بعد از نبی مصیبت عظما شروع شد جنگ و فریب و فتنهٔ دنیا شروع شد باید بگویم از سر بغضی که داشتند ظلم و ستم به ام ابیها  شروع شد آغاز فتنه آتش در بود و بعد از آن خانه نشینی و غم مولا شروع شد سر بسته نیز می شود از «داغ»روضه خواند رسم ستم به غنچه از آنجا شروع شد شاعر دلش گرفت و دمی مویه کرد و بعد اشکی چکید و نوحه گری ها شروع شد. #محمد_صادق_بخشی #رحلت_رسول_اکرم

زائر... پر می کشد مرغ دلم سوی خراسانت رضا کی می شود بار دگر گردیم مهمانت رضا من زائر کوی توآم ، آشفته ی موی توآم دلداده ی روی توآم دستم به دامانت رضا ای قبله گاه بیدلان ،ای کعبه ی بی حاصلان ای دست های ناتوان ، محتاج احسانت رضا سرمست ِ مستِ مستِ تو ، روز شبم در دست تو ای هستی ام از هستِ تو ، جانم به قربانت رضا ای بر ضریح قامتت، دست نیاز عاشقان ای راز نازِ عاشقان در ناز چشمانت رضا ای با غریبی آشنا، هستی غریبان را پناه با ناله ی دل همنوا ، ما از غریبانت رضا داریم مثل کفتران ، برآستانت آشیان دادی دل ما را امان ، در خاک بُستانت رضا # حسین کیوانی _ قبله ی هشتم سروده سال ۱۳۷۰ یادگار سفر مشهد

غلامرضا کافی: چه شد که عالم اسلام سوگوار افتاد براق عرصه ی توحید بی سوار افتاد؟ کدام خورشید در محاق غروب افتاده است که جهان تاریک است و کدام کهکشان از مدار افتاده است که سکوت و سکون در هستی پدیدار گشته است؟ آه ای یگانه، ای فرزانه، ای امین مکه، ای آفتاب مدینه! سوگت در باور بشریت نمی گنجد. مرگت خبر انتشار دوباره ی تو بود بر گستره ی خاک و افلاک. ای فلسفه ی خلقت، ای دلیل وجود، ای نخستینِ آفرینش، ای آخرین ِ هدایت و نبوت! بی تو جهان قابل نگریستن نیست و جز شایسته ی گریستن نیست! سالروز رحلت پیامبر عظیم الشان حضرت محمد مصطفی صل الله علیه و آله برتمامی مسلمانان جهان، بلکه به جامعه ی بشریت، سوگمندانه تسلیت باد!

#پیامبر_اعظم_ص_شهادت پیچیده بوی غم همه جا، وامحمدا عرش خدا گرفته عزا، وامحمدا گریان دو چشم ارض و سما، وامحمدا امشب شده‌ست نوحه‌ی ما: وامحمدا بر غربت پیمبرمان گریه می‌کنیم محض رضای مادرمان گریه می‌کنیم دنیا چه کرد با زحماتِ پیمبرش؟! امشب میان عرش زَنَد حمزه بر سرش ای روزگارِ پست...! که می‌گشت باورش؟! روزی شوند قاتل آقا دو همسرش مردم! رسولِ عالم و آدم شهید شد رحلت نکرد احمد خاتم، شهید شد اصحاب، پشت پا به حق آسان زدند، آه چه زود دم ز دولت شیطان زدند، آه آتش به جان عالم امکان زدند، آه بر روح وحی، تهمتِ هذیان زدند آه ای دیده! بر محمد مظلوم گریه کن با چار کعبه زاده‌ی معصوم گریه کن دوران حق کشیِ زمانه شروع شد دوران کفر خانه به خانه شروع شد توهین به صد دلیل و بهانه شروع شد دوران تلخ دفن شبانه شروع شد ای روزشان سیاه، نبی شد شبانه دفن یک تن نگشت یارِ علی، در زمان دفن مولای ما به سوگ برادر نشسته است جایش ببین، که بر روی منبر نشسته است! روباه جای شیر دلاور نشسته‌ است آتش به جان حضرت کوثر نشسته است امت ز یاد برده چه راحت غدیر را دادند زود اجر رسول و امیر را چیزی نمانده تا که شود یاس بی قرار قنفذ رسد به نان و نواهای بی شمار آتش گرفت میخ در از آه ذوالفقار آمد خزانِ فاطمه در اول بهار چیزی نمانده تا که بماند از او خیال گردد جوانِ خانه‌ی مولا، قدش هلال چل بی حیای پست و لعین، آه فاطمه بی حرمتی به صاحب دین، آه فاطمه پهلو شکسته، زار و حزین، آه فاطمه دو گوشواره روی زمین، آه فاطمه چیزی نمانده تا که زند ناله از جگر: فضه برس به دادِ دلِ مادر و پسر یا ایها الرسول! شود حق تو ادا گاهی میان کوچه و گاهی به کربلا وای از غروب روز دهم، وامحمدا شمشیر،کهنه خنجر و سر نیزه و عصا آه از دمی که ناله زند زینب حزین: ای مونسِ شکسته‌دلان! حال ما ببین... ✍ #محمدحسین_رحیمیان 📝 #اشعار_آیینی_

اي زمين و آسمان‏ها سوگوار غربتت  آفتاب آسمان سنگ مزار غربتت  بر جبين فصلها هر يک نشان داغ توست  اي گريبان خزان چاک از بهار غربتت  يک بقيع اندوه و ماتم، يک مدينه اشک و خون  سينه‏ هامان يک به يک آيينه ‏دار غربتت  پاک شد آيينه از زنگ اي تماشايي‏ترين  شستشو داديم دل را از غبار غربتت  شب سيه‏ پوش از غم و اندوه بي‏پايان توست  شرمگين خورشيد از شب هاي تار غربتت  اي بقيعت عاشقان را کعبه ي عشق و اميد  سينه چاکيم از غم تو، بيقرار غربتت  شهر يثرب داغدار خاطرات رنج توست  خم شده پشت مدينه زير بار غربتت  از همه زخم زبان، تهمت، خيانت، از تو صبر  چشم تاريخ اشکبار روزگار غربتت  مي‏تپد دلهاي عاشق در هواي نام تو  با غمي خو کرده هر يک در کنار غربتت  کاش مي‏شد روشناي تربت پاک تو بود  چلچراغ اشک ما در شام تار غربتت  دايره در دايره پژواکي از اندوه توست  هيچ داغي نيست بيرون از مدار غربتت  دامن اشکي فراهم داشتم، يک سينه آه  ريختم در پاي تو، کردم نثار غربتت  آشناي زخم دلها، غربت معصوم توست  من دلي دارم پريشان از تبار غربتت #سیدمهدی_حسینی #از_تبار_غربت #شهادت_امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام

در باب این ملعون،خیلی جالب است ،،وقتی جهت تخریب بارگاه اباعبدالله به ورودی شهر کربلا می رسد،روبه روی حرم مطهر می ایستد و می گوید «من حسین و تو حسین،ببین کداممان می ماند» و چهار سال بعد به دستور ملعون بزرگترش ،اثری از خاندانش باقی نمی ماند!

🎥 این فیلم قسمتی از شکنجه (حسین کامل) داماد صدام توسط صدام است. حسین کامل، قبر امام حسین را در سال ۱۹۹۱ به توپ بست و طبق فیلم بالا سال ۱۹۹۵ به دستور صدام کشته شد. پ.ن: اگر صدام و حزب بعث بر ایران عزیز سلطه پیدا می کردند الان مردم ما در چه وضعیتی بودند؟ قدردان سلحشورانی باشیم که با ایثار جان خون، شر این جنایتکاران را از سر مردم کم کردند. #خاکریز۱ | عضوشوید 👇 Eitaa.com/khakriz01

طنز تلخ تاریخ!

تا زمان هست و زمین هست حسین این غم تو بادها از نفس افتاده ولی پرچم تو سالها می گذرد حادثه ها می میرند مگر از سینه ی آدم برود ماتم تو پدرام اکبری

کریم اهل بیت تو شاه بیت شعر ناب اهل بیتی در روشنی چون آفتاب اهل بیتی در بیت بیت دفتر شعر خداوند تنها ترین شعر کتاب اهل بیتی ......... خوشبوترین عطر شمیم اهل بیتی بوی دل آرای نسیم اهل بیتی نامت حسن ،حُسنت حسن ،خُلقت حسینی در بین عاشق ها کریم اهل بیتی #حسین کیوانی #شهادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع)تسلیت باد

🖤یا امام حسن مجتبی زاده زهرای اطهر مونس و یار علی اولین گل در گلستان دل آرای نبی عطر احساسش وزیده در نفسهای زمین نور احسانش رسیده تا رواق هفتمین حُسن نیکویش به رشک آورده ماه آسمان شهره جود و سخایش رفته تا هر کهکشان سجده گاه آستانش روز و شب عرش فلک وامدار او شده در آسمان جن وملک دم به دم از خانه اش عطر کرم پر می کشید نقش دستان سخاوتمند حیدر می کشید هیچ‌کس از خوان اکرامش نمی شد نا امید آیه «اطعام» بر دستان او گل می دمید او حسن بود و کریم و مظهر احسان و جود هر سخاوتمندی ازاکرام دستش در سجود سرور کل جوانان بهشتی باشد او واژه جود و کرم از او گرفته رنگ و بو ارشد اولاد زهرا و امید و محرمش نور چشم فاطمه بود و چو گوهر همدمش بعد حیدر قافله سالار شیعه گشته بود فتنه دشمن به عزم قتل او برگشته بود نقشه هایی شوم را ترسیم کرد آن خیره سر تا امامت را کشد در حاشیه بی درد سر آه ازدنیاپرستان به ظاهر دین پرست عیش دنیا کرده آنها را خمار و مست مست آه از آن کوفیان غافل و پیمان شکن خلف وعده باز هم این باربا آقا حسن باز از یاری اولاد پیمبر سر زدند قلب زهرا وعلی را از غمش نشتر زدند مثل حیدر کنج عزلت قسمتش شد مجتبی نقشه های آشتی ترسیم کردند اشقیا خارهای کینه در اطراف گل روییده بود ابر ظلمت بر دل چون سنگشان باریده بود غیرت و مردانگی در قلب‌شان جایی نداشت عزت ال پیمبر هیچ معنایی نداشت قلب پاکش پر شده از درد و رنج بی کسی آه از این بی کسی و این همه دلواپسی چاره ای باقی نمانده جز که صلح و آشتی شرطش اما شد عمل بر پایه های راستی او غریب شهر خود بود و غریب همسرش جعده از روی شقاوت کرده گل را پرپرش هم زمین و کهکشان از ماتمش نالان شده چشم زهرا مادرش از غربتش گریان شده تکه تکه پیکرش از تیرباران ستم گشته خونین قلب زهرادر عزای پاره تن گوییا کم‌کم زمینه ساز شد آن ماجرا تا که عاشورا دوباره نیزه بوسد فرق را تا دوباره آشناها داس نفرت بر کشند تا که گلهای گلستان را له و پرپر کنند تا دوباره قطعه قطعه، پیکر احساس ها تا دوباره قطع گردد بازوی عباس ها تا گلوی غنچه ای خیس از دم خنجر شود تا‌جوانی مثل اکبر حکم یک لشکر شود آه تکرار غم است و درد و رنج و اضطراب هر دمی یک ماجرا و مردمانی بی حساب یک بقیع سوت و کور و یک امامی بی حرم دسته دسته کفتران خاکی و پر درد و غم روز شب دورش ملایک در طواف و نوحه خوان در عزایش اشرف اولاد عالم شد خزان آه از مظلومی اولاد پاک فاطمه آه از قلب غمین و چاک چاک فاطمه بر غریبی حسن ای شیعیان زاری کنید دلشکسته مادرش را در غمش یاری کنید ک. قالینی نژاد_افروز

‌ ماه فروماند از جمال محمد سرو نباشد به اعتدال محمد قدر فلک را کمال و منزلتی نیست در نظر قدر با کمال محمد وعدهٔ دیدار هر کسی به قیامت لیلهٔ اسری شب وصال محمد آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی آمده مجموع در ظلال محمد عرصهٔ گیتی مجال همت او نیست روز قیامت نگر مجال محمد وآنهمه پیرایه بسته جنت فردوس بو که قبولش کند بلال محمد همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد تا بدهد بوسه بر نعال محمد شمس و قمر در زمین حشر نتابد نور نتابد مگر جمال محمد شاید اگر آفتاب و ماه نتابند پیش دو ابروی چون هلال محمد چشم مرا تا به خواب دید جمالش خواب نمی‌گیرد از خیال محمد سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی، عشق محمد بس است و آل محمد! «سعدی»‌ ‌ ‌

"امام حسن(ع) و شعر شاعران نخستین" نخسین اشاره‌ی موجود در شعر کهن، با موضوع امام دوم شیعیان(ع)، بیتی از دقیقی است که در آن، با عنوان "شبر" از آن حضرت یاد شده است. تا نیمه‌ی نخست سده‌ی پنجم، جز  یک بیت در دیوان فرخی و چند اشاره در ابیات منسوب به غضائری و بوسعید(متاخر از زمان)، نامی از آن حضرت نمی‌توان دید؛ اما در اشعار و دیوان‌های شاعران نیمه‌ی دوم این قرن، از جمله منظومه‌ی علی‌نامه و اشعار ناصرخسرو و منظومه‌ی یوسف و زلیخا (که قاعدتا مربوط به پس از این زمان نیست) و ابیات منسوب (محتملا متاخرتر)  باباطاهر و...، اشاراتی متعدد به آن حضرت ثبت شده است. اشارات ناصرخسرو به آن حضرت در کنار دیگر بزرگان شیعی است و او  از امام دوم عمدتا با نام شبر یاد کرده است: ای ناصبی اگر تو مقرّی بدین سخن حیدر امام توست و شبر وآن‌گهی شبیر (دیوان، ص ۱۰۵) رفتم به در آن‌که بدیل است جهان را از احمد و از حیدر و شبیر و ز شبّر (همان، ص ۱۳۳) حسین و حسن یادگار رسول نبودند جز یادگار علی (همان، ص ۱۸۶) در مقدمه‌ی یوسف و زلیخا نیز، از مهر پیامبر(ص) به حسنین(ع) این‌گونه سخن آمده است: حسین و حسن آن دو پور بتول به یک جایگه در کنار رسول بر ایشان همی بوسه‌دادی نبی به دیدارشان شادمانه علی کز ایشان همی‌یافت آرام دل قرار دل و رامش و کام دل (یوسف و زلیخا، ص ۶) مضمونی که اغلب کتاب‌های حدیثی اهل سنت و شیعه، آن را تایید کرده و روایاتی درباره‌ی آن ثبت کرده است. از شاعران متمایز اواخر سده‌ی پنجم و آغاز قرن ششم در این موضوع، امیرالشعرا معزی است. شاعر نیشابوری در بخش تابید یکی از قصاید مدحی‌اش به سادات حسنی و حسینی، اشاره کرده است: همیشه تا بُود از نسل حیدر کرار میان آدمی‌اندر حسینی و حسنی (دیوان، ص ۷۰۸) او همچنین  پس از ستایش امام علی(ع)، ابیاتی در شهادت حسنین(ع) سروده است. (بنگرید به همان، ص ۳۷) شاخص‌ترین شاعر نخستین در ستایش امام حسن(ع) سنایی غزنوی است. او در دیوان چندبار به آن حضرت تلمیح کرده؛ هرچند لقب مجتبی در دیوان او برای حضرت رسول(ص) انتخاب شده است. (بنگرید به دیوان، صص ۳۶۵ و ۴۷۰) از شگردهای سنایی در حدیقه، افزودن بخش مستقل در ستایش حسنین(ع)  در باب سوم منظومه‌ی حدیقه است. سنتی که پس از او در آثار و منظومه‌های عرفانی، از جمله سروده‌های عطار هم کاربرد می‌یابد: بوعلی آن‌که در مشام ولی آید از گیسوانش بوی علی قره‌العین مصطفی او بود سید‌القوم اصفیا او بود... (حدیقه، ص ۲۶۲) #امام_حسن(ع) #شعر_دینی @mmparvizan

"پیامبر(ص) و نخستین شاعران" شعر فارسی از نخستین نشانه‌های آغازش، جلوه‌گاه سیما، سنت، سخنان و همچنین ستایش حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله بوده است. نخستین تلمیح به آن حضرت در ادب فارسی، در خلال شعری که محمد بن مخلد سگزی به سال 251 و در ستایش یعقوب صفاری سروده، درج شده و پس از آن در دوران سامانی شاعرانی چون: رودکی و شهید بلخی از آن حضرت در اشعارشان یاد کرده‌اند. از شاعران دوران سامانی، ابوطیب مصعبی  وزیر نصربن احمد، در شعری که در شکایت از جهان سروده این گونه از وفات رسول(ص) به حسرت یاد کرده است: صد و اند ساله یکی مرد غرچه چرا شصت‌و‌سه زیست آن مرد تازی؟(شاعران بی‌دیوان) بوشکور بلخی از نخستین شاعرانی است که به شفاعت رسول(ص) اشاره کرده، مفهومی که پس از او در اشعار دقیقی هم نمود یافته؛ همچنین حکیم میسری در مقدمه‌ی دانشنامه ابیاتی در ستایش ایشان سروده است. کسایی نیز در اشعار شیعی‌اش و به‌ویژه در قرینه‌ی نام علی علیه‌السلام بارها لب به ستایش پیامبر گرامی گشوده یا به توصیف پیوند آن دو بزرگوار پرداخته است: علم همه عالم به علی داد پیمبر چون ابر بهاری که دهد سیل به گلزار (دیوان کسایی) در شاهنامه نیز به صورت پراکنده ابیاتی در پیوند با آن حضرت یا در ستایش ایشان یا ظهور دین اسلام دیده می‌شود؛ اما یکی از مهمترین آثار منتسب به سده‌ی چهارم که از زیباترین اشعار آغازین ادب فارسی را در ستایش از رسول اکرم در بر گرفته، منظومه‌ی ورقه و گلشاه عیوفی است. اهمیت این منظومه در موضوع مورد بررسی جدا از روایت‌هایی است که از حضور رسول(ص) در خلال داستان به میان آمده و با اسناد تاریخی و رویدادهای دوران رسول سازگاری ندارد. در پایان این مقال، ابیاتی را از دیباچه‌ی ورقه و گلشاه و در ادامه‌ی مناجات آغاز منظومه می‌آوریم: گر از خاک ره بر نگیری سرم روم مصطفی را شفیع آورم سلام مِن العالم الحاکم علی الروضه المصطفی الهاشمی شفیع امم خاتم انبیا سپهر رسالت مه اصفیا شه آسمان قدر سیاره‌جیش مه هاشمی آفتاب قریش هزاران درود جهان آفرین سوی روضه ی سید‌المرسلین (ورقه و گلشاه) #محمد_مرادی #شعر_نبوی @mmparvizan

صلی الله علیک یارسول الله روضه بوده روزهایی که به پیغمبر گذشت آنچه بر او در دل این قوم کج‌ باور گذشت مغزهای خشک از تعبیر رحمت عاجزند حضرت باران از آنان با دو چشم تر گذشت یک نفر ایمان سُستش را به مشتی سیم داد یک نفر از یاری دینش به مشتی زر گذشت گُل نپاشیدند مردم بر سرش، بسیار شد در عبور از کوچه‌ها از زیر خاکستر گذشت می‌زد آتش بر دل افلاکیان از جور خلق درد دل‌هایی که بین احمد و حیدر گذشت رحمت للعالمین، یعنی مروت بر همه یعنی الگوی تمام خلق بودن، در گذشت غیر خوبی هیچ‌کس از دست پیغمبر ندید از بدی‌هایی که دید از خلق سرتاسر گذشت خانه‌اش کوی امید مردم درمانده بود چون که می‌دیدند از این خانه‌ی اطهر گذشت با ادب در می‌زد عزراییل هنگام ورود چون به اذن فاطمه می‌باید از این در گذشت آه روزی با لگد با شعله بر در می‌زدند باز قلبم خون شد از روزی که بر کوثر گذشت داشتم می‌گفتم از داغ رسول حق ولی می‌شود آیا مگر از روضه‌ی مادر گذشت؟! #بیست‌وهشتم_صفر #رحلت_پیامبر #احمد_رفیعی_وردنجانی @asharahmadrafiei

. مثلِ "شهريور" باش! دوان دوان به سوی "مهر" ، به استقبال باران پاييزی و عاشقانه های بی انتها برو! مثلِ "شهريور" باش! تقويم را به هم بريز، فصل را عوض كن، ساعت ها را تغيير بده و برگ تمام درختان را به پای عشق قربانی كن! مثلِ شهريور باش! شهريور كه باشی، انتهای مسيرت،  پر از "مهر" می شود. #پرهام_جعفری🌿 ‌

📣 سردار «محمدباقر رنجبر» فرمانده و پیشکسوت دفاع مقدس آسمانی شد 🔸سردار «محمدباقر رنجبر» رزمنده و جانباز دوران دفاع مقدس و مسئول امور پیشکسوتان دفاع مقدس اداره کل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس استان فارس به همرزمان شهیدش پیوست. https://eitaa.com/joinchat/977010688C6f7cbbe930 📣 اخبار ریزُ درشتِ استان فارس👆

۶پدرام اکبری: بسم الله الرحمن الرحیم «مردان خدا پرده پندار دریدند یعنی همه جا غیر خدا هیچ ندیدند هر دست که دادند همان دست گفتند هر نکته که گفتند همان نکته شنیدند» این دیار مرد خیز ،چه دلاور مردانی را به خود دیده که عاشقانه و عارفانه در پی محبوب بوده اند و جانانه مسیر عاشقی را طی طریق کرده اند.همه وارستگی را به کمال رساندند و شمعی فروزان شدند تا مسیر، هویدا باشد و ره گم نشود!. دیر زمانیست که ، از هشت سال استقامت و پایداری این مرز و بوم سپری شده و نور وجودِ مردانِ مرد ،بیش از پیش خودنمایی می کند که اگر نبودند و ایثار نمی کردند ،بی تردید برگ های باورمان خشکیده ای بیش نبود یکی از این دردانه های ناب ،سردار رشید اسلام محمد باقر رنجبر بود که عمر بابرکت خویش را در مهرورزی و صیانت از ارزش های انقلاب اسلامی و شکوهمندی ایران عزیز ایثار نمود. وجودش مملو از عشق حسین(ع) بود و دلبسته اباالفضل (ع) . در صراط مستقیمِ ولایت، گام برداشت و تا آخرین نفس ایستاد و ایثار کرد و عاقبت با دلی آرام و بامعرفت به دیدار معبود شتافت بدین مناسبت ،جامعه هنری و سازمان بسیج هنرمندان سپاه فجر فارس ،عروج ملکوتی و شهادت گونه سرباز پر افتخار ولایت ،سردار محمد باقر رنجبر را محضر مقام معظم رهبری (دامه برکاته)،همسنگران و مردمان ولایت مدار استان فارس تسلیت عرض می نماید امید است، راه رادمردانِ شجاع این سرزمین، پر رهرو و روشن باد والسلام علی من التبع الهدی

همسفر تقدیم به سردار محمد باقر رنجبر که در ماه صفر آسمانی شد از باغ جهان لاله ی خونین جگری رفت وز سنگر ایمان یلِ والا گهری رفت از قافله ی جبهه ی ایثار و شهادت آمد خبری ، بار دگر همسفری رفت در خاطرما گرچه نشسته ست غم او از دیده ی ما دلبر نیکو سیَری رفت شدسینه ی عشاق پر از حسرت واندوه وز جُرگه ی مردان خدا ناموَری رفت پیوست به یاران سرافراز شهیدش شد راحت از این دار فنا ،رنجبری رفت در ماه صفر ،همسفر قافله ی عشق از محفل عشاق چه صاحب نظری رفت ! باشد هنر مردم آزاده شهادت او مرد هنر بود و چه خوش باهنری رفت ! #حسین کیوانی ۲۴ شهریور ۱۴۰۲

سردار رنجبر عزیز! وقتی درجهٔ سرداری را بعد از هشت سال نبردِ تن به تانک، از روی شانه های زخمی اروند نقش کردند و بر شانه ات گذاشتند مشتاقش نبودی و هیچ گاه شما را در آن لباس و با آن درجه ندیدیم. شما با وجود آرامش مؤمنانه ات، مشت بودی. مشتی بر دهان دشمن و مشتی نمونهٔ خروار. وصف آن دلاوری ها که یگان های تحت امر شما داشتند را خاک های سیراب از خون جبهه های دفاع، تا همیشه در آوندهای درختان و بوته ها و علف ها زمزمه خواهند کرد. مشتی که بر دهان متجاوزان کوبیده شد و آنگاه که دشمن واژگون شد، با همان مشت علم را زمین نگذاشتی و قلم را به پاسداری از یاد آن حماسه ها برداشتی. و مشتی بودی نمونهٔ خروار. نمونه ای از نسل نمیرندگان. نسلی که رستگاری را فهمید و جانفشانی را خوش داشت چرا که دلش زنده شد به عشق. نسلی که تیر و ترکش خورد و پای فشرد بر آنچه آن پیر فرزانه گفت. مقتدایتان حسین (ع) بود. ذکرتان نامش بود و آرزوی تان زیارتش. حاج محمد باقر! سادگی و صفای ذاتی شما رشک بر انگیز است چونان که در لبخندتان منعکس بود. و شگفتا که در پیاده راه زیارت اربعین دعوت حق را لبیک گفتی و در روز شهادت محمد مصطفی (ص) و حسن مجتبی (ع) پذیرفته شدی. حاج منوچهر! تمدن اسلامی در ایران که شکل بگیرد پایه هایش روی شانه های شماست. شمایی که نه به مسندها دلبستگی داشتی و نه به جایگاه و درجه. فرمانده بودی آن زمانی که فرمانده در پیشانی یگان می جنگید و بسیجی بودی آن زمانی که فرمانده بودن و مدیر بودن و منصب داشتن به اندازه کافی خواهان داشت و دارد! لطفاً ما را مثل همیشه تحویل بگیر با آن لبخند و آن آرامش مومنانه! عبدالرضا قیصری

🔶 در خواب مرا سوي #خراسان گذر افتاد چشمم به #ضريحِ شَهِ والا گهر افتاد اين #شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد #با_آل_علی_هر_که_درافتاد_ورافتاد #امام_رضا #مشهد #رضاشاه #پهلوی #مسجد_گوهرشاد #آل_علی #نسیم_شمال #شاعر #مشروطه #شاهان #ادب #حرم