🔰 شرح دعای سحر: علم الهی (#قسمت_دوّم) ✅ شرح و توضیح برخی اصطلاحات: 🔹 ۱. #لابشرط: وقتی شیئ مقیّد به بودن یا نبودن شیئ شود به این اطلاق، لابشرط گویند؛ یعنی "لا" و نه گفتن هم به شرط بودن و هم به شرط نبودن؛ یعنی هیچکدام شرط نیست. 🔹 ۲. #وجود_ظلی: یعنی تمام موجودات‌ به عنوان افعال الهی چون سایه‌ای، وابستگی تام به خداوند دارند 🔹 ۳. #حیثیت_تقییدی: یعنی مقیّدشدن موضوع به قیدی خاص که اگر نباشد حکم نیز نیست؛ و به تعبیری در واقع موضوع همان قید است؛ مثلا وقتی گفته می‌شود جسمِ سفید دیده می‌شود؛ در واقع جسم چون سفید است و مقید به آن شده قابلیت رویت یافته است. 🔹 ۴. #حیثیت_تعلیلی: آن است که حيثيت مورد نظر، موضوع را قید نمی‌زند، اما علّت اثبات حکم برای موضوع است؛ مانند: انسان چون تعجب‌کننده است، می‌خندد. در این مثال، حکم خندیدن بر انسان به واسطه تعجب‌کنندگی او، بار شده است؛ یعنی تعجب‌کنندگی هرچند قید انسان به عنوان موضوع نیست لذا حیثیت آن در این مثال تقییدی نیست اما علت اثبات حکم برای موضوع است که می‌شود حیثیت تعلیلیه 🔹 ۵. #وجه_وریدی: بر اساس آیه "نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ" همه موجودات در باطن خویش با خداوند ارتباطی مستقیم دارند. این اصطلاح با دو اصطلاح #قرب_ وجودی و #قرب_سلوکی معنا دارد. هرچند به حکم قرب وجودی، خداوند #معیّت با همه موجودات دارد؛ اما موجوداتی که در مسیر سلوک قرار می‌گیرند باید با طی طریق سلوک به خداوند قرب یابند. 🔻 جناب #جامی در تفاوت قرب وجودی و سلوکی می‌گوید:. 🔹 ينبغي ان يعرف انّ الطريق والقرب من الله تعالي الي الموجودات خلاف طريقهم وقربهم اليه سبحانه لانّ طريقه وقربه اليهم من حيث الوجود والاحاطه وقربهم وطريقهم اليه من حيث السلوک والاستعداد وبينهما بون بعيدٌ: 🔹 مناسب است دانسته شود که راه و قرب، از سمت خداوند متعال به سوي موجودات غير از راه و قرب و نزديکي ايشان به سوي خداوند سبحان است. (اينها دو چيز مختلف هستند) زيرا راه و نزديکي و قرب خداوند به سوي موجودات (وجودي و) از نظر وجود و احاطة (آن بر همة موجودات است) و قرب و راه و نزديکي موجودات به سوي خداوند (سلوکي و) از جهت استعداد و سلوک است و بين اين دو نوع قرب و راه فاصلة فراواني است. ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ #حیات_معقول #شرح_دعای_سحر 🆔 @hayatemaqul