■● #زير_بناى_مسئوليت #مشهور_آسمان (خاطراتی از استاد علی صفایی حائری)●■ ■●در كوران #انقلاب كه بچه‌ها داغ بودند و براى انقلاب مى‌دويدند، او در عين تحرك پنهان به تحكيم بنيان‌هاى فكرى مى‌پرداخت. ■●او مى‌دانست كه روزى اين شور و شوق‌ها فروكش مى‌كند و شبهات و زرق و برق‌ها مطرح مى‌شود. آن گاه مجاهد به منافق يا حداقل به دنيا پرست تبديل مى‌شود. ■●بر همين اساس درباره زيربناى مسئوليت مى‌فرمايد: مسئوليت انسان به اندازه آگاهى او نيست، بلكه به اندازه توانايى اوست. زيرا داده‌ها بازدهى مى‌خواهند. پس انسان به اندازه دانايى مسئول نيست، بلكه به اندازه توانايى : «لايكلف الله نفسا الا ما اتيها»؛ خداوند كسى را تكليف نمى‌كند، مگر به اندازه‌اى كه به او داده است. ■●به هر حال اين مبناى استاد بسيار دقيق است. زيرا چه بسا كه آگاهى تو زياد باشد، اما معيار تكليف همان مقدار استطاعت و توانايى است. و از طرفى اين هدايت دقيق، كه اساس قرآنى آن ذكر شد، مسئوليت را گسترده‌تر مى‌كند، كه بايد به اندازه توانايى‌هايت كار كنى! كه گفته‌اند: هر كه بامش بيش، برفش بيشتر! @mohamad_hosein_tabatabaei

آیات 260 -258 بقره قسمت چهارم بخش هشتم قَالَ أَ وَ لَمْ تُؤْمِن قَالَ بَلى وَ لَكِن لِّيَطمَئنَّ قَلْبى ● سؤال خداوند از ابراهيم (علیه السلام ) و جواب ابراهيم .. ((قال اولم تومن ؟ قال بلى ...)) كلمه ((بلى )) همان بله فارسى را معنا مى دهد، و كارش رد نفى است ، و به همين جهت در جمله منفى معناى اثبات را مى دهد، مانند اين آيه : ((الست بربكم قالوا بلى )) و در اينجا اگر به جاى ((بلى )) كلمه ((نعم )) يعنى آرى آمده بود سر از كفر در مى آورد. و كلمه ((طمانينه )) و ((اطمينان )) به معناى سكون و آرامش نفس بعد از ناراحتى و اضطراب است ، و اين استعمال ريشه از اينجا گرفته كه مى گويند: ((اطمانت الارض )) يعنى زمين مطمئن شد، يا مى گويند: ((ارض مطمئنة )) يعنى زمينى مطمئن (و منظورشان زمينى است كه در آن گودى هست ، و در هنگام باران آب در آنجا جمع مى شود، و نيز سنگ كوه هم به طرف آن سرازير مى گردد). خداى تعالى دراينجا اينطور سؤال كرد كه : ((او لم تومن ؟)) و نپرسيد: ((ا لم تومن )) با اينكه معناى هر دو يكى است ، ولى در تعبير اولى اشاره به اين جهت نيز هست كه و درخواست ، سؤالى بجا و به مورد است ، ليكن جا ندارد طورى عنوان شود كه با عدم ايمان به احيا و زنده كردن مقارن باشد. و اگر فرموده بود: ((الم تومن ))، دلالت مى كرد بر اينكه گوينده ، يعنى خداى تعالى سؤال او را ناشى از عدم ايمان ، تلقى كرده ، آن وقت جمله نامبرده جنبه عتاب و ملامت به خود مى گرفت ، كه اى ابراهيم چنين سؤالى از تو زشت است . حال ببينيم ((واو)) در آیه چگونه چنين اثرى را از خود نشان مى دهد؟ علتش اين است كه واو در اينجا براى جمع كردن بين دو معنى است ، و استفهام خداى تعالى را چنين معنا مى دهد آيا ((بى ايمانى )) با ((سؤال )) همراه است يا نه ؟ و او در پاسخ عرضه داشت : نه بى ايمان نيستم ، و اگر اين واو نبود معناى استفهام ، سؤال از علت درخواست مى شد، آن وقت عتاب و ملامت را نتيجه مى داد. و در اين كلام ((ايمان )) مطلق آمده ، و به چيزى اضافه نشده و نفرموده : به چه چيز ايمان دارى ؟ بلكه بطور مطلق پرسيده : ((مگر ايمان ندارى ؟)) و اين دلالت دارد بر اينكه ايمان به خداى سبحان با شك در امر ((احياء)) و ((بعث )) جمع نمى شود، هر چند كه در مورد آيه ، خصوص احياء است ، ترجمه تفسير الميزان جلد 2 صفحه 572 و سخنى از بعث نرفته ، لكن خصوصيت مورد،باعث تخصيص عام و يا تقييد مطلق نمى شود. ترجمه تفسير الميزان جلد 2 صفحه 573 #تفسیر_المیزان #سوره_بقره #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

#اهمیت_دعا_برای_تعجیل_فرج □●حضرت آیت الله بهجت قدس سره:●□ □●مداحی که حال خوبی هم دارد، به خدمت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف رسیده و آن حضرت به او فرموده است: بعد از صلوات بر محمد و آل محمد علیهم السلام گفته شود: «وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ؛ در فرج آنان شتاب کن». □●البته معلوم است که دعا کردن برای فرج مطلوب است. اگر ما برای تعجیل فرج دعا نکنیم، یا در دعا کردن جدی نباشیم، یا آثار جدیت در ما نباشد، به ضرر دنیای ما هم خواهد بود، چه رسد به آخرت؛ و از شروط استجابت دعا، توبه از معاصی است. □●خلاصه اینکه: اگر در دعا کردن برای فرج قاصر باشیم، یا در آن تساهل و تکاسل و سهل انگاری و سستی کنیم و این مطلب را جداً نخواهیم، در حقیقت دنیا را نخواسته ایم؛ زیرا امور مخالف فرج بر ضرر مردم است. و بدون فرج، مسلمان ها دنیایی نخواهند داشت؛ چنان که می بینیم کفار، آنها را مال المصالحۀ خود و متعدد و متفرق کرده اند و هر کدام از آنها که مخالف منافع آنهاست، دیگران را به جان او می اندازند و خودشان کنار می نشینند، و سرانجام هر طرف پیروز شد، به سود کفار خواهد بود. □●سیصد سال قبل نوشته اند که آب های مسلمان ها را باید مسموم کرد، و مزارع آنها را باید سوزانید تا به اندک هجوم، تسلیم شوند.(ر.ک: خاطرات مستر همفر) □●در محضر بهجت، ج۳، ص۶٠●□ @mohamad_hosein_tabatabaei

□● #حضرت_امام_خمینی (قدس سره)●□ □●می‌فرماید: «یکی از آداب مهمه‌ی قرائت قرآن که انسان را به نتایج بسیار و استفادت بی‌شمار نایل می‌کند تطبیق است. □●آنچنان که در هر آیه از آیات شریفه که تفکر می‌کند، مفاد آن را با حال خود منطبق کند و نقصان خود را به واسطه‌ی آن مرتفع کند و امراض خود را بدان شفا دهد. مثلا، در قصه‌ی شریفه‌ی حضرت آدم، ببیند سبب مطرود شدن شیطان از بارگاه قدس با آن همه سجده‌ها و عبادت های طولانی چه بوده، خود را از آن تطهیر کند زیرا مقام قرب الهی جای پاکان است. با اوصاف و اخلاق شیطانی قدم در بارگاه قدس نتوان گذاشت». @mohamad_hosein_tabatabaei

□○ #لفظ_فرج○□ □○لفظ "فرج " در لغت عرب يعنی گشايش. خدايا فرجی حاصل كن يعنی خدايا گشايشی حاصل بفرما يعنی دلهای مان نسبت به يكديگر كاملا مطمئن باشد □○به طوری كه اگر شما خانه ، كاشانه، مغازه و امكاناتت را گذاشتی و رفتی ، اگر كسی نگاه هم بكند حافظ آن باشد، اين ميشود #فرج_امام_زمان كه اگر روزی به اين نقطه رسيديم امام زمان فرج کرده و الّا اگر امام زمان هم تشريف بياورند و باز ما دروازه های مان را قفل كنيم معلوم است فرج حاصل نشده. #لذا_ميگوييم : □○اللهم صل علی محمد وآله محمد وعجل فرجهم #يعنی: □○ #بار_الها: #نه_تنها_فرج_امام_زمان بلكه فرج پيغمبر و آل پيغمبر را برسان □○پير و جوان استاد صمدی آملی○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

□بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، و بِهِ أَسْتَعِینُ□ #وَٱلْحَمْدُ_لِلّه_وَلّیِ_کُلِّ_نِعْمَة #یَنْبوعُ‌الحَیاة □○ #ای_نفس، بیقین دان که تو بر اصلی پیدا شدی که فرع وی توئی، و فرع اگر چه برود تا غایتی دور از خویش لکن بند و پیوندی که میان وی و اصلش بود بریده نشود، و بدان پیوند هر فرعی را از اصل مدد رسد، چون درخت میوه ده، که میوه اگر چه از اصلی که او را پیدا کرد دور بود، لکن مدد از وی ستاند، و اگر آن پیوند میان او واصل برخیزد، چنانکه میوه را از درخت باز کنند، مدد اصل از فرع باز گسلد و فرع تباهی گیرد. □○پس نگر، #ای_نفس، و بیقین دان این حال را، و بدان که تو باز گردنده‌ای سوی آن اصل که از وی پیدا شدی، و بپرهیز از شوخگنی آلات خود، که ازآن باز گشتنست دیر همی شود سوی عالمت و اصلت. @mohamad_hosein_tabatabaei

■● #تذبذب_و_نفاق استاد علی صفایی حائری●■ ■●دوازدهمين جمله اى كه حضرت به آن اشاره كرده اند: «لا أَحْرَارُ صِدْقٍ عِنْدَ اللِّقَاءِ وَ لا إِخْوَانُ ثِقَةٍ عِنْدَ الْبَلاءِ»؛ نه آزادگان راستينى هستيد در روز جنگ و نه برادران مورد اعتمادى در وقت گرفتارى. اينها نه آزادگى دارند و نه برادرى، نه حرّ هستند و نه دوست و همراه. ■●آزادگى تعبيرى است كه اباعبداللَّه هم بر آن تأكيد دارند: «إِنْ لَمْيَكُنْ لَكُمْ دينٌ وَ كُنْتُمْ لاتَخافُونَ الْمَعادَ فَكُونُوا أَحْراراً فِى دُنياكُمْ»؛ اگر دين نداريد و ادامه خودتان را هم باور نكرده ايد و به نتيجه اعمال هم باور نداريد؛ يعنى نه به عمل و بازتاب عمل و نه به دين و ديانتى متدّين و پایبند نيستيد، لااقل آزاده باشيد. همان مقدارى كه میخواهيد با كسى بمانيد، به او نشان بدهيد. ■●بگذاريد به اندازه اى كه میخواهيد به او ببخشيد، بر روى آن امكان سرمايه گذارى كند. چرا فريبش میدهيد؟ چرا گولش میزنيد؟ اگر نمیخواهيد با او يك گام برويد چرا نشانش میدهيد كه تا سرانجام با او هستيد؟ او وقتى بداند تنهاست، میماند، گرفتار گرگها نمیشود، گرفتار درگيریهاى پنهان و آشكار نمیشود، گرفتار درو كردن هاى بیوقت و زودرس نمیشود. چرا فريب میدهيد؟! «لا أَحْرَارُ صِدْقٍ عِنْدَ اللِّقَاءِ»؛ حرّيّت نداريد، صادق نيستيد. مگر چه میشود كه بگوييد نداريم؟! ■●شخصى نزد اميرالمؤمنين آمد و گفت: يااميرالمؤمنين، من اگر بيايم، خودم هستم ولى اگر بمانم اين ده هزار تا را از معاويه جدا میكنم. 👈پس تو همانى كه هستى باش، نه اين كه بگويى من ده هزار نفر میآورم اما وقتى حسين آمد تنهايش بگذارى. با هيجده هزار نفر پشت سر مسلم بمانى، بعد رهايش كنى. اين مشكل ماست. ■●آزاده، همراهش را مُعَلَّق نمیگذارد، نصفه كار و نيمه جان رها نمیكند، فريب نمیدهد، نمیگذارد مغرور باشد. اين خصلت [نبود حرّيّت و صدق] به خاطر اين است كه تو میخواهى همه چيز را داشته باشى. #میخواهى هم حسين را نصفه و نيمه داشته باشى، هم يزيد را تا اگر هر كدام مسلط شدند بگويى ما بوده ايم. اين خصلت تذبذب و نفاق است كه آزادگى و حرّيّت تو را از بين میبرد. اين منفعت طلبى توست كه تو را گرفتار میكند. اگر اين خصوصيات هم آمد «فَمارَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ»؛ پس بهره اى نخواهى گرفت. ■●مشكلات حكومت دينى، ص ۷۵●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

■● #ولدت_اموت●■ ■انسان در طول مسير دورو است، يكى اوّل راه و يكى هم آخر راه يك‌روست. والّا در بين مسير دوروست، اين دورويى خوب هم نيست، انسان خوب است يك‌رو باشد، ساده باشد، تا مى‌گويند بگو ■اَشْهَدُاَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ، اَشْهَدُاَنَّ عَلِيّاً وَلِىُّ اللهِ ■بگويد. آدم يك رو زود به خدا جواب مى‌دهد. امّا آدم دورو، هم مى‌خواهد اهل دنيا را جواب بدهد، هم اهل آخرت را. هم مى‌خواهد با اهل آخرت رفيق باشد و رو به آخرت برود، هم مى‌خواهد دنبال سور و سات دنيا و مال و تجارت باشد. دو كار دارد. ■به آن جَلدى هم‌عارف نيست كه بيايد بدنش را دست شما بياندازد و روحش برود با انبياء و اولياء بنشيند، به آن بزرگى نيست. هنوز كوچك هستيم. وقتى رو به دنيا مى‌رويم سرگرم دنياييم و رو به آخرت كه مى‌رويم سرگرم آخرتيم. دنيا و آخرت با هم جمع نمى‌شوند. ■هُما بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ * ■مثل مشرق و مغرب مى‌مانند، مغرب با مشرق به هيچ وجه جمع نمى‌شود، يعنى اين دو هوو هستند. مانند اينكه دو دكان باشد و هر دو چينى بفروشند، مشترى كه مى‌آيد، يكى از اين طرف مى‌گويدبفرماييد. آن ديگرى از آن طرف مى‌گويدبفرماييد. مشترى به سمت هر كدام كه برود آن ديگرى ناراحت مى‌شود. يكى گفت اين هفت سيب را بين ما قسمت كن، سه سيب اين طرف گذاشت، سه سيب هم آن طرف. سيب هفتم را گفت اگر من بردارم تو پكر مى‌شوى، اگر تو بردارى من پكر مى‌شوم، پس هر هفت سيب مال من و هر هفت تا را برداشت. اين قسمت كردن اهل دنياست. ولى آخرت اينطور نيست. آنجا همه قاطى‌اند و در قرب خدا. #یاعلی ●*نهج البلاغه،حكمت ١٠٣● ■● #طوباى_محبت مجالس حاج محمّد اسماعيل دولابى كتاب دوم، چاپ هشتم، مجلس دوم صفحه ى٣٨-٣٧●■ @mohamad_hosein_tabatabaei