#پیامبر_اکرم #میلادیه مژده كه ميلاد شه خاتم است عيد سعيد نبى اكرم است‏ مژده كه مسرورى عالم رسيد خرمى عالم و آدم رسيد هادى كل سيد خاتم رسيد منجى عالم نبى اكرم رسيد خرم از او خاطره عالم است عيد سعيد نبى اكرم است‏ عالم ايجاد از او خرم است عيد سعيد نبى اكرم است‏ زان كه ظهور نبى اعظم است عيد سعيد نبى اكرم است‏ اهل ولاء خرّمى عالم است عيد سعيد نبى اكرم است‏ مژده كه پير فلك آمد جوان گشت منور همه كون و مكان‏ از رخ دلجوى شه انس و جان فخر بشر خاتم پيغمبران‏ آن كه از او فخر بنى ‏آدم است عيد سعيد نبى اكرم است 🖋رحیم کارگر

#پیامبر_اکرم #میلادیه محمّد پرتو عين اليقين است جهان را رحمتِ جان آفرين است‏ به چشمِ دل نگر او را كه بينى طلوع مهر و ماهش از جبين است‏ طراوت خيزِ گلهاى بهاری چمن آراىِ باغ فرودين است‏ نسيم مشكبيزِ دشتِ توحيد رياحين پرورِ گلزار دين است‏ سخن از لعل او، وحى الهى پيامش جانفروز و دلنشين است‏ چو موسى دست او دست خدايى چو عيسى معجزش در آستين است‏ صلاى دلكشِ عرش الهى طنين افگنده در گوش زمين است‏ انيسِ خلوت شب زنده‏داران شفيعِ بامداد واپسين است‏ محمّد آسمان لطف يزدان محمّد آفتاب راستين است زمانه خرّم از ميلادِ او باد دل ما، بوستانِ ياد او باد محمّد جلوه بستانِ وحدت دميده چون گل از دامانِ وحدت‏ به فرش از روشنى آيينه دل به عرش از نور هستى، جانِ وحدت‏ به فرمان الهى داد سامان به آيين دگر، بنيان وحدت‏ دلارا گلشنِ جان بخش توحيد عبير آميز از باران وحدت‏ تماشايى است بعد از چارده قرن به ستوارى چنين اركانِ وحدت‏ به يمن آسمانى راى رهبر خمينى، اختر تابان وحدت در ايران، سرزمين خون و شمشير ز نو تجديد شد دوران وحدت‏ جهان جنبيد و شد از خواب بيدار به بانگِ آشنا، كيهانِ وحدت مسلمانانِ عالم سر نهادند به شادى بر خطِ فرمان وحدت‏ ز درياى الهى موج آورد به دامان، گوهر غلطان وحدت‏ جوانان وطن، در جنگ دشمن چو شيرانند در ميدانِ وحدت‏ دلى دارند چون آيينه دوست سرى دارند در پيمانِ وحدت‏ دعاى خيرِ رهبر، يارشان باد زمانه خيره در پيكارشان باد 🖋مشفق کاشانی

#شروعی‌دوباره 🔳👆سخنان حکیمانه حضرت آیت الله بهجت ره درباره خودسازی. 🔹چکنیم که سلمان شویم؟

#شب_جمعه 🌹رویاے شریف عطرسیب اسٺ حرم تفسیرِدوسوره عجیب اسٺ حرم 🌹هم سوره ڪوثرسٺ و هم سوره قدر هرآیہ شفاسٺ پس طبیب اسٺ حرم

❓چه شد که شیخ فضل‌الله نوری به دار آویخته شد؟ @ravianerohani

▪️بعد از فتح تهران، مخالفان شیخ فرصت را غنیمت شمرده، واهمه خود از روشنگری های شیخ را در میان سردمداران حاکم مطرح ساختند. ▪️در منزل سپهدار تصمیم به اعدام شیخ گرفته شد. یپرم خان بر جنایت اصرار داشت و سپهدار راضی بود و سردار اسعد هم سکوت کرد. روز یازدهم رجب ١٣٢٧ ق هشتاد نفر از مجاهدان مسلح ارمنی به منزل شیخ هجوم بردند و خانه را محاصره کرده، پشت بام ها را اشغال کردند. ⚫شهادت ▪️نادعلی، پیشکار مخصوص شیخ، می گوید: در میان شیون و زاری و ناله اهل خانه، یوسف خان ارمنی دست شیخ را گرفته، کشان کشان بیرون آورد و درون درشکه انداخت و فرمان حرکت داد. سواران مجاهد دور درشکه را گرفته و یکسره شیخ را به اداره نظمیه در میدان توپخانه بردند و در ضلع شرقی عمارت نظمیه زندانی کردند. ▪️بعد ازظهر سیزده رجب، شیخ را برای محاکمه به عمارت گلستان بردند و در تالار آن، شیخ ابراهیم زنجانی شروع به محاکمه کرد. ▪️جالب اینجاست كه وقتی محاكمه صورت می گرفت، در بیرون مشغول آماده سازی جایگاه اعدام وی بودند. هنگامی كه می خواستند او را برای اعدام ببرند، اجازه ی خواندن نماز عصر را به وی ندادند و ایشان را به سوی جایگاه اعدام راهنمایی كردند. وقتی به در نظیمه رسید رو به آسمان كرد و گفت: افوّض امری الی الله ان الله بصیر بالعبادو حدود یك ساعت و نیم به غروب روز سیزده رجب ١٣٢٧ قمری بود. وقتی به پایه ی دار نزدیك شد، برگشت و مستخدم خود را صدا زد و مهرهای خود را به او داد تا خرد كند، مبادا بعد از او به دست دشمنانش بیفتد و برای او پرونده سازی كنند. پس از آن عصا و عبایش را به میان جمعیت انداخت و روی چهارپایه رفت و قریب ده دقیقه برای مردم صحبت كرد و فرمود: ▪️خدایا، تو خودت شاهد باش كه من آنچه را كه باید بگویم به این مردم گفتم خدایا تو خودت شاهد باش كه من برای این مردم به قرآن تو قسم یاد كردم، گفتند قوطی سیگارش بود. ▪️خدایا تو خودت شاهد باش كه در این دم آخر باز هم به این مردم می گویم كه مؤسس این اساس لامذهبین هستند كه مردم را فریب داده اند این اساس مخالف اسلام است. محاكمه ی من و شما مردم بماند پیش پیغمبر محمد بن عبدالله(ص). آن گاه عمامه  را از سر برداشته و فرمود: از سر من این عمامه را برداشتند، از سر همه بر خواهند داشت. ▪️در آستانه ی اعدام یكی از رجال وقت با عجله برای او پیغام آورد كه شما این مشروطه را امضا كنید و خود را از كشتن برهانید و او در جواب فرمود: ▪️دیشب رسول خدا را در خواب دیدم، فرمودند:  فردا شب مهمان منی. من چنین امضایی نخواهم كرد. ▪️طناب دار به گردن وی انداخته شد و لحظاتی بعد پیكر بی جان وی برفراز دار باقی مانده بود. دسته موزیك شروع به نواختن كرد و مردم از جمله پسر شیخ كف می زدند و شادی می كردند و چه بی احترامی هایی كه به جنازه ی شیخ نكردند. پس از این که آقا، جان تسلیم کرد، دسته موزیک نظمیه پای دار آمد و همان جا وسط حلقه شروع کرد به زدن. مجاهدین با تفنگهایشان همین طور می رقصیدند. شنیدم که بعضی ها می گفتند: "شیخ فضله به درک رفت!" از بالای ایوان نظمیه یک کسی فریاد کشید و به مردم گفت: "همچنین دست بزنید که صدایش توی سفارت به گوشش برسه!" یعنی به گوش محمدعلی شاه. ▪️در اثر تلاطم و طوفان که دائماً جسد را بالای دار تکان می داد، یک مرتبه طناب از گردن آقا پاره شد و نعش به زمین افتاد! ▪️جنازه را آوردند توی حیاط نظمیه-همه می خواستند خود را به جنازه برسانند؛ دور نعش را گرفتند؛ آن قدر با قنداقه تفنگ و لگد به نعش آقا زدند که خونابه از سر و صورت و دماغ و دهنش روی گونه ها و محاسنش سرازیر شد. هر که هرچه در دست داشت می زد؛ آنهایی که دستشان به نعش نمی رسید، تف می انداختند. ▪️سپس یک مردی با لباس مشکی وارد شد، عصا به دست، مقابل سر آقا ایستاد؛ با عصا چادر نماز را از روی آقا پس زد و همین طور که تماشا می کرد فحش نثار آقا می کرد. این شخص شارژدافر سفارت عثمانی بود؛ ... ▪️انتقال مخفیانه جنازه شهید به قم  خانواده ی وی، جنازه ی شیخ را مخفیانه به منزل بردند و در اتاقی در حالی كه غسل و كفن شده بود گذاشتند و آن را تیغه كردند و برای این كه كسی بویی نبرد مراسمی ظاهری گرفتند و جنازه ای غیر واقعی را در قبرستان دفن كردند و صورت قبری برای آن ساختند. پس از هیجده ماه كه مردم كم كم با خبر شده بودند، می آمدند و پشت دیوار فاتحه می خواندندو می رفتند. احتمال خطر از هر سو می رفت،دختر شيخ فضل الله نقل مي كند: دیشب مرحوم آقا را خواب دیدم که خیلی خوش و خندان بود ولی من در همان عالم خواب گریه می کردم، آقا به من گفت: "گریه نکن، همان بلاهایی را که سر سید الشهدا آوردند، سر من هم آوردند. اینها می خواهند نعش مرا دربیاورند تا درنیاورده اند زود آن را به قم بفرست." ▪️جنازه ی مطهر شیخ را بعد از ١٨ ماه بدون آن كه كم ترین آسیبی دیده باشد از اتاق در آورده و مخفیانه به قم انتقال داد. @ravianerohani

#حضرت_معصومه #شهادت رسیده ام به نفس هایِ آخرم دیگر که دست هایِ خزان کرده پرپرم دیگر میان سینه یِ خود قلب پرپری دارم نه سایه یِ پدری نه برادری دارم دو چشمِ من به در اما کسی نمی آید برایِ دیدنم آیا کسی نمی آید؟ نشد که حرف دلم را به آشنا گویم به رویِ بستر مرگم رضا رضا گویم اگر فراق برادر شکست خواهر را ولی به نیزه ندیدم سَرِ برادر را تمامِ زمزمه ام زینب است در دَمِ مرگ که دوخت سویِ عزیزش نگاه آخر را دوباره روضه به پا کرده ام در این خانه دوباره می شنوم گریه هایِ مادر را سرِ پدر به نِی و عمه در هجومِ سنگ کسی نبود بگیرد دو چشمِ دختر را میان بزم شراب و کنارِ نامحرم چو دید چشمِ ستمگر لبانِ پَرپر را به پیشِ چشمِ یتیمان شرر به جان می زد بر آن لبانِ ترک خورده خیزران می زد

#حضرت_معصومه #مدح تا که دل را آه سینه راهی قم می‌کند با نگاهی بر ضریحت دست و پا گم می‌کند آه چون از دل برآید کار آتش می‌کند بی‌محابا رخنه‌ای در جان هیزم می‌کند آن ضریحی که بود گرم طوافش جبرییل حضرت حق قبله‌ی حاجات مردم می‌کند هرکه دارد عقده در دل یاد قبری گمشده هر سه‌شنبه در حریمت نذر گندم می‌کند با سلامی نم‌نم اشک از دو دیده می‌چکد کاسه‌ی خالی ما لبریز از خم می‌کند نیمه‌شبها در حرم تا صحن‌گردی می‌کنم ناگهان دل یاد قبله‌گاه هفتم می‌کند لفظ خواهر گوییا مانوس گشته با بلا خون زینب در رگان تو تلاطم می‌کند کس ندیده تا به حالا خواهری گیسوپریش جستجوی یار زیر نیزه و سم می‌کند با وجودی که حدود مقتلش را دیده بود باز هم جسم عزیز مادرش گم می‌کند

#حضرت_معصومه #مدح سلام خواهـر قـرآن، سلام دختـر دین سلام مــادر عصمت، سـلالۀ «یاسین» سلام دختر«طاها» و نور و طور سلام سلام ای گهـرِ هفت بحــر نـور، سـلام تـو وارث شـرف و احتــرام فـاطمــه‌ای تو دختِ موسـیِ کاظـم تمام فاطمه‌ای عجیب نیست کـه بابا به تو سلام کند و یـــا امـــام رضـــا در بــرت قیــام کند تــو پـاره‌ای ز تـن پــاک احمــدی، بانو تــو مـــادرِ قـــمِ آل محمّـــدی، بـانـــو حریـم تـو حــرمِ یــازده اــمام هُداست مــزار گمشــدۀ فاطمـه در آن پیداست تـو شـو نکــرده بـرای تـمام خلق، امی تـو زینبِ دگــرِ فاطمـه، بـه شهر قمی بـه حُـرمت حَـرَمت انبیـــا قیـــام کننـد زیـــارتِ حــــرمِ یـــازده امـــام کننـــد تـو چـون امــام رضــا دُرّ هفـت دریایــی بــه اش آل محمــد همیشـه زهــرایی سزد که اهل سماوات،خاک پات شوند خوش آمدی به قم ای اهل قم،فدات شوند خوش آمدی بـه دیار قـم عمـه سادات قـدم قدم به قدومت ز اهـل، قم صلوات به این مقام و این شوکت و این اجلال سـزد امــام رضـــا آیــدت بـه استقبـال عجـب نبـــود اگـــر بـــود از ره تجلیـل ز مــامِ ناقـــۀ تـــو روی دوشِ جبــرائیل عجب نبــود کــه آن روز از فــراز فلک، به خـاک‌ بوسیَت آینـد، فـوج فـوجِ ملک عجب نبـود کـه گوینـد اهل قم، یکسر که گشته حضرت صــدّیقه وارد محشر عجب نه اهـل قـم ار افتخـار می‌کردند به جـای شـاخۀ گل، سر نثار می‌کردند زنان شهـر قـم از هـر طرف، مقـابل تو ز روی بـام فشاندنـد گـل به محمل تو ز نـاقـه‌ات همگـی احتــرام مـی‌کردند نهاده دست به سینه،سلام می‌کردند به احترام تو قم شاخه شاخه گل آورد جنـایت و ستـم شـــام را تـلافی کـرد به محفلِ تو فشاندند اشک،جای گلاب زدند نالـه که زینب کجــا و بـزم شراب؟ به هــر قـدم صلـواتت نثـــار می‌کردند تو را به خانـۀ «موسی‌ بن‌خزرج» آوردند به بند ناقۀ تو، دسته دسته چنگ زدند ولی به محمل زینب ز بـام، سنگ زدند قسم به عـزّت تو، ای به مقدمِ تو درود که جـای عمــۀ ســادات در خرابـه نبود به سوی عمۀ تو شامیـان چو رو کردند به جای گل،سرِ نی،هیجده سر آوردند به اجـر ایـن‌ همه ارضِ ادب، کرامت کن به روز حشر،تو از اهل قم، شفاعت کن

#حضرت_معصومه #مدح با همین چشم های خود دیدم، زیر باران بی امان بانو! درحرم قطره قطره می افتاد آسمان روی آسمان بانو صورتم قطره قطره حس کرده ست چادرت خیس می شوداما به خدا گریه های من گاهی دست من نیست مهربان بانو گم شده خاطرات کودکی ام گریه گریه در ازدحام حرم باز هم آمدم که گم بشوم من همان کودکم همان، بانو باز هم مثل کودکی هر سو می دوم در رواق تو در تو دفترم دشت و واژه ها آهو...گفتم آهو و ناگهان بانو... شاعری در قطار قم - مشهد چای می خوردو زیر لب می گفت: شک ندارم که زندگی یعنی، طعم سوهان و زعفران بانو شعر از دست واژه ها خسته است بغض راه گلوم را بسته است بغض یعنی که حرف هایم را از نگاهم خودت بخوان بانو این غزل گریه ها که می بینی آنِ شعر است، شعر آیینی زنده ام با همین جهان بینی، ای جهان من ای جهان بانو کوچه در کوچه قم دیار من است شهر ایل من و تبار من است زادگاه من و مزار من است، مرگ یک روز بی گمان... 🖋برقعی

#عبدالعظیم_حسنی حُسن پیدای حَسن سرّ نهان حسنی بلکه جانان همه خلق و تو جان حسنی تو به باغ دل ما سرو روان حسنی نخل طاها و گل عطر فشان حسنی