در این زمانهٔ بی‌های‌وهوی لال‌پرست خوشا به‌حال کلاغان قیل‌وقال‌پرست چگونه شرح دهم لحظه‌لحظهٔ خود را برای این همه ناباور خیال‌پَرست؟ به شب‌نشینی خرچنگ‌های مردابی چگونه رقص کند ماهیِ زُلال‌پَرست؟ رسیده‌ها چه غریب و نچیده می‌افتند به‌پای هرزه‌علف‌هایِ باغِ کال‌پَرست رسیده‌ام به کمالی که جز اَناالحق نیست کمالِ دار، برای من کمال‌پَرست هنوز زنده‌ام و زنده‌بودنم خاری‌ است به تنگ‌چشمیِ نامردمِ زوال‌پَرست #محمدعلی_بهمنی

سیب از طعم انار خسته ام ،سیبم کن دور از غم وغصه ها وآسیبم کن با قید دو فوریت بیا آقا جان ! در مجلس چشم خویش تصویبم کن #حسین کیوانی اللهم عجل لولیک الفرج

تنها ترین امام زمین، مقتدای شهر تنها، چه میکنی؟ تو کجایی؟ کجای شهر؟ وقتی کسی برای تو تب هم نمی کند دیگر نسوز این همه آقا به پای شهر تو گریه میکنی و صدایت نمی رسد گم می شود صدای تو در خنده های شهر تهمت، ریا و غیبت و رزق حرام و قتل ای وای من چه می کشی از ماجرای شهر دلخوش نکن به “ندبه”ی جمعه، خودت بیا با این همه گناه نگیرد دعای شهر اینجا کسی برای تو کاری نمی کند فهمیده ام که خسته ای از ادعای شهر گاه از نبودنت مثلا گریه می کنند شرمنده ام! از این همه کذب و ادای شهر هر روز دیده می شوی اما کسی تو را نشناخت ای غریبه ترین آشِنای شهر جمعه... غروب... گریه ی بی اختیار من... آقا دلم گرفته شبیه هوای شهر #فرزاد_نظافتی

#مجیداخشابی #محله_ی_بنده_نواز

با هر هوسی به تاب و تب افتادیم از صبح رمیدیم و به شب افتادیم دیروزِ من و تو بهتر از امروز است ما از خودمان نیز عقب افتادیم #رباعی #میلاد_عرفان‌پور

بیژن جلالی (زاده ۳۰ آبان ۱۳۰۶ در تهران - درگذشت ۲۴ دی ۱۳۷۸) از چهره های شناخته شده شعر معاصر ایران است، شاعری که به ویژه پس از مرگ با استقبال نسل جدیدی از مخاطبان ادبی مواجه شد که سادگی بیان و تصاویر او را در شعر می پسندیدند، اگرچه شعر جلالی بر مفاهیم عمیق انسانی تأمل می کند، خاصه مفهوم مرگ و نیستی که در بسیاری از اشعار او بازتاب یافته است. "روزانه ها پخته ترین اثر اوست، آخرین کتابی که در زمان حیات او منتشر شد. پس از آن کتاب های بسیاری به کوشش بستگان او منتشر شد که دربرگیرنده اشعار بیژن جلالی بودند، اما از آنجا که برخی از این اشعار به سال های بسیار دور گذشته بازمی گردد، بعید می نماید که شاعر خود قصد انتشار آنها را داشته است. #معرفی_شاعر #بیژن_جلالی

بگذار دلت شکسته باشد ماهی پای تو به گل نشسته باشد ماهی تا که نروی زیر سؤال قلاب باید دهن تو بسته باشد ماهی #رباعی #عباس_صادقی_زرینی

قطره‌قطره، شد آب آدم‌برفی شد آب، در آفتاب، آدم‌برفی آب از سر او گذشت، اما هرگز بیدار نشد ز خواب، آدم‌برفی... #رباعی #بیژن_ارژن

‍ ‍ ☘️ ☘️ برگی از تقویم تاریخ ☘️ ☘️ ۱۸ اسفند سالروز درگذشت سیمین دانشور (زاده ۷ اردیبهشت ۱۳۰۰  شیراز -- درگذشته ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ تهران) نویسنده و مترجم او که عضو و نخستین رئیس کانون نویسندگان ایران بود، نخستین زن ایرانی است که به صورتی حرفه‌ای در زبان فارسی داستان نوشت. مهم‌ترین اثر وی رمان سووشون است که نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شده است و از جمله پرفروش‌ترین آثار ادبیات داستانی در ایران به‌شمار می‌رود. وی در ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و دو سال در رشته زیبایی‌شناسی تحصیل کرد و پس از بازگشت به ایران در هنرستان هنرهای زیبا به تدریس پرداخت، تا این که در سال ۱۳۳۸ استاد دانشگاه تهران در رشته باستانشناسی و تاریخ هنر شد. او اندکی پیش از مرگ همسرش "جلال آل‌احمد" در ۱۳۴۸ رمان سووشون را منتشر کرد و در ۱۳۵۸ از دانشگاه تهران بازنشسته شد. این بانوی پیشکسوت داستان‌نویس پس از یک دوره بیماری، در سال ۱۳۸۶ کار نوشتن را دوباره از سر گرفت. از دکتر سیمین دانشور، همواره به‌عنوان یک جریان پیشرو و خالق آثار کم‌نظیر در ادبیات داستانی ایران نام برده می‌شود، فیلم مستند ۹۰ دقیقه‌ای «بی‌سرو سیمین» درباره سیمین دانشور ساخته جواد میرهاشمی است. همچنین  کتاب «بی‌سرو سیمین» یادنامه سیمین دانشور  توسط انتشارات "من" منتشر شده است. ‎سیمین_دانشور