🔆بحثی پیرامون وثاقت مؤمن الطاق
🔹ابو علی الحارث البجلی ، فرزند ابو جعفر محمد بن النعمان، معروف به مؤمن الطاق است. از آنجا كه در كتب رجالی نسبت به او توثيق صريحی وجود ندارد، مسأله وثاقتش محل بحث و تأمل است.
✳️وثاقت «الحارث بن محمد» به دليل اكثار
طبق نقل نجاشی، «حارث بن محمد» دارای كتابي است كه جماعتي از جمله حسن بن محبوب آن را نقل كرده‌اند. نقل كتاب توسط این افراد بدین معناست که ایشان را به عنوان شیخ خود اتخاذ کرده و به او اعتماد نموده‌اند و همين موجب نقل تمام روايات كتاب از وی شده است.
🔸اين كثرت روايت، اگر تنها توسط حسن بن محبوب رخ می‌داد برای اثبات وثاقت مؤمن الطاق كفايت می‌كرد. اكنون كه علاوه بر حسن بن محبوب، مشايخ ديگر حديث نيز به نقل كتاب اقدام نموده‌اند، وثاقت ایشان به طريق اولی ثابت می‌گردد.
🔹عدم كفايت نقل اصحاب اجماع
ممكن است برای اثبات وثاقت ایشان علاوه بر اكثار روايت اجلاء، به نقل ابن ابي عمير و حسن بن محبوب از وی استناد شود. اين مطلب بر اساس اين مبناست كه مشايخ اصحاب اجماع ثقه هستند و از آنجا كه هر دو این افراد جزو اصحاب اجماعند، نقل آنها از مؤمن الطاق ولو به حد اكثار هم نرسيده باشد، دليل بر وثاقت اوست.
🔸اما بنا بر تحقيق، اولا وثاقت مشايخ، منحصر به مشايخ ابن ابي عمير، ابن ابي نصر البزنطی و صفوان بن يحيی است و نه تمام اصحاب اجماع؛ در نتيجه نقل حسن بن محبوب، بدون در نظر گرفتن قيد اكثار، كمكی به اثبات وثاقت حارث بن محمد نمی‌كند. و ثانياً وثاقت تنها در مورد مشايخ بی واسطه اين سه تن قابل قبول است. بنابراين، از آنجا كه نقل ابن ابی عمير از مؤمن الطاق با واسطه است، اثبات وثاقت او از اين طريق نيز مردود خواهد بود.
✅متن کامل مقاله و ارسال نظرات در:
http://l1l.ir/mfeqhi121
#رجال
#آثار_پژوهشی
___
کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi
🌐مرحوم آخوند و وجه وجوب مقدمات مفوّته
🔷مرحوم آخوند برای تصویر وجوب برای مقدمات مفوته، دیدگاه وجوب مشروط به شرط متأخر را مطرح نموده و می‌فرماید در صورت علم به حصول قید در آینده (مثل قید زمان) وجوب از الان فعلی و منجز است. ایشان در پاسخ به این اشکال که قدرت، شرط فعلیت احکام است و شخص در زمان قبل از شرط، به جهت اینکه زمان عمل نرسیده، قدرت بر انجام عمل ندارد، می‌فرماید قدرت زمان عمل به نحو شرط متاخر شرط است نه زمان وجوب و این شخص الان بواسطه انجام مقدمات، قادر بر انجام واجب در زمان خودش هست در نتیجه وجوب، فعلیت پیدا می کند و وجوب از ذی المقدمه به مقدمه ترشح میکند.
🔶 برای مثال، وجوب حج مشروط به رسیدن ذی‌الحجه است؛ ولی چون علم به حصول این شرط متأخر وجود دارد، وجوب از الان فعلی است.
متن کامل این مقاله را در اینجا بخوانید:
http://l1l.ir/mfeqhi103
#نکات_اشارات
___
👈کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi
✳️حکم شهادت بر شهادت در آثار ملازم حدود یا تعزیر-۱
اثبات یا عدم اثبات آثار ملازم با حدود و تعزیرات، با شهادت بر شهادت از جمله احکامی است که قانون مجازات اسلامی در مورد آن سکوت کرده است. در قانون مجازات اسلامی دائره قبول و عدم قبول شهادت بر شهادت اینطور بیان شده است: «جرائم موجب حد و تعزير با شهادت بر شهادت اثبات نمي‌شود، لكن قصاص، ديه و ضمان مالي با آن قابل اثبات است». همانطور که روشن است به حکم آثار ملازم با حدود و تعزیرات اشاره ای نشده است. این نوشتار در صدد بیان حکم این مسأله است.
🔆طرح مسأله
شهادت بر شهادت در حدود به اجماع فقها مورد قبول نیست و در تعزیر هم برخی آن را قبول ندارند. در مواردی که با شهادت بر شهادت حد یا تعزیر مد نظر است، گاهی مشهود غیر از ثبوت حد یا تعزیر اثرات دیگری دارد؛ در این موارد اثبات اثرات دیگر با شهادت بر شهادت محل بحث است. مثال‌های متنوعی برای این بحث در کتب فقهی ذکر شده است، جمله‌ای از آنها عبارت است از:
1. مشهود لواط که اثر آن حرمت مادر ، خواهر و دختر مفعول بر فاعل می‌باشد.
2. مشهود زنا به عمه و خاله که اثر آن حرام شدن دختر آن دو به زانی می‌باشد.
3. مشهود زنا به زنی به صورت اکراهی که اثر آن ثبوت مهر برای زن است.
4. مشهود سرقت که اثر آن وجوب رد مال بر مالک می‌باشد.
5. مشهود وطء بهیمه که اثر آن حرمت خوردن گوشت آن یا بیع آن در همان محل می‌باشد.
👈دو وجه در مسأله مطرح است؛ صاحب ریاض، قائلین به ثبوت آثار مذکور را محقق در شرائع، علامه در تحریر، قواعد و ارشاد و شهید اول و ثانی در مسالک، دروس و لمعتین ذکر میکند و می‌فرماید: «اشاره‌ای به خلاف و تردید از سوی این بزرگان نیست، مگر شهید ثانی در مسالک که به دو وجه اشاره کرده که اشعار به تردید دارد ولی قبول را وجه اقوی قرار داده‌اند».
ادامه دارد...🔺
#فقه
#یادداشت_محقق
👈متن کامل و ارسال نظرات در:
👉http://l1l.ir/mfeqhi125
___
کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi
🔆حسین بن محمد بن علی الصیرفی البغدادي
🔹«حسین بن محمد بن علی الصیرفی» در کتب تراجم و رجال ما عنوان نشده است، اما در در کتب عامه از جمله تاریخ بغداد، الانساب، اللّباب في تهذيب الانساب، میزان الاعتدال في نقد الرجال، لسان المیزان و به احتمال قوی در المنتظم ابن جوزی، تحت عنوان «ابن البزری» مطرح شده است.
🔸در هيچ كدام از اين منابع، اشاره به تشیّع او نشده است؛ ولی همگی گفته‌اند که وی فردی، جعّال و وضّاع بوده و قابل اعتماد نیست. البته شاید مدرک اصلی همه آنها، قول خطیب در تاریخ بغداد بوده که به ضعف و جعّال بودن او تصريح مي‌كند و تاریخ فوتش را سال چهار صد و بیست و سه ذکر کرده و می‌گوید وی گوشش بسیار سنگین و در واقع ناشنوا بوده است.
👈اگر وی شیعه بود، این نسبت‌ها درباره وی هیچ اعتباری نداشت، زیرا به نظر شرح حال نگاران و رجالیّون عامه، شیعه بودن یک راوی و به اصطلاح آنان، رافضی بودن، مجوزی کافی برای نسبت ضعف و جعل دادن به شمار می‌رود. اما با توجه به اینکه هیچ‌یک از منابع اهل سنّت به شیعه بودن او اشاره نکرده‌اند و در کتب تراجم شیعه هم عنوان نشده، چنین فرضی درباره او منتفی است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که او یک راوی سنّی است که خود اهل سنّت هم وی را قبول ندارند و به ضعف و جعّال بودن او تصریح کرده‌اند.
🔹در كتاب «كنز الفوائد» هم که احادیث متعددی از حسين بن محمد نقل کرده، به سنّي بودن او تصریح شده و آمده است: «حدثنی الحسین بن محمد بن علی الصیرفی البغدادی و کان مشتهراً بالعناد لآل محمد علیهم السلام والمخالفة لهم قال حدثنا القاضی ابوبکر محمد بن عمر بن محمد التمیمی المعروف بالجعابی سنة ثلاثمأئة و خمسین»
🔰نتیجه اینکه، حسین بن محمد الصیرفی علاوه بر معاند بودن، با توجه به گزارش کتب اهل سنت جعّال و کذاب بوده و ضعیف شمرده می‌شود.
✅متن کامل مقاله و ارسال نظرات در:
http://l1l.ir/mfeqhi126
#رجال
#آثار_پژوهشی
___
کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi
🌐نکته‌ای درباره اجماع‌های مخالف‌دار
🔅گاهی می‌بینیم که مرحوم شیخ طوسی در مسأله‌ای هم اکثریت را به طائفه نسبت داده و هم دعوای اجماع کرده است. ظاهر این دو مدعا با هم منافات دارد چون ادعای اکثریت به معنای وجود مخالف در مسأله است. ولی آنطور که صاحب ریاض می‌گوید تحقیق در مسأله نشان می‌دهد که این دو نسبت و ادعا با هم منافات ندارد. چون مبنای بسیاری در باب اجماع این است که خروج معلوم النسب از تحت اجماع مضر نیست. قهراً ممکن است در عین حال که در این مسئله اکثریت هست و مخالف در مسئله هست، دعوای اجماع بکنند.
🔆البته گاهی هم اینگونه است که این بزرگان کبریاتی را مورد اتفاق دانستهاند و خودشان آن کبری را به موارد خاصه تطبیق کرده‌اند و صغری را هم خودشان تشخیص داده‌اند و گفته‌اند اجماع به کبریات، علی نحو الاجمال، اجماع به نتایج است و به این جهت در نتایج، دعوای اجماع کرده‌اند. حتی ممکن است که مسئله اصلا معنون نبوده و یا مورد اختلاف باشد ولی عین حال در نتایج دعوای اجماع شود. در بسیاری از موارد صحیح همین وجه است.
▪️منبع: کتاب الصوم، جلسه ۱۰۱
#نکات_اشارات
#اجماع
___
👈کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi
🔰بررسی مسئله «انسداد» از دیدگاه آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی(حفظه الله)
🔸در گذشته، مسئله حجیت مطلق ظن، بسيار محل ابتلا و معركه آرا بوده است ولی امروزه این مبنا به حدی مقطوع البطلان دانسته شده و اگر كسی قائل به انسداد و در نتیجه حجت مطلق ظن باشد، آن را شذوذ در فكر می‌پندارند. در حالی که این طور نیست؛ بلکه این بحث بسیار مهم و قابل اعتنا است. هم‌چنانکه مبحث انسداد رسائل نیز از مباحث بسيار مهم و مشكل است كه در دوره‌های متأخر به آن اعتنایی نمی‌شود.
🔆 تبیین مسئله
همان طور که در علم اصول تبیین شده اصل اولی در ظنون، عدم حجیّت است و برخی ظنون از این اصل اولی خارج و حجت‌اند که اصطلاحا به این قسم از ظنون، ظنون خاصّه گفته می‌شود؛ اما عدّه‌ای معتقدند که در زمان معاصر مطلق ظنون حجّت هستند و برای اثبات مدعای خود به ادله‌ای تمسک کرده‌اند.
✳️یکی از مهم‌ترین ادّله‌ی این گروه بر اثبات حجیت مطلق ظنون، دلیلی است که به دلیل انسداد معروف شده و از پنج مقدمه تشکیل گردیده و رکن اصلی این مقدمات، اثبات انسداد باب علم و علمی در زمان معاصر است.
متن کامل مقاله و ارسال نظرات در:
http://l1l.ir/mfeqhi127
#انسداد
#آثار_پژوهشی
#اصول_فقه
___
کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi
✳️ بررسی و نقد کلمات اهل سنّت در تحریم متعه-۲
◀️ اشاره
در بخش اول این مقاله به بررسی برخی توجیهات وارد شده از سوی علمای اهل سنت درباره این سخن عمر که «متعتان محلّلتان فی زمن رسول الله و أنا احرّمهما» پرداختیم. در ادامه به بررسی روایات تحریم متعه در کلمات اهل سنت می‌پردازیم.
🔸بررسی روایات تحریم متعه در جوامع حدیثی اهل سنت
در منابع اهل سنت از پیامبر(ص) برخی از روایات در باب تحریم متعه نقل شده است. برای نمونه شوکانی از احمد و ابوداود نقل میکند:
«ان رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم في حجة الوداع نهى عن نكاح المتعة»
🔹همین مضمون در روایات دیگری نیز نقل شده است. البته ممکن است ادعا شود که با عنایت به کثرت این مضمون در روایات اهل سنت، این مضمون به درجه استفاضه یا تواتر معنوی یا اجمالی رسیده و اطمینان به اصل مضمون آنها حاصل می‌گردد. همچنان که برای اثبات سخاوت حاتم چه بسا هیچ یک از ماجراهای سخاوت وی با سند معتبر نقل نشده باشد؛ ولی از مجموع این روایات، انسان مطمئن به سخاوت حاتم می‌گردد.
🔸اما باید در نظر داشت که اولا محل بحث ما با مثال سخاوت حاتم تفاوت دارد. چرا که در این مثال بین روایات مختلف حاکی از سخاوت حاتم تضادی وجود ندارد و ممکن است همگی صادر شده باشند، ولی اگر خود این احادیث مختلف دارای تضاد یا تناقض باشند، چه بسا از اجتماع آنها هم اطمینان به صدور اجمالی برخی از آنها هم حاصل نمی‌گردد.
🔹ثانیا در این مسأله انگیزه مشترک برای جعل حدیث برای راویان مختلف وجود دارد. قصد تطهیر خلیفه دوم از سوی مریدان وی، می‌تواند سبب جعل این احادیث باشد. باید در نظر داشت که یکی از شرایطی که در خبر متواتر ذکر شده این است که تواطیء آنها بر کذب ممتنع باشد.
🔸البته در تواتر لفظی که همه راویان یک لفظ را نقل کرده‌اند، در صورت کذب حدیث، باید تمام راویان از کار یکدیگر با خبر بوده باشند تا بتوانند حدیثی را بعینه و با الفاظ واحد جعل کرده باشند؛ ولی در تواتر معنوی یا تواتر اجمالی چه بسا هیچ یک از راویان از تصمیم دیگری با خبر نباشند، ولی انگیزه مشترک همه را به جعل حدیث واداشته باشد.
🔹در مورد بحث ما چون الفاظ احادیث یکسان نیست ادعای تواتر لفظی منتفی است، بنابراین تنها ادعای تواتر معنوی یا اجمالی می‌تواند مطرح باشد که وجود انگیزه مشترک بر جعل حدیث، خود مانع حصول اطمینان از کثرت احادیث می‌گردد.
🔸ثالثا در هر یک از این روایات یک نفر به عنوان بیان کننده حکم تحریم معرفی شده است. مثلا در یک روایت به امیرالمؤمنین(ع) نسبت داده شده و در روایت دیگر خود پیامبر آن را نقل نموده است. در صورتی که اگر این حدیث صحیح بود، باید دقیقا مشخص می‌شد که چه کسی این کار را کرده است؟
🔹رابعا یکی از این روایات اینگونه روایت میکند که خود پیامبر(ص) در حجة الوداع در بین رکن و مقام ایستاده و تحریم متعه را اعلان کردند. اما سؤال اینجاست که در حجه الوداع که جماعت بسیار زیادی حضور داشته‌اند، چگونه ممکن است که راوی حدیث تنها یک نفر باشد؟! بلکه در چنین مواردی انحصار راوی به یک نفر، عادتاً نشان می‌دهد که حدیث جعلی است.
👈نتیجه بحث
احادیث نقل شده توسط اهل سنت مبنی بر تحریم متعه به دلایل مختلف صلاحیت استناد برای حکم تحریم را ندارند. ضمن آنکه باید در نظر داشت که تحریم متعه، به هیچ وجه با مفاد حدیث ثقلین همخوانی ندارد؛ چرا که این روایت مسلّم، ما را به پیروی از قرآن و اهل بیت می‌خواند ولی عمر مدعی بود که تنها به کتاب خدا اتکا دارد. و با توجه به اتفاق اهل بیت و عترت پیامبر بر حلیت متعه، احادیث تحریم متعه بی‌اعتبار است.
#نقد_و_نظر
👈متن کامل و ارسال نظرات در:
👉http://l1l.ir/mfeqhi128
___
کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi
✳️حکم شهادت بر شهادت در آثار ملازم حدود یا تعزیر-۲
🔆اشاره
در بخش اول مقاله اشاره شد که درباره آثار شهادت بر شهادت در قانون مجازات اسلامی اشاره‌ای نشده است. در بخش اول ضمن طرح بحث به اختلاف آراء فقهای امامیه در این مسأله اشاره شد. در این بخش به بررسی اجتهادی ادلّه موافقان و مخالفان خواهیم پرداخت.
✳️وجوه قبول شهادت بر شهادت در آثار ملازم حدود وتعزیرات
🔸 اول: تمسک به اطلاقات قبول شهادت بر شهادت
وجه مشروعیت شهادت بر شهادت اطلاق برخی روایات است که از اطلاق آنها در مواردی که نص و اجماع وجود دارد رفع ید می شود و در بقیه موارد، از جمله آثار ملازم به آن تمسک می‌شود.
🔹دوم: حق آدمی بودن آثار ملازم حدود و تعزیرات
آثار ملازم حدود و تعزیرات، متضمن حق آدمی هستند، لذا شهادت بر شهادت در آنها قبول می‌شود. شاید وجه این استدلال، استنباط قبول در حق الناس از عدم قبول در حدود است.
✳️وجوه عدم قبول
🔸 وجه اول: ملازم بودن حدّ با آثار دیگرِ مترتب بر شهادت
حد و آثار دیگر که بر شهادت مترتب هستند هر دو معلول علت واحد هستند و ملازم یکدیگر هستند؛ به این بیان که هر دو به واسطه مشهود ثابت می‌شود. بنابراین در مقام، وقتی مشهود ثابت نشد، آثار دیگر نمی‌آید.
🔹 وجه دوم: تابعیت آثار
آثار مذکور هر کدام تابع امری هستند که ثابت نشده است، مثلا حرمت ازدواج تابع زنا است که ثابت نشده و الا نسبت به آن شخص حد جاری می‌شد.
👈نتیجه گیری
هر چند بعدی ندارد که شارع تفکیک بین آثار حدود و تعزیرات با خود آنها انجام دهد(به عبارت بهتر در بعضی موارد این آثار در غیر این عناوین هم بیاید) اما چنین امری ثابت نیست و اطلاق یا عمومی دال بر قبول هم نداریم که دلیل بر این تفکیک باشد، لذا با توجه به اینکه شهادت نیاز به دلیل اعتبار دارد قبول شهادت بر شهادت در مقام مشکل است.
#فقه
#یادداشت_محقق
👈متن کامل مقاله و ارسال نظرات در:
👉http://l1l.ir/mfeqhi129
___
کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi
🌷زی طلبگی
🔹احترام کاشف الغطاء به سید بحرالعلوم
آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی:
🔷کاشف الغطا احترام خاصی برای سید بحرالعلوم قائل بود و با اینکه با سیّد متقارب السّن است، اما سید، شیخِ اجازه او است.
🔆معروف است که کاشف الغطاء با تحت الحنک خود نعلین سید را پاک می‌کرد و تبرّک می‌جست و به او اعتقاد ویژه‌ای داشت.
🔶کاشف الغطاء برای تبرّک و احترام به درس او می‌رفت و با عنوان «استاد» از او تعبیر می‌کرد.
◀️ سید بحر العلوم در بین علما مقبولیت عامّه داشت و همه در برابر او خضوع می‌کردند.
#زی_طلبگی
#بحر_العلوم
#کاشف_الغطا
▪️منبع: جرعه‌ای از دریا، ج۲، ص ۳۳۳
__
کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi
🔆بحثی پیرامون وثاقت «خالد بن حجاج کرخی»
🔹خالد بن حجاج برادر یحیی بن حجاج و اهل کرخ، از محله‌های شیعه نشین بغداد بوده است. در بعضی کتب رجال از او با عنوان خالد بن حجاج الکرخی یاد شده كه گاهی كلمه «الكرخی» به «الكوفی» تصحیف شده است.
🔸در مورد وثاقت خالد بن حجاج، برخی حکم به عدم توثیق او توسط رجالیین کرده‌اند. به عنوان نمونه، مرحوم آقای خوئی و رجال مامقانی وثاقت او را ثابت ندانسته‌اند و قاموس الرجال که کلام مامقانی را نقد میکند نیز نسبت به این جهت بحثی نکرده است. خلاصه اینكه خالد بن حجاج، در كلام این رجالیون به عنوان یک فرد مجهول ذکر شده است. از طرف دیگر، خالد بن حجاج كثیر الروایة هم نیست تا بتوان از طریق كثرت روایت، اعتبار او را اثبات نمود.
با این وجود، به نظر می‌رسد خالد بن حجاج ثقه است و مسیرهایی برای اثبات وثاقت او وجود دارد.این راه‌ها عبارتند از:
✳️1. توثیق نجاشی
برخلاف آنچه ادعا شده است، اینگونه نیست که قدماء رجالی مطلبی در مورد وثاقت خالد بن حجاج نگفته باشند؛ بلکه نجاشی در ذیل ترجمه یحیی بن حجاج مطلبی دارد که ظاهر آن توثیق خالد بن حجاج است.
👈برای توضیح مطلب لازم است به این مقدمه اشاره شود كه نجاشی در موارد مختلفی اینگونه تعبیر می‌كند كه «فلانٌ ثقة و ابوه» یا «فلانٌ ثقةٌ و اخوه»؛ از نظر ادبی، در اینگونه موارد یا باید بگوییم: «ثقة هو و ابوه» و ضمیر را دو مرتبه تکرار کنیم و یا فاصله قرار بدهیم و بگوییم: «ثقة کوفی فلان و ابوه»؛ اما «نجاشی» «ثقة و ابوه» بکار می‌برد و عطف به ضمیر متصل مرفوع را بدون فصل جایز می‌داند. با توجه به این نكته، می‌توان در كلام نجاشی توثیقاتی را به عنوان توثیقات ضمنیه به دست آورد. قاموس الرجال نیز به همین مطلب درباره ادبیات نجاشی اشاره كرده است.
🔸یکی از این موارد در كلام نجاشی، ترجمه یحیی بن حجاج الکرخی است. نجاشی می‌گوید: «یحیی بن الحجاج الکرخی بغدادی ثقة و أخوه خالد روی عن أبی عبد الله علیه السلام له کتاب».
... با توجه به روش نجاشی در عطف اسم ظاهر بر ضمیر مستتر، ظاهر عبارت این است كه «اخوه خالد» عطف بر ضمیر مستتر است و مراد این است كه «یحیی بن الحجاج ثقة هو و اخوه خالد»؛ بنابراین، فاعل «روی»، «یحیی» است نه «اخوه خالد». علاوه بر اینكه بعید است که نجاشی اصلا درباره عنوان مترجَم چیزی نگفته باشد و سراغ برادر او برود و بگوید كه او از ابی عبد الله (علیه السلام) روایت میکند.
🔹طبق این بیان، روی عن ابی عبد الله (علیه السلام) به خود مترجم، یعنی یحیی، ناظر است و «ثقة و اخوه» در اینجا همانند تعابیر دیگر نجاشی است؛ در نتیجه، «اخوه» عطف بر ضمیمر مستتر می‌باشد و هم یحیی و هم خالد توسط نجاشی توثیق شده‌اند.
✳️2. نقل با واسطه ابن ابی عمیر و صفوان از خالد بن حجاج
با توجه به مجموعه روایاتی كه از خالد بن حجاج وجود دارد، ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی راوی مع الواسطه‌ی خالد بن حجاج هستند و این نكته، ممكن است مسیرهای دیگری برای توثیق خالد بن حجاج باز نماید.
🔸یك مسیر، وثاقت مشایخ ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی است. توضیح آنكه برخی تمام مشایخ ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی را، اعم از مشایخ مستقیم و مشایخ باواسطه ثقه می‌دانند. لازمه‌ی این مبنا، وثاقت خالد بن حجاج خواهد بود. اما طبق تحقیق، تنها مشایخ مستقیم این دو ثقه هستند و در نتیجه، نمی‌توان برای توثیق خالد بن حجاج از این مسیر استفاده نمود.
🔹مسیر دیگر، وثاقت مشایخ اصحاب اجماع است. توضیح آنكه طبق دیدگاه مشهور، در صورت وجود اصحاب اجماع در سند و صحت سند تا اصحاب اجماع، خبر معتبر است و وثاقت یا ضعف مابقی سند اهمیت ندارد. اما برخی، همچون محدث نوری، پا را فراتر از این گذاشته و علاوه بر تصحیح روایت، تمام مشایخ اصحاب اجماع را نیز ثقه قلمداد كرده‌اند. البته این دیدگاه نیز مورد قبول نیست اما در صورت قبول آن، مسیر توثیق خالد بن حجاج هموار خواهد بود.
👈نتیجه: وثاقت خالد بن حجاج
با توجه به مطالب گذشته، روشن شد كه اگر چه برای اثبات وثاقت خالد بن حجاج، نمی‌توان از نقل با واسطه‌ی ابن ابی عمیر و صفوان استفاده نمود؛ اما با استناد به ظاهر كلام نجاشی، وثاقت خالد بن حجاج الكرخی قابل اثبات است و ادعای برخی مبنی بر مجهول بودن وی، قابل قبول نیست.
✅متن کامل مقاله و ارسال نظرات در:
http://l1l.ir/mfeqhi131
#رجال
#آثار_پژوهشی
___
کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi
🌐بررسی احتمال فسخ کل عقد در صورت بطلان
🔸فقها در صورت بطلان عقد اجاره بر این عقیده‌اند که عقد به حسب ازمنه انحلال پيدا می‌كند. برای مثال چنانچه خانه‌ای برای یکسال إجاره شود و بعد از سه ماه خراب شود، اجاره نسبت به نه ماه باقی باطل می شود و ثمن در صورت مساوی بودن ماه‌ها از حیث إجاره بهاء، به صورت مساوی بر دوازده ماه تقسیط می‌شود و موجر به اندازه سه ماه آن را برمی دارد و بقیه را به مستأجر بر می‌گرداند.
🔹مرحوم سيد در موارد فسخ أثنای مدت اجاره، بعد از بیان قول مشهور که قائل به انحلال و فسخ بعض بودند، احتمال فسخ از ابتدا را قریب دانسته است و فرموده در صورت بطلان هم این احتمال، هر چند به نحو بعید، مطرح است. طبق این احتمال، نسبت به ماه‌هایی که خانه سالم بوده است أجرةالمثل ثابت می شود و همه أجرة المسمّی به مستأجر باز می گردد. در این نوشتار درصدد بررسی احتمال فسخ عقد از ابتدا در صورت بطلان هستیم.
❎دلیل بطلان فسخ کل
مرحوم آقاي خوئي اين احتمال را در بیشتر مواردِ فسخِ در أثناء تقويت كرده است، ولی در صورت بطلان به‌صورت جزمی این احتمال را ردّ کرده است و در وجه آن فرموده‌اند: ....
👈ادامه کلام آقای خوئی و نقد آن را اینجا بخوانید:
👉http://l1l.ir/mfeqhi132
#نقد_و_نظر
___
کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi
🌷زی طلبگی
🔹رابطه تهذیب نفس با انتشار رساله
آیت‌الله العظمی شبیری زنجانی:
🔆آقای آخوند (ملا علی معصومی) همدانی در تهذیب نفس تلاش کرده و کاملا خود را ساخته بود.
✅زمینه نشر رساله برای او از هر جهت فراهم بود؛ چون صاحب فتوا بود و حوزه‌های علمی ایشان را صالح می دانستند و مقبولیت عامّه نیز داشت، ولی چون تکلیفی در این مورد احساس نمی‌کرد، مردم را به سایر فقها ارجاع می‌داد.
🔰ایشان به هواهای نفسانی بی‌اعتنا و به راستی وصفِ «مخالفاً لهواه» درباره‌اش صادق بود.
#زی_طلبگی
#آخوند_همدانی
▪️منبع: جرعه‌ای از دریا، ج۲، ص ۶۴۸
__
کانال مرکز فقهی امام محمد باقر علیه‌السلام
@mfeqhi