eitaa logo
دوتا کافی نیست
46.6هزار دنبال‌کننده
7.3هزار عکس
1.3هزار ویدیو
31 فایل
کانالی برای دریافت اخبار مهم و نکات ناب در زمینه فرزندآوری، خانواده و جمعیت (دوتا کافی نیست، برگزیده دومین رویداد جایزه ملی جمعیت در بخش رسانه) ارتباط با مدیر @dotakafinist3 تبلیغات👇 https://eitaa.com/joinchat/3841589734Cc5157c1c6e
مشاهده در ایتا
دانلود
صاحبش خداست... ⚠️ مبادا به زنها بگویید که این نطفه را از بین ببر! نه مرد به زن بگوید و نه زن به مرد. ⚠️... هر کس که این کار را می‌کند، باید دیه بدهد. اگر نطفه ده روزه باشد چقدر، اگر بیست روزه باشد چقدر و اگر چهار ماهه باشد و روح به او دمیده شده باشد، باید صد مثقال طلا بدهد. ⚠️آن هم مرد می‌خواهد که بدهد! به خیالش دوغ است. مدام به زنش می‌گوید یک چیزی بخور تا از بین برود! خب باباجان این صاحب دارد؛ مثل اینکه صاحبش خداست. 📚 طوبای محبت - کتاب چهارم - ص ۱۰۰ کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
📌آخه چراااااااااا... ؟!!! 👈 وقتی یه دختر ٢١ ساله می خواد ازدواج کنه و یه عده تلاش می کنند تا منصرف بشه. کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
۶۳۱ تجربه من برمیگرده به ۴ یا ۵ سالگیم از همون چهار پنج سالگی فهمیدم عاشق بچه هستم، تمام مدت تو خونه داشتم عروسک بازی می‌کردم و تو جمعه های مهمونی، بچه های عمو و داییمو ساعتها رو پا میخوابوندم طوری که پاهام سیاه می‌شد از درد و اینقدم متعهد بود که بهم اعتماد می‌کردن بچه هاشون روی پای من بخوابن و من مواظبشون باشم. اصلا حوصله ی بازی های دیگه رو نداشتم عاشق بچه بودم فقط. ولی خب چون فرزند آخر بودم تنها امیدم این بود که خواهرم زودتر بچه دار بشه ولی از شانس بده من درست همون موقع رفتن یه شهر دیگه ماموریت. هر چی بزرگتر میشدم عطشم بیشتر میشد تا جایی که تو ۱۳ یا ۱۴ سالگی واقعا به ازدواج فکر می‌کردم که زودتر خودم بچه دار بشم ولی خانوادم مطلقا اجازه نمی‌دادن و می‌گفتن اول باید یه دانشگاه خوب قبول بشی، منم خیلی درسخون بودم که با تمام وجود درس خوندم و دانشگاه تهران قبول شدم الان دیگه فقط دوست داشتم با یه روحانی ازدواج کنم که دیگه خیالم راحت باشه همسرمم مطیع امر خداس و همفکر من برای سریع بچه دار شدن. چون معمولا دانشگاهی ها بیشتر به درسشون و گرفتن پایان نامه و این چیزا فکر می‌کردن. خلاصه که صمیمی ترین دوست برادرم با اینکه نه حوزوی بود نه دانشگاهی دل منو برد☺️فقط دو ماه عقد بودیم، تصمیم داشتیم سریع بریم سره زندگیمون که زودتر بچه بیاریم. من هفته بعد عروسیم رفتم دکتر واسه چکاپ که کارا زودتر انجام بشه. حتی اسم بچه ها و جای گذاشتن سیسمونی رو بهش فک کرده بودیم. که تو همون اولین آزمایشا فهمیدیم هر دوتامون مشکل داریم.😔 هر دکتر و دوایی بگید کردیم. من هرروز که علاقه ام به بچه بیشتر می‌شد، کمتر نتیجه می‌گرفتم. همسرم همراهی می‌کرد و با مهربونی دلداریم می‌داد، بچه های خواهرشوهر و برادرشوهرامو میخواستم بخورم😁 اینقد دوسشون داشتم. که بالاخره با کلی دوا درمون خدا نظر کرد و جواب آزمایشم مثبت شد. خوشحالیمون کمتر از یک ماه دوام نداشت و بچه مون قلب نداشت😭 تمام دنیا روسرمون خراب شد. روزای سختی رو پشت سر گذاشتیم تنها چیزی که میتونست مارو به زندگی برگردونه این بود که اگه یه بار بچه دار شدیم، بازم میشیم. ولی همون کورتاژ و ضربه روحی کاره خودشو کرده بود. اصلا انگار نمیشود که نمیشود که نمی‌شود. بازم درمان رو شروع کردیم ولی بی حوصله که هربار یه چیزی میشد و به در بسته می‌خوردیم. دکتر خیلی معروفی هست که میگن اون حرفه آخرو می‌زنه، پناه برخدا که یه موقع چقد آدم احمق میشه. رفتیم پیشش گفت شما به هیچ عنوان بچه دار نمیشید. و علتش هم فقط آقاس😔😭 حالا دیگه همسر مهربون و دوست داشتنی من تبدیل شده بود به یه آدم خشن و بداخلاق که همش بهانه گیری می‌کرد. منکه خودم از نگاه ها و حرف و حدیثا و حسرت کشیدنا خسته بودم. دیگه واقعا توان سختیگری های همسرمو نداشتم با وجود عشق و علاقه ای که بینمون بود چندبار تصمیم داشت طلاقم بده بخاطر اینکه فکر می‌کرد من حق دارم مادر بشم😭😭 ولی من واقعا همسرمو دوست داشتم بخصوص که تو اون سالا سعی می‌کرد درکم کنه و نذاره کمبودی جز وجود بچه رو حس کنم. 👈 ادامه در پست بعدی... کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
۶۳۱ سالها به همین منوال گذشت، همسرم خشن و عصبی و من متنفر از هر چی بچه و زن حامله و هر آنچه که به این موضوع ربط داره. چقد از مهمونیای که همه موضوعش سره بچه و شیر دادن و از پوشک گرفتن و دندون درآوردن و مدرسه رفتن و...بود، متنفر بودم، بدون ذره ای از درک اطرافیان... تقریبا از همه دوستامون فاصله گرفتیم چون همه کسایی که چندسال بعد ما ازدواج کردن همه به فکر بچه دوم بودن و ما هنوز در حسرت اولی... من چند سالو به حالت افسرده گذروندم ولی بعدش سعی کردم خودمو پیدا کنم، شروع کردم به ورزش و تفریح و دور زدن و خرید و زیارت... ولی تنهایی، تازه داشتم طعم خوشی رو می چشیدم که خوردیم به کرونا😢😢 حالا من مونده بودمو یه چهاردیواری. چون چنتا از بستگان جوان و سالممون همون اول کرونا فوت شدن دیگه ترس رفته بود تو جونم حتی تا سر کوچه هم نمیتونستم برم. واقعا تنهایی دردناک بود و هر لحظه به خدا میگفتم خدایا رحم کن به تنهاییم. شاید باورتون نشه من که نزدیکه یکسال و نیم دوران کرونا حتی خونه مادرم نمی‌رفتم، یهو تصمیم گرفتم دوباره درمانو شروع کنم با چنتا ماسک رو هم زده با یه شیشه بزرگ الکل رفتیم بیمارستان، یه قدرتی تو وجودم از طرف خدا احساس می‌کردم، این بار همسرمم زیاد همکاری نمی‌کرد و فکر می‌کرد دوباره باید کلی هزینه کنیم و بی نتیجه😔😔 نمیدونم چرا باید بعد از ۱۳ سال نازایی، دلم روشن باشه ولی دلم روشن بود. سریع وارد سیکل درمان شدیم. باورم نمیشد، مشکل هردوتامون تا حد زیادی به لطف خدا برطرف شده بود. کلی انگیزه گرفتیم. هرچی کرونا بیشتر اوج می‌گرفت انگار ما انرژیمون بیشتر می‌شد. تا اینکه بالاخره بعد از دوهفته ی سخت انتظار که انتقال جنین دادیم، متوجه شدیم عمل انتقالمون با شکست مواجه شده. دیگه بدبخت ترین آدم دنیا خودمو تصور می‌کردم. اینهمه استرس و اینهمه عوارض داروها اینهمه خرج و... تبدیل شده بودم به یه هیولا... 😱 همسرمم و مامانم که هیچی کم نذاشته بودن برام هم، حتی ازم میترسیدن. تقریبا یکی دوماهی تو استراحت بودم برا همین احساس کردم شاید مشغول خونه تکونی بشم، یه کم حواسم پرت کار بشه. تا اینکه با دل دردایی مواجه شدم که نفسم بند میومد مراجعه کردم بیمارستان که اونجا متوجه شدم خود به خود باردار شده بودم😍😍 ولی بخاطر خونه تکونی و کارای سنگین سقط شد😔😢 نمی‌دونستم خوشحال باشم از بارداری خودبه خودی یا ناراحت باشم از سقط. با یه کوله بار از یاس و امید راهی مشهد شدیم. همیشه امام رضا راهگشا بود تو زندگیمون. دست دخیلمو بردم سمت پنجره فولاد امام رضا😭😭😭 وقتی برگشتم سبکبال و خوشحال دوباره افتادم دنبال درمان😁 دوباره جنین انتقال دادن برامون. من بودم و یک دنیا امید😍 دوهفته انتقال خیلی زود گذشت. رفتم برای آزمایش، گفتن بشینید همین الان اورژانسی جوابو میدیم. یهو صدای صلوات و خنده و شادی پرسنل آزمایشگاه بلند شد. گفتن آزمایش مثبته. با بتای بالای هزار.... 😃😃 خدایا شکرت مگه میشه بعد دیدن هزاران بار بتای منفی حالا بتام اینقد بالا باشه. چه هیجانی داشتم. لحظه شماری می‌کردم واسه سونوی قلب 😍😍 وقتی خوابیدم رو تخت دکترم گفت صدای قلب بچه هاتو میخوای بشنوی😭😭 قلب بچه هام😳😳😭😭 دو قلو بودن❤️❤️ دارم خواب میبینم یا واقعیته😭😭 کل این ۱۵ سال زندگیم یک دقیقه از جلو چشام رد شد. شوکه شده بودم فقط اشک میریختم...خداروشکر می‌کردم. یعنی منم مادر شدم😭😭 الان ۵ ماهم تموم شده. هنوز به دنیا نیومدن جوجه هام. ولی با هربار تکون بچه هام با تمام وجود مادر بودن رو حس میکنم. خدای مهربونم یه مامان دلسوز و زحمتکش بهم داده که جور همه ی دوستان و آشنایان محترمی که با زخم زبوناشون داغونمون کرده بودنو، میکشه. من استراحت مطلقم و اینهمه کار واسه مامانم خیلی زیاده و تا آخر عمر شرمنده زحمتشون هستم. سه تا خواهش دارم ازتون اول اینکه لطفا دعا کنید بچه هام سالم به دنیا بیان بشن یار امام زمان. دوم اینکه اگر کسی بچه نداره تو رو به خدا اینقد به روش نیارید حتی جلوش براش دعا و نذر نکنید تو خلوت خودتون با خدا دعاش کنید. نه که تو عروسی و تو مهمونی تو بازار و... هی بگید ان شالله دامنت سبز بشه، خداییش خیلی آدم اذیت میشه. سوم اینکه وقتی کسی بارداره و میدونید ویار دارهو به کمکتون احتیاج داره دریغ نکنید. هی الکی تلفن نزنید، واقعا برین به دادش برسید. کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
✅ محبت بدون خشیت آدمی را بد بار می‌آورد. به تعبیر ما که تعبیر دقیقی نیست آدم لوس می‌شود. دیده‌اید بچه‌ای که فقط طعم محبت را می‌چشد و آن ابهت را در پدرش نمی‌بیند کم کم رفتارهایی می‌کند که پسندیده نیست اما بچه‌ای که هم پدر را دوست دارد و هم ابهت و خشیت پدر را دیده منظم رفتار می‌کند. (۱۰/ ۰۴/ ۹۵) کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
👌«فرزند بیشتر، زندگی شیرین تر» کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
📌راه بی بازگشت... به لطف خدا هیچ وقت اجاره نشین نبودم اول که طبقه بالا خونه پدرشوهرم بودیم بعد سه سال یه تیکه زمین خریدیم و شروع به ساخت کردیم و ماشین هم داشتیم در کل شکر خدا زندگیمون خوب بود و از این نظر مشکل نداشتیم تنها مشکلی که باعث می‌شد من سخت مخالف بچه دوم باشم، ترس از بارداری بود. پسرم سه سال و نیم داشت که خداخواسته باردار شدم. (واقعا اگه دست خودم بود دیگه بچه دومی در کار نبود لطف خدا و خواست خودش بود) بارداری دومی سخت تر از اولی بود اینقدر که همسرم می‌گفت بریم سقطش کنیم اما من مخالفت کردم و گفتم تحمل میکنم، خلاصه دختر گلم شهریور ۱۴۰۰ به دنیا اومد به زندگیمون شیرینی مضاعف داد. اما دیگه هم من، هم همسرم خیلی مصمم تر بودیم که دیگه بچه نمی‌خواهیم، می گفتیم هم پسر داریم و هم دختر دیگه بسه و از ترس اینکه دوباره ناخواسته باردار شم، همسرم عمل وازکتومی انجام داد😔 اولش گفتیم این عمل قابل برگشته و اگه پشیمون شدیم با یه جراحی دیگه مشکل حل میشه اما دکتر طوری عمل کرده بود که دیگه راه برگشت نداره و ما دیگه بچه دار نمیشیم الان دخترم یک سال و نیمه هست و پسرم تقریبا شش سالشه در ظاهر من خیلی خوشحالم و همسرم راضی اما در اصل هر دو پشیمونیم. انقدر ویار بهم فشار آورده بود که نقاط قوت همچین بارداری رو ندیدم، نه قند بارداری داشتم، نه فشار، نه هیچ مریضی دیگه ای. زایمان راحت، به لطف خدا بچه های سالم و باهوش. الهی خدا حفظشون کنه ❤️ من دیر با این کانال آشنا شدم وقتی تجربه های بقیه رو خوندم تازه فهمیدم مشکل یعنی چی، ویار خیلی سخت بود ولی گذرا بود و شیرینی بچه ها ‌ تلخیشو می‌گرفت. کار ما که از کار گذشت ولی اینا رو نوشتم تا یه خانواده ی دو فرزندی دیگه این اشتباه رو تکرار نکنن که آخرش فقط پشیمونیه... کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
بچه ها باید باشند... 👌منتظر تصاویر ارسالی شما عزیزان از حضور فرزندانتان در مساجد سراسر کشور هستیم. کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
خانواده.mp3
703K
خودت را خوب کن.... یکی از مسائلی که عموماً می‌آیند و از من سؤال می‌کنند، «افسردگی » است. می‌گوید در خانه، افسرده هستم. به او می‌گویم به خاطر این است که تو می‌خواهی خانمت را عوض کنی، خانمت هم می‌خواهد تو را عوض کند. نه تو می‌توانی او را عوض کنی، نه او می‌تواند تو را عوض کند! وقتی احساس می‌کنی نتوانستی، احساس شکست می‌کنی؛ احساس شکست که کردی، احساس افسردگی می‌کنی. چرا اصلاً چنین اراده‌ای می‌کنی؟ به تو چه که او را عوض کنی؟! شما باید وظیفه خودت را انجام بدهی. شما خودت را خوب کن، او خودش خوب می‌شود؛ او را خوبش نکن. این [عاملی] که انسان را وادار می‌کند به دیگران هی گیر بدهد، گیر بدهد را ریشه‌یابی کنید. همین گیردادن‌های زیادی موجب این می‌شود که بچه‌ات حتی از نماز متنفر بشود. چرا این کار را می‌کنی؟ @haerishirazi کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
۶۳۲ من متولد ۶۵ هستم، مثل همه ی دخترا خواستگار داشتم و به دلایلی خیلی هاشون حتی به جلسه دوم هم نمی‌رسید، دیگه خسته شده بودم و حرفهای اطرافیان هم کلافه ام کرده بود. سال ۹۰ به عنوان خادم شهدا راهی مناطق جنگی جنوب شدیم، من خییلی دلم گرفته بود، بیشتر هم از حرفهایی که می‌شنیدم. ایام فاطمیه بود و ما به مراسمی رفتیم که شهید گمنام هم آورده بودن، بغضم ترکید به شهدای گمنام گفتم خیلی خسته ام، من پاک زندگی کردم و تا حالا پسری تو زندگیم نبوده اصرار نمیکنم و به زور نمیخوام اما اگه تو سرنوشت من ازدواج برام رقم خورده، ازتون میخوام به مادر گمنامتون سفارش منو بکنید یه پسر پاک، مثل خودتون خدا سر راهم قرار بدین. از اونجا برگشتیم و دو هفته بعدش همسرم به خواستگاریم اومدن، من و همسرم اصلا همدیگر رو نمی‌شناختم و یه واسطه مارو به هم رسوند. همه متعجب بودن که شما چطور آشنا شدید و من تو دلم میگفتم شهدای گمنام و مادرشون ما رو بهم رسوندن. ما یک سال عقد بودیم و بعدش عروسی کردیم شرایط کاری همسرم مناسب نبود و تصمیم گرفتیم دو سال بچه دار نشیم. سال سوم ازدواجمون من باردار شدم، همسرم دوقلو هستن و به صورت خیلی اتفاقی من و جاریم با هم باردار شدیم، یعنی دوقلوها با هم تله پاتی داشتن انگار 😂😂 من تازه متوجه شدم بودم که جاریم بهم زنگ زد و گفت بارداره گفت توام اقدام کن با هم باشیم که من خندیدم و فهمید که بللللللله 😁 همه از شنیدن این خبر ذوق می‌کردن و براشون جالب بود و می‌گفتن ای شیطون ها با هم هماهنگ بودین ما هم میگفتیم خدا هماهنگ کرده.😅 ۸ هفته گذشت، جاریم از من دو هفته جلوتر بود، اون زودتر رفته بود و قلب جنینش تشکیل شده بود و حالا نوبت من بود که برم، رفتم سونو و خوابیدم و منتظر شنیدن صدای قلبش بودم که دکتر گفت قلبش تشکیل نشده و اصلا رشد نداشته. نمیتونستم از روی تخت بیام پایین شوک بدی بهم وارد شده بود، از اتاق اومدم بیرون و چشمای نگران مادرمو که دیدم، تصمیم گرفتم که به خاطر مامانم هم که شده قوی باشم مامانم پرسید چی شد؟ لبخند زدم و گفتم شهید شد من الان مادر شهیدم. چون با جاریم باردار بودم، خیییلی شرایط برام سخت تر بود، پیش بقیه عادی رفتار میکردم اما تو خلوتم گریه می‌کردم، حتی همسرم از قم یه ۵ تیکه لباس، تبرکی گرفته بود. پسر جاریم به دنیا اومد و رفتیم خونه شون بغلش که کردم، بغضمو به زور نگه داشتم، همش با خودم می‌گفتم اگه بچه منم مونده بود، دو هفته دیگه به دنیا می اومد. سخت بود اما قوی تر شده بودم و نمیدونسم خدا امتحان دیگه ای سر راهم گذاشته، تقریبا ۱۰ ماه از سقطم گذشته بود که دوباره اقدام کردیم و باردار شدم. این بار به ۸ هفته نکشید و تو ۶ هفته، مجدد رشدش متوقف شده بود. من با چه حالی برگشتم خونه خدا میدونه و همش میگفتم کاش به کسی نگفته بودیم و هیچ کس نمیفهمید دوباره این اتفاق افتاده اما خب به مادرها گفته بودیم و اونا هم به بقیه گفته بودن. همون روز که هنوز به کسی نگفته بودیم این اتفاق افتاده، خبر دار شدیم که یکی دیگه از جاری هام بارداره... سرمو گرفتم رو به آسمون و گفتم خدایا قربونت برم دوتا دوتا امتحان با هم میگیری من مردود میشما 😔😭 غصه ی خودم تو دلم بود و حرفای دیگران که خیلیاش مثلا شوخی بود، قلبمو بیشتر میشکست. ۶ ماه بعد از سقط دومم، متوجه شدم که خدا خواسته باردار هستم و از قضا این بار هم با یه جاری دیگه ام همزمان شده بود 🥴🥴🥴 اگه براتون سوال شد که چند تا جاری دارم من ۴ تا جاری دارم. 😅😅 این بار حتی به همسرم هم چیزی نگفتم تصمیم گرفتم تا زمانیکه قلبش تشکیل نشده به کسی چیزی نگم، ۶ هفته که شد به همسرم گفتم و قسمش دادم که به کسی چیزی نگه تا قلبش تشکیل بشه اونم قبول کرد. ۸ هفته با استرس گذشت و رفتم سونو گرافی دکتر گفت که رشدش ۷ هفته رو نشون میده و قلبش هم هنوز تشکیل نشده گفت صبر میکنیم و یک هفته دیگه بیا ببینم رشدش و قلبش در چه وضعیتیه... اون یک هفته فقط خدا میدونه چی به من گذشت، دوباره رفتم سونو و گفت که تو همون وضعیته و یک هفته دیگه بیا رفتم و گفت رشدش عقبه اما اصلا قلبش تشکیل نشده و باید بندازیش،دنیا روی سرم خراب شد. رفتم دکترم و سونورو دید و بهم قرص داد و استفاده کردم این بار شرایطم خیلی سخت تر بود، باز هم تو اون شرایط خدارو شکر میکردم که به کسی نگفتم مخصوصا خانواده ی همسرم 😐 فقط تنها کسی که فهمید مادرم بود که کنارم بود و همراهم غصه می‌خورد. دیگه خیلی ناامید شده بودم و باز هم ۱۰ ماه صبر کردم و تو این مدت چند تا دکتر رفتم و پیگیری کردم که علتش چی میتونه باشه و جوابی نمی‌گرفتم، همه شون میگفتن باردار شدی سریع بیا برات دارو تجویز کنیم که سقط نشه اما مشکل من تشکیل نشدن قلب شون بود. 👈ادامه در پست بعدی... کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
۶۳۲ تا اینکه با یه خانم دکتر فوق تخصص آشنا شدم و تا مشکلمو گفتم گفت احتمالا غلظت خون بارداری داری و برام آزمایش نوشت و دقیقا جواب آزمایشم همونی بود که تشخیص داده بود. گفت برو هر وقت باردار شدی سریع بیا که داروهای رقیق کننده خون بهت بدم که این مشکل پیش نیاد. من باردار شدم و رفتم برام آمپول هپارین تجویز کرد که داخل شکمم تزریق میکردم، ۸ هفته گذشت و من برا سونوگرافی رفتم با کلی استرس و تپش قلب... دستگاهو که روی شکمم گذاشت صدای قلبش توی اتاق پیچید و اشک شوق از چشمای من جاری شد. داشتم به بغل کردنش فکر میکردم 😍😂😂 که گفت اما یه مشکلی هست خدا میدونه چه حالی داشتم گفتم چی شده خانم دکتر؟ گفت کنار جفت یه لخته خون هست که داره از جفت تغذیه میکنه و بزرگ میشه دو حالت داره بعضیاشون از بین میره اما بعضیاشون رشد میکنه و نمیذاره خون به جنین برسه و باعث سقط میشه... خدایا چند بار امتحان دیگه داشتم واقعا کم می‌آوردم، سونومو بردم پیش دکترم دستشو روی میز کوبید و گفت آخه چرا تو اینجوری میشی! برو ۱۰ روز دیگه بیا دوباره سونو ببینیم وضعیت چطور میشه... با یه قلب شکسته از مطب اومدم بیرون همسرم زنگ زد، نمیدونستم بهش چی بگم، بعد از کمی مکث گفتم بابایی قلبم تشکیل شده با یه داد گفت خدارو شکر گفتم اما باید دعا کنی که پیشتون بمونم گفت یعنی چی و جریانو براش گفتم... اون روزها باز هم ایام فاطمیه بود، شب ها می‌رفتیم مراسم تا یه شب دوباره شهدای گمنام مهمون مراسم مون شدن ۳ تا شهید آوردن تو قسمت خانم ها، منم با همون دل شکسته ام رفتم کنارشون دو زانو حالت نیم خیز نشستم و بهشون گفتم اصلا اصرار نمیکنم، خودتون میدونید هیچ وقت به زور چیزی نمیخوام اما اگه صلاح هست و خدا میخواد بهمون بچه بده برام نگهش دارید دیگه توان ندارم. بغضم ترکیده بود و حسابی باهاشون درد دل کردم. دوباره که رفتم سونو خبری از اون لخته خون نبود، گفتم یه لخته خون توی سونوی قبلیم بود کنار جفت، گفت اصلا چیزی نیست، اگه هم بوده از بین رفته،خدا میدونه که چه حالی داشتم و با چه ذوقی به صدای قلبش گوش می‌دادم. ویار و سختی های بارداری اذیت می‌کرد اما همش شیرین بود، چون داشتم مادر می‌شدم و فرشته کوچولو روز به روز بزرگتر میشد، ماه ششم بارداری رفتم سونو و دکترم گفت توی سونو چیزی نشون داده که امکان زایمان زودرس هست و باید سرکلاژ بشم و گفت که جفت پایینه و خیلی ریسک بالاست چون ممکنه جفت موقع دوختن آسیب ببینه و باعث سقط بشه خلاصه آماده ام کرد که چه انجام بدم، چه ندم در هر دو حالتش ۵۰ درصد احتمال سقط هست. دوباره حالم خیلی بد شد، دیگه واقعا کم آورده بودم، من و همسرم سر اسم به توافق نرسیده بودیم، من اسم حلما رو دوست داشتم و همسرم اسم حنانه، اون شب انگار کسی بهم گفت نذر کن اسمشو فاطمه بذار... به همسرم گفتم بیا نذر کنیم اسمشو فاطمه بذاریم، این بچه رو حضرت زهرا تو ایام فاطمیه بهمون برگردوند، نذر کردیم که اگه سالم به دنیا اومد، اسمشو فاطمه بذاریم. خواهر شوهرم پرستار بخش زنان و زایمان هستن، وقتی مشکلو شنید گفت یه دکتر هست فوق تخصص زنان و نازایی خودش هم تو مطب سونو می‌کنه، گفت ازش تو بیمارستان وقت میگیرم برو پیشش این دکتر تخصصش نازاییه و به همین راحتی وقت نمی‌داد، وقت هاش همه بعد از ۳ ماه بود. خواهر شوهرم شرایطو سابقه سقطمو که براش گفته بود قبول کرده بود و رفتم پیشش سونو انجام داد، گفت اون مشکل وجود داره اما مقدارش خیلی کمه و نیازی به سرکلاژ نیست، سونو رو به دکتر خودم نشون دادم و با تعهد خودم قبول کرد که دیگه این کار رو انجام نده، خلاصه فاطمه خانم ما تو آخرین جمعه ی ماه محرم آبان سال ۹۵ به دنیا اومد 😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍 البته رفلاکس شدید معده داشت هر چی شیر می‌خورد، بالا میاورد و ناآرام بود و خوابش خیییلی کم بود و تا دوسال پدر مامانشو درآورد و علتش هم به خاطر استرس هایی بود که تو بارداری داشتم. اما من تو تمام لحظه هایی که کم میاوردم باز هم خدارو شکر می‌کردم که خدا فرشته کوچولومو بهم بخشید و اون تو بغلم بود حتی اگه بیشتر وقتا گریه می‌کرد و نمیذاشت حتی دستشویی برم 😵‍💫🥴😂 👈 ادامه در پست بعدی.... کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
۶۳۲ دخترم ۲ سال و ۸ ماهش بود و تازه یه کم آروم شده بود و برا دستشویی رفتن اذیت نمیکرد که فهمیدم باردارم اونم همزمان با فوت پدربزرگم خیلی اعصابم بهم ریخت چون دخترم تازه یه کم اذیت هاش کم شده بود و من تصمیم داشتم ۴ سالش شد، باردار بشم اما خواست خدا اینجوری بود. من دوباره به کسی نگفتم که باردارم تو مراسم پدربزرگم میرفتیم و می اومدیم و کسی خبر نداشت حتی همسرم، تا چهلم پدربزرگم به کسی نگفتم و روز تولد همسرم ۸ هفته بودم که بهش گفتم و ازش خواستم باز هم به کسی نگه تا برم سونو ۹ هفته بودم که رفتم سونو و قلبش تشکیل شده بود و خدا تو روزهای اول کرونا تو بهار سال ۹۹ یه گل پسر بهمون هدیه داد. پسرم ۸ ماهش بود که متوجه شدم باردارم 😵‍💫🥴😵‍💫 واااای روزهای خیلی سختی بود منم به جز ویار و حالت تهوع همیشه تو بارداری هام بویاییم خیلی قوی میشد و بعضی بوها خیلی اذیتم می‌کرد، مخصوصا بوی شوینده ها... خیییلی روزهای سختی بود مخصوصا وقتی پسرم خرابکاری می‌کرد و باید میشستمش دوتا ماسک روی هم میزدم و میبرمش دستشویی 😷😷🤧 تا ۳ ماه حالم بد بود اما وقتی رفتم سونو و گفت نی نی مون دخمله دیگه قبولش کردم و خوشحال بودم که دخترم خواهر دار میشه 😍😍😍😍😍 خدا تو شهریور سال ۱۴۰۰ هم یه گل دختر بهمون هدیه داد اما باز هم با یه امتحان بزرگ از بیمارستان که اومدیم خونه مادرم کرونا گرفت و رفت قرنطینه و من هم مبتلا شدم روزهای خیییلی سختی بود حالم بد بود، بدن درد و تنگی نفس از یه طرف و درد بخیه و ضعف زایمان از طرف دیگه و من مونده بودم با سه تا بچه، یه نوزاد و یه پسر یک سال و نیم که عوض کردن پوشک و دستشویی بردنش برام سخت بود و دخترم که ۵ سالش بود و خیلی بهونه می گرفت و حق هم داشت چون من تو اتاق قرنطینه بودم و نمیتونست بیاد پیشم. همسرم هم که سر کار می‌رفت و وقتی برمی‌گشت خسته بود و کمی کارهای خونه رو انجام می‌داد اما من از اون روزها یه مادر قوی بیرون اومدم😊💪 الان هم که دارم براتون مینویسم جوجه آخری اومده نشسته روی پام و نمیذاره بنویسم 😍😂😭 من چند سال پیش یه کتاب خوندم در مورد یه کشیش مسیحی بود که تو یه تصادف ۹۰ دقیقه از دنیا رفته بود اونجا چیزهای زیادی دیده بود اما خودش می‌گفت یک جمله بهم گفتن که توی تمام زندگیم احساسش میکنم می‌گفت بهم گفتن هر آدمی که به دنیا میاد یک ماموریتی داره حتی بچه ای که توی شکم مادرش سقط میشه ماموریت داره مادرشو قوی کنه حتی بچه ای که به دنیا میاد و بعد از چند روز از دنیا میره ماموریت داره لذت مادر شدنو برای همون مدت کوتاه به مادرش بده حتی کسی که با یه نقص جسمی به دنیا میاد ماموریت داره حس شکر گزاری رو تو دل آدم های اطرافش بیشتر کنه می‌گفت همه مون صحنه های زندگیمونو می‌بینیم و قبولش می‌کنیم. وقتی به دختر کوچولوم نگاه میکنم همون که خدا خواسته بود 😂😁🤧 با وجود جسم کوچولوش احساس میکنم روح بزرگی داره یه وقتایی احساس میکنم ماموریتش این بوده که بیاد و منو با شیرین کاری هاش بخندونه چون تو روزهایی تو وجودم رشد کرد و به دنیا اومد که من حال روحی خیییییلی بدی داشتم دکتر هم رفته بودم و و نوار مغزیم افسردگی عمیق قدیمی نشون داده بود، من اصلا به چیزی نمی‌خندم یعنی اصلا خنده ام نمیگیره خییییلی کم پیش میاد که به فیلم یا برنامه طنزی بخندم اما دخترم کارهایی می‌کنه که حسابی منو می خندونه.... درسته نگهداری ازشون سخته اما انگار خدا این دسته گل هارو بهم هدیه داد تا یه کم فکرمو مشغول کنن و حال روحیمو خوب کنن این از برکت معنوی و روحی... از برکت مادی هم براتون بگم که دختر اولم که به دنیا اومد همسرم کارمند اداره شد که تا قبل از اون نیرو نمیخواستن و وضعیت کارش موقتی بود، پسرم که به دنیا اومد با وام مسکن و فروش ماشین تونستیم خونه بخریم فرشته آخری هم که به دنیا اومد همسرم توی اداره، استخدام رسمی شد و حقوقش زیاد شد و به جز اون هم روزی هایی بهمون می‌رسه که فکرش هم نمی‌کردیم. براتون بهترین ها رو از خدا خواستارم آرامش و سلامت و حالِ خوب مهمون تک تک لحظه هاتون باشه 😍😍😍 کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
به جنین کانگور دقت کنید! 🧐 خیلی کوچیکه🙂 اما زنده است!😎 در حال حیاته!😍 کوچیک بودنش، مجوزی برای کشتنش نیست!😓 کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
خاطرات یک جنین... ۵ اکتبر امروز زندگی من آغاز شد. پدر و مادرم هنوز خبر ندارند؛ ولی من به وجود آمده‌ام. و قرار است که دختر باشم: با موهای بور و چشم‌های آبی. تقریباً همه چیز دربارۀ من مقدّر شده است؛ حتی اینکه قرار است عاشق گل‌ها باشم. ۱۹ اکتبر بعضی‌ها می‌گویند که من هنوز انسان واقعی نیستم و فقط مادرم وجود دارد. ولی من هم آدمم، درست همان طور که یک خُرده‌نان هم نان است. مادرم هست؛ من هم هستم. ۲۳ اکتبر همین الان دهانم دارد باز می‌شود. فکرش را بکنید: ظرف حدود یک سال می‌توانم بخندم و بعدش هم حرف بزنم. می‌دانم اولین کلمه‌ای که یاد بگیرم چیست: ماما. ۲۵ اکتبر امروز قلبم خودبه‌خود شروع کرد به زدن. از حالا تا آخر عمرم آرام و بی‌وقفه می‌زند و بعد از چندین و چند سال، یک روز می‌ایستد و آن موقع، من می‌میرم. ۲ نوامبر هر روز دارم کمی بزرگ‌تر می‌شوم. دست و پاهایم دارند شکل می‌گیرند. ولی هنوز باید خیلی صبر کنم تا قدّم به دست‌های مادرم برسد؛ تا این دست‌های کوچک بتوانند گل بچینند و پدرم را در بغل بگیرند. ۱۲ نوامبر دست‌هایم دارند انگشت درمی‌آورند. چه کوچولو و نازند! با این انگشت‌ها می‌توانم موهای مادرم را نوازش کنم. ۲۰ نوامبر تازه امروز دکتر به مامانم گفت که من دارم اینجا، زیر قلبش زندگی می‌کنم. وای! حتماً چقدر خوشحال شده! خوشحالی مامان؟ ۲۵ نوامبر لابد بابا و مامانم دارند برایم اسم انتخاب می‌کنند، ولی حتی نمی‌دانند من دخترم یا پسر. من دوست دارم اسمم کَتی باشد. دیگر این‌قدرها بزرگ شده‌ام. ۱۰ دسامبر موهایم دارد رشد می‌کند: صاف و روشن و براق. نمی‌دانم مامان چه‌جور موهایی دارد. ۱۳ دسامبر کم‌کم می‌توانم ببینم. دوروبرم تاریک است. وقتی مامان به دنیایم بیاورد، همه‌جا آفتابی و پر از گل است. ولی من بیشتر از همه دوست دارم مامانم را ببینم. چه‌شکلی هستی مامان؟ ۲۴ دسامبر نمی‌دانم مامان صدای پچ‌پچ قلبم را می‌شنود یا نه. بعضی بچه‌ها موقع تولد کمی مریض‌احوال‌اند. ولی قلب من قوی و محکم است و مرتب می‌زند: تاپ، تاپ... . دخترکوچولوی سالمی داری، مامان! ۲۸ دسامبر امروز مادرم من را کشت. 🔹مترجم: احمد عبدالله زاده ⚠️سالانه در کشور ما بیش از ٢۵٠ هزار جنین به صورت غیرقانونی کشته می شوند. این زندگینامه، برای آنها هم هست... کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
👌«فرزند بیشتر، زندگی شیرین تر» کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075
📌آبروی خدا....! بعد از افطار مختصر؛ به آقا گفتم دیگر هیچ چیزی برای سحر و افطار نداریم. حتی نان خشک. ️فقط لبخندی زد. این مطلب را چند بار تا وقت استراحت شبانه آقا تکرار کردم. وقت سحر هم آقا برخاست آبی نوشید و گفتم دیدید سحری چیزی نبود؛ افطار هم چیزی نداریم. باز آقا لبخندی زد. بعد از نماز صبح گفتم. بعد از نماز ظهر هم گفتم. تا غروب مرتب سر و صدا کردم که هیچی نداریمااااا. اذان مغرب را گفتند. آقا نماز مغرب را خواند و بعد فرمودند: امشب سفره افطار نداریم؟ گفتم پس از دیشب تا حالا چه عرض می‌کنم؛ نداریم، نیست... آقا لبخند تلخی زد و فرمود یعنی آب هم در لوله‌های آشپزخانه نیست؟ خندیدم و گفتم : صد البته که هست. رفتم و با عصبانیت سفره‌ای انداختم و بشقاب و قاشق آوردم. پارچ آب را هم گذاشتم جلوی آقا. هنوز لیوان پر نکرده بود. صدای در آمد. طبقه پایین پسر عموی آقا که مراقب ایشان بود رفت سمت در، آمد گفت: حدود ده نفری از قم هستند. آقا فرمود تعارف کن بیایند بالا. همه آمدند. سلام و تحیت و نشستند. آقا فرمود: خانم چیزی بیاورید آقایان روزه خود را باز کنند. من هم گفتم بله آب در لوله‌ها به اندازه کافی هست. رفتم و آوردم. آقا لبخند تلخی زد و به مهمانان تعارف کرد تا روزه خود را باز کنند. در همین هنگام باز صدای در آمد. به آقا یوسف همان پسر عموی آقا گفتم: برو در را باز کن این دفعه حتما از مشهدند. الحمدلله آب در لوله ها هست،فراوان... مرحوم نواب چیزی نگفت. یوسف رفت در را باز کند. وقتی برگشت دیدم با چند قابلمه پر از غذا آمد. گفتم اینا چیه؟ گفت: همسایه بغلی بود؛ ظاهرا امشب افطاری داشته و به علتی مهمانی آنان بهم خورده. گفت بگویم هر چی فکر کردند این همه غذای پخته را چه کنند؛ خانمش گفته چه کسی بهتر از اولاد زهرای مرضیه سلام الله علیها. گفته بدهند خدمت آقا سید که ظاهرا مهمان هم زیاد دارد. آقا یک نگاه به من کرد. خندید و رفت. و من شرمنده و شرمسار؛ غذاها را کشیدم و به مهمانان دادم. کارشان که تمام شد، رفتند. آقا به من فرمود، دو نکته: اول این که یک شب سحر و افطار بنا به حکمتی تاخیر شد، چقدر سر و صدا کردی؟ دوم وقتی هم نعمت رسید چقدر سکوت کردی؛ از آن سر و صدا خبری نیست؟ بعد فرمود: مشکل خیلی‌ها  همینه. نه سکوت شون از سر انصافه، نه سر و صداشون. وقتِ نداشتن، جیغ می زنند. وقتِ داشتن، بخل و غفلت. 📚 جام عقیق 👈 حالا شده حکایت ما. یک عمر بر سر سفره خدا نشسته ایم، کافیست یک مرتبه کمی تاخیر شود، سر و صدایمان بلند می شود. کاش همان شأنی که برای مردم قائل هستیم تا آبرویشان را نریزیم، برای خدا هم قائل بودیم و آبروریزی نمی کردیم. کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075