#سخنرانی #روز_نهم #ماه_رمضان
🖇 (ادامه سخن)
😈 این جا شیطان گفت «قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ، إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ» (ص/ 83-82) (جالب است) خدا را قبول داشت، قسم را قبول داشت، عزت حق را می‌شناخت! قسم جلاله خورد که با این قوایی که به من دادی، همه شان را #گمراه می‌کنم «إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ» «ثُمَّ لَآتِيَنَّهُم مِّن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَن شَمَائِلِهِمْ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ» (اعراف/ 17) از جلو، عقب، چپ و راست، از همه‌ی اطراف بر آن‌ها #حمله 🗡 خواهم کرد، نمی‌گذارم کسی به #مقصد برسد ...
🤼♂ شیطان هر چقدر #عظیم‌تر باشد، نشانه‌ی #عظمت انسان است! چون انسان بر او می‌خواهد غلبه بکند. اگر به شما بگویند با یک بچه‌ی کلاس اول دبستان مسابقه بدهید و برنده شوید، این مهم است؟ اما بگویند با کسی که قهرمان دو است، #مسابقه 🏆 بدهید و این #توان را به شما داده باشند که بتوانید برنده شوید، این جا عظمت است! یعنی پهلوانی و قهرمان شدن آن جایی است که #رقیب ، #قدر باشد. لذا قدر بودن شیطان، معرفی انسان است؛ یعنی هر چه شیطان قدر تر و عظیم تر باشد ... انسان این قدر عظیم است که می‌تواند بر او غلبه کند.
😔 لَمَّا أَعْطَى اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى إِبْلِیسَ مَا أَعْطَاهُ مِنَ الْقُوَّةِ قَالَ آدَمُ: یَا رَبِّ سَلَّطْتَهُ عَلَى وُلْدِی وَ أَجْرَیْتَهُ مَجْرَى الدَّمِ فِی الْعُرُوقِ وَ أَعْطَیْتَهُ مَا أَعْطَیْتَهُ فَمَا لِی وَ لِوُلْدِی؟ وقتی خدا این قدرت را به ابلیس داد. حضرت آدم گفت: ابلیس را به فرزندان من #مسلط کردی! مثل خون در رگ هایشان این را فرصت دادی! و خیلی چیزهای دیگری را هم دادی! 😞 (حالا) ما #چه_کنیم؟ ... منتها آدم، #الهی است: نمی‌گوید این را بده، آن را بده مثل شیطان. بلکه آدم از #اول عرض کرد: خدایا! به من #شما چه می‌دهی؟ یعنی #واگذار کرد به #کرم الهی!
🤩 خدا فرمود: (فرزندانت) هر #حسنه‌ای که انجام می‌دهند، #ده‌برابر حساب می‌شود و هر #سیئه یک #دانه ... مثل کسی می‌ماند که #همراه مسیر رودخانه‌ای که حرکت دارد، شنا 🏊♂ می‌کند. در #جهتش یک دست که می‌زند، ده متر می‌زند جلو! اما کسی که در #خلاف‌مسیر می‌خواهد حرکت بکند، خیلی باید #زحمت بکشد تا یک دست برود جلو! ... هر سیئه، #مخالف مسیر حرکت کردن است، هر حسنه در #جهت مسیر حرکت کردن است. اگر نیت حسنه کرد به او جزا می‌دهیم. نیت سیئه بکند، جزا نمی‌دهیم.
🤲 بعد آن جا (آدم) عرض می‌کند: خدایا! به من بیشترش بکن! می‌فرماید: اگر هم به سیئات #مبتلا شد، تا وقتی که #زنده است و از دنیا نرفته، راه #توبه را برای او باز گذاشتم. که تمام #حیله‌های شیطان قابل #برگشت باشد ... گفت: باز بیشتر بکن! گفت: اگر خودش را در مقابل من به #انکار (و عناد) قرار نداد، باز هم او را #می‌آمرزم، (در این حالت حتی) #سبب هم نمی‌خواهد.
😍 تا این را فرمود، آدم عرض کرد: #کافی است. اگر تا به حال موکول بود به #عملی از من، دیگر این جا مربوط شد به #رحمت و #مغفرت شما که #نامتناهی است. لذا آدم عرض کرد (مرا و فرزندانم) کافی است.
📚 منبع: جلسه 94/12/01 سمت خدا.
................................................
✅ @javananaliakbar1386
🌹 #طرح_شهید
🌙 #روز_بیست_و_دوم #ماه_رمضان
🌹 آزاده جانباز علی ناصرفرد 🌹
شهدا در کدامین شب #قدر تقدیر شهادتشان مقدر شد!
در زمان اسارت رزمندگان برای برگزاری مراسم شبهای قدر به شدت محدود بوده و حتی برای قرآن خواندن نیز سخت در فشار بودند که با توجه به فشارهای سخت و محدودیت‌هایی که برای اسرا ایجاد شده بود هیچ کدام از این مسائل موجب نشد تا رزمندگان دست از #مقاومت و #انگیزه بردارند. در جبهه حال و هوای زمینیان همچون ملکوتیان بود و با توجه به اختیاراتی که اسرای ایرانی در برگزاری مراسم ویژه شب قدر داشتند این حال و هوای ملکوتی را معنوی‌تر می‌کرد. برای برگزاری و احیای شبهای قدر اسرا با #صبر و #استقامت مصمم بودند تا این مراسم‌ها به نحو احسن برگزار شود. در ایام شهادت مولای متقیان علی(ع) بعثی‌ها اجازه پابوسی حرم مطهر حضرت علی(ع) را از اسرای ایرانی منع کرده بودند و در این میان نیز وعده‌هایی به اسرا می‌دادند که این امر بیشتر موجب تأثر و تأسف رزمندگان در اردوگاه می‌شد. در شبهای ماه مبارک به ویژه #شبهای_قدر دل‌ها بی‌قرارتر از همیشه و حضور خدا در تمام لحظات اسارت بیشتر حس می‌شد و این رب شهدا بود که اسیران را یاری می‌کرد.
با تمام محدودیت‌هایی که برای مراسم احیای شبهای قدر داشتیم و در اردوگاه نیز کتاب مفاتیح‌الجنان نبود و فقط یک جلد کلام‌الله مجید وجود داشت، روحانیان و اسرایی که دعاها و زیارت‌نامه‌ها را حفظ بوده و با آن مأنوس می‌شدند برای تمام اسرا زمزمه کرده و اسرای دیگر نیز در خفا زمزمه می‌کردند. شبهای نجف شب‌هایی بود که مرقد مطهر امیرالمؤمنین علی(ع) در جوار اردوگاه ا