eitaa logo
عاشقان ثارالله مشهد و قم مقدس
730 دنبال‌کننده
26 عکس
2 ویدیو
63 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
اگه باز توو این حوالی اومدی اگه با دستای خالی اومدی اگه از دنیا دلت گرفته و اگه با شکسته حالی اومدی خوب جایی اومدی برا گدایی امشبو مهمون امام رضایی صاحب روضه ی امشبم ابالجواده حاجت قلبمو با نگاش همیشه داده به خدا سایه ی لطفش از سرم زیاده زندگیم رو به راهه، با جواد الائمه ذکر روی لبامه، یا جواد الائمه یا جواد الائمه سخته که بشی اسیر غصه ها سخته حجره ت بشه مثل قتگا سخته ناله بکشی از جگرت صدات اما نرسه به هیچ کجا سخته که توو سینه بسوزه ناله ات گم بشه تو هلهله سوز ناله ات آسمون و زمین غم گرفت از غم چشماش مطلع روضه ی کربلاس خشکی لب هاش ای امان ای امان ای امان از دل باباش حجره تنگه ولی به، تنگی قتلگا نیس هیچ غمی مثل داغ، روضه ی کربلا نیس یا جواد الائمه پشت این حجره یه عده دف زدن تووی گریه هاش کنیزا کف زدن امام جووون ما رو کشتن و غم به قلب شاه لو کشف زدن جوونا از داغ جوون ببارید باز دل مادرو به دس بیارید این جوون واسه باباش رضا نور دو عینه باب حاجات ما نوکرا توو کاظمینه اول و آخر غربتش مثل حسینه اما شکر خدا که، پیرهنش توو تنش بود هم کفن شد تنش هم، سایه بون رو تنش بود یا جواد الائمه
بین حجره ، ابن الرضا ای وای با زهر کین ، افتاد از پا ای وای غریب آقام ، جوادالائمه غریب آقام ، جوادالائمه آنکس که بر ، عالم امان میداد مظلومانه ، در حجره جان میداد شراره بر دل غمین ریختن پیش چشماش ، آب و زمین ریختن آروم آروم ، چشماش و میبنده قاتل داره ، به اشکش می‌خنده بالا سرش ، زهرای مرضیه داره براش ، میخونه مرثیه ای وای من ، پسرم و کشتن نور چشمای ترم و کشتن خون از چشم ، زهرا شده جاری شادی کردن ، جای عزاداری مثل جدش ، از جور زمانه جسمش سه روز ، روی بام خانه گر چه تنش ، از روی بام افتاد بر زمین آن ، ماه تمام افتاد افتاد اما ، نیزه نخورد از پشت غارت نشد ، انگشتر و انگشت روی جسمش ، که جای پایی نیست دیگه صحبت از بوریایی نیست اما جد ، او دور از وطن بود تن پاکش ، بی غسل و کفن بود
زندگیم روبراهه ، با جوادالأئمه توی سختیا میگم ، یا جوادالأئمه چه غم از موج غم‌ها و ، ز طوفان بلا دارم خدا رو شکر خدا رو شکر ، جواد بن الرضا دارم غریب آقا غریب آقا غریب آقا غریب آقا دوست دارم کاظمین و ، شوکت بی حدش رو به بهشتم نمی‌دم ، دیدن گنبدش رو یه رحمی کن به چشمی که ، داره از دوری می‌باره خدایا این دل تنگم ،  هوای کاظمین داره غریب آقا غریب آقا غریب آقا غریب آقا کی دیده روی مردی ، همسری در ببنده دست و پا زدنش رو ، که ببینه بخنده لبی خشک و تنی بی جان ، عجب تصویر غمباری کند یاری برای یار خود با دف عزاداری غریب آقا غریب آقا غریب آقا غریب آقا روی بام جسمش اما ، لااقل سایه بون داشت با تموم غریبیش ، پیکرش یه نشون داشت فدای جد مظلومش ، که غارت شد تنش ای وای نکردن رحمی حتی بر ، یه کهنه پیرهنش ای وای سلام الله علی العریان ، سلام الله علی العطشان
بسم الله الرحمن الرحیم با گریه گفت مادر او زیر آفتاب خشکیده است حنجر او زیر آفتاب خاک عراق داغ شد از بس که جبرییل آتش گرفت شهپر او زیر آفتاب شاهی که در عزای غمش گریه می‌کند تا روز حشر نوکر او زیر آفتاب کردند هلهله دم مرگش کنیزها بر ابتهال مضطر او زیر آفتاب بر پشت بام مانده جوادالائمه تا باشد وداع آخر او زیر آفتاب بال کبوتران سپرش شد اگر نسوخت آن پیکر مطهر او زیر آفتاب قربان آن‌که تشنه و عریان به روی خاک مانده سه روز پیکر او زیر آفتاب مانده به خاک زینت دوش نبی ولی بر نیزه می‌رود سر او زیر آفتاب اینجا امام سایه نشین بود همسرش آنجا نشست همسر او زیر آفتاب وقتی که چشم حرمله ها سمت خواب رفت روضه به سمت روضه‌ی بس کن رباب رفت
"جواد" آئینه‌ی کرامت بی انتها جواد جای کرم نوشته ام از ابتدا جواد آن شاه و شاهزاده که در بارگاه او دارد همیشه رنگ، حنای گدا، جواد! ایمان محض، خُلق نبی، هیبت علی تقوای تام، مظهر حجب و حیا، جواد عمامه گشته دور سر او به افتخار آنکس که دوش او شده فخر عبا، جواد از کاظمین حاجت خود را گرفته است هر کس که گفته بین گوهر شاد یا جواد! بعد از سلام، وقت تشرف به صحن، شد ذکر لب تمام گرفتارها جواد وا شد گره همین که گره خورد در حرم دست گدا به دامن لطف ابا جواد دنبال التیام به جای دگر مرو تا هست مرهم دل درد آشنا جواد با چشم اشک بار شب جمعه میشود از کاظمین راهی کرب و بلا جواد این دفعه برد روح مرا او به کربلا باب الجواد باز شده رو به کربلا با کام تلخ و تشنه اگرچه سپرده جان رأسش هزار شکر نمیداده بوی نان سمت تنش رها نشده تیری از کمان نه تیغ شمر خورده نه سرنیزه‌ی سنان بر خاک، خون حنجر پاکش نشد روان قاتل نداشته‌ست سر قتل او زمان چنگی به گیسویش نزده دست این و آن خیره نشد به خاتم او چشم ساربان سرو قدش ز داغ برادر نشد کمان انداختند سایه به جسمش کبوتران از روی بام تا ته گودال رفته‌ایم در روضه‌‌های جدّ تو از حال رفته‌ایم «فرّو الی الحسینِ» تو راه نجات ماست پلکی بزن که لَنگِ نگاهت برات ماست
در خانه درد هست و برایت طبیب نیست فرصت برای خواندن "امَّن یُجیب"نیست مانند مادرت که خزان شد جوانیش در خاندان پاک تو غربت عجیب نیست ای وارث غروب غریبانه ی حسن از زهر همسرت جگرت بی نصیب نیست افتاده است پیکر تو روی خاک ها وصف تو غیر واژه ی"خَدُّالتَریب"نیست در خانه ات چقدر غریبی امام من در خانه هم کسی که برایت حبیب نیست تنها تو مانده ای و فقط تیغ آفتاب دردا که در کنار تو "ابنُ الشبیب" نیست معنا گرفته جُود و سخا از وجود تو دلبسته ایم پس به عنایات و جود تو
لب‌تشنه ز عمق جگرش می‌گفت آه یک لحظه نشد شرار آهش کوتاه شد ورد لبش لحظه‌ی آخر ناگاه لا یَوم کیومکَ ابا عبدالله
سلام بر تنِ بی احترام افتاده! به ماهِ تشنه‌ی بر پُشت بام افتاده