eitaa logo
امام حسین ع
21.9هزار دنبال‌کننده
414 عکس
2.1هزار ویدیو
2هزار فایل
کانال مداحی و شعر و سبک https://eitaa.com/emame3vom
مشاهده در ایتا
دانلود
. 🎤 "عقل میگه بمون؛ عشق میگه برو" عقل میگه بمون، عشق میگه برو من مگه میشه، تنها بذارم تو رو تُو خیمهٔ عاشوراتم تُو قافلهٔ یاراتم مثل همهٔ اصحابت آقا تا آخرش باهاتم به جز کربلا راه؛ ندارم به والله صراطم حسینه؛ نجاتم حسینه «حسین‌جان حسین‌جان» تا خدا میره؛ دنیا با حسین کاش روزی بیاد؛ عالم بگه: «یاحسین» دق می‌کنم از این غربت کاری که نکردم واسه‌ت وقتی که هنوز مظلومی دیگه چه جای خواب راحت هنوزم رو خاکاست، تنت ارباً ارباست هنوزم غریبی، تو شیب‌الخضیبی «حسین‌جان حسین‌جان» .👇
. ایام اسارت آل الله در کوفه،حضرت زینب سلام الله علیها 🏴بند اول میریزم اشک و،دلم حزینه چشام رو نیزه،تورو میبینه به جای من از،گلوی پارت نسیمه که بوسه رو میچینه وقتی که دیدم،سرت شکسته زدم سرم رو،به چوبه محمل میبینی داداش،گیرافتادم من بین یه عده،پست و اراذل حسینِ مظلوم 🏴بند دوم منو به زور از،پیشه تو بردن به جرم اینکه،خواهرت هستم به جون من با،کعب نی افتاد تا نرسه به،سر تو دستم بین من و تو،فاصله افتاد که اُف بر این روزگار نامرد سخته برا من،اسارت اما طعنه ی کوفی،قلبمو خون کرد حسینِ مظلوم 🏴بند سوم دم میزنم از،تو و پیامت هرجا برم من،خطبه میخونم کار منه صبر،به احسن الوجه پای قیامِت،داداش میمونم اگه بریزن،رو سر من سنگ پا به پای تو،میام تا آخر اگه بریزن،رو سرم آتیش نمیشه کم از،صبرم برادر حسینِ مظلوم 🏴بند چهارم فکر و خیاله،باطله دشمن اینه که میگیره از ما بیعت ولی نمیدونه تن نمیدیم حتی با قتل و،یا با اسارت میفهمونیم ما،به این حکومت که زیر بار،ظلمش نمیریم ما زیر بار،ستم نمیریم حتی اگه از،کتک بمیریم حسینِ مظلوم ✍♩کربلایی امیرحسین سلطانی .👇
. ایام اسارت آل الله در کوفه 🏴بند اول نمیشه باورم هنوز ازت جدا شدم داداش تو رفتی و منم اسیرِ نامحرما شدم داداش نمیشه باورم هنوز که نیستی تو کنار من چجور کنار بیام با این غم ای کشته ی دور از وطن نگاهه من به سرته چش تو به معجرمه سایه ی شوم حرمله هر جا میرم رو سرمه داداش حسین 🏴بند دوم نمیشه باورم هنوز با قاتلتم همسفر اونکه سر تورو بریده همراهمه تو این سفر نمیشه باورم هنوز سر تو روی نیزه هاست کجا مونده تنت داداشم رو خاک داغ کربلاست نگاهه من به لبته لبی که قرآن میخونه نگاهه تو به تنمه کبوده از تازیونه داداش حسین ✍♩کربلایی امیرحسین سلطانی
این اشک نیست، آب زلال و مطّهر است این چشم نیست، چشمه‌ای از حوض کوثر است   ظرفِ نزولِ رحمتِ پروردگار شد چشمی که پای مجلس این روضه‌ها، تر است   چشمی که بیش تر به خودش، گریه دیده است فردا کنار فاطمه با آبروتر است   ما خشک می‌شویم، ولی بار می‌دهیم دنیای گریه، مزرعۀ سبز محشر است   فرموده است حضرت صادق: هر آن کسی گریانِ جدّ ما شده، با من برادر است   در حجّ و در عبادت و در سجد‌ه‌های شب گریه کنِ حسین، شریک پیمبر است   ما را از این تلاطم دنیا، هراس نیست تا کشتی نجات حسینی، شناور است   بر من لباس نوکری‌ام را کفن کنید نوکر بهشت هم برود، باز نوکر است  
آغازِ ما تویی و سرانجام ما تویی بی تو، مسیر عشق به آخر نمی‌رسد بر سردرِ سرای محبت نوشته اند: با سر، کسی به محضر دلبر نمی‌رسد در راهِ جابر، این همه عمار و میثم است «باز این چه شورش است که در خلق عالم است» سالار هر مبارز بی ادعا، حسین! ای کشته ی وحوش مقدس نما، حسین! باز برخیز که در قافله حاضر باشی در جهان گذرایی، که مسافر باشی وقت جبران نشستن شده، برخیز و بیا اربعین است، در آن کوش که جابر باشی در مسیری که در آن یار طلب کرده، تو را شرط اول قدم آن است که ناصر باشی چه کریم است، اگر حر بشوی می‌بردت تا که هم پای حبیب ابن مظاهر باشی کربلای تو همینجاست همین امروز است عهد کن با ولیِ عصر، معاصر باشی در دل اگر که گندم ری کِشته ای نیا خود را به پای دِرهم اگر کُشته ای نیا نورش نصیب قلب منافق نمیشود دلبسته ی مقام، که عاشق نمیشود جای نشستن است مگر زیر نام تو؟ بی رگ، چگونه دم بزنم از قیام تو؟ این دستها که چوب علَم را گرفته اند بی شک، چنین گلوی ستم را گرفته اند بر کشتی نجات خدا، ناخدا، حسین راز به هم تنیدن دلهای ما، حسین «حُبُّ الحسین یَجمَعُنا» شد نشان ما در خیمه ی حسین، یکی شد زبان ما محشر کبری به پا کرده است آن «ذبح عظیم» بار بربندید، «بسم الله الرحمن الرحیم»
تا نغمه ی حسین نوایش به ما رسید دادی زدیم و فضل خدایش به ما رسید مارا نوشته اند شکار کمند یار شکرخدا که زلف رهایش به ما رسید کعبه نبرد و قسمت ما کربلا نمود سنگش به دیگران و طلایش به ما رسید حتی برات مشهد ما دست کربلاست سهمیه ی امام رضایش به ما رسید دستور داده است به ما: فَابْکِ لِلْحُسَیْن سلطانِ “طوس” توصیه هایش به ما رسید گرچه گرسنه کشته شد و تشنه ذبح شد اما همیشه آب و غذایش به ما رسید زخم هزار نیزه و خنجر به او رسید اجر طواف کرب و بلایش به ما رسید میگفت این قبیله عبا شد نصیب ما میگفت آن قبیله قبایش به ما رسید جسمش به خاک ماند و کسی دست هم نزد تا که پس از سه روز زنان بنی اسد…
عالی ترین طبیب دو عالم فقط یکیست غیر از حسین(ع)؛ دل به امید شفای کیست؟! در خیمۂ عزا به عبادت نشسته ایم گریه میان روضه به والله بندگیست زهرای أطهر(س) است که در محشرِ عظیم می گوید ای گدای حسینم(ع) نرو! بایست رو کرده به ملائکه می گوید این گدا- بی روضۂ حسینِ(ع) غریبم دمی نزیست سرمست و سربه زیر فقط عرض میکنیم: این جنّة الحسین(ع) دقیقاً سزای چیست؟ از عرش ِ حق به گوش می آید که این مقام از برکتِ دعای کریمانۂ علیست(ع) با داغ کربلا به سر و سینه میزنیم شکر خدا میانۂ ما با عزا قویست موی سیاه داده؛ جوانی گذاشتیم... این نوکری که مالِ همین چند روزه نیست!
انتهای صبر در اصل ابتدای زینب است چشم زهرا و علی وقف عزای زینب است گریه بر او هست گریه بر حسین و بر حسن مبدا گریه در عالم غصه های زینب است در غدیر کربلا زینب امامت میکند جلوه "مَن کُنتُ مولا" در ولای زینب است پنج تن دلداده ی اویند پس با این حساب اصلا این اهل کسا اهل کسای زینب است حق شفا را داده در تربت که این خاک شریف.. کیمیای عشق شد چون زیر پای زینب است کربلا را زینب از غربت برون اورده است پرچم سرخ حسینی در هوای زینب است نور خاک چادرش کافر مسلمان میکند عزت اسلام از یاربنای زینب است شام را با جمله "اِلّا جَمیلا "خاک کرد ابتلای انبیا جمعا بلای زینب است دختر حیدر کجا و کوچه و بازارها.. مردن ما کمترین درک عزای زینب است