آرایه‌های ادبی معنای چند کنایه‌ی معروف در ادبیات فارسی آزاده ⬅️ ایرانی بارنامه کردن⬅️ لاف زدن لب گَزیدن ⬅️ افسوس خوردن تنگ‌چشم ⬅️ خسیس کام خاریدن ⬅️ امید دادن دندان خاییدن⬅️ ترساندن عنان تافتن ⬅️ رو گرداندن 📚📚📚📚 بلاغت، دکتر محمدحسین محمدی، ص ۱۱۶ - ۱۱۸. #آرایه‌های‌ادبی #معنای‌‌چند‌کنایه #محمدحسین‌محمدی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

آرایه‌های تکرار (تکریر) آرایه‌ای است که در آن واژه‌ای دربیت، دو یا چند بار به یک معنی و به منظورهای بلاغی تأکید، تنبیه و تعظیم و نظایر این‌ها، تکرار شود. چند از این الفاظ و اَضمار و مجاز سوز خواهم، سوز، با آن سوز ساز (مولوی) بیاموزمت کیمیای سعادت ز هم‌صحبت بد، جدایی، جدایی (حافظ) من هیچ‌کسم، هیچ‌کسم، هیچ‌کسم وز هیچ‌کسان نیز فرومانده بَسَم (افضل‌الدین کاشانی) 📚📚📚 بدیع در شعر فارسی، دکتر عَقدایی، ص ۲۵ و بدیع، دکتر کَزّازی، ص ۸۲. #آرایه‌های‌ادبی #تکرار #تکریر https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

آرایه‌های ادبی تَصریع تصریع در لغت، قافیه آوردن در مصراع اول و بیت را صاحب دو قافیه کردن است. در اصطلاح، سرودن شعری است که تمام بیت‌های آن، مُصَرَّع، یعنی مِثل مَطلَع(بیت اول) دارای دو قافیه باشد. در برخی قالب‌های شعر فارسی، نظیر غزل و قصیده، قافیه در مصراع اول و تمام مصراع‌های زوج آورده می‌شود؛ به سخن دیگر، فقط بیت اول مصرّع است؛ اما در این آرایه، شاعر تمام بیت‌های شعر خود را مصرّع می‌آورَد و بدین ترتیب، بر موسیقی کناری بیت می‌افزاید. مانند این غزل سعدی: صبر کن ای دل که صبر، سیرت اهل صفاست چاره‌ی عشق، احتمال، شرط محبت، وفاست مالک ردّ و قبول، هر چه کند، پادشاست گر بزند، حاکم است، ور بنوازد، رواست گر چه بخواند هنوز، دست جَزَع بر دعاست ور چه براند هنوز، روی امید از قفاست برق یمانی بجَست، باد بهاری بخاست طاقت مجنون برفت، خیمه‌ی لیلی کجاست؟... 📚📚📚 بدیع در شعر فارسی، دکتر تورج عَقدایی، ص ۴۲. #آرایه‌های‌ادبی #تصریع https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303