🔗💜🔗💜🔗💜🔗💜🔗 ♡﷽♡ #تاریک‌خانہ🗝 ✍بہ قلمِ #شین_الف🍃 #فانوس_103 پلکها به زحمت و تا نیمه باز شد و دوباره روی هم افتاد... کم کم حس به بدنش برمیگشت و ناله اش بلند میشد... دکتر طبیبیان به رشیدی اشاره کرد: اجازه نزه بهوش بیاد نمیتونید کنترلش کنید... رشیدی مردد به صورت استادش چشم دوخت: این چندمین باره که بیهوشی میزنم میترسم ایست قلبی اتفاق بیفته... دکتر مصرانه بلندش کرد: بهتر از بهوش اومدنشه تحمل این درد ممکن نیست خصوصا که شرایط روحی خوبی هم نداره... ممکنه بلایی به سرش بیاد... زودتر تزریق کن تا هوشیار نشده... دکتر رشیدی کار هوش و هواس مروه را تمام کرد تا دوباره در خلسه ی بی معنایش غرق شود و اندک زمانی بی دغدغه ی درد و اضطراب و حال بد استراحت کند... باید برای روزهای بعد از بیهوشی آماده میشد.. البته اگر تقدیر ماندن بود... اما حره آرزو میکرد کاش چیزی هم به او تزریق میشد و از دیدن و شنیدن این درد معافش میکرد... دکتر طبیبیان دوباره بر فوریت عمل تاکید کرد و هر دو موقتا منزل تحت الحفظِ مروه را ترک کردند... ... با اضطراب به ساعت مچی چرم قهوه ای رنگش که صفحه ی سفید و گردش برق تازگی داشت خیره شده بود و زیر لب هرذکری که بلد بود به زبان می آورد... همین که پاهایش کمی تیمار شد و درد پیاده روی طولانی قبلی خوابید دوباره بلند شد و مسیر کوتاه طول اتاق را به رفت و آمد مشغول شد... دست خودش نبود، بی قرار بود و اگر می نشست حتما بلایی به سرش می آمد... ساجده دستی به شانه اش کشید: سرت گیج نرفت؟! بشین الان دیگه یه خبری میشه... تمرکز نداشت، نمیتوانست جوابی بدهد... فقط س تکان داد و برای اولین بار در عمرش مشغول جویدن ناخن هایش شد... ساجده دستش را از دهان بیرون کشید: بجای این کارا بیا شامتو بخور از دهن افتاد... مطمئن باش اتفاقی نمیفته... صدایش از دلهره خش افتاده بود: نمیتونم... دارم میمیرم از دلشوره... خدایا به جوونیش رحم کن... به پدرش... به خانواده ش... به من... هق هقش شکست و اینبار بعد از ۲۴ ساعت با خیال راحت گریست... بی ترس از بیدار شدن رفیق زخمی و آزرده اش... با خودش میگفت کاش باز بیاید و من باز مراصب باشم کہ صدایم بالا نرود و بی صدا اشک بریزم... کاش شبیه آینه ی دق با تن پرپر مقابلم روی این تخت بیفتد و من هربار لز دیدنش دق کنم... ولی بیاید... ولی باشد... دوباره با التماس رو به ساجده گفت: یه تماس با همکارت بگیر... ببین عملش تموم شد یا نه... کاش منم برده بودن... کاش... ساجده دلسوزانه صورت بیقرار حره را قاب دستانش کرد: انقد بیقراری نکن... از پا میفتیا... میخوای وقتی برگشت بالاسرش باشی یا نه؟ تو رو کجا ببرن قرار نبود شلوغ بشه... _باشه... پس یه زنگ بهش بزن... +نمیتونم باور کن زیاد زنگ بزنم توبیخم میکنه... همین دو ساعت پیش زنگ زدم... اشکهای حره جوشید: خودت میگی دو ساعت پیش... بخدا مردم و زنده شدم... تو رو خدا... ساجده دل رحم بود... اگر چہ حال حره هر قصی القلبی را هم متاثر میکرد... با خودش گفت گور بابای توبیخ و دوباره به خط امن وصل شد... جواب گرفت و مکاتبه کرد... چند ثانیه بعد لبخندی زد: بیا نگفتم... تموم شده عملش... صحیح و سالم بردنش ریکاوری... حداقب ۲۴ ساعت باید اونجا بمونه... احتمالا پس فردا صبح بیارنش... برای حره ولی همین خبر کافی نبود: خب میخوام بدونم عملش چطور بوده... تونستن، تونستن سالم عملش کنن یا... ساجده کلافه گفت: مهم اینه کہ الان حالش خوبه... تا پس فردا صبح تحمل کن دقیق معلوم میشه چی به چیه من یه سوال دیگه بپرسم اخراجم! و حره به پس فردا صبح فکر میکرد... به اینکه تا پس فردا صبح چند ساعت و چند دقیقه و چند ثانیه در پیش دارند؟! ذهنش از محاسبات خسته شد و چشمهایش را بست... کاش کمی نماز بخواند... شاید آرام شود... 🎙تمامےحقوق رمان محفوظ و حق انتشار مجازے آن منحصرا بہ کانال ن.والقلم واگذار شده است...👇 http://eitaa.com/joinchat/3450667030Ca49fc47ed7 🚫 #کپےتحت_هرشرایطےحرام_وموجب_پیگردقانونے🚫 🔗💜🔗💜🔗💜🔗💜🔗

📹 هنر امام حسین(ع) @༺‌‌✾➣♡➣✾༺‌‌ http://eitaa.com/joinchat/3450667030Ca49fc47ed7

🔗💜🔗💜🔗💜🔗💜🔗 ♡﷽♡ #تاریک‌خانہ🗝 ✍بہ قلمِ #شین_الف🍃 #فانوس_104 نگاهش غرق شعف به مائده ے رنجور و مدهوشش گره خورده بود و چکانه های سرم به استوانه ی کوچک شیشه ای بالای سرش را میشمرد تا چشم باز کند و به هوش بیاید... هرچند میدانست بہ این زودی ها نمیتواند منتظر شنیدن کلامی از زبانش باشد... با این وجود دلش گرم لحظه ای بود کہ چشم باز کند... اینهمه انتظار خسته و بی تابش کرده بود... در اتاق باز شد و دکتر سرکی کشید: دخترم به هوش نیومد؟! فوری از جا بلند شد و نفس عمیقی کشید: نه دکتر... چرا به هوش نمیاد؟! _نگران نباش... چیزی نیست من چند بار بگم تا تو باور کنی میخوای دست خط کتبی بهت بدم که هیچ مشکلی نیست؟! صورت خسته ی حره به لبخند کمرنگی باز شد: ببخشید دکتر... خیلی اذیتتون میکنم... دست خودم نیست... دکتر دلسوزانه گفت: بیشتر خودتو اذیت میکنی... عملش خیلی بهتر از تصور ما جواب داد خداروشکر رحم حفظ شد اگرچه به این زودی ها امکان قرابت و باروری نداره، شاید هم هیچوقت... اما همین که ناچار به برداشت یا تخلیه نشدیم جای شکرش باقیه... دیگه بقیه ش بسته به توان بدنش در ترمیم داره... ولی به هر حال زمان میبره... حره چشمهایش را بست تا فکر کردن به این احتمالات حال خوشش را ضایع نکند... اما ته ذهنش سوالی سرک میکشید که بی پرسش مهار نشدنی بود: _دکتر بهوش که بیاد باز اون درد وحشتناک... _نه نه... اون درد دیگه نیست به حد قابل تحملی رسیده... ولی با توجه به ضرب دیدگیهای بدنش، باید فعلا مسکن قوی مصرف کنه... احتمالا فعلا نتونه بشینه... چند هفته ی دیگه کہ بخواد بشینه هم باید برای تحرک از ویلچر استفاده کنه... استخوان و ماهیچه لگن آسیب شدید دیده... پاها هم توان خودشون رو از دست دادن... حالا ماه دیگه باید فیزیوتراپی رو شروع کنه تا ببینیم چقدر میتونه بازیابی کنه... ولی بدتر از همه حال روحی نامساعدش، و اینکه حتی نمیتونه حرف بزنه، ممکنه باعث افسردگی بشه... و اونوقت وقت در هیچ درمانی موفق نخواهد بود... پس اول باید روانپزشک و مشاور کارشون رو شروع کنن... گفتار درمانی هم همینطور... باید تا میتونی بهش انگیزه بدی! کنارش باش... حره با درد چشمهایش را برهم گذاشت و باز کرد: من تا اخر عمرم کنارشم... مطمئنم که خوب میشه... حالا هرچقدر که میخواد طول بکشه؛ مهم نیست... لبخندی روی لبهای دکتر نشست: من فکر میکردم این دختر خیلی بدشانس باشه ولی همینکه رفیقی مثل تو داره توی این موقعیت خیلی خوبه... حره با خودش گفت شانس!... شانس دیگر چیست... ما چوب اشتباهات خودمان و گاهی خباثت دیگران را میخوریم... اما قطعا نعمات از جانب خداست... لب زد: خدا خودش حامی مروه ست... من فقط وسیله ام... حسنا راحت داخل آمد و دکتر طبیبیان و ساجده پشت سرش: چیزی شده؟ درباره چی صحبت میکردید؟! همه از جدیتش حساب میبرند... حره فوری گفت: چیزی نیست دکتر داشت درباره حال مروه یه چیزایی میگفت... نگاه موشکافانه حسنا بین مروه و دکتر رفت و آمد کرد و با هوش مادرزادی اش که سالها آموزش و تجربه پخته ترش کرده بود تحلیل کرد: _دکتر روزی که آوردیمش یادتونه؟! بیهوش شده بود اما به محض اینکه لمسش کردید به هوش اومد... بعد هم تا فهمید میخواید لباسهاش رو پاره کنید واکنش نشون داد و بهتون اجازه نداد... اخم کمرنگی پیشانی دکتر را چین انداخت: آره یادمه... چطور؟! _خب من تصور میکنم بخاطر نوع شکنجه دچار فوبیا شده و اگر وقتی به هوش میاد متوجه بشه که لباسی تنش نیست دوباره شوکه بشه و داد و بیداد کنه... خودتون گفتید تحرک توی شرایط فعلی خیلی براش بده و باید آروم نگهش داریم... پس بهتره تا به هوش نیومده لباس تنش کنیم... دکتر طبیبیان فوری گفت: غیر ممکنه کلی پانسمان روی بدنش هست که مداوما باید عوض بشه... همین کاور کافیه دیگه... _ولی به نظرم این موجب ناآرامیش میشه... ضمنا فوبیای لمسش رو چطور برطرف کنیم؟ اینطوری اجازه معاینه یا تزریق دارو نمیده و ممکنه مشکل به وجود بیاد... دکتر رشیدی_منم برای همین گفتم هرچه سریعتر روانپزشک و مشاور بیارید براش... _من درخواست دادم... هنوز هم که به هوش نیومده که بخوان باهاش حرف بزنن... ولی این سری درمانها زمان بره... مسئله ی ما الانه... دکتر طبیبیان به حرف آمد: اگر بیقراری کرد ناچاریم مورفین تزریق کنیم... روانپزشک هم اگر وضعش رو ببینه داروهای کاهنده میده... کار دیگه ای فعلا مقدور نیست... ناله ی حره بلند شد: ولی این همه دارو زمینش میزنه... بزارید با حرف آرومش کنیم... 🎙تمامےحقوق رمان محفوظ و حق انتشار مجازے آن منحصرا بہ کانال ن.والقلم واگذار شده است...👇 http://eitaa.com/joinchat/3450667030Ca49fc47ed7 🚫 #کپےتحت_هرشرایطےحرام_وموجب_پیگردقانونے🚫 🔗💜🔗💜🔗💜🔗💜🔗

🎥| #کلیپ 🔸دعای هفتم صحیفه سجادیه ➕حاج محمود کریمی ༺‌‌✾➣♡➣✾༺‌‌ http://eitaa.com/joinchat/3450667030Ca49fc47ed7

🔗💜🔗💜🔗💜🔗💜🔗 ♡﷽♡ #تاریک‌خانہ🗝 ✍بہ قلمِ #شین_الف🍃 #فانوس_105 آنقدر گفت و گفت تا دکتر را مجاب کرد مهار کردنش را به او بسپارد و فعلا بیهوشی را تمدید نکند... چند دقیقه ی دیگر هم سپری شد تا اولین علائم هوشیاری در مروه پدید آمد... انگشتهایش با ارتعاش خفیفی جمبید و پلکهایش لرزید... و دوباره تمام نگاه ها را معطوفِ خود کرد... از آن خواب پریشان و خلسه ی درهم و برهم کم کم به این ملک خاکی نشست و درد بال و پر شکسته اش در وجودش پیچید... آهسته و زیر لب ناله را از سر گرفت... پلکها را با تمام وجود به باز کردن فرمان داد تا کمی باز شد و از بین خطوط مژگان نوری مردمهایش را آزرد... و تمام تلاشش برای باز کردنشان بی حاصل ماند... دوباره و سه باره تلاش کرد تا پلکهایش باز شد و چشمهایش تصویر یک لبخند آشنا را به مغز مخابره کردند... ذهنش جست و جو را آغاز کرد و طولی نکشید که صاحب این چهره ی خندان را شناخت... و دیگر تعلقاتش را... غم لبخند رفیق قدیمی زودتر از دردهای بیشماری که احاطه اش کرده بود همہ چیز را بہ خاطرش آورد... با یادآوری وقایعی که از سر گذرانده بود با اندک نیرویی که داشت تکان سختی خورد و ناله اش را تاحد امکان بلند کرد... حره فوری جهید و شانه هایش را گرفت: آروم باش عزیزم آروم باش... منم... حره... منو یادت میاد؟! باید به اطرافیانش میفهماند کہ سالم است و همه چیز را بخاطر می آورد... اما هرچه تلاش میکرد کلمه ای به زبانش نمی آمد... با زحمت سر تکان داد و حره میان گریه خندید: خوبه... پس منو میشناسی... پس حالا آروم باش... اما مروه نمیتوانست آرام باشد... ذهنش پر از سوالاتی بود که نمیدانست چطور و با کدام زبان باید پرسید... مثلا اینکه چطور پیدا شده و چه کسی پیدایش کرده... یا اینکه خانواده اش از حالش چه میدانند... پدرش... پدرش از حالش چه میداند؟! اصلا چند روز از آن روز کذایی میگذرد؟! یا اینکه... امان... امان از آن هاردِ لعنتی... یا اینکه آن پستِ رذل و هاردِ وامانده اش الان کجا هستند؟! هجوم یکباره ی اینهمه سوال مهم وادارش کرد با همان تنِ درد و رنجور با تمام توان فریاد بکشد و برای حرف زدن تلاش کند: _ممممممممم..م..مم...مم..ببببببببب...بب...ب.ب...ههه...ههههه...آااااااا... اما جز مشتی اصوات نامفهوم و پرسر و صدا چیزی عاید اطرافیان نمیشد و این بر خشمش می افزود... حره با اشک التماس میکرد آرام باشد چون نمیخواست پادرمیانی هایش دود شود و مورفین بعدی دوباره عزیزش را شش ساعت دیگر بخواباند... میخواست بهوش باشد و بفهمد و بپذیرد... اما دکتر رشیدی و استادش مدام میگفتند: _ببین داره درد میکشه... حالش خوب نیست... بذار مسکن بزنیم استراحت کنه... اذیتش نکن... اینهمه فشار و تحرک به اندامهای داخلیش صدمه میزنه... لابد باز فوبیاش عود کرده... و این حرفها برای حره که دفاعی نداشت تلخ و برای مروه تلختر بود... چرا هیچ کس نمیفهمید او چه دردی دارد... چرا همه خیال میکردند او از درد تن مینالد... او تمام درد ها و ترسهایش را پشت دیوار نگرانی پدر و آبرویش جاگذاشته بود ولی چرا هیچکس این را نمیفهمید... تلخی این ناتوانی قطره قطره از گوشه چشمش میچکید و تلاشش را برای حرف زدن دوچندان میکرد.... اما همین تلاش مضاعف انگیزه ی ایستادن دکتر رشیدی شد تا سرنگش را پر از دارویی کند که خواب اجباری برایش تجویز میکرد... و او از این خواب طولانی خسته بود... میخواست بیدار بماند... ولو با درد... میخواست جواب سوالهایش را بگیرد... جوابهایی ولو تلخ و آزاردهنده... این بیخبری و گنگی او را می کشت... حره با گریه هم به مروه و هم به دکتر التماس میکرد... به مروه برای آرام بودن... و به دکتر برای دست نگه داشتن... اما هر قدم نزدیکتر شدن دکتر با سرنگ توی دستش مروه را برای تقلا جری تر میکرد و همین جری تر شدن، دکتر را برای جلو رفتن مصر تر... این میان، هیچ کس خریدار خواهش حره نبود... مروه با التماس خدایش را خواند "خدایا اگر تقدیر سکوت است این عقل را هم از من دریغ کن..." که بی زبان پرسیدن درد بزرگی ست... برق سوزن سرنگ را که دید فشار شدیدی به جمجمه و لبهایش داد و با تکان سر محکم فریاد زد: نه... دکتر ایستاد و حسنا یک قدم جلو گذاشت: دکتر به نظر نمیاد منشا بی قراریش درد یا فوبیا باشه... ببینید دستای دوستش رو پس نمیزنه... شاید میخواد چیزی بگه... چشمهای پرآب و لرزان مروه خیره ی این فرشته ی نجات بود تا زبانش شود... با ناله رو به حره چشم دوخت و خواست با نگاهش حرف هایش را بزند... قلب حره از مظلومیت نگاهش میرفت که تکه تکه شود: جانم... جانم... چی میخوای بگی؟! _بببببب.... ببببب... هههه...ه..ههه حسنا فوری گفت: شاید درمورد اون پسره بهزاد سوالی داره... با امیدواری محکم سرش را تکان داد... دیدنش در آن حال دل حره را زیر و رو میکرد: _چی میخوای بدونی از اون آشغال؟! گرفتنش... همون روز... نگران نباش...

نفس عمیقی کشید... چطور باید درباره هادر چیزی به آنها میفهماند؟ چیزی که هیچ چیز از آن نمی دانستند؟ نگاه پر از سوال و عجزش را به حره دوخت و حره از نفهمیدن کلافه شد: دیگه چیه؟! 🎙تمامےحقوق رمان محفوظ و حق انتشار مجازے آن منحصرا بہ کانال ن.والقلم واگذار شده است...👇 http://eitaa.com/joinchat/3450667030Ca49fc47ed7 🚫 #کپےتحت_هرشرایطےحرام_وموجب_پیگردقانونے🚫 🔗💜🔗💜🔗💜🔗💜🔗

🎵| اگر یک مُحرم خیلی خوب داشته باشیم ... #حتما_بشنوید👌🏻 ༺‌‌✾➣♡➣✾༺‌‌ http://eitaa.com/joinchat/3450667030Ca49fc47ed7

#wall #special🍫🐳 ❅ঊঈ✿🌂👓🌂✿ঈঊ❅ http://eitaa.com/joinchat/3450667030Ca49fc47ed7

«وَلَنَبلُوَنَّکُم حَتیَ نَعلَمَ المُجَاهِدینَ مِنکُم والصَّابِرینَ وَ نَبلُوَا اَخبَارَکُم» و همه گونه شما را امتحان میکنیم تا از میان شما تلاشگران و صابران را معلوم بداریم ، واحوالتان را بشناسیم 🌱 محمد/ 31 ❤ ༺‌‌✾➣♡➣✾༺‌‌ http://eitaa.com/joinchat/3450667030Ca49fc47ed7

توی بیمارستان سوژه همه شده بودیم ... به نوبت جراحی های ما می گفتن جراحی عاشقانه! ... https://eitaa.com/joinchat/1654784056C3ba0510a65 عاشقانه دانشجوی ایرانی و دکتر آلمانی♥️ #کاملاواقعی😯