#امام_صادق_شهادت هیاهویی به پا گشت و ، میان شهر طوفان شد مناجاتت به هم خورد و ، بساط غم فراوان شد شده تکرار تاریخ و ، نصیب کعبه آتش شد امان از این مدینه ، باز هم همدست شیطان شد تو را ترساند از آتش ، فراموشش شده انگار به عشق خادم ِ درگاه تو آتش گلستان شد** ندارد شهر زهرایی ، که یار سرورش باشد دوباره دست بستن شیوه ی دنیا پرستان شد پیاده ، پا برهنه ، پیر مردی در پی مرکب تمام عالم بالا ، ازین غصه پریشان شد نوایت گاه وا اماه بود و ، گاه وا جداه بگو یاد چه افتادی چرا چشم تو گریان شد تو را بردند از آن کوچه ای که مادرت افتاد دلیل روشنی دارد اگر زانوت لرزان شد چه آورده سرت این روزگار بی مروت ها چه دردی داشتی آقا ، چرا با زهر درمان شد میان خانه ای که سوخته تا آخر عمرت به پا هر روز و هر شب روضه شام غریبان شد تو گریه می کنی جور دگر این آخر عمری بر آن جسمی که بی سر شد ، بر آن جسمی که عریان شد چه می شد گر نبود آن شب میان کربلا زینب همین که سر جدا شد بی حیایی ها دو چندان شد **جریان هارون مکی که در تنور رفت #محمد_حسین_رحیمیان

#امام_صادق_شهادت آتش فتنه چه داغی سرِ داغت می ریخت! سر زده از در و دیوار به باغت می ریخت خانه ات بی خبر از اشک زلالت می سوخت چه بگویم!دلِ همسایه به حالت می سوخت پشت مرکب، چه غریبانه کشاندند تو را پا برهنه سرِ بازار دواندند تو را پشت مرکب، رمق اندک پایت افتاد سرشناس همه ی شهر، عبایت افتاد! ارثی از مرثیه اش بُردی و گفتی: مادر وسط کوچه زمین خوردی و گفتی: مادر هیچ کس بغض تو را، مونس و غمخوار نشد کربلا، کارِ خدا بود که تکرار نشد حُرمت مویِ سپید تو شکسته ست، قبول تو یداللهی و دستان تو بسته ست، قبول باز هم شکر! به عمامه ی تو دست نخورد حرف غارت نشد و جامه ی تو دست نخورد زخمی نیزه ی هر بی سر و پایی نشدی بی کفن مانده ی گودال بلایی نشدی باز هم شکر! به خلخال نگین باقی ماند اهل بیت حَرمت پرده نشین باقی ماند با دلی سوخته از غصه لبالب نشدند دخترانت ملأعام معذب نشدند #وحید_قاسمی

#امام_صادق_شهادت عزیز فاطمه را از حرم کجا بردند خدا به خیر کند نیمه شب چرا بردند خدا به خیر کند بی عبا و عمامه امام ارض و سما را به کوچه ها بردند پیاده در پی مرکب نفس نفس میزد دو دست بسته به گردن چو مرتضی بردند خدا کند که به خانه دوباره برگردد تمام اهل حرم دست بر دعا بردند به فاطمه نرسد این خبر ، عزیزش را میان مجلس منصور بی حیا بردند ستاده شیخ الائمه نشسته قاتل او چه آبرویی از آن حجت خدا بردند غریب بود و به دادش رسید پیغمبر همین که دست به شمشیر از جفا بردند غریب بود ولی بعد از آن جسارتها به سوی خانه دوباره امام را بردند به ما بگو که کجا بودی یا رسول الله.... ...که حمله بر تن مظلوم کربلا بردند تن مطهر او بی کفن رها کردند سر مقدس او را به نیزه ها بردند هنوز جان به تنش بود برهنه اش کردند هنوز سر به تنش بود عمامه را بردند هنوز سوی حرم بود چشم خونینش هجوم بر حرم آل مصطفی بردند تمام صورت یک نازدانه پر خون شد دو گوشواره او را که بی هوا بردند از آن چه رفت به غارت نداشت شکوه ولی.. به عمه گفت چرا معجر مرا بردند #عبدالحسین

#امام_صادق_مدح #امام_صادق_شهادت ای رتبه ات فراتراز ادراک ازعقول آیینه ی بصیرت چشمت جهان شمول حلم توبی نهایت و علم تو لایزول یاکاشف الحقایق ویا جامع الاصول کوچکترم ازآنکه بخواهم بخوانمت یا برترین سروده ی عالم بدانمت علم اصول و علم قرائت ازآن توست تفسیر و فقه پله ای ازنردبان توست علم نجوم در رصد کهکشان توست راز علوم کل جهان برزبان توست شیخ الائمه هستی و دریای بی کران ای باقرالعلوم ترین صادق جهان مردان سرزمین تو عاشق نبوده اند در باب عشق با تو موافق نبوده اند چون آشنا به کُنه حقایق نبوده اند در پیشگاه درس تو صادق نبوده اند تو درعلوم عقلی و نقلی سرآمدی تا روز حشر صادق آل محمدی حکام جور خلوتتان را به هم زدند گردونه ی زمین و زمان را به هم زدند سرچشمه های اشک روان را به هم زدند باکشتن تو نظم جهان را به هم زدند ای جای پای غربت تو در دل بقیع هرکس که گشت دور تو گردید مستطیع #احمدعلوی

#امام_صادق_شهادت کشید بند طناب و تو را زمینت زد میان کوچه تو را بی هوا زمینت زد همین که پا شدی از جا دوباره افتادی دوباره کینه آن بی خدا زمینت زد بلند شو که دوباره جسارتی نکند چه ها نگفت به تو، هر کجا زمینت زد رسیده ای وسط کوچه بنی هاشم صدای ناله خیرالنسا زمینت زد صدای سیلی و آن گوشواره می آید صدای سیلی او بی صدا زمینت زد فدای گریه تو یا مروج العاشور همیشه یاد غم کربلا زمینت زد سری که گشت جدا از قفا شما را کشت سری که رفت روی نیزه ها زمینت زد میان شعله به یاد رقیه افتادی کشید بند طناب و تو را زمینت زد #وحید_محمدی

#امام_صادق_شهادت السلام ای دل و دلدار اباعبدالله ششمین سید و سالار اباعبدالله همه با دیدن تو یاد حسین افتادند ای حسینیه سیار اباعبدالله ما حسینی شدگان ِ نفس گرم توایم به تو هستیم بدهکار اباعبدالله کار تو داده نتیجه چه قیامت کردند اربعین لشکر زوار اباعبدالله در و دیوار مدینه ز غم بی کسیت می زند تا به ابد زار اباعبدالله مادری بودی و کوبید در ِ بیت ِ تو را آتش آن در و دیوار اباعبدالله یعنی از آن همه شاگر در آن شب آقا یک نفر با تو نشد یار اباعبدالله ؟! تا که بستند دو دستان تو را شد زنده غربت حیدر کرار اباعبدالله تو علی گشته ای و ابن ربیع هم قنفذ وای از این همه تکرار اباعبدالله این چه سری است که شد ذکر لبت وا اماه با زمین خوردنت هر بار اباعبدالله سر ِ پیری گذر ِ تو به چه جاها افتاد وای از آن همه آزار اباعبدالله هر چه هم بر سرت آمد دم آخر ز عطش چشم های تو نشد تار اباعبدالله خواهر تو نشد ای شاه برای پسرت در دل شعله پرستار اباعبدالله کفنت خار بیابان نشد و بی تو نرفت دخترت بر سر بازار اباعبدالله #محمد_حسين_رحیمیان

#امام_صادق_شهادت حضرت صادق مگر فرزند پیغمبر نبود  یا مگر ریحانه ی صدیقه ی اطهر نبود  با چه تقصیر و گنه بر خانه اش آتش زدند  اجر نشر دانش او شعله ی آذر نبود  اجر و پاداش رسول و عترت مظلوم او  در دل شب حمله بر باب اله اکبر نبود  نیمه شب کز خانه می بردند صاحب خانه را  بر روی دوشش عبا عمامه اش بر سر نبود  از برای بردن مولا کس از ابن ربیع  سنگدل تر، بی حیاتر، بلکه ظالم تر نبود  او پیاده می دوید و این به اسب خود سوار  گوئیا در سینه ی تنگش نفس دیگر نبود  دیدن بابا در آن حالت پسر را می کشد  خوب شد همراه بابا موسی جعفر نبود  از شرار زهر مثل شمع سوزان آب شد  غیر تصویری بجا ز آن نازنین پیکر نبود  پاره پاره قلبش از انگور زهر آلوده شد  از بنی العباس جز این شیعه را باور نبود  بعد عمری سوختن بر قلب او آتش زدند  این ستم باله روا بر آل پیغمبر نبود  «میثم» آن روزی که شد آن پیکر پاکیزه دفن  محشر شهر مدینه کمتر از محشر نبود  #غلامرضا_سازگار

#امام_صادق_شهادت باز هم آتش و آزار خدا رحم کند فاطمیه شده تکرار خدا رحم کند دید تا سوخته در باز هم افتاد آقا یاد آن شعله و مسمار خدا رحم کند تا ابد باد به شورای سقیفه لعنت باز مولا شده بی یار خدا رحم کند باب آمرزش ما را به چه حق ابن ربیع می برد مثل گنهکار خدا رحم کند خورده انگار قسم تا بدهد آقا را با همه قدرتش آزار خدا رحم کند دل شب ، پای برهنه ، پی مرکب راهی است پسر حیدر کرار خدا رحم کند نفس ِ پیر ِ مسیحا نفسان را که برید؟ سر درهم ، سر دینار خدا رحم کند آبرودار زمین نقش زمین می گردد وسط کوچه به کرار خدا رحم کند رسم ها گشته عوض ، اجر خداوند وفا بی وفایی شده انگار خدا رحم کند بر لبش هست چرا عمتی المظلومه وسط مجلس اشرار خدا رحم کند ..... گریه ی بچه یتیم ، عربده مستانه خیزران ، سید احرار خدا رحم کند به عزیزان خدا ، حرمله گوید اُسرا جلوی راس علمدار خدا رحم کند #محمد_حسين_رحیمیان

#امام_صادق_علیه_السلام از قضا ما را خدا از اهل ایمان می نویسد ما أطیعوالله می دانیم ، قرآن می نویسد قُل تَعالَو نَدعُ می خوانیم ، ثابت می کند ما مومنِ عشقیم ، آری آلِ عمران می نویسد در مسلمانی قدم برداشتیم آنجا که حیدر ما مسلمانِ علی هستیم ، سلمان می نویسد سختی از دین نیست -لا اِکراهَ فِی الدّین- شیعه هستیم مذهبِ ما را امامِ صادق آسان می نویسد صادقُ الوَعدیم ، ما را عشق اینسان می پسندد صادقُ القَولیم اگر از راستگویان می نویسد حرف از ابراهیم از آتش می شود ، کو یارِ صادق؟ از تنورِ خانه می پرسم ، گلستان می نویسد سرّ تبیاناً لِکلِّ شیء یعنی او که حتی طفلِ مکتب خانه اش تفسیر تبیان می نویسد آفرینش در نگاهش شرحِ توحیدِ مُفضَّل علم یعنی قالَ صادق ، اِبنِ حیّان می نویسد #محسن_ناصحی

#شعر_آیینی #امام_صادق_ع 💠💠💠💠💠💠💠 مولای من سلام خدا هدیه محضرت گلبوسه ی ملايکة الله بر درت یا صادق الائمه که قران ناطقی عالم فدای آن نفس روح پرورت تا از تو کسب فیض کنند ای شکوه علم زانو زنند خیل ملک پای منبرت بر کرسی خطابه لبت چونکه باز شد باغ بهشت مصطفوی شد معطرت از تو گرفت درس بصیرت ابوبصیر صدها زراره کاتب و اندیشه گسترت سرچشمه ی زلال حقیقت کلام توست شد جرعه نوش ، علم و فضیلت ز کوثرت معراج توست علم و در آن سیر نور شد هفت آسمان عالم معنا مسخرت تنها جهاد ، عرصه ی شمشیر و تیغ نیست روز ازل جهاد سخن شد مقدّرت در دست تو کتاب خدا بود ذوالفقار فقه و اصول ، نیزه و شمشیر دیگرت مدیون توست مکتب شیعه الی الأبد در این جهاد ، لطف خدا بود یاورت دشمن که بست دست یداللهی تو را رد شد تمام خاطره ها از برابرت رفتی سرِ برهنه و پای پیاده لیک سیلی نخورد پیش تو در کوچه همسرت در طول عمر ، داغ فدک با دل تو بود می زد حدیث حادثه زخم مکررت باشد برای اهل ولا ، جلوه ی حضور در گوشه ی بقیع ، مزار مطهرت گاهی نگاه کن به دل بیقرار من دست «کمیل » دامن تو ، جان مادرت کمیل کاشانی

.... تا روز وصل هرچه بریزم از غمت اشک بصر نمی شود هرچه به بارم از بصر خون جگر نمی شود ناله اثر نمی کند ، یار نظر نمی کند عزم خطر نمی کند دل که سپر نمی شود شیوه عشق باوران غمزه چشم دلبران هرچه کنند دیگران لطف پدر نمی شود شد ز فراق بی امان قامت اهل دل کمان هرچه به بارد آسمان دیده تر نمی شود مانده به سینه آرزو تا که ببینم از تو رو ای گل فاطمه بگو باز اگر نمی شود روح زمان به تن بیا ای گل یاسمن بیا لیله ی قدر من بیا کس که خبر نمی شود شد دل من گدای تو جان و سرم فدای تو هیچ دلی جدای تو گنج گهر نمی شود خون به دلم شرر شود ، جان ز تنم بدر شود " بی همگام به سر شود بی تو به سر نمی شود " قافله دار دل چرا همره دیده ی شما "یاسر" دل شکسته را وقت سفر نمی شود محمود تاری «یاسر»

السلام علیک یا ذبیح العطشان حسین (ع) --------- آتش زده مرا گودال قتلگاه شد غرق در عزا گودال قتلگاه گاهی رود دلم در نهر علقمه گاهی به غم سرا گودال قتلگاه وقتی به خون فتاد فرزند فاطمه با غم شد آشنا گودال قتلگاه اینجا نظاره کرد ، از تن جدا سری گردیده از قفا گودال قتلگاه وقتی که شد جدا از تن سر حسین شد غرق در نوا گودال قتلگاه اینجا ز حنجری بشنیده خواهری زینب بیا بیا گودال قتلگاه اینجا ز دختری در پیش پیکری بشنیده ناله را گودال قتلگاه بر جان شراره زد وقتی نظاره کرد سر را به نیزه ها گودال قتلگاه لبریز خون شده صحرای نینوا گلگون شده چرا گودال قتلگاه گاهی به کوفه دل همراه قافله گاهی به کربلا گودال قتلگاه "یاسر" اگر سرود آوای ناله را غم دارد ای خدا گودال قتلگاه محمود تاری «یاسر»