سبو و قضا
شرح یک رباعی از مولانا
ای ذرّه، ز خورشید توانی، بگریز
چون نتوانی گریخت، باری مَسِتیز
تو همچو سبویی و قضا، چون سنگی
با سنگ مپیچ، آب خود را بِمَریز
میفرماید: تو همچون سبویی و قضای الهی، همچون سنگی. چنان که ذرّه نمیتواند از خورشید بگریزد و با آن نمیستیزد و راضی به رضای اوست که هرجاش بَرَد، تو هم با سنگ قضای الهی، مَپیچ و آبروی خود را مریز که ستیز با قضا را نتوانی. تاج رضایت از حق و خرسندی را بر سر نِه و پادشاهی کن:
بیا که هاتفِ میخانه، دوش با من گفت
که در مقام رضا باش و از قضا مگریز
(حافظ)
باغ اسرار خدا، شرح رباعیات مولانا، بهشتی شیرازی، ص ۵۳۶.
#قضا
#مولانا
#شرحرباعیاتمولانا
#بهشتیشیرازی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303