جلسه  119 درس:   35.       اسم التفضیل شروع: تعریف اسم التفضیل    ص.  222 پایان:   3. أن یکون مضافا    ص.   223 زمان:  46:48 #هدایه #الهدایه #الهدایه_فی_النحو #تدریس_هدایه #دروس_حوزه #ادبیات_عرب https://eitaa.com/hedayeh

جلسه  120 درس:   35.       اسم التفضیل شروع: 3. أن یکون مضافا    ص.   223 پایان: پایان درس اسم تفضیل    ص.  224 زمان:  43:23 #هدایه #الهدایه #الهدایه_فی_النحو #تدریس_هدایه #دروس_حوزه #ادبیات_عرب https://eitaa.com/hedayeh

بسم الله الرحمن الرحیم ✅ نکته طلبگی در باب معرب و مبنی واقعا نمی فهمم چرا به فعل و حرف می گوییم معرب یا مبنی. واقعا فعل معرب یعنی چی؟ حتما می فرمایید یعنی فعلی که با وجود عوامل نصبی منصوب و با وجود جوازم مجزوم میشه و اگر هم عامل نداشته باشه میشه مرفوع. اگر هم حرکت حرف آخر تغییر نکنه میشه مبنی. اولا حرف که اصلا مبنی نیست. چون مبنی کلمه ای است که اگر در جایگاهی در جمله قرار بگیره بر اساس موقعیتش حرکت حرف آخرش تغییر کنه. خب حرف که اصلا نمی تونه در جمله نقش بپذیره تا بخواد حرکت حرف آخرش تغییر بکنه یا نکنه. اونهایی که منطق خوندن می دونن. معرب و مبنی ملکه و عدم ملکه اند. به دیوار نمیشه بگیم کور چون کور کسی است که استعداد بینایی دارد. حرف هم مبنی نیست. فعل هم مبنی و معرب نیست. چون ما در نحو از جایگاه کلمات بحث می کنیم. نقش کلمه در جمله است که نشان می دهد یک کلمه مرفوع است یا منصوب یا ... فعل که درجمله نقش ندارد. ممکن است بگویید عواملی بر سر آن می آید. آیا ما در نحو از جمله و نقش کلمات در جمله بحث می کردیم یا اینکه هر جا عاملی بر سر کلمه ای دیگر بیاید هم جزء علم نحو است. با این حساب فقط اسم می تونه معرب و مبنی باشه. البته کلا بحث عامل و معمول را نمی فهمم. به نظرمیرسه این چیزی که می خونیم علم نحو نیست علم اعرابه. @gah_negareh

به این مطلب فکر بفرمایید که کار علم نحو بررسی جایگاه کلمات در جمله است یا بررسی حرکت حرف آخر کلمات و تغییرات حرف آخر

جلسه  121 درس:   36 و 37.       اسم الفعل و اسماء العدد شروع: اسم الفعل    ص.   226 پایان: و بعد العشره للواحد(خط 8)    ص.  232 زمان:  35:26 #هدایه #الهدایه #الهدایه_فی_النحو #تدریس_هدایه #دروس_حوزه #ادبیات_عرب https://eitaa.com/hedayeh

جلسه  122 درس:  37.       اسماء العدد شروع: استعماله (خط 3)    ص.   232 پایان: ثم تقول (خط 6)    ص.  233 زمان:  38:23 #هدایه #الهدایه #الهدایه_فی_النحو #تدریس_هدایه #دروس_حوزه #ادبیات_عرب https://eitaa.com/hedayeh

جلسه  123 درس:  37.       اسماء العدد شروع:   ثم تقول (خط 6)  ص.   233 پایان: اعراب الممیز    ص.  233 زمان:  39:10 #هدایه #الهدایه #الهدایه_فی_النحو #تدریس_هدایه #دروس_حوزه #ادبیات_عرب https://eitaa.com/hedayeh

جلسه  124 درس:  37.       اسماء العدد شروع:  اعراب الممیز   ص.   233 پایان: پایان درس اسماء العدد    ص.  234 زمان: 35:54 #هدایه #الهدایه #الهدایه_فی_النحو #تدریس_هدایه #دروس_حوزه #ادبیات_عرب https://eitaa.com/hedayeh

جلسه  125 درس:  38.       الاسم المنصرف و غیر المنصرف شروع:  اقسام الاسم المعرب   ص.   238 پایان:   3. العدل    ص.  239 زمان: 41:17 #هدایه #الهدایه #الهدایه_فی_النحو #تدریس_هدایه #دروس_حوزه #ادبیات_عرب https://eitaa.com/hedayeh

جلسه  126 درس:  38.       الاسم المنصرف و غیر المنصرف شروع:   3.  العدل   ص.   239 پایان:  الثالث ((جُمَع))    ص.  239 زمان: 37:45 #هدایه #الهدایه #الهدایه_فی_النحو #تدریس_هدایه #دروس_حوزه #ادبیات_عرب https://eitaa.com/hedayeh

بسم الله الرحمن الرحیم #یادداشت_طلبگی #نحو #تاکید #حروف_زائده بیان می شود که حروف زائده دارای معنای تاکید هستند. به نظر می رسد این حرف کاملا جای تامل دارد. تاکید یکی از امور فرازبانی است که در همه زبانها وجود دارد هرچند اسلوب آن در هر زبانی متفاوت است. فلسفه وجودی تاکید، این است که در ذهن مخاطب محتوای جمله آن طور که مقصود گوینده بوده جا نیفتاده و گوینده به ناچار از ادات تاکید استفاده می کند. دلیل اینکه مخاطب با وجود شنیدن جمله همچنان منکر یا شاک در محتوای جمله است این است که در ذهنش نسبت به آن جمله هنوز استبعاد وجود دارد. یکی از دلائل این استبعاد می تواند دلیل روانی باشد که برای رفع آن باید کلام را تکرار کرد یا از ادات دیگر تاکید استفاده کرد. یکی دیگر از دلائل استبعاد، وجود تسامح زبانی است. اینکه می توانیم در کلاممان مجاز استفاده کنیم و مثلا به جای اینکه بگوییم بخشی از کتابم پاره شد بگوییم کتابم پاره شد و مخاطب هم مقصود ما را بفهمد، باعث می شود وقتی کلامی می شنویم که گاهی دارای استبعاد هم هست گمان کنیم که این کلام، مجاز است نه حقیقت. گوینده برای نشان دادن اینکه کلامش، مجاز نیست از ادات تاکید استفاده می کند. واضح است که برای تاکید، باید مشخص کرد که اولا چه چیزی تاکید می شود یعنی موکَّد و بعد هم مشخص شود که غرض از این تاکید چیست. بدون این دو مورد، ادعای تاکید، ادعای صحیحی نیست. در حروف زائده یا در مواردی از این دست که ادعای تاکید می شود نمی توان غرضی بر این تاکید یافت. مثلا وقتی می گوییم ما جاءنی زید و لا بکر، لا زائده است زیرا زید فاعل عدم آمدن است و بکر هم که بر آن عطف شده یعنی نیامده است. اما تاکید از آن فهم نمی شود. یکی از دلائل واضحی که می تواند این مطلب را نشان دهد این است که اعراب همیشه به همین نحو سخن می گویند و کلام به گونه ای نیست که خیال کنیم در ذهن شنونده مشکلی از جهت قبول معنای حقیقی جمله وجود دارد. شبیه این بیان در عباراتی مانند اسکن انت و زوجک الجنة هم می آید. در این عبارت هم انت، تاکید نیست بلکه باید گفت این کلمات صرفا یک ساختار زبانی است که در زبان عربی وجود دارد. به عبارت دیگر یک عادت زبانی است و چنین نیست که اعراب وقتی بخواهند کلامشان را تاکید کنند از این اسلوب ها استفاده می کنند. ✍️ @gah_negareh