کار تشییع تنت دست عبا افتاده تار و پود تو ز هم سخت جدا افتاده لشکری تنگ نظر کار به دستم دادند زانویم تا شده کارم به عصا افتاده کف افسوس زدم بر هم و با خود گفتم آخر این ریخته پاشیده کجا افتاده نفس این پدر پیر به تو بسته ولی نفست ای نفسم بین دو با افتاده اربا اربای تو را هرچه مرتب کردم مثل اول که نشد چند هجا افتاده دست و پا پسرم با پدرت حرف بزن تیر خورده به گلویت ز صدا افتاده چکمه ترکیب روی ماه تو را ریخت بهم آیه های تو ز ترتیب چرا افتاده پسرم آبرویم رفت بیا کاری کن چشم ناپاک به ناموس خدا افتاده #شب_هشتم_محرم

#امام_حسین_علیه_السلام #مناجات با امام حسین(ع) هر نَفس که می کشم عمرم به پایان می رسد می شوم نزدیک تر بر مرگ و هجران می رسد کلّ ِ دارایی من این هیئت است و گریه ها هر دقیقه بی شما اندوه و خُسران می رسد روضه هایت را مگیر از من که می ترسم حسین روضه ها که رفت غم های فراوان می رسد هر نَفسِ که می کشم نزدیک تر بر تو شوم موقعِ رفتن دو دستانم به دامان می رسد بی سرو سامانِ تو بودم به امیّدِ وصال.. لحظه ی دیدار ماندم دل به سامان می رسد شک نکن که بدترینم زیرِ این چرخِ کبود ای طبیبِ نُه فلک دردم به درمان می رسد؟ با نگاهی حال و روزم را عوض کن یا لطیف با چنین حالی گدایت دل پریشان می رسد گر بگویی بر تمامِ نوکران"از ما شدید" مطمئنم رتبه ی آنها به سلمان می رسد می شوم دلتنگِ تو پس می روم سمتِ حرم عطر و بویِ کربلایت از خراسان می رسد شاعر: #محسن_راحت_حق .

#حضرت_علی_اکبر_ع_شهادت #قاسم_نعمتی صحنهٔ روضه در این جمله مجسم باشد پشت هر قدّ رشیدی دو قد خم باشد مادری تر زهمه ؛راه برو؛کیف کنم دیدن قامت تو لذت عمرم باشد در پی ات آمدم از خیمه محاسن بر دست بسکه شان تو در این رتبه معظم باشد بازمین خوردن تو زندگیم ریخت بهم حق بده تا به قیامت کمرم خم باشد از کجا تا به کجا پیکر تو ریخته است هرچه می چینم عزیزم بدنت کم باشد تاکه زانوم زمین خورد همه خندیدند باغمت شادی این قوم فراهم باشد چه کنم پیکر تو از بغلم می ریزد صد و ده تا پسر امروز به دستم باشد تو چه گفتی که چو مادر دهنت را بستند دنده ی خورد شده شاهد حرفم باشد کوچه ای باز شد و از دوطرف می خوردی جای صد ضربه به روی بدنت هم باشد پای ناموس ؛وسط آمده برخیز علی عمه ات بی من و تو بی کس و محرم باشد #شب_هشتم_محرم

. #غزل_مرثیه قیمت نداشتیم ولی پربها شدیم اسم حسین آمد و  ازخاک پا شدیم  تنگی جای ما خودش اصلا سعادت است وقتی که زیر خیمه لطف تو جاشدیم  ولله بر بزرگی دنیا نمیدهیم این فیض را که پشت در تو گدا شدیم  از کیمیای فرش حرم خیر دیده ایم سنگ آمدیم و موقع رفتن طلا شدیم  داروی ما همین دودمه دادن است وبس هروقت درد بود دراینجا  دوا شدیم فامیل ما حسین کس و کار ما حسین غیر از شما زعالم و آدم جدا شدیم چه زن چه مرد ماهمه مدیون زینبیم زینب نگاه کرد که ما باحیا شدیم  فرموده اند آب و گل ما زکربلاست بیخود نبود دربه در کربلا شدیم از روضه بود راهی مسجد شدیم ما گفتیم یاحسین و سپس باخدا شدیم  هرجا که حرف خواهر ارباب ما شده گریان زخم و سیلی و این حرفها شدیم   #سید_پوریا_هاشمی #امام_حسین