🔴 بازتعریفِ نخبه! یکی از کارکردهای برجسته دانشگاه در سالیان گذشته پمپاژِ #امید، #نشاط و #عقلانیت در جامعه بوده اما این روزها این سه کارکرد مهم، نه تنها مشاهده نمی‌شود بلکه بعضاً تصاویری از برخی دانشگاه‌هایِ مهمِ کشور دیده می‌شود که فقط حیرت را به همراه دارد. عقلانیت و نشاط و امید را که به همراه خود ندارد، اخلاق را نیز ذبح کرده است!! در تصمیمات ساده و #قدری پیچیده روزمره پایش لنگ می‌زند و ... دانشگاه‌هایی چون شریف، امیر کبیر، شهید بهشتی، صنعتی اصفهان، تهران و ... در نگاه عموم مردم، هنوز مکان‌هایی هستند که نخبگان ما در آن‌ها مشغول تحصیل هستند و لذا کُنشی که این قشر دارند، لابد بالاترین سطح کنش‌گری مورد نظر در جامعه باید باشد، چرا که این‌ها نخبه‌اند و ... اما دریغ! یک نکته در اینجا برایم محل توجه است؛ 👈 باید تعریف‌مان از #نخبه را اصلاح کنیم. در نظر اکثر ما نخبه فردی است همه چیز تمام، اما این روزها به وضوح می‌بینیم که چه بسیار افرادی که در یک رشته دانشگاهی موفقند اما در تصمیمات ساده زندگی‌شان ناموفق. مثلاً در شیمی فرد بسیار خاصی است، ذهن قوی و مُبدعی دارد اما در ارتباطات ساده خانوادگی مشکل دارد، در مقابل درب بسته یک اتاق نمی‌تواند درست تصمیم بگیرد، نسبت به قانون و تعهداتش بی‌اعتناست و ... طبیعتاً چنین فردی نمی‌تواند در همه مسائل محل رجوع باشد! اما #ناخودآگاه_جمعی ما چنین چیزی را سخت می‌پذیرد، چون او را نخبه می‌داند. این یک اشتباه راهبردی از سوی ماست که بسیاری از امور را صفر و صدی می‌بینیم. همین که به کسی می‌گوییم نخبه، به سختی می‌خواهیم خطاهایش را ببینیم ... در حالی‌که آنچه این روزها در این دانشگاه‌ها می‌بینیم - خلاف تصور خیلی‌ها! - نشانی از تصمیمات #هوشمندانه ندارد. قصد اعتبارزدایی از دانشگاه، استاد و دانشجو را ندارم اما یقین دارم ادامه این روند، نگاه واقع‌بینانه‌تری نسبت به آن‌ها ایجاد خواهد کرد. حداقل اگر کسی به ما گفت «فلانی نخبه است»، به جای اینکه آب از لب و لُچه‌‌مان راه بیفتد، اول می‌پرسیم «در چه چیز نخبه است؟!» #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4

#همه_بخونیم #چند_بار_بخونیم حضرت آقا، امروز در باب #مذاکره با آمریکا #عاقلانه_نیست #هوشمندانه_نیست #شرافتمندانه_نیست حضرت آقا: اولا مذاکره با آمریکا هیچ تاثیری در رفع مشکلات کشور ندارد. این را باید ما درست بفهمیم؛ این‌جور به ما وانمود نکنند که اگر نشستیم پشت میز مذاکره با آن دولت، فلان مشکل یا فلان مشکل حل میشود. نخیر؛ از مذاکره با آمریکا هیچ مشکلی حل نمی‌شود. دلیل؟ تجربه! ما در دهه ۹۰ نشستیم با آمریکا مذاکره کردیم، حدود دو سال. یک معاهده‌ای هم تشکیل شد. البته آمریکا تنها نبود، چند تا کشور دیگر هم بودند، لکن محور آمریکا بود، عمدتاً آمریکا بود. دولت ما نشست مذاکره کرد – دولت آن روز – رفتند، آمدند، نشستند، برخاستند، مذاکره کردند، گفتگو کردند، خندیدند، دست دادند، رفاقت کردند، همه کار کردند، یک معاهده‌ای تشکیل شد. در این معاهده طرف ایرانی خیلی هم سخاوت به خرج داد، خیلی امتیاز داد به طرف مقابل. اما همان معاهده را آمریکایی‌ها عمل نکردند. همین شخصی که الان سر کار است، معاهده را پاره کرد. گفت پاره می‌کند و کرد؛ عمل نکردند. قبل از این که او بیاید هم همان‌هایی که این معاهده با آنها انجام گرفته بود، به معاهده عمل نکردند. معاهده برای این بود که تحریم‌های آمریکا برداشته بشود، برداشته نشد تحریم‌های آمریکا؛ تحریم‌های آمریکا برداشته نشد! در مورد سازمان ملل هم یک استخوانی لای زخم گذاشتند که مثل تهدیدی همیشه بالا سر ایران وجود داشته باشد. این معاهده محصول مذاکره‌ای بود که دو سال – بیشتر یا کمتر – طول کشید. خب این تجربه است دیگر؛ از این تجربه استفاده کنیم. امتیاز دادیم، مذاکره کردیم، امتیاز دادیم، کوتاه آمدیم، اما نتیجه‌ای که مقصودمان بود به دست نیاوردیم. همین معاهده را هم با همه این نقص‌هایی که داشت طرف مقابل خراب کرد، نقض کرد، پاره کرد. با یک چنین دولتی مذاکره نباید کرد، مذاکره کردن #عاقلانه نیست، #هوشمندانه نیست، #شرافتمندانه نیست. @hamidkasiri_ir