#انس_با_دعا (۱۴) 💠ادعیه چگونه انسان را از زمینِ غفلت به آسمانِ تذکر می کشاند؟ 🔹ادعیه معرکۀ و جولانگاه ذکر و توجه و اُنس است و سکّویی برای پرتاب مومن از زمینِ غفلت به آسمانِ ذکر و معنویت و توجه به حقیقت های زیبای ملکوتی است که انسان بدون توجه به آنها امکان زندگی کردن را ندارد و بی امید و بی نشاط زندگی خود را به مردگی و بی روحی تبدیل می نماید. 🔹انسانِ مومن در ادعیه به دو گونه از غفلت فرار می کند و متذکِّرانه در عالَم قدس و در جنّتِ معنویت سخن می گوید: ♦️اول: اینکه انسان مومن چون می داند که زندگی به همین راحتی ها نیست و تا متوجه به یکسری واقعیات نباشد نمی تواند زندگی با نشاط خود را به پیش ببرد؛ از این رو از زبان معصوم در ادعیه با خدا هم سخن می شود و ثناء حق را می گوید و متوجه فقر خود می شود و از پلیدی نفس و بیچارگی خود و گناهان و معاصی خود در برابر این همه جود و کرم الهی می نالد و به خدا پناه می برد و انواع درخواست ها و تقاضاها را به خدای متعال عرضه می دارد. 🔹در مناجات شعبانیه نشان می دهد که مومن جنس نگرانی اش با دیگران فرق می کند و اینگونه نگرانی و ناراحتی خودش را ابراز می کند که خدایا به جهت غفلت زندگی خودم را از بین بردم و حالت مستی بر من غالب شد و جوانی ام را در دوری از تو سر کردم و گذارندم « الهی و قد افنیتُ عمری فی شِرِّه السهو عنک و اَبلَیتُ شَبابی فی سَکره التباعدِ منک » 🔹انسان ها در #غفلت، فریب می خورند و چیزهایی در زندگی برای شان مهم می شود که هیچ اهمیتی ندارد از این رو به خدا می گوید اینگونه زندگی کردن، غرور و فریب من را رقم زده و به هیچ وجه هم بیدار نشدم و راهم جز سخط و خشم تو نبوده است « الهی فلم اَستَیقِظ اَیّامَ اغتراری بک و رُکونی الی سبیلِ سَخَطِک » بلا فاصله خود را متوجه بندگی اش می کند و در برابر خدا به بندگی اش اقرار می کند تا فقر خود را به رخ بکشاند تا بتوان در سایۀ عفو و غفران و جود و کرم الهی بهره مند شود « الهی انا عبدُک و ابنُ عبدِک قائم بینَ یَدیک متوِسِّل بکرمِک .... » بعد از آن تنها راه دور شدن از تمرّد و معصیت و بی حرمتی را بیداری و نجات از غفلت می داند؛ بیدار شود که محبت و عشقی بین بنده و خدای مهربان او برقرار است. 🔹اگر متوجه به عشق و محبت بین خدا و عبد بشود، تذکر و توجه به عشق، هنر این را دارد که انسان را از معصیت دور کند « الهی لَم یکن لی حول فانتقلَ به عن معصیتک الّا فی وقت اَیقَظتَنی لمحّبتک » ♦️دوم: در ادعیه، به خصوص از غفلت به خدا پناه می برد و درخواست و تقاضایش این است که او را از غفلت نجات دهد. در دعای ماه رجب می فرماید: غفلت انسان را دور می کند، خدایا من را از کسانی که غافل شده و به خاطر غفلت از تو دور شده اند قرار نده « لا تجعلنی من الغافلین المبعَدین » و در دعای شب اول ماه رجب از خدا طلب می کند که نور عصمت را در سایۀ خوبان عالَم که امامان معصوم باشند در زندگی جاری کند و نکند که خدا او را در حال غرور و غفلت ببیند و زندگی اش با آن تمام شود که در نتیجۀ کلّ زندگی حسرت و ندامت شود چون که زندگی غافلانه، چیزی جز حسرت و پشیمانی به بار نمی آورد. « و اعصِمنی بِهِم مِن کلِّ سوء و لا تأخذُنی علی غِرّه و لا علی غفله و لا تَجعَل عَواقِبَ اعمالی حسره » ادامه دارد... . #حجت‌الاسلام_مهدی_منصوری 🆔 @mtabeen @kanoon_tafakor

جلسه 15 تفسیر سوره بقره ( شرح تفسیر المیزان ) موضوع : ایمان ، ادامه حقیقت بینی و حقیقت گرایی گوش کردن این صوت را توصیه می کنیم

طلّابی که کلاس های شرح التوحید جناب صدوق را شرکت می نمایند ، طبق تکلیفی که باید در جهت اُنس با روایات به پیش برند ، جهت مشخص شدن بیشتر تکلیف ، به فایل کارگاه حدیث ( 1 ) مراجعه بفرمایید

کارگاه حدیث #توحید_صدوق

♦️باسلام خدمت اعضا محترم کانال ضمن تبریک🌹 به مناسبت اعیاد شعبانیه به ویژه میلاد با سعادت قطب دایره امکان حضرت بقیه الله الاعظم (عج) به اطلاع میرساند: تمام کلاسهای 🍃حجت الاسلام و المسلمین استاد مهدی منصوری 🍃 🔹از تاریخ ۱۶ فروردین ماه ۹۹ به صورت غیر حضوری تشکیل و صوت آن درکانال "کانون تفکر" بارگذاری می شود. @kanoon_tafakor

#نهایه_الحکمه #المرحله_الرابعه_فی_مواد_القضایا الفصل الاول ویژگی‌های امکان ماهوی و تفاوت های امکان ماهوی و امکان فقری جلسه نهم

شرح و تدریس حدیث اول باب دوم #توحید_صدوق فراز: الذّی بطن من خفیات الامور جلسه پنجاه و پنجم

#نهایه_الحکمه #المرحله_الرابعه_فی_مواد_القضایا الفصل الاول تفاوت های امکان ماهوی و امکان فقری _ تفاوت اول جلسه دهم

#بدایه الحکمه #المرحله_التاسعه_في_السبق_و_اللحوق_والقدم_والحدوث الفصل الثالث: حدوث و قدم جلسه سوم

#نهایه_الحکمه #المرحله_الرابعه_فی_مواد_القضایا الفصل الاول تفاوت های امکان ماهوی و امکان فقری _ تفاوت دوم و سوم جلسه یازدهم

شرح و تدریس حدیث اول باب دوم #توحید_صدوق #توحید_صدوق فراز: الذّی بطن من خفیات الامور جلسه پنجاه و ششم