! لبخند پهنے میزنم:چشم! بند ڪیفم را روے دوشم تنظیم میڪنم و از مادرم و یاسین خداحافظے میڪنم. از داخل ڪوچہ وارد خیابان میشوم،جمعیت تقریبا زیادے در خیابان در حال رفت و آمد و خرید سوغاتے هستند! فروشندہ ه بازار گرمے مے ڪنند و هر چند ثانیہ یڪ بار تعارف مے زنند وارد مغازہ شان بشوم و از اجناسشان بخرم! توجهے بہ فروشندہ ها نمیڪنم و از ڪنار جمعیت بہ سمت حرم راہ مے افتم. گنبد ڪاملا پیدا میشود و بے قرارے من بیشتر! با قدم هاے بلند خودم را نزدیڪ باب الجواد میرسانم و موبایلم را از ڪیفم بیرون میڪشم. ✍نویسنده:لیلے سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_332 بہ مادرم پیام میدهم ڪہ جلوے باب الجواد هستم و ممڪن است دو سہ ساعتے در حرم بمانم و بعد برگردم! بعد از بازرسے بدنے و چڪ ڪردن موبایل و محتویات داخل ڪیفم وارد میشوم. جمعیت ڪمترے نسبت بہ تابستان و تعطیلات در حرم دیدہ میشود. بغض گلویم را مے فشارد،نفس عمیقے میڪشم و بہ سمت تابلویے میروم ڪہ اذن دخول رویش نقش بستہ. با ذوق چشم هایم را باز و بستہ میڪنم و آرام ڪنار چند نفرے ڪہ مشغول خواندن اذن دخول هستند مے ایستم. میخواهم شروع بہ خواندن ڪنم ڪہ گوشہ ے چادرم از پشت ڪشیدہ میشود،متعجب سر بر مے گردانم! پسر جوانے هم سن و سال هاے خودم عینڪ دودے مشڪے رنگے زدہ و آرام‌ چادرم را مے ڪشد! سرش را بہ سمت چپ و راست تڪان میدهد،انگار دنبال ڪسے باشد! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ زنے ڪہ چادرش را ڪیپ گرفتہ سریع بہ سمتمان مے دود و دست پسر را مے گیرد! رو بہ من مے گوید:ببخشید عزیزم! دست پسر را محڪم میگیرد و مے فشارد:منم رضا جان! اشتباہ گرفتے! از خانم معذرت خواهے ڪن! نابیناست،سریع مے گویم:اشڪالے ندارہ! لبخند مهربانے میزند:عصاشو جا گذاشتہ گفتم حرم شلوغہ گوشہ ے چادرمو بگیرہ! لبخند میزنم:ایرادے ندارہ! میخواهم سر برگردانم ڪہ مے گوید:شما تنهایے؟! سر تڪان میدهم:بلہ! ڪنارم مے ایستد:میخواے همراہ ما باش! لبخندے تحویلش میدهم و چیزے نمے گویم،مهربان مے گوید:تو چشمات اشڪ جمع شدہ! حالت چهرہ ت یہ جوریہ! براے رضاے منم دعا ڪن ڪہ عمل چشمش موفقیت آمیز باشہ و بتونہ ببینہ! آرام مے گویم:محتاجم بہ دعا! ان شاء اللہ دفعہ ے بعد ڪہ میاید همینجا بایستن و براتون اذن دخول بخونن! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش مے چڪد:خدا از دهنت بشنوہ! دستم را روے سینہ ام میگذارم و اذن دخول مے گیرم،با اینڪہ دل توے دلم نیست سریع تر وارد صحن انقلاب بشوم و با آقا درد و دل ڪنم اما آرام آرام ڪلمات را ادا میڪنم! پنج شش دقیقہ بعد دست بہ سینہ قد خم میڪنم و بہ سمت صحن انقلاب راہ مے افتم! با قدم هاے بلند از صحن ها عبور میڪنم،از نیم رخ گنبد را مے بینم! پاهایم قفل مے شوند،دستم را روے سینہ ام میگذارم و بہ زور خودم را داخل صحن مے ڪشانم! مقابل پنجرہ فولاد شلوغ است و جمعیت ڪمے در نقاط مختلف صحن روے زمین نشستہ اند یا نماز مے خوانند یا دعا یا نگاہ اشڪ بارشان بہ سمت گنبد است و براے خودشان چیزهایے زمزمہ میڪنند! مقابل گنبد ڪہ مے ایستم تنم سست میشود و نگاهم اشڪ بار! بے اختیار روے زمین مے نشینم و هق هق میڪنم! انگار بار سنگینے را از دوشم برداشتہ اند و تنم رها شدہ و از شدت خستگے رمقے ندارد! چند نفر نگاهم مے ڪنند،بدون توجہ اشڪ میریزم و آرام مے گویم:السلام علیڪ یا علے ابن الموسے الرضا!سلام آقاے من! چادرم را ڪمے جلو میڪشم و هق هق میڪنم:دلشڪستہ اومدم! خستہ ام آقا خستہ! باز مثل همیشہ درد و غصہ هامو برات آوردم! نفسے تازہ میڪنم و نگاهم را بہ گنبد مے دوزم،هرچند بارگاہ و حرمش در قلبم است! میخواهم دهان باز ڪنم براے درد و دل اما چیزے نمے توانم بگویم! نمیدانم چرا اما نمیتوانم شڪوہ و شڪایتے ڪنم! آرام بلند میشوم و بہ سمت ڪنج صحن مے روم،ڪنار دیوار مے نشینم و زانوهایم را در بغل مے گیرم. نگاهم را بہ گنبد مے دوزم،دلم میخواهد همین گوشہ بنشینم و یڪ دل سیر هواے آرامش بخشش را نفس بڪشم و سپس با حوصلہ اعمال زیارت را بہ جا بیاورم! سرم را بہ دیوار تڪیہ میدهم،پیرمردے چند متر آن طرف تر نشستہ و اشڪ ریزان چیزهاے نامفهومے زمزمہ میڪند! میخواهم با مولایم صحبت ڪنم ڪہ ڪبوترے مقابلم مے نشیند و روے زمین نوڪ میزند. لبخندے میزنم و تماشایش میڪنم،چند بار بہ زمین نوڪ میزند و سپس سرش را بلند میڪند و بہ من خیرہ میشود. آرام مے گویم:چیزے ندارم بهت بدم! بال هایش را تڪان میدهد و دوبارہ بہ زمین نوڪ میزند! چشم هایم را مے بندم و دستم را روے سینہ ام میگذارم،از حفظ صلوات خاصہ ے امام رضا را زمزمہ میڪنم! چند دقیقہ میگذرد،در دل از مولا براے خودم صبر و خوشبختے و براے هادے آرامشِ روح و شادے میخواهم! سپس از مطهرہ برایش مے گویم،از اتفاقے ڪہ افتادہ! از رفتار روزبہ! از اینڪہ هیچ شباهتے بہ من ندارد! از مولا میخواهم هرچہ صلاح است براے مطهرہ رقم بزند و روزبہ بہ من ڪارے نداشتہ باشد! ✍نویسنده:لیلے سلطانے

برگشت. به قسمت اول رمان آیه های جنون برای اعضای جدید ....

رفیق شهید! گاهی از آن بالا نگاهی به ما اسیران دنیا کن ؛ دیدنی شده حال خسته ما و چشم های پر از حسرتمان ! حسرت پرکشیدن تا #آسمان !🌷 #محتاج_دعای_توایم •┈┈••✾•🌿🌺🌿•

☘️ رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) : 🌿 قبر هر روز ۵ مرتبه انسان را صدا میزند، ۱- من خانه فقر هستم با خودتان گنج بیاورید ۲- من خانه ترس هستم با خودتان أنیس بیاورید ۳- من خانه مارها و عقرب ها هستم با خودتان پادزهر بیاورید ۴- من خانه تاریکی ها هستم با خودتان روشنایی بیاورید ۵- خانه ریگ ها و خاک ها هستم با خودتان فرش بیاورید 💐 گنج : لا اله إلا الله 🌿 انیس : تلاوت قرآن 🌾 پادزهر : صدقه ، خیرات 🍃 چراغ : نماز نمازشب 🌴 فرش : عمل صالح 《اللهم صل علی محمدوال محمد》 j๑ïท ➺ •♡| @dokhtaranchadorii |♡

💝وَ جَعَلَ بَینَکُمْ مَوَدَّة ًوَ رَحمَةً💝 📖قرآن‌کریم📖 رهنمودهای‌خانوادگی‌ آیةالله خامنه ای به زوج های جوان: ﷽ همدیگر را بهشتی کنید! در سال‌های دشوار مبارزات و انقلاب، خیلی از زن‌ها شوهران خود را بهشتی کردند. مردها رفتند در جبهه های گوناگون؛ و خطرات را متحمّل شدند. این زن‌ها در خانه‌ها دچار تنهایی و غربت گشتند؛ امّا زبان به شِکوه باز نکردند… می‌توانید هم‌دیگر را اهل بهشت کنید؛ هم‌دیگر را سعادت‌مند کنید؛ هم‌دیگر را در راه تحصیل علم، کمال، پرهیزگاری، تقوی و ساده‌زیستی کمک کنید. #کلام_رهبری #یک_قدم_تا_بهشت🌼 ╔═✦═๑✧•❁•✧๑═✦═╗ ⇝💞 @dokhtaranchadorii 💞⇜ ╚═✮═๑✧•❁•✧๑═✬═╝

: 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_333 نمیدانم چقدر مے گذرد ڪہ چشم هایم سنگین میشود! مے بینم نزدیڪ پنجرہ فولاد ایستادہ ام و با لبخند بہ مردے ڪہ پشت بہ من نوزاد بہ بغل در صف پنجرہ فولاد ایستادہ چشم دوختہ ام،چند ثانیہ بعد بہ پنجرہ فولاد میرسد و بہ سمتم سر بر میگرداند! روزبہ است ڪہ خندان نگاهم میڪند،در حالے ڪہ سعے دارد نوزادے ڪہ در آغوش گرفتہ با ڪسے برخورد نڪند مے گوید:جات دخیل ببندم؟! چادرم را ڪمے جلو میڪشم و مهربان مے گویم:آرہ! دست ڪوچڪ‌ نوزاد را مے بوسد و با محبت نگاهم میڪند:چشم! با برخورد چیز نرمے متعجب چشم باز میڪنم،خادمے با چوب دستے پر دارش آرام روے شانہ ام مے زند و مهربان مے گوید:خوابت بردہ بود دختر جان! سریع مے گویم:ببخشید! چیزے نمے گوید و بہ سمت دیگرے مے رود،متعجب چشم هایم را باز و بستہ میڪنم و زیر لب مے گویم:این چہ خوابے بود؟! نفسم را با حرص بیرون میدهم و در دل آیت الڪرسے میخوانم! چہ توهمے زدہ ام! میخواهم بلند بشوم ڪہ ڪبوترے ڪہ مقابلم نشستہ بود بہ سمتم مے آید و روے پر چادرم مے نشیند و ڪمے خودش را تڪان میدهد! با ذوق نگاهش میڪنم و تڪان نمیخورم. گیج از خوابے ڪہ دیدہ ام دستے بہ صورتم مے ڪشم ڪہ صداے هادے در گوشم مے پیچد: یہ وقتایے باید براے بہ دست آوردن چیزاے بزرگ سختے هاے بزرگ ڪشید! یہ وقتایے ما وسیلہ ایم براے اینڪہ بقیہ رو سمتے ڪہ خدا میخواد بڪشیم! حواست باشہ! حواسم پرت میشود ڪہ ڪبوتر روے چادرم نشستہ،سریع بلند میشوم ڪہ هراسان پر میزند و دور میشود! چند قدم بہ سمت جلو برمیدارم هرچہ نگاہ میڪنم هادے را نمے بینم! مطمئنم صدایش را همین حالا در بیدارے شنیدم! هر چہ چشم مے گردانم پیدایش نمیڪنم! بہ گنبد خیرہ میشوم:حڪمت اینا چیہ؟! صدا نقارہ زنے مے پیچد و روحم آرام مے گیرد.. لیلی سلطانی

#چادرانه #دخملانه چادرے ڪه باشے🌹 در تمام لحظه ها نگاهے روے خودت حس مے ڪنے❤️ نگاهے مادرانه نگاهے زهرایے💚 ڪه برڪت میبخشد به تمام لحظه هایت😌 #چادر_هواے_منو_داره📿 @dokhtaranchadorii

امام خامنه ای؛ 🔻آمریکا همان آمریکای قدیمی هست اما عده ای مغرض ساده لوح تلاش می کنند این دشمن توطئه گر را در افکار عمومی ملت به فراموشی و غفلت بسپارند تا آمریکا در فرصتی مناسب خنجر را از پشت فرو کند. #دشمن_قدیمی 🆔👇👇👇 @dokhtaranchadorii

#تلنـــــــــــگر #غریبانه فرض کن حضرت مهدی(عج)به توظاهرگردد: ظاهرت هست چنانیکه خجالت نکشی؟ باطنت هست پسندیده ي صاحب نظری؟ خانه ات لایق اوهست که مهمان گردد؟ لقمه ات درخوراوهست که نزدش ببری؟ پول بی شبهه وسالم زهمه داراییت داری آن قدرکه یک هدیه برایش بخری؟ حاضری گوشی همراه توراچک بکند؟ باچنین شرط که درحافظه دستی نبری! واقفی برعمل خویش توبیش ازدگران می توان گفت توراشیعه‌ۍ اثناعشری؟ @dokhtaranchadorii

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_334 با صداے زنگ موبایل بہ خودم مے آیم و دوبارہ بہ زمان حال بر میگردم. نفسم را ڪشدار بیرون میدهم و بہ نام تماس گیرندہ زل میزنم! سمانہ است! همین چند ساعت پیش تماس گرفتہ بود! متعجب و ڪمے نگران جواب میدهم:جانم! صداے مهربانش مے پیچد:دوبارہ سلام! سعے میڪنم گرم جوابش را بدهم:سلام مامان! چیزے شدہ؟! آرام میخندد:نہ عزیزم! ولے حتما باید ببینمت! نمیتونے یہ سر بیاے اینجا شامو پیش ما باشے؟! سعے میڪنم صدایم نلرزد:اتفاقے افتادہ؟! سریع میگوید:نہ! نہ! باید باهات صحبت ڪنم! میخوام ازت حلالیت بطلبم! گیج میشوم و نگران تر! _حلالیت براے چے؟! _بیا بهت میگم! _تا نیم ساعت دیگہ میام خونہ تون! _منتظرتم فعلا! نفس عمیقے میڪشم:فعلا! موبایل را داخل ڪیفم بر مے گردانم و چادرم را در مے آورم،نگاهم بہ تخت خواب مشترڪمان مے افتد! بہ پیراهن آبیِ آسمانے رنگش ڪہ آن روز براے جلسہ ے شرڪت تنش ڪردہ بود و با عجلہ و حرص درش آورد و محڪم پرتش ڪرد روے تخت! صداے فریادش در سرم مے پیچد: "خستہ م ڪردے!" از آن روز همین جا ماندہ! بہ زور نگاهم را از پیراهنش مے گیرم و بہ سمت ڪمد دیوارے میروم. آرام درش را باز میڪنم،بوے عطر خنڪش زیر بینے ام مے پیچد و باعث میشود سریع دستم را روے بینے و دهانم بگذارم! همیشہ عادت داشت لباس هایش را غرق در عطر و ادڪلن هاے خنڪ و ملایم بڪند! هربار اعتراض مے ڪردم ڪہ لباس هاے من هم بوے عطرش را مے گیرند میخندید و میگفت:"مگہ بدہ همیشہ بوے منو حس ڪنے؟!" سعے میڪنم بغضم را قورت بدهم،نگاهے بہ لباس هایش مے اندازم و دستم را از روے بینے و دهانم برمیدارم! هرچند بہ بو حساس شدہ ام اما هنوز هم براے بوے عطرش مے میرم! چند دست لباس خانگے و بیرونے برمیدارم و داخل ساڪ ڪوچڪے مے گذارم. دو جفت ڪفش راحتے و یڪ جفت ڪتانے هم ڪنارشان میگذارم و زیپ ساڪ را مے ڪشم. این مدت اصلا حواسم نبود،دو سہ دست لباس و یڪ چادر و یڪ جفت ڪفش فقط همراهم بردہ بودم و با لباس هایے ڪہ از دوران مجردے ماندہ بود تا ماہ پنجم باردارے ام سر ڪردم! اگر مادرم چند دست لباس راحتے براے باردارے و ڪفش طبے نمیگرفت حتما باز میخواستم با همان لباس ها سر ڪنم! یڪ لحظہ در ذهنم حسابم میڪنم،یڪ ماہ و سہ هفتہ بہ تولد پسرم ماندہ! مراسم سیسمونے اے در ڪار نیست اما باید برایش وسیلہ بگیرم! بہ سمت آینہ ے قدے اے ڪہ گوشہ ے اتاق قد علم ڪردہ مے روم. چند سانتے متر از من بلند تر است،بیضے شڪل است و پایہ هاے سفید و قاب سفید زیبایے با ڪندہ ڪارے هاے ظریف در برش گرفتہ اند. پول هاے نقد زیاد را داخل آینہ میگذاشت! آینہ را باز میڪنم جز چند تراول صدتومانے چیزے نیست! باید بہ فڪر دوبارہ گرفتن ڪارت بانڪے باشم! شش ماہ است سر بار پدرم شدہ ام و اصلا حواسم نیست! ساڪ را از روے زمین برمیدارم و بہ سمت در راہ مے افتم،نگاهے غمگین بہ دور تا دور اتاق مے اندازم و در را باز میڪنم. همین ڪہ خارج میشوم یاسین سریع بہ سمتم مے آید و ساڪ را از دستم مے گیرد! با لبخند نگاهش میڪنم و تشڪر میڪنم،مردانہ مے وید:دیگہ چیزے لازم ندارے آبجے؟! بریم؟! _نہ یاسین!من باید یہ سر برم پیش سمانہ جون! بہ مامان بگو نگران نشہ بعد از شام برمیگردم! سرے تڪان میدهد:باشہ! از خانہ ڪہ خارج میشویم نفس راحتے میڪشم،چند دقیقہ بعد یاسین برایم ماشین میگیرد و آدرس میدهد و خودش با ماشین دیگرے همراہ ساڪم میرود. بیست دقیقہ بعد جلوے مقصد ترمز میڪند،از ماشین پیادہ میشوم و بہ ساختمان چشم مے دوزم! اولین بار حدود چهار سال پیش بہ اینجا آمدم! با چہ استرس و خجالتے! ساختمان نماے سفید و ڪرم رنگے دارد و دوبلڪس است،هر چند متراژش نسبت بہ اڪثر خانہ هاے این منطقہ زیاد بزرگ نیست اما حیاط با صفا و نسبتا بزرگے دارد. از پشت در مشڪے و سفید رنگ میلہ اے،ڪمے از حیاط پیداست! درخت هاے لخت و عریان و سنگ فرش هاے تیرہ! دستم را روے زنگ میگذارم،چند لحظہ بعد در باز میشود و صداے سمانہ مے پیچد:بیا تو عزیزم! وارد حیاط میشوم،ڪمے برف روے زمین نشستہ. درخت هاے عریان و باغچہ ے بدون گل توے ذوق میزنند و صداے ڪلاغ ها بیشتر! از حیاط مے گذرم و بہ دو سہ مترے در ورودے میرسم،در باز میشود و سمانہ در چهارچوب در پیدا! پیراهن بافت مشڪے رنگے همراہ شلوار راحتے مشڪے بہ تن ڪردہ! لیلی سلطانی

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_335 موهاے قهوہ اے تیرہ شدہ اش را سادہ بستہ،پوست سفیدش ڪمے زرد بہ نظر مے رسد و زیر چشم هایش گود افتادہ! دیگر خبرے از آن چهرہ ے پر انرژے نیست! لبخند ڪم جانے میزنم:سلام! دست هایش را باز میڪند:سلام عزیزم! خوش اومدے!ع در آغوشش میروم:حالتون خوبہ؟! چہ سوال مسخرہ اے! _خوبم! تو خوبے؟! از آغوشش بیرون میام:بد نیستم! نگاهش بہ شڪم برآمدہ ام مے افتد،برقے از شادے در چشم هایش مے درخشد و چند لحظہ بعد برق حسرت! با ذوق مے گوید:بیا داخل هوا خیلے سردہ! باهم وارد خانہ میشویم،همانطور ڪہ ڪفش هایم را درمیاورم مے گویم:بابا خونہ نیست؟! _نہ! رفتہ بیرون! چادرم را درمیاورم و در رخت آویز بالاے جاے ڪفشے آویزان میڪنم. نگاهے بہ سالن مے اندازم،مثل همیشہ مرتب و خلوت است. یڪ دست مبل سلطنتیِ شیرے رنگ وسط سالن چیدہ شدہ و یڪ دست مبل فیروزہ اے رنگِ راحتے انتهاے سالن. پردہ هاے سالن پردہ هاے تورے سادہ هستند،دیوار هاے سفید رنگ هم هم زینت خاصے ندارند جز یڪ تابلوے وان یڪاد بزرگ و یڪ ساعت دیوارے جمع و جور و زیباے شیرے! تلویزیون و دستگاہ دے وے دے هم ڪنار مبل هاے راحتے قرار دارند. در سمت چپ سالن آشپزخانہ قرار دارد ڪہ مقابل اُپن چوبے شیرے میز غذاخورے ستِ مبل هاے سلطنتے قرار گرفتہ. در این چهار سال هیچ تغییر خاصے نڪردہ! نهایتا ماهے یڪ بار بہ اینجا مے آمدیم،آن هم بہ اصرار من! روزبہ بعد از ازدواج زیاد دوست نداشت با مادرش رفت و آمد ڪنیم! بہ دلیل مخالفتش براے ازدواجمان! هربار بہ اینجا مے آمدیم طورے نگاهمان میڪرد ڪہ انگار منتظر بود روزے جدایے ما را ببینید! برعڪس،پدرِ روزبہ با اینڪہ میل چندانے بہ ازدواج روزبہ با من نداشت،سریع با من گرم گرفت و صمیمے شد! بہ انتخاب روزبہ احترام گذاشت! سمانہ بہ مبل هاے انتهاے سالن اشارہ میڪند:تا تو بشینے یہ چیز گرم بیارم بخوریم! لبخند تصنعے اے تحویلش میدهم و بہ سمت مبل ها مے روم،همیشہ با من نہ گرم بوده نہ سرد! بے احترامے نمے ڪرده،رفتار و گفتار بدے هم نداشته ولے انگار دوستم هم نداشته! نہ اینڪہ عروس باب میلش نباشم نہ! میگفت من و روزبہ آدم هم نیستیم! نباید احساسے تصمیم بگیریم! روے یڪے از مبل ها مے نشینم و روسرے ام را در میاورم،صداے سمانہ از آشپزخانہ مے آید:حال مامان و بابا چطورہ؟! یاسین جان؟! _همگے خوبن و سلام دارن! آقا فرزاد گفت ڪسالت دارید بابا میگفت حتما باید براے دیدنتون بیایم! _لطف دارن!چیزے خاصے نیست! یڪے دو دقیقہ بعد سینے چاے بہ دست نزدیڪم میشود،سریع میگویم:ممنون!باعث زحمت شدم! این همہ تعارفے بودن و راحت نبودن تقصیر خودش است!‌ نمیتوانم زیاد احساس صمیمیت ڪنم و برایش جاے دخترے ڪہ ندارد باشم! سینے را روے میز مے گذارد،فنجان و نعلبڪے شیشہ اے ڪہ پر از چاے خوشرنگ با بوے گل محمدے و دارچین است مقابلم میگذارد. سپس سہ پیالہ پر از خرما و گردو و توت خشڪ برایم میگذارد،تشڪر میڪنم. رو بہ رویم مے نشیند،بعد از ڪمے صحبت و احوالپرسے مے گوید:واقعیتش خواستم بیاے اینجا ڪہ یہ چیزے رو بهت بگم! یعنے حلالیت بطلبم! گیج و نگران نگاهش میڪنم،آهے میڪشد و ادامہ میدهد:چهارسال پیش من وجدان ڪارے و فردے مو نادیدہ گرفتم! راجع بہ تو! _متوجہ نمیشم! بہ چشم هایم زل میزند:چهار پنج سال پیش ڪہ روزبہ گفت میخواد ازدواج ڪنہ خیلے خوشحال شدم چون یہ شڪست عاطفے رو پشت سر گذاشتہ بود‌. بہ تو هم گفتہ بود ڪہ چند سال قبل تو دانشگاہ با یہ دخترے آشنا شدہ و ازش خوشش اومدہ. من با ازدواج اولش هم مخالف بودم،آوا اصلا تیڪہ ے روزبہ نبود! یہ دختر تند و پر سر و صدا و بے قید و بند! روزبہ رفت سمتش با این شعار ڪہ تغییرش میدہ! ما زیاد دخالت نڪردیم و یہ مدت زیر نظر ما باهم در ارتباط بودن،درست یہ روز قبل از عقد آوا جا زد! بہ روزبہ گفتہ بودم این دختر نمیتونہ پایبند شوهر و خانوادہ باشہ ظاهرا شبیہ توئہ و وانمود میڪنہ اعتقادات تو رو دارہ! بہ قول خودش آوا آقا بالا سر نمیخواست! دوست پسر میخواست! نمیتونست مسئولیت یہ زندگے رو قبول ڪنہ،وقتے با روزبہ آشنا شد توقعش رفت بالا! توقع داشت روزبہ براش یہ ماشین چند صد ملیونے و یہ خونہ ے ویلایے بزرگ تو یڪے از منطقہ هاے بالا بگیرہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے

👈امروز جمعه یادت نره 🌹میشه برای سلامتی امام زمان(عج)یه صلوات بفرستی؟

میگفت: حضرت آقا یا نماینده ایشان امر کنند که برو #رفتگر محله باش نظام به جارو کردن نیاز دارد من میروم. #مطیع امر ولایت بود. #شهید_مهدی_نوروزی🌷 #شهید_مدافع_حرم #شیر_سامرا 🍃🌹🍃🌹

#خاطرات_شهدا ویژه شهادت #امام_حسن_عسکری (علیه السلام) . 📕 | خاطره ای از مدافع حرم امامین عسکریین #شهید_مهدی_نوروزی به روایت از همرزم شهید 🍃🌹در شب شهادت امام حسن عسکری( علیه السلام) با شهید بزرگوار کربلایی #مهدی_نوروزی در جوار حرم مبارک آقا خدمت می کردیم که یکباره #تکفیری ها حرم مبارک را به خمپاره بستند، 🍃🌹در این لحظه بود که دیدم شهید مهدی به شدت #غضبناک شد و مثل مرغ سر کنده پروبال میزد که اقدامی کند ولی خب متأسفانه بزدلان داعشی از فاصله دور اقدام به این کار می کردند و امکانش نبود که به آن ها دسترسی داشته باشیم و همانجا بود که مهدی قسم خورد #ضربه_مهلکی بهشان وارد کند که این مهم بعد از چند روز محقق شد 🍃🌹شجاعت و دليری‌های مثال‌زدنی مهدی، دليلی شد تا او را با نام #شير_سامرا بشناسند. در عمليات‌هايی كه در سامرا و نواحی آن انجام می‌شد، هر‌جا بچه‌ها تحت فشار قرار می‌گرفتند و به تنگنا می‌رسيدند، از مهدی می‌خواستند تا با نيروهايش به كمک آن‌ها برود و غائله را ختم كند. 🍃🌹مهدی #خط‌شكن بود، هميشه در وسط ميدان معركه بود. می‌گفت: ما بايد اولين نفر در جلو و خط‌ مقدم نبرد باشيم تا هر زمان به بچه‌ها گفتيم بيايند ما را ببينند و بدانند كه ما نيز در معركه نبرد حاضريم. حضورش هم همواره با #شجاعت و دلاوری همراه بود #شهید_مهدی_نوروزی🌷 #شادی روحش #صلوات

⚘شهدا را یاد کنیم با یک صلوات...⚘ ⚡️ به شوخی به یکی از دوستانم گفتم: من ٢٢ ساعت متوالی خوابیده ام! گفت: بدون غذا؟! همین سخن را به دوست دیگرم گفتم: گفت: بدون نماز؟! و این گونه خدای هرکس را شناختم... 🌹شهید چمران

ای شــهـید دلمـــ💔 گرفته😞 روحـــم پـــژمـــرد صــــبـــر و طــاقـــتــم بــه ســرآمــــد😔 ... از گذشـتــــه ها #شـــرمنــده_ام و از آینـده ها بیمناکـــم... تنها تســلی ام آب دیــده اســتــــ اشـکـــی کـه تقـــدیم #تـــو میکنــم😭 ... آبی کـــه با آن دل خــود را شستــشــو مــیدهــم 💖 و بـــا ایـــن وسیلــه #غمهــای درونی خـــود را تسـکـین میبخـشـــم 👌... از آتش درونی خــود میکــاهــم و بـرای لحـظـه ای #ارامش ضـمیــر مــی یــابـم ... #بـرایــم_دعـا_کـن😭😭 _________________ ⇱ ڪلیــڪ ڪنید ⇩⇩⇩ @dokhtaranchadorii