eitaa logo
قرآن‌ومعارف‌مدافعان‌حریم‌‌‌‌‌ولایت
321 دنبال‌کننده
6.3هزار عکس
3.7هزار ویدیو
82 فایل
اهداف 🔷 ترویج قرآن و معارف اهل بیت(ع) 🔷 تفسیر و تجوید 🔷 داستانگویی 🔷 روشنگری و بصیرت افزایی 🔷 تقوا و خوسازی آیدی مدیر @Mohamadjalili1 __________ ادمین پاسخگو @yakhoodaaaa _________________ http://eitaa.com/joinchat /3990290446C9b55326945 _______
مشاهده در ایتا
دانلود
موضوعی قرآن مستقیم دعا و درخواست از خداوند، وسیله تقرب انسان به او است. بهترین ادعیه، دعاهایی است که در قرآن آمده، یا از زبان اهل بیت (ع) به ما رسیده است. در بین دعا های قرآنی،خواندن یک دعا بر هر مسلمان واجب است و حداقل باید ده بار آن را در شبانه روز، بخواند. این دعا، آیه شریفه (اِهدِنَا الصِّراَطَ المُستَقیم) است که دعای بسیار مهمی است و مضامین بلندی دارد.نمازگزار با این دعا از خداوند می خواهد او را به راه مستقیم هدایت کند واژه ها: اهدا : راهنمایی کن (فعل امر از ماده هدی) الصراط : راه وسیع سوال: انسان نماز گزار که خود در مسیر هدایت است، چگونه از خداوند می خواهد او را به راه مستقیم هدایت فرماید؟ پاسخ: نظر نمازگزار این است که خدایا ! این موهبت را از من سلب نکن و توفیق ادامه این مسیر را تا آخر عمر به من عنایت فرما. انسان درمسیر هدایت، هرلحظه ممکن است دچار لغزش و انحراف شود، از این رو باید خود را به پروردگار پسپارد و تقاضا کند او را در راه راست ثابت نگه دارد. حضرت علی(ع) در تفسیرآیه فوق الذکر می فرماید: کمال مطلق،تنها خداوند است و همه انسانها در طریقِ تکامل اند، از طرفی مراتب هدایت نیز مختلف و طریق تکامل، نامحدود است و به سوی بی نهایت همچنان پیش می رود. نمازگزار همیشه و در همه حال، از خدا می خواهد به مرتبه بالاتر هدایت شود.
موضوعی قرآن مستقیم دعا و درخواست از خداوند، وسیله تقرب انسان به او است. بهترین ادعیه، دعاهایی است که در قرآن آمده، یا از زبان اهل بیت (ع) به ما رسیده است. در بین دعا های قرآنی،خواندن یک دعا بر هر مسلمان واجب است و حداقل باید ده بار آن را در شبانه روز، بخواند. این دعا، آیه شریفه (اِهدِنَا الصِّراَطَ المُستَقیم) است که دعای بسیار مهمی است و مضامین بلندی دارد.نمازگزار با این دعا از خداوند می خواهد او را به راه مستقیم هدایت کند واژه ها: اهدا : راهنمایی کن (فعل امر از ماده هدی) الصراط : راه وسیع سوال: انسان نماز گزار که خود در مسیر هدایت است، چگونه از خداوند می خواهد او را به راه مستقیم هدایت فرماید؟ : نظر نمازگزار این است که خدایا ! این موهبت را از من سلب نکن و توفیق ادامه این مسیر را تا آخر عمر به من عنایت فرما. انسان درمسیر هدایت، هرلحظه ممکن است دچار لغزش و انحراف شود، از این رو باید خود را به پروردگار پسپارد و تقاضا کند او را در راه راست ثابت نگه دارد. حضرت علی(ع) در تفسیرآیه فوق الذکر می فرماید: مطلق،تنها خداوند است و همه انسانها در طریقِ تکامل اند، از طرفی مراتب هدایت نیز مختلف و طریق تکامل، نامحدود است و به سوی بی نهایت همچنان پیش می رود. نمازگزار همیشه و در همه حال، از خدا می خواهد به مرتبه بالاتر هدایت شود.
🌸🍀🌸🍀🌸🍀 🌺🍀🌺🍀🌺 🌸🍀🌸🍀 🌺🍀🌺 🌸🍀 🌺 ۱۵ و ۱۶ سوره بقره از: نور یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ یَمُدُّهُمْ فِی طُغْیانِهِمْ یَعْمَهُونَ(۱۵) آنان را به استهزا می گیرد و آنان را در طغیانشان مهلت می دهد تا شوند. ها: * کلمه«یَعمهون»از«عَمَه»مثل«عَمی»می باشد،لکن«عمی»کوری ظاهری را گویند و «عمه»کوری باطنی است. *  علیه السلام در تفسیر این آیه می فرماید: ،اهل مکر و خدعه و استهزا نیست،لکن جزای مکر و استهزای آنان را می دهد.  همچنان که آنان را در طغیان و سرکشی خودشان، رها می کند تا سر درگم و غرق شوند. و چه سزایی سخت تر از قلب و شیطان و وسوسه های او،میل به گناه و بی رغبتی به عبادت،همراهی و همکاری با افراد نا اهل و سرگرمی به دنیا و غفلت از حقّ که منافقان بدان گرفتار می آیند. * ،دوگانه رفتار می کنند و لذا با آنها نیز دو گونه برخورد می شود؛در دنیا احکام مسلمانان را دارند و در کیفر کفّار را می بینند. ها: ۱-کیفرهای الهی،متناسب با گناهان است.در برابر «إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ» ، «اللّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ» آمده است. ۲ - با خدا طرفند،نه با مؤمنان.(آنها مؤمنان را مسخره می کنند،ولی خدا به حمایت آمده و پاسخ مسخره ی آنان را می دهد.) «اللّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ» ۳ - ،اگر به عنوان پاسخ باشد،مانعی ندارد.نظیر تکبّر در مقابل متکبّر. «اللّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ» ۴ -از مهلت دادن وزیاده بخشی های خداوند،نباید شد. «یَمُدُّهُمْ فِی طُغْیانِهِمْ» ۵ - و طغیان،زمینه ای برای هاست. «فِی طُغْیانِهِمْ یَعْمَهُونَ» _____________ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلالَهَ بِالْهُدی فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ وَ ما کانُوا مُهْتَدِینَ(۱۶) آنان کسانی هستند که به بهای(از دست دادن)هدایت، و گمراهی شدند. امّا این داد وستد،سودشان نبخشید و در شمارِ هدایت یافتگان در نیامدند.(ویا به اهداف خودنرسیدند.) ها: * ،صاحب هدایتی نبودند که آن را از دست بدهند.پس شاید مراد آیه این است که زمینه های و عوامل هدایت را از دست دادند.همچنان که در آیات دیگر می خوانیم: «اشْتَرَوُا الْکُفْرَ بِالْإِیْمانِ» گروهی ایمان را به کفر فروختند. و یا «اشْتَرَوُا الْحَیاهَ الدُّنْیا بِالْآخِرَهِ» آخرت را به زندگی دنیوی فروختند. ویا «وَ الْعَذابَ بِالْمَغْفِرَهِ» آمرزش و عفو الهی را با قهر و عذاب او معامله کردند. یعنی استعداد و دریافت پاداش و مغفرت را با اعمال خود از بین بردند. عاقبت،نور الهی دود شد حق جوی او،نمرود شد ها: ۱ -،سود و زیان خود را نمی شناسد ولذا هدایت را با ضلالت معامله می کند. «اشْتَرَوُا الضَّلالَهَ بِالْهُدی» ۲ -،آزاد و انتخاب گر است.چون داد و ستد،نیاز به اراده وتصمیم دارد. «اشْتَرَوُا الضَّلالَهَ...» ۳ - همچون بازار است و مردمان،معامله گر؛ و مورد معامله،اعمال و انتخاب های ماست. «اشْتَرَوُا... فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ» ۴ - مؤمن،هدایت؛ «عَلی هُدیً مِنْ رَبِّهِمْ» و سرانجام منافق،انحراف است. «ما کانُوا مُهْتَدِینَ» ۵ - به اهداف خود راهی نمی یابند. «ما کانُوا مُهْتَدِینَ».... 🌹🍀🌹🍀🌹 🌹🍀🌹🍀 🌹🍀🌹 🌹🍀 🌹
🌻🌴🌻🌴🌻🌴🌻🌴 درس هفدهم آیه ۱۷ سوره بقره از: نور مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ ناراً فَلَمّا أَضاءَتْ ما حَوْلَهُ ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَکَهُمْ فِی ظُلُماتٍ لا یُبْصِرُونَ مَثل آنان(منافقان)،مَثل آن کسی است که آتشی افروخته،پس چون آتش اطراف خود را روشن ساخت،خداوند روشنایی و نورشان را ببرد و آنان را در تاریکی هایی که(هیچ)نمی بینند،رهایشان کند. ها: * مثال،برای تفهیم مطلب به مردم،نقش مؤثّری دارد. مسائل معقول را محسوس و بدینوسیله راه را نزدیک وعمومی می کند،درجه اطمینان را بالا می برد ولجوجان را خاموش می سازد.در قرآن مثال های فراوانی آمده است از جمله: مثال حقّ،به آب و باطل به کفِ روی آب. مثال حقّ به شجره ی طیّبه و باطل به شجره ی خبیثه. تشبیه اعمال کفّار به خاکستری در برابر تندباد. ویا تشبیه کارهای آنان،به سراب. تشبیه بت ها و طاغوت ها به خانه عنکبوت. تمثیل دانشمند بی عمل به الاغی که کتاب حمل می کند. وتمثیل غیبت،به خوردن گوشت برادری که مرده است. این آیه نیز در مقام تشبیهِ مجموعه ای از روحیّات و حالاتِ منافقان است. آنان،آتش می افروزند،ولی خداوند نورش را می برد و دود و خاکستر و تاریکی برای آنان باقی می گذارد. * امام رضا علیه السلام فرمودند:معنای آیه «تَرَکَهُمْ فِی ظُلُماتٍ...» آن است که خداوند آنان را به حال خود رها می کند. ها: ۱ -منافق برای رسیدن به نور،از نار(آتش)استفاده می کند که خاکستر و دود و سوزش نیز دارد. «اسْتَوْقَدَ ناراً» ۲ -نور اسلام عالم گیر است،ولی نوری که منافقان در سایه ی آن تظاهر به اسلام می کنند،در شعاعی کمتر و روشنایی آن ناپایدار است. «أَضاءَتْ ما حَوْلَهُ» ۳ -اسلام نور و کفر تاریکی است. «ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَکَهُمْ فِی ظُلُماتٍ» ۴ -کسی که از یک نور بهره مند نشود،در ظلمات متعدّد باقی می ماند. «بِنُورِهِمْ... فِی ظُلُماتٍ» (کلمه«نور»مفرد و کلمه«ظلمات»جمع است.) ۵ -نقشه ها وتوطئه های منافقان،به اراده الهی ناتمام می ماند. «ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ» ۶ -طرف مقابل منافقان،خداوند است. «ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ» ۷ -عاقبت و آینده ی منافقان،تاریک است. «فِی ظُلُماتٍ» ۸-منافقان دچار وحشت و اضطراب،ودر تصمیم گیری های دراز مدّت، سردرگم هستند. «فِی ظُلُماتٍ لا یُبْصِرُونَ» ۹ -گاهی در آغاز،ایمان واقعی است،ولی کم کم انسان به انحراف گرایش پیدا نموده و منافق می شود. کلمه«نورهم»در این آیه و جمله«لایرجعون»در آیه بعد نشان می دهد که آنان نوری داشتند،ولی به سوی آن نور برنگشتند. _______________ 🌾🌺🌾🌺🌾🌺🌾🌺
درس بیست و سوم آیه ۲۴ سوره از: فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ لَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النّاسُ وَ الْحِجارَهُ أُعِدَّتْ لِلْکافِرِینَ(۲۴) پس اگر این کار را نکردید،که هرگز نتوانید کرد،از آتشی که هیزمش مردم(گناهکار)وسنگ ها هستند وبرای کافران مهیّا شده،بپرهیزید. نکته ها: * در سوره ی انبیاء می خوانیم: «إِنَّکُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ» شما و آنچه غیر از خدا پرستش می کنید(بت هایتان)،هیزم دوزخید. بنابراین ممکن است مراد از سنگ در این آیه،همان بت هایی باشد که مورد پرستش بوده، نه هر سنگی، تا آنان بدانند و به چشم خود ببینند که کاری از بت ها ساخته نبوده و نیست.همچنین این سنگ ها در قیامت،همانند چاقوی خونی همراه پرونده قاتل،سند جرم و گناه آنان است. سؤال:با این که الفاظ اختراع بشر است،پس چگونه نمی تواند مثل قرآن را بیاورد؟ پاسخ:حروف الفبا از بشر است،ولی نحوه ترکیب وبیان مفاهیم بلند آنها،برخاسته از علم و هنر است.قرآن بر اساس علم و حکمت بی پایان الهی،نزول یافته است ولی هر کتاب دیگری،از سوی هرکس که باشد،براساس علم محدود بشر،تألیف یافته است.پس هیچگاه بشر نمی تواند کتابی مثل قرآن بیاورد. پیام ها: ۱- یقین به حقّانیت راه وهدف،یکی از اصول رهبری است. «وَ لَنْ تَفْعَلُوا» ۲- اکنون که احساس عجز و ناتوانی کردید،تسلیم حقّ شوید. «وَ لَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا» ۳- انسان جمود و کافر،هم ردیف سنگ است. «النّاسُ وَ الْحِجارَهُ» ۴- خباثت های درونی انسان گناهکار،در قیامت تجسم یافته و آتش گیرانه می شود. «وَقُودُهَا النّاسُ» ۵- کفر و لجاجت،انسان مقام جانشینی خداوند را به هیزم دوزخ تبدیل می کند. «وَقُودُهَا النّاسُ» ۶- رهایی از آتش دوزخ،در گرو ایمان به قرآن و تصدیق پیامبر اسلام است. «فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ لَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النّارَ... أُعِدَّتْ لِلْکافِرِینَ»
سوره ابراهیم (آیه ۱۸ الی ۲۰) مَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ لَا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلَىٰ شَيْءٍ ذَٰلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ (١٨) اعمال كسانی كه به پروردگارشان كافر شدند، همچون خاكستری است در برابر تندباد در یك روز طوفانی! آنها توانایی ندارند كمترین چیزی از آنچه را انجام داده‌اند، به دست آورند؛ و این همان گمراهی دور و دراز است! أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ (١٩) آیا ندیدی خداوند، آسمانها و زمین را بحق آفریده است؟! اگر بخواهد، شما را می‌برد و خلق تازه‌ای می‌آورد! وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ (٢٠) و این كار برای خدا مشكل نیست!
✳️ روز حسرت و هشدار اغتنام فرصت! 🔻 یکی از اسم‌های «یوم الحسرة» است؛ حسرت بیکاری‌هایی که کشیدیم. «وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ»(مریم، ۳۹) آن‌ها را هشدار بده نسبت به ، آن وقتی که همه چیز تمام شده و دیگر هیچ کار نمی‌توانید بکنید. هر کاری باید می‌کردید، کردید. ‼️ آن روز انسان ، آدم بدکار ، به خدای متعال عرض می‌کند که یک دیگر به من بده، من را برگردان به دنیا؛ یعنی مجال به من بده. آن‌جا که جای عمل نیست! جای عمل، دنیاست! چون حالا دیدم، یقین کردم، پشیمانم، یک فرصت عمل دیگر به من بده، شاید یک کاری بکنم که تو را راضی کنم و جبران کنم این و را. آن وقت، آیه‌ی شریفه می‌فرماید: «أَوَلَمْ نُعَمِّرْكُم» آیا ما به تو عمر ندادیم، آن قدری که بتوانی کار کنی؟ فرصت ندادیم به تو؟ فرصت‌ها را باید مغتنم شمرد. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۵۲ #⃣