کاخ بلند نظم
از شاهنامهی فردوسی
جهان کردهام از سخن چون بهشت
ازین بیش، تخم سخن، کس نکِشت
بسی رنج بردم در این سال سی
عَجَم زنده کردم، بدین پارسی...
بناهای آباد، گردد خراب
ز باران و از تابش آفتاب
پی افکندم از نظم، کاخی بلند
که از باد و باران، نیابد گزند
بدین نامه بر، عمرها بگذرد
بخوانَد هر آن کس که دارد خرد
گزیدهی ادب فارسی، دکتر علیاصغر خبرهزاده، ص ۵۲۷.
#شاهنامه
#فردوسی
#پارسی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303