بسم‌ الله همیشه یکی از تفریحاتم خواندن کتاب‌های سفرنامه است، شاید همان قدر که تجربه شخصی سفر را دوست دارم کتاب‌های سفرنامه را هم دوست داشته باشم. زیاد فرقی نمی‌کند که چه کسی باشد از افراد شناخته شده و نشناخته تا افرادی که به سفرنامه مشهورند و... چیزی که برایم جذابیت دارد بیشتر دانستن از دنیا است. دنیایی که همه ما دچار توهماتی از آن هستیم و آنقدر باید بخوانیم تا بفهمیم که در کجا و چگونه زندگی می‌کنیم و زندگی می‌کنند... سفرنامه خواندن‌ها به همان میزان که من را به ضعف هایمان واقف می‌کند به همان میزان تفکر مسموم دیگران بهتر از ما هستند را هم تعدیل و بلکه تکذیب می‌کند... دنیا دیدن و دنیا خواندن یکی از تفریحاتی است که هر زمان از کتاب و مطالعه دورتر می‌افتم به سراغش می‌روم تا فتح باب جدیدی برای بازگشت به کتاب‌خوانی برایم باشد. الی... هم از این قاعده مستثنا نیست، قلم خانم غفارحدادی در سفرنامه نویسی خاص وجذاب است، شوخی های میان متن برایم دلنشین است و روایتی که از سفر براین انجام می‌دهد دل‌انگیز... کتاب خوش خوانی است البته نه به اندازه دو کتاب سفرنامه دیگرش اما برای کسی که کشته سفرنامه است نمره قبولی می‌آورد... #کتاب_الی #معرفی_کتاب #به_قلم_شما #امیررضا_سعیدی_نجات ✍️🌸 📚 @hamkhaniketab

#یادداشت #کتاب_الی #نشر_شهید_کاظمی بدون هیچ دلیل منطقی من لبنان رو دوست دارم از اون نوع دوستاشتن ها که شامل همه چی میشه پیشینه تاریخی اش مردمش طبیعتش غذاها، فرهنگ، مذهب و ...غیره. شاید همین دلیل باعث شد کمی قلقلکم بیادتا سفرنامه لبنان رو بخونم. می دونید نویسنده هر کاری ام کنه کتابش باز بوی فلسطین میده اصلا اشتباه که فک کنیم لبنان و فلسطین با ام فاصله دارن مثل دو برادر دو شوالیه شجاع که دشمن بین شون فاصله انداخته دستاشون سالیان سال هست که به سمت هم دراز کردن و محکم گرفتن حتی باوجود دشمن بین شون نویسنده تمام تلاششو کرده شما رو با لبنان آشنا کنه ولی کتابش عمدا یا سهوا بطن داره زیر نوشته هایی که داره لبنان رو ترسیم میکنه یه غم طولانی وجود داره از مردم آواره و رنج دیده فلسطین از بی وطنی بی ریشگی از حس سربار بودن از حس مزخرف اینکه به خود میگی خدایا شکرت من جای اون ها نیستم از خانواده شادی نوشته که بسیار مبادی آداب خانوادگی و مهمان نوازی و غیره هستن ولی فقط سالی یکبار دورهم جمع میشن شما رو با اب و هوای شرجی و دریا آشنا میکنه ولی هم زمان ام می نویسه یاسر، دوازده ساله که دستش به مدیترانه نخورده و آخرین بار توی ساحل غزه شنا کرده اما وقتی کتاب رو ورق می زنید و داستان یک خانواده جنگ زده فلسطینی ساکنِ لبنان رو می خونید به تنها چیزی که نمی رسید ناامیدی که از سوغات همیشگی جنگِ شما احتمالا نشسته کتاب رو نمی خونید اینقدر کلمات رون بیان شده بود که حس می کنید سرتونو از پنجره های یک قطار در حال حرکت اوردین بیرون و دارید لبنان رو تماشا می کنید هم براتون قابل فهمه هم به همون مقدارِ حرکت قطار سریع رد میشه انصافا دلم می خواست کمی این قطار بیشتر در بعلبک و یا اردوگاه برج البراجنه توقف داشت فکر میکنم لبنان توانایی پاریس شدن رو برای ما اروپا ندیده های غرب نزده داشته باشه حتی شاید بیشتر‌... بی خود که نیست که بهش میگن عروس خاورمیانه! من هیچ وقت آرزوی پاریس رفتن رو نداشتم ولی میتونم توی ذهنم نشستن روی شن های نقره ایی ساحل ساصیلا رو بدون هیچ مغازه ایی با نشستن پشت میز های سمت راست پل پونت نءوف پاریس مقایسه کنم اصلا ساحل آروم و با اصالت ساصیلا که شن های نقره ایی داشته باشه کجا و ساحل رود سین کجا مدیترانه رو با چی میشه مقایسه کرد؟ ابن دریای گرمِ جنگ دیده کاش زبون موج های مدیترانه رو بلد بودبم تا به ما میگفتن شاهد چه صحنه های دردناکی در لبنان و فلسطین و تونس و مالت و سوریه و ....بودند نه هرگز من مدیترانه رو حتی به زیباترین شهر دنبا هم نمی فروشم برای همین بی احترامی نمی کنم و برای نگه داشتن حق بزرگ تر کوچیک تر اول سفرنامه های کشور های حاشیه اون رو ترجیح میدم من حتی می تونم ذهن خودم رو به جای رفتن به موزه جنگ فرانسه به موزه ملیتا ببرم . اصلا کدوم موزه ایی تو دنیا روی خون های ریخته شده جوون هایی بنا شده که اگه نبودن الا ماهیت یک کشور هم وجود نداشت اون نَفَس های پاک کاش میشد در سفر هامون هوا رو هم به جای تبرک با خودمون می آوردیم خیلی جاها از کتاب ناراحت شدم آه کشیدم ولی خیلی از سطر های اون هم باعث لبخند ام شد حتی بیشتر قهقهه ام تصور پوشیدن دامن برزنتی با ریش و سیبیل یا تصور زیارت رئوس شهدای کربلا خلاصه اگه دنبال یک کتاب خوب هستید که شما رو با رنج مردم بی وطن فلسطین با شهر های زیبای لبنان با مهمان نوازی بی آلایش عربی و با غذاهای جدید و خیلی خوشمزه آشنا کنه حتما کتاب الی رو بخونید #به_قلم_شما ✍️ #سارا_صادقی 🌸 📚 @hamkhaniketab

#یادداشت #کتاب_الی بسم الله همیشه از آرزوی سفر خارجی که می پرسیدند فقط لبنان بر زبانم بود. 😎 کتاب الی را که خواندم وارد سفری شدم که همیشه آرزویش را داشتم. خانم حداد با متن خیلی روان و دوستانه ای مارو همسفر خود به لبان و سوریه کرد.. سفری که میزبانانش از دیار فلسطین هستند و داغ دوری از وطن بر دلشان دارند و غم دوری از وطن در تک تک لحظه های لبنان گردی مشخص بود لحظه هایی پر از شوق و حسرت و انتظار و امید. 🇸🇩 زیبایی لبنان...غذاهای خاص و دل خواهش... دریا و سواحل بی قرارش... جهاد و ایمان فرزندان حزب الله اش...همه همه همراه توست با این کتاب. 🇱🇧 توصیه میکنم شما هم مسافر و زائر شوید... یاعلــی 🌱 #به_قلم_شما ✍️ #راضیه_عرب 🌸 📚 @hamkhaniketab

#یادداشت #کتاب_الی #نشر_شهید_کاظمی سفرنامه یا گزارش سفر، مسئله این است. کتاب الی با توجه به مؤلفه های سفرنامه و گزارش سفر، بیشتر به گزارش سفر شباهت دارد تا سفرنامه. توانایی ستودنی نویسنده در همراه کردن مخاطب از ایران تا لبنان و ضاحیه و بعبلک و گلزار شهداء، کتاب را بسیار جذاب و خواندنی کرده است. شوخی های غالبا به جای نویسنده هم هر از چندی لبخند به لب مخاطب می آورد. سه نکته اگر در کتاب نبود، کتاب را خواندنی تر می‌کرد. اولی تکرار مکرر عدم وقت کافی و استرس از اتمام سفر است که نویسنده دائما به آن اشاره می‌کند و به قدری در این کار پافشاری می‌کند که لذت خواندن را به شدت کاهش می‌دهد. دیگری اشاره ی چند باره ی نویسنده به زیبایی مردان و زنان است. ترسیم و اشاره به زیبایی زنان و دختران برای مردی چون من، و اشاره به زیبائی مردان و پسران برای نویسنده و مخاطبان هم جنس نویسنده نفعی ندارد و این اشارات و توصیفات از وقار و اصالت کار کم کرده است. سوم هم ابراز احساسات نویسنده با سرهاست. آنجا که می‌گوید سربه سر سرها بگذارم. با توجه به جملات قبل و بعد به نظر می‌آید منظور نویسنده از این عبارت، نزدیک شدن و درد و دل کردن و سبک شدن است نه شوخی و مزاح، با این وجود جا داشت این‌ جمله یا حذف شود یا به گونه ای تصحیح شود که مخاطب برداشت شوخی با سرهای متبرک را نداشته باشد. با همه این ها، خانم نویسنده به گونه ای هنرمندانه توانسته فضای حاکم بر لبنان را برای خواننده لبنان ندیده ترسیم کند. اگر قرار بود دفاع مقدس ما در خطه سرسبز شمال و درون جنگل های هیرکانی اتفاق می‌افتاد، چیزی شبیه لبنان از آب در می‌آمد. منطقه ای سرسبز و باصفا که وجب به وجبش خون شهدایی ریخته شده است که تا سر حد جان برای آرمان شان مبارزه کرده اند. به علاوه اینکه گاهی خواندن سفرنامه یا گزارش سفری احساس نیاز شدید پیدا می‌کنیم که به آن منطقه سفر کنیم و اگر به مرادمان نرسیم خود را خسرالدنیا و الاخره می‌پنداریم. کتاب الی از آن دست کتاب هایی ست که اگر هم به مرادمان که سفر به لبنان و دیدن موزه ملیتا و زیارت قبر شیث نبی و شهدای مقاومت است نرسیم باز هم احساس خسران نداریم. چرا که نویسنده توانسته شیرینی سفر ناکرده را به کام مخاطب بریزد. کتاب الی، چه سفرنامه باشد و چه گزارش سفر، به حداقل یکبار بار خواندنش می ارزد. #به_قلم_شما ✍️ #علی_از_خاک 🌸 📚 @hamkhaniketab