🔰 شرح دعای سحر: علم الهی (#قسمت_دوّم) ✅ شرح و توضیح برخی اصطلاحات: 🔹 ۱. #لابشرط: وقتی شیئ مقیّد به بودن یا نبودن شیئ شود به این اطلاق، لابشرط گویند؛ یعنی "لا" و نه گفتن هم به شرط بودن و هم به شرط نبودن؛ یعنی هیچکدام شرط نیست. 🔹 ۲. #وجود_ظلی: یعنی تمام موجودات‌ به عنوان افعال الهی چون سایه‌ای، وابستگی تام به خداوند دارند 🔹 ۳. #حیثیت_تقییدی: یعنی مقیّدشدن موضوع به قیدی خاص که اگر نباشد حکم نیز نیست؛ و به تعبیری در واقع موضوع همان قید است؛ مثلا وقتی گفته می‌شود جسمِ سفید دیده می‌شود؛ در واقع جسم چون سفید است و مقید به آن شده قابلیت رویت یافته است. 🔹 ۴. #حیثیت_تعلیلی: آن است که حيثيت مورد نظر، موضوع را قید نمی‌زند، اما علّت اثبات حکم برای موضوع است؛ مانند: انسان چون تعجب‌کننده است، می‌خندد. در این مثال، حکم خندیدن بر انسان به واسطه تعجب‌کنندگی او، بار شده است؛ یعنی تعجب‌کنندگی هرچند قید انسان به عنوان موضوع نیست لذا حیثیت آن در این مثال تقییدی نیست اما علت اثبات حکم برای موضوع است که می‌شود حیثیت تعلیلیه 🔹 ۵. #وجه_وریدی: بر اساس آیه "نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ" همه موجودات در باطن خویش با خداوند ارتباطی مستقیم دارند. این اصطلاح با دو اصطلاح #قرب_ وجودی و #قرب_سلوکی معنا دارد. هرچند به حکم قرب وجودی، خداوند #معیّت با همه موجودات دارد؛ اما موجوداتی که در مسیر سلوک قرار می‌گیرند باید با طی طریق سلوک به خداوند قرب یابند. 🔻 جناب #جامی در تفاوت قرب وجودی و سلوکی می‌گوید:. 🔹 ينبغي ان يعرف انّ الطريق والقرب من الله تعالي الي الموجودات خلاف طريقهم وقربهم اليه سبحانه لانّ طريقه وقربه اليهم من حيث الوجود والاحاطه وقربهم وطريقهم اليه من حيث السلوک والاستعداد وبينهما بون بعيدٌ: 🔹 مناسب است دانسته شود که راه و قرب، از سمت خداوند متعال به سوي موجودات غير از راه و قرب و نزديکي ايشان به سوي خداوند سبحان است. (اينها دو چيز مختلف هستند) زيرا راه و نزديکي و قرب خداوند به سوي موجودات (وجودي و) از نظر وجود و احاطة (آن بر همة موجودات است) و قرب و راه و نزديکي موجودات به سوي خداوند (سلوکي و) از جهت استعداد و سلوک است و بين اين دو نوع قرب و راه فاصلة فراواني است. ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ #حیات_معقول #شرح_دعای_سحر 🆔 @hayatemaqul

🔰 علّت نفی تفاوت در خلقت، با وجود آشکاربودن آن ✍ اصغر آقائی ____________________ 💠 خداوند فرمود: "مَا تَرَىٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمَٰنِ مِنْ تَفَاوُتٍ: هیچ تفاوتی در خلق رحمان نمی‌بینی" 🔻 یکی از برداشت‌های زیبا توسط عارفان شامخی چون #ملاهادی_سبزواری - نوّر الله مرقده - از این آیه آن است که هر موجودی به حکم اینکه #خلقت_ویژه خود را دارد "أَعْطَىٰ كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَىٰ"، و از لحاظ وجودی به "الرحمن" منتسب است، که اسمی است بدونِ متقابل؛ لذا هیچ تفاوتی میان موجودات از باب #مظهریت نسبت رحمانیت خداوند وجود ندارد. 🔻 برای توضیح بیشتر اشاره‌ای به اصل «کلّ اسم فیه کلّ اسم: در هر اسمی، همه اسمای حق وجود دارد» می‌کنم که مبنای آن قاعده عرفانی «کلّ شیء فیه کلّ شیء: در همه چیز همه چیز است». 🔻 طبق این قاعده در باطن هر #اسمی از #اسمای خداوند، اسمای دیگر آن نیز وجود دارد؛ چرا که هر اسم ظاهری، اسمی باطنی در خود دارد؛ و هر اسم باطنی، ظاهری در خود "هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ" 🔻و از آنجا که #الرحمن: ۱) اسمِ متقابل ندارد و ۲) تمام اسمایِ متقابل #ذیلِ این اسم هستند، مثلا الهادی و المضل، هر دو در عینِ متقابل‌بودن ذیل الرحمن هستند؛ بنابراین تمام اشياء که ظهور خَلقی اسماء الله الحسنی هستند، ذیل رحمانیت معنادار می‌شوند؛ 🔻 پس یکی از معانی آیه شریفه این است که هیچ تفاوتی از باب مظهر رحمانیت حق تعالی، در اشيا نمی‌بینی، و این مظهریت نیز بدون فطور است که در ادامه آیه فرمود "فَٱرۡجِعِ ٱلۡبَصَرَ هَلۡ تَرَىٰ مِن فُطُورٖ " 🔻 و #جامی رحمةاللَّه‌علیه سرود: هستی که بود ذات خداوند عزیز اشیا همه‌ در وی‌اند و وی در همه‌چیز این است بیان آنکه عارف گوید باشد همه چیز مندرج در همه چیز ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ #حیات_معقول 🆔 @hayatemaqul