eitaa logo
کانون ادبیات عرب
2.2هزار دنبال‌کننده
110 عکس
24 ویدیو
86 فایل
✍باسمه تعالی 📣 #توجُّه: 🔊استفاده از مطالبِ مذکورِ در کانال، #فقط با ذکر منبع، #مجاز است و در صورت تخطّی پیگرد قانونی دارد. 📝 گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے: ╭─═ঊঈ🔴ঊঈ═─ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ🔴ঊঈ═─ 📲پل ارتباطی: 🔵 @Lakhair
مشاهده در ایتا
دانلود
کانون ادبیات عرب
🔺 آن چه که در مسیر طلبگی و بخصوص مسیر تعلیم و تعلُّم ادبیات عرب، مهمّ و بلکه اهمّ است، رسیدن به #یک_
👤 که یکی از مفسّران بزرگ اهل سنّت می باشد، در تفسیر خود یعنی {التحریر و التنویر} در مقام کشف مراد جدّی خداوند از این فراز از آیه ۷۱ سوره مبارکه طه برآمده و می فرماید: {و التصلیب: مبالغه فی الصلب و الصلب ربط الجسم علی عود منتصب او دقّه علیه بمسامیر ... و المبالغه راجعه الی الکیفیّه ایضاً بشدّه الدقّ علی الاعواد و لذلک عدل عن حرف الاستعلاء الی حرف الظرفیه لشدّه تمکُّن المصلوب من الجذع بتمکن الشیء الواقع فی وعائه. و الجذوع: جمع جذع -بکسر الجیم و سکون الذال- و هو عود النخله ... و تعدیه فعلِ 《وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ》 بحرف (فی) مع انّ الصلب یکون فوق الجذع لا داخله لیدلّ علی انّه صلب متمکّن یشبه حصول المظروف فی الظرف فحرف (فی) استعاره تبعیّه تابعه لاستعاره متعلّق معنی (فی) لمتعلّق معنی (علی) }. 👆👈همان طور که از سخن فوق روشن است، ابن عاشور، متعقد است که خداوند متعال در آیه مذکور، می بایست از تعبیر {علی} بهره ببرد لکن از این تعبیر به تعبیر {فی} عدول نموده است زیرا خداوند متعال در این آیه درصدد بیان می باشد : {تشبیهاً لشدّه تمکُّن المصلوب من الجذع... لیدلّ علی انّه صلب متمکن یشبه حصول المظروف فی الظرف}؛ ابن عاشور موضوع له حقیقی کلمه {فی} را همان {ظرفیّت} دانسته است و لذا در این آیه از آن جایی که مجاز صورت گرفته است، درصدد بیان برآمده است : {و البالغه راجعه الی الکیفیّه بشدّه الدقّ علی الاعواد}. آن که ایشان کلمه {فی} را از باب مشابهت و لحاظ استعاره، می دانند و لذا در معنای {استعلاء} به کار برده شده است. 📚رجوع کنید: التحریر و التنویر، ج۱۶، ص۱۵۲، ناشر: موسسه التاریخ، مکان چاپ: بیروت، نوبت چاپ: اوّل. 💯❌💯 با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f
کانون ادبیات عرب
*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱🖤⊰━━━━─ #جوابِ پرسشِ شماره: ۰۷ ─━━━━⊱❤️⊰━━━━─ 📝 با لحاظ جوابِ پرسش شماره:
🔸 یک نمونه از منفعتِ در :👇 ✏️ کلمه 《 》 در روایتِی که از «سَعْدِ بْنِ عِبَادَة» نقل شده است که به آن گفته شد: 🔺《 «لَوْ وَجَدْتَ عَلَی بَطْنِ إمْرَأَتِکَ رَجُلَاً مَا کُنْتَ صَانِعَاً بِهِ؟ قَالَ: کُنْتُ أَضْرِبُهُ بِالسَّیْفِ فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ (صلّ اللّه علیه و آله و سلّم): فَکَیْفَ بِالأَرْبَعَةِ الشُّهُوْدِ؟» «یَا رَسُوْلَ اللّه بَعْدَ رَأْیِ عَیْنِي و عِلْمِ اللّه بِأنْ قَدْ فَعَلَ قَالَ إیْ و اللّه بَعْدَ رَأْیِ عَیْنِکَ و عِلْمِ اللّهِ أنْ قَدْ فَعَلَ إنَّ اللّه تَعَالَی جَعَلَ لِکُلِّ شَیْءٍ حَدَّاً و جَعَلَ لِمَنْ تَعَدَّی ذَلِکَ الحَدُّ حَدَّاً» 》؛ 📯 از بررسی روایت مذکور، لازم است، کلمه 《 》را از مورد بحث قرار دهیم تا با نگاه روشن تری نسبت به کشف مراد جدّی متکلّم از روایت برآییم؛ 💯❌💯 با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f
کانون ادبیات عرب
🔸 #بیان یک نمونه از منفعتِ #علم_نحو در #علم_فقه:👇 ✏️ #بررسی کلمه 《 #إیْ》 در روایتِی که از «سَعْدِ
🏃‍♂با تتبُّع میان کتب نحوی، دو گونه تعبیر دیده می شود که در ادامه ذکر می شوند: 🔍۱) برخی از نحویّون، نشان دهنده آن است که این کلمه نزد اهل لسان عربی، زمانی استعمال می شد که قبل از آن، سوالی ذکر شده است که متکلّم به واسطه این کلمه درصدد اثبات مفاد موجود در این سوال، می باشد ابن حاجب در کتاب می فرماید: {و 《إیْ》للاثبات بعد الاستفهام} و سپس در شرحی به نام که خودِ ایشان بر کتاب کافیه نوشته اند، می فرماید: {و امّا 《 إیْ》فاثبات بعد الاستفهام ... تقول لِمَن قال: (اَ قَامَ زید؟): 《 إیْ و الله》و ... } و همان طور که از این گونه عبارات، واضح است، ابن حاجب نسبت به کلمه 《 》قائل به این است که این کلمه درصدد اثبات مفاد موجود در سوالی که قبل از آن ذکر می شود، است؛ 🔍۲) برخی دیگر از نحویّون، نشان دهنده آن است که استعمال کلمه 《 》منحصر در این نیست که قبل از آن، می بایست کلامی ذکر شود که در قالب استفهام باشد بخلاف ابن حاجب قائل شده اند که این کلمه علاوه بر این که درصدد اثبات کلامی که متضمّن استفهام است، درصدد اثبات کلامی که در قالب خبری ظاهر می شود، هم استعمال می گردد یعنی این عدّه از نحویّون، اعتقاد دارند که کلمه 《 》هم برای اثبات کلامِ خبری، نزد اهل محاوره به کار برده می شد و هم برای اثبات مفادّ کلامی که در ضمن سوال بیان شده است همانند این که گفته می شود: {زید قائم} و متکلّم در مقام اثبات این کلام خبری، می فرماید: 《 و الله》و یا همانند این که گفته می شود: {اَ قامَ زید؟} و متکلّم در مقام اثبات و پاسخ به این سوال می فرماید: 《 و الله》 در بعد از این که فرمودند: {ای بالکسر و السکون حرف للجواب کنعم} می نویسد: {فیکون لتصدیق المخبِر و لاعلام المستخبر و لوعد الطّالب و تقع بعد: قام زید، و هل قام زید و اضرِب زیداً و نحوهنّ کما تقع نعم بَعدَهُنّ}. 💯❌💯 با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f