eitaa logo
محمد ابراهیم کفیل
2هزار دنبال‌کننده
669 عکس
627 ویدیو
365 فایل
لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ هُوَ وَلِيُّهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُون انعام/127 ارتباط با ادمین @mekafil1348 @mojtabakafil
مشاهده در ایتا
دانلود
بسم الله کتاب را در شهریور سال ۱۳۹۲ مطالعه کردم كتاب خوبی است. درايت، هوشياری، دين مداری و صبر و تحمل مثال زدنی حضرت امام رحمت الله علیه از نكات برجسته ای است كه خواننده در طول مطالعه، آن را لمس می كند. همچنين با مطالعه ی كتاب، علاوه بر روشن شدن بسیاری از واقعیت ها، اميد به عنايات خداوند به نظام و انقلاب افزايش می ‌يابد. به هر حال همانگونه كه روي جلد كتاب نوشته شده،‌ برهه ای حساس از تاريخ رهبری نظام مقدس جمهوری اسلامي به قلم كسی كه از جزئی ترين حوادث آن اطلاع مستقيم داشته به نگارش در آمده است فلله درّه. ********* شب جمعه، دهم آذرماه ۹۶ مستند را مشاهده کردم. حوادث تلخی که بخش هایی از آن را قبلا از نزدیک لمس کرده بودم و بسیاری از آنها را در و کتاب ارزشمند آیة الله ری شهری خوانده بودم، از زبان شخصیت های مختلف شنیدم. کار ، و صورت گرفته است که گزارش برهه ای حساس از تاریخ رهبری نظام مقدس جمهوری اسلامی را از زبان کسانی که از نزدیک شاهد و درگیر جریانات انقلاب بوده اند به نسل جدید منتقل می کند و ، ، و عظیم الشأن رضوان الله علیه را در معرض دید قرار می دهد و مانع تاثیر جوسازی ها و مظلوم نمایی ها می شود. از همۀ تهیۀ مستند و از عزیزان صدا و سیما که اخیراً زمینه پخش آن را فراهم ساختند تشکر می کنم و حضرت را به خاطر عمل سنجیده در آن مقطع، نوشتن کتاب «سنجۀ انصاف» و شرکت در این مستند می ستایم. و امیدوارم صدا و سیما با اطلاع رسانی گسترده، پخش مجدد آن را در دستور کار قرار دهد. دیدن این مستند را به همگان پیشنهاد می کنم.
بسم الله مستند داستانی را در بهار 1397 بیشتر در زمانهایی که خیلی خسته بودم مطالعه کردم چون آن قدر جذابیت داشت که در همان حالت هم خواب را از چشمم دور کند و مدتی مرا با داستان همراه کند. کتاب هنرمندانه نوشته شده لذا به نویسنده آن از این جهت آفرین و خدا قوّت می گویم و در ادامه به ذکر چند نکته دربارۀ آن بسنده می کنم: 1. این مستند پشتوانه و نقشه ای را که در پسِ وجود داشت به جامعه نشان می دهد و مانع ساده انگاری و سهل اندیشی می شود. 2. در این مستند سختی ها و ظرافت های کار و به نمایش گذاشته می شود. 3. خواننده در جریان فعالیت جدی و به روز اطلاعاتی کشور قرار می گیرد و در حوادث مشابه بیشتر احساس امنیّت می کند. 4. وجود نفوذی ها و ستون پنجم هایی حتی در نیروهای اطلاعاتی یادآوری می شود و از کشته شدن امثال «سعید امامی» و «سیّد امامی» در زندان تا حدودی رمز گشایی می شود. البتّه در کنار این نکات مثبت، چند نکته دیگر هم وجود دارد که چندان مطلوب نیست: مهم ترین مطلب در این قسمت این است که دغدغه مندی نسبت به شریعت و احکام شرعی در این نوشته مشاهده نمی شود و در قسمت های مختلف کتاب مطالبی بیان می شود که با شرع مقدس همخوانی ندارد. در حریم شخصی افرادی در حد مراجع نفوذ می شود و شنود گذاشته می شود، زمینه تصادف و حتّی مرگ افرادی فراهم می شود، خانمی که از شخصیت های اصلی داستان و از نیروهای اطلاعات است با ظاهری نه چندان مناسب ظاهر می شود و اموری از این قبیل و نویسنده از کنار اینها به راحتی می گذرد و حتی نیازی به توضیح و تبیین نمی بیند. حال یا دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی واقعا این گونه اند که در آن صورت نظام دینی زیر سوال می رود و یا اینها توصیف نویسنده است که نشان می دهد او نسبت به مسائل شرعی التزام چندانی ندارد و این هر دو نامطلوب است. نکته دیگر توصیف بیش از حد و خارج از متعارف برخی از صحنه هاست که ممکن است به قصد ایجاد جذابیت و همراهی مخاطب صورت گرفته ولی توجه داریم که هدف توجیه گر وسیله نیست. و نکته پایانی میزان اعتبار و استناد مطالب است. روشن نیست نویسنده (که طلبه جوان حوزه است) این اطلاعات را از کجا به دست آورده است! چه میزان از اینها اطلاعات است و چه مقدار ساخته و پرداختۀ ذهن خود اوست! به هر حال مستند «» کتاب نسبتا خوبی است که می توان خواندنش را به دیگران پیشنهاد کرد و به نویسنده اش دست مریزاد گفت.
بسم الله ؛ انديشه¬ي علوي يا پندار عثماني! من اگر می خواستم، مى توانستم از عسل پاك، و از مغز گندم، و بافته هاى ابريشم، براى خود غذا و لباس فراهم آورم، امّا هيهات كه هواى نفس بر من چيره گردد، و حرص و طمع مرا وا دارد كه طعامهاى لذيذ برگزينم، در حالى كه در «حجاز» يا «يمامه» كسى باشد كه به قرص نانى نرسد، و يا هرگز شكمى سير نخورد، يا من سير بخوابم و پيرامونم شكم هايى كه از گرسنگى به پشت چسبيده، و جگرهاى سوخته وجود داشته باشد، يا چنان باشم كه شاعر گفت: «اين درد تو را بس كه شب را با شكم سير بخوابى و در اطراف تو شكم هايى گرسنه و به پشت چسبيده باشند». آيا به همين رضايت دهم كه مرا امير المؤمنين خوانند و در تلخى هاى روزگار با مردم شريك نباشم؟ و در سختی هاى زندگى الگوى آنان نگردم؟ آفريده نشده ام كه غذاهاى لذيذ و پاكيزه مرا سرگرم سازد، چونان حيوان پروارى كه تمام همّت او علف، و يا چون حيوان رها شده كه شغلش چريدن و پر كردن شكم بوده، و از آينده خود بى خبر است. (نهج البلاغه/بخشي از نامه 45) وقتي عثمان بن عفان منزل مجلّل خود را در مدينه ساخت مسلمانان به وي اعتراض كردند از اين رو او در يك سخنراني در مسجد گفت: فرض كنيد كه اين منزل را من از بيت المال ساخته باشم من كه حقوق شما را به طور كامل مي دهم در اين صورت چرا حق نداشته باشم از زيادي آن براي خود خانه اي بسازم؟ اگر چنين حقي نداشته باشم پس امام بودن من چه معنا دارد؟ (شرح ابن ابي الحديد/ج9/ص6) . . . راستي مسئولان ما با انديشه ي علوي زندگي مي كنند يا با پندار عثماني!؟