eitaa logo
انگاشت | مارکت علوم انسانی (نسل زد)
129 دنبال‌کننده
286 عکس
109 ویدیو
11 فایل
جایی از نسل زد برای گفتن از مسائل فرهنگی،نقداجتماعی،علمی،ادبی و خلاصه روایتی از تجربه زندگی! 👤[ایده های یک #دهه_هشتادی]: @Mojshik کست باکس: https://castbox.fm/va/6100095 شنوتو: https://shenoto.com/channel/podcast/Engasht آیدی تلگرام و سروش: engasht_ir@
مشاهده در ایتا
دانلود
یادداشت📃 فهم ما از زندگی آن است که همواره در حال زیانیم. ما در انتخاب خیلی مواقع میان بد و بد تر انتخاب می کنیم و یا با قبول امری خود را از دیگری محروم می سازیم. از طرفی خیلی از انسان ها با نوع انتخاب هایشان روی هم اثر می گزارند و از آنجا که نظام علت و معلولی بر عالم حاکم است_ هم مکانیکی (ساختاری) که ماشین را تعیین می بخشد و هم به صورت غایی_ که همین تداخل اهداف موجب می شود ما از خیلی چیز ها محروم شویم. اساسا با این حساب ما انسان ها همواره در حال زیانیم و زندگی یعنی زیان چرا که خدا نیز جز این نمی داند. حال بحث این است که آیا این حالت در آخرت هم باقیست؛ یعنی پس از محاسبه قیامت و قرار گرفتن در بهشت و جهنم آیا می توان چنین سوالی را مطرح کرد؟ (۱) @enegasht_ir
یادداشت📃 ادامه ..... این پاسخ با نگاهی درون دینی به عنوان محل ابتلا بودگی دنیا قابل پذیرش می نمایاند، اما روز جزا چطور؟ آیا بقای این زیان (یعنی محرومیت آدمی از بهترین انتخاب ها و افتادن میان انتخاب های سطح پایین تر) را در روز قیامت نیز شاهدیم؟ اگر پاسخ آری باشد یعنی خداوند بی در نظر گرفتن امکانات موجود (موقعیت) دست به حکم می زند و این حکم هر چه که باشد نتیجه اش نقض حقوق بشر (نادیده گرفتن او در موقعیت سختی که قرار داشت) است و این طبق اصل عقلی عدالت واجب الوجود (خدا) قابل پذیرش نیست. در آنجا خداوند متعال بایستی وضعیتی را بوجود آورد که در آن انسان ها آن زیان هایی را که دیده اند برایشان جبران شود. هر چند به هر حال تاریخ شکل گرفته و گذشته دیگر بر نمی گردد اما در عوض به عنوان انصاف در ارزیابی انسان باید تمام آن پیش فرض هایی که کارنامه اعمال وی را تشکیل داده در فرایند دادرسی منظور گرد تا حکم منصفانه تلقی گردد. این فرض بنا بر قبول اختیار انسان، آنچنان که ممکن است متضمن جبر نیست چرا که اگر جبر بر هستی حاکم بود، اصلا هرگز دارالامتحان بودن دنیا و غایت نگری به یوم الجزا معنایی نداشت. خداوند همه را در احسن وجه می آفرید و آن ها هم مثل گاو و گوسفند می زیستند. اراده، موهبتی است که به انسان ارزانی گشته تا او از این نعمت بهره ببرد که خودش، می تواند با اجازه خداوند، سرنوشت خود را دستکاری کرده و حتی در سرنوشت آیندگان و دیگران نیز دخیل باشد. او می تواند ادامه دهنده نیاکانش باشد یا مبدع وضعی نوین که این، شرور عالم و زیان کهن دنیا را قابل تحمل می گرداند. حال می ماند نکته اول یعنی زمان از دست رفته که در ظاهر قابل توجیه نیست مگر آنکه زمان به عنوان بعدی از دنیای فانی را هم جزئی از امتحان الهی بدانیم و بگوییم عوض آن به قدرت نامتناهی الهی پرداخت خواهد شد. (۲) @enegasht_ir
فهرست مقالات و یادداشت های منتشر شده در کانال: مجموعه متن ها با هشتک: @engasht_it